All Chapters of The CEO’s Regret: Chasing My Gorgeous Ex-Wife: Chapter 71 - Chapter 80

Si Daisy ay napangisi nang malamig. “Huwag mong isipin kahit saglit na siya talaga si Hera. Ang kabilang panig ay matalino at tiyak na mauunawaan ang sitwasyong ito. Alam nilang kaibigan ka ni Dylan, kaya siguradong kukuha sila ng mas malakas na tao para kontrolin ka. Kung hindi man lang sila magpapadala ng isang malaking pangalan, bakit pa sila mag-aabala?”Mabilis na sinagot ni Diego ng may pangungutya, “Kahit pa dumating si Hera, sigurado akong kaya ko siyang tapatan. Bukod pa riyan, ilang taon na siyang nawawala. Sino ang makapagsasabi kung siya pa rin ang pinakamahusay? Sa ngayon, bitbit ko lang ang kanyang reputasyon. Lahat ng tao tinatawag akong ‘ikalawang Hera.’ Kung gusto mo akong bigyan ng palayaw, tawagin mo na lang akong Diego! Saan ba nanggaling ang ‘ikalawang Hera’ na iyan?”“Talaga?” sagot ni Daisy nang may matinding panunukso. “Hindi mo pa rin ba matanggap? Noong nasa rurok ng kanyang tagumpay si Hera, ni kalahati ng naabot mo ngayon ay hindi mo pa naaabot. Ngayong may

Hindi napigilan ni Claudine ang mapangutyang ngumiti. “Baka nga mauna pang ikasal ang dalawa bago pa ang anak ko.”Bang!Malakas na bumagsak ang chopsticks ni Dylan sa mesa, at isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa paligid. Dumilim ang kanyang ekspresyon, na ikinagulat ng lahat. Nagpalitan ng nagtatakang tingin ang mga kasalo niya, walang nakakaalam kung ano ang biglang nagpagalit sa kanya.Agad namang kumilos si Claudine upang pahupain ang sitwasyon. “Anak, huwag mong hayaan na guluhin ka niya. May mas malalaking responsibilidad ka ngayon, lalo na kay Suzanne. Isa siyang mabuting babae—matalino, maunawain, at mapagbigay. Siya ang nararapat maging ilaw ng tahanan ng pamilya Almendras.”Tumango si Lolo Joaquin, sumasang-ayon. “Tama. Bukod pa riyan, kakailanganin natin ng suporta mula sa negosyo ng pamilya Suzanne sa hinaharap. Ang pagpapakasal sa kanya ay magiging isang matalinong hakbang.”Mas lalong kumunot ang noo ni Dylan, halatang hindi komportable sa pinag-uusapan. “Masy

Umiling nang mariin si Casey. “Dad, huwag mo pong sabihin ’yan. Wala kang kasalanan sa nangyari. Siguro, talagang hindi lang nakatadhana para sa amin ni Dylan.”Ngunit umiling rin si Francis, may matibay na paninindigan. “Casey, ang tadhana ninyong dalawa ay magkaugnay. Hindi ito basta pagkakataon lamang.”Nag-aalangan si Casey habang tinititigan siya. Narito ba siya upang pilitin silang magbalikan?“Ikaw…” Nag-atubili siyang magsalita, tila hindi sigurado kung paano sasagutin ang sinabi nito.Bumuntong-hininga si Francis, may bahagyang lungkot sa kanyang tinig. “Casey, alam kong iba ang ugali ng anak ko kaysa sa akin. Pero sa kaloob-looban niya, mahalaga ka pa rin sa kanya.”Hindi napigilan ni Casey ang mapait na ngiti. “Dad, alam kong mabuti ang intensyon mo, pero mas mahirap tanggapin ang mga kasinungalingang nagpapalubag-loob lang. Sapat na ang sakit na dinanas ko nitong mga nakaraang taon.”Tinitigan siya ni Francis nang seryoso. “Hindi kita niloloko.”Nanatili siyang tahimik, ha

“Oh my gosh!” Napanganga si Sam habang nakatingin sa dalawang taong nakaupo sa ikalawang palapag. “Hindi ba’t ama yan ni Dylan? Paano sila nagkasama nang ganito?”Sa mundo ng mayayamang pamilya, agad na nakilala ni Sam si Francis Almendras, kaya hindi nito maitago ang pagkagulat. Samantala, nanigas naman ang ekspresyon ni Suzanne. Alam niyang laging may respeto si Francis kay Casey. Posible bang sinusubukan nitong kumbinsihin ang dalaga na makipagbalikan kay Dylan?Ayaw niyang mangyari iyon. Kailangan niyang pigilan ang anumang pagbabalikan. Mabilis siyang nag-isip ng paraan. Walang pag-aalinlangan, kinuha niya ang kanyang cellphone at lihim na kinuhanan ng litrato ang dalawang lalaking nag-uusap nang seryoso.Naguluhan si Sam at bumulong, “Suzanne, anong ginagawa mo?”Isang tusong ngiti ang gumuhit sa labi ni Suzanne. “Si Uncle Francis ay pilit na kinukumbinsi si Casey na balikan si Dylan. Kailangan kong ipakita ito sa kanya, para malaman niyang nakikialam na ito sa buhay may-asawa n

Ang bigat ng tensyon sa loob ng silid ay naging mas matindi, parang isang unos na nagbabadya ng pagsabog. Ang simpleng palitan ng salita ay puno ng hindi nakikitang labanan, at ang anim na abogado na naroon ay ramdam ang hindi maipaliwanag na kaba.Pinagmasdan nila si Casey nang may halong pagkabigla at paggalang. Siya ba talaga si Mrs. Almendras? Ang kumpiyansa na bumabalot sa kanya ay malayo sa tahimik at mahinhin na babaeng kilala nila noon.Nagdilim ang ekspresyon ni Jea, ngunit sa kabila ng takot na kumikislap sa kanyang mga mata, hindi niya hinayaang lumambot ang kanyang paninindigan. “Natatakot ako sa’yo? Hindi kailanman! Palagi akong nagsasabi ng totoo!” matigas niyang sagot, kahit nanginginig ang kanyang boses.Ngumiti lang si Casey, isang ngiting hindi mo matukoy kung may halong pang-aasar o panlilibak. Sa halip na patulan si Jea, tumalikod siya at tahimik na naglakad papunta sa kanyang opisina, ang bawat hakbang ay punong-puno ng awtoridad at lakas.Walang gumalaw. Lahat ng