Semua Bab The CEO’s Regret: Chasing My Gorgeous Ex-Wife: Bab 201 - Bab 210

Napatigil si Suzanne, at pati sina Paulo Andrada at Regina ay napatingin kay Casey. Kanina pa nila gustong sumingit sa usapan, pero hindi sila nagkaroon ng pagkakataon.Ngayon, si Regina na mismo ang hindi napigilang magtanong, “Ano’ng sinabi mo?”Ngumiti si Casey nang bahagya habang nakatingin kay Suzanne. “Sabi ni Lola Isabel, gusto ka pa rin naman niya, pero masyado kang mapanuri at mahilig magplano para sa sarili mong kapakanan. Kung hindi ka lang gano’n, matagal ka na niyang kinilala bilang apo-sa-batas. Pero ang problema, may mga nagawa kang hindi tama. Kahit linisin mo ang pangalan mo, hindi ibig sabihin na bulag ang lahat, ‘di ba?”Namutla si Suzanne.Si Casey—ang babaeng ito!Ginugulo na naman siya nito!Alam ni Casey na may recorder siya, kaya sinadya nitong gamitin si Lola Isabel para takutin siya. Akala ba nito, madadala siya sa ganitong taktika?Saktong bubunot na sana si Suzanne ng depensa nang muling magsalita si Casey.“Ay, oo nga pala,” aniya, kunwari’y kaswal lang an

Bahagyang kumunot ang kanyang noo, at sa kanyang mukha ay may halong komplikadong emosyon. Kahit na may distansya siya mula sa babae, hindi siya kita ni Casey na nakaupo sa harap ng puntod, ngunit dinig niya ang bawat salitang binibigkas nito.Dahan-dahang iniabot ni Casey ang kamay niya at hinaplos ang larawan ng lalaking nasa lapida. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, at halos hindi niya na makontrol ang sakit na nararamdaman.“Papa, dapat nakinig ako sa’yo. Hindi ko sana… siya pinakasalan.”Nagdilim ang mukha ng lalaking nakikinig sa kanya mula sa di-kalayuan. Mabilis na kumislap ang matalim niyang mga mata, ngunit bago pa niya siya lingunin, pinigilan niya ang sarili. Ayaw niyang mabuking. Kailangan niyang marinig ang lahat ng sasabihin nito.Napabuntong-hininga si Casey, tila pinapakalma ang sarili.“Noon pa, sinabi mo sa akin na kung mag-aasawa ako, dapat siguruhin kong siya ang tamang tao. Kung hindi, mas mabuting huwag na lang. Pero gusto ko siya, Papa. Alam mo ‘yon, hindi ba?

Kilala ni Raoul ang sarili niyang anak—sigurado siya roon.Pero habang tinitingnan niya si Yuan Mendez na may kumpiyansang ngiti sa labi, hindi niya mapigilang magduda. Kumurap siya, pilit inaalis ang hindi makapaniwalang ekspresyon sa kanyang mukha. “Sino ang inimbita mo?”Direkta niyang tinitigan si Yuan, inaaral ang bawat galaw nito, bawat emosyon sa mukha—ayaw niyang may makalampas sa kanya.Pero nanatili lang ang mapanuksong ngiti ni Yuan, hindi nagpapahiwatig ng anuman. Tila lalo pang nadagdagan ang kasiguraduhan sa kanyang mga mata nang sagutin niya ang ama, “Dad, hindi ko masasabi kung magtatagumpay tayo sa pagkuha ng deal na ito. Pero sa karera? Sigurado akong hindi tayo matatalo.”Raoul napangisi nang may halong pagdududa. “Hindi matatalo? Ano bang klaseng master ang kinuha mo para maging ganyan ka ka-kumpiyansa?” Napabuntong-hininga ito at tumingin ng seryoso. “Alam mo bang ang malalaking grupo tulad ng Almendras at Ybañez ay ginagawa ang lahat para makuha si Zither? Sila m

Sa malamig na titig at matigas na boses ni Dylan, para bang isang matalim na patalim ang tumusok sa puso ni Casey. Ngunit sa halip na magpakita ng sakit, isang payak na ngiti ang lumabas sa kanyang labi.“Sa totoo lang, alam mo rin naman ang dahilan, hindi ba?” aniya, bahagyang tumagilid ang ulo, may bahagyang hamon sa kanyang tono. “Si Lola Isabel ang nag-imbita sa akin, at siguradong may paraan din siyang gawin para mapapunta ka roon. Gusto niya lang tayong pagtagpuin ulit. Pero ngayong bumisita siya sa Baoguang Temple at nakinig kay Master Fakong, nagbago na ang isip niya. Hindi ka na niya pipilitin.”Biglang lumubog ang dibdib ni Dylan, tila may bagay na bumara sa kanyang lalamunan.Napangiti si Casey, ngunit may lungkot sa likod ng kanyang mga mata. “Kaya wala kang dapat ipag-alala, Mr. Almendras. Alam ko kung gaano kabuti si Lola Isabel sa akin. Hindi ko siya kailanman gugustuhing saktan. Kaya makakatiyak ka, hindi niya ako pipilitin bumalik. At kung wala namang matinding dahila

Umupo rin si Stephanie at pinagmasdan ang dalawang taong papalayo. Napangiti siya at bumuntong-hininga. “Takot siyang mapagalitan.”“Hahaha, sigurado ‘yan…”Samantala, sa isang tahimik na sulok ng lugar, hinila na ni Raoul Mendez ang anak niyang si Yuan Mendez palayo sa ibang tao. Makikita sa mukha niya ang matinding inis at paninigas ng panga. Hindi na niya napigilan ang sarili—lahat ng pinipigilan niyang sasabihin kanina ay agad niyang ibinuga.“Nasiraan ka na ba ng bait? Naiintindihan mo ba ang ginagawa mo? Ilang taon kong pinaghandaan ito para maihanda ka bilang susunod na mamumuno sa Mendez Group, at ganito mo lang sisirain? Naiintindihan ko kung hindi ka nakahanap ng magaling na racer sa oras na kailangan mo, pero bakit mo ipapasok ang isang babae sa kompetisyon para lang punan ang puwesto? Ito ang sorpresa mo sa ama mo?!”Tumataas ang boses niya sa bawat salita. Hindi lang ito nakakagulat—nakakahiya ito. Paano na lang ang reputasyon niya matapos nito? Ano ang sasabihin ng mga t