Lahat ng Kabanata ng The Rebirth of Love: Kabanata 21 - Kabanata 30

THEA'S P. O. VHindi ko mapigilang mapangiti habang nakatingin ako sa hindi maipintang mukha ni Ruan.Nakaupo s'ya sa swivel chair n'ya at nakaharap sa laptop—mukhang sobrang busy n'ya kahit alam ko naman 'yung totoong ginagawa n'ya. Hindi naman talaga s'ya busy at wala naman talaga s'yang inaasikaso. Alam ko kasi na front n'ya lang 'yon para 'wag kong mahalata kung ga'no na s'aya kainis na inis sa presensya ko. Partida, day one ko pa lang dito sa opisina n'ya pero mukhang imbiyernang-imbiyerna na s'ya sa'kin. Paano pa kaya kapag tugal na at araw-araw na kaming magkasama sa iisang trabaho at sa iisang opisina?Because yes, ako na ang bago n'yang assistant at wala ring ibang nagawa ang loko kundi sundin ang utos ng ama n'ya. Dati pa lang daw pala kasi ay nabanggit na ni Tito Roldan kay Ruan na may co-owner s'ya sa kumpanyang 'yon. Hindi ko lang alam kung masyado lang s'yang slow na hindi n'ya na-gets 'yon o baka immature lang talaga s'ya at hindi n'ya matanggap na may kahati s'ya sa ku

THEA'S P. O. V"WHAT TOOK YOU SO LONG? SA ANG LUPALOP KA BA NG MUNDO KUMAIN?”Kapapasok ko pa lang ng office, parang gusto ko na ulit lumabas dahil sa boses na narinig ko. Parang nawala lahat ng sayang naramdaman ko sa pagkain nang dahil sa nakakainis na boses na 'yon.Hindi ko muna s'ya pinansin at dumiretso lang ako sa table ko. Hinalungkat ko isa-isa ang mga drawer na nando'n at… bingo! Nakita ko na rin sa wakas 'yung wallet na hinahanap ko."Hey, woman. I'm talking to you—”"Alam ko at obvious namang ako 'yung kausap mo. Unless nababaliw ka na o may supernatural powers ka kaya may iba ka pang nakikita maliban sa'kin dito sa loob ng opisina mo.” sarkastikong putol ko sa kanya. Then I look at him. "Bakit ba?”Tiningnan n'ya 'ko ng mataman bago s'ya napabuntung-hininga."Remember the meeting I told you earlier? 10 a.m. sharp?” aniya.Meeting—shocks! Oo nga pala!Nataranta 'ko nang maalala ko 'yung tungkol sa bagay na 'yon. Pero imbis na ipahatala ko sa kanya 'yung pagkawindang ko ay

THEA'S P. O. VKinabukasan.Kulang na lang ay takpan ko ang mukha ko at buong katawan ko habang naglalakad ako sa hallway—hinihiling na sana, 'wag kong makasalubong si Ruan. Kung pwede lang na hindi rin muna s'ya pumasok ngayon, mas maganda. Kaso, mukhang imposible 'yon. Knowing na s'ya ang boss ang base kay Zara, nagbabawi raw ngayon ng trabaho ang kumag dahil matagal daw nitong napabayaan ang kumpanya.Kahapon, paglabas ko para magbayad kay Bechay ay may nalaman akong sobrang ikinakahiya ko ngayon."Oh, Ma'am, bumalik kayo agad. Kakain kayo?” bati sa'kin ni Bechay pagkalapit n'ya sa'kin. Ngiting-ngiti pa s'ya at parang tuwang-tuwa na nakita ako. Nginitian ko rin naman s'ya pero umiling ako bilang sagot sa tanong n'ya."Hindi. Babayaran ko lang sana 'yung nakain ko kanina. Tsaka 'yung pinangako ko na dagdag—”"Ho? Ano ba 'yan. Akala ko pa naman miss n'yo na agad 'yung luto namin dito kaya kakain kayo ulit.” parang nanghihinayang na sabi n'ya. "Pero 'yung sa kinain n'yo kanina, okay n

1 MONTH LATER… THEA'S P. O. VNgayon, masasabi ko nga na sobrang bilis talaga ng oras at panahon. Parang kahapon lang nang mangyari ang aksidente. Ngayon, saktong isang buwan na 'kong nagtatrabaho kay Ruan bilang secretary n'ya.I've already received my first paycheck at sa ngayon, nakalipat na 'ko ng tirahan. Isang simpleng apartment lang 'yon na may isa ring kwarto at maliit na sala. Medyo maliit, pero sakto lang naman sa'kin 'yung space dahil mag-isa lang naman ako at solo ko lang din naman 'yung lugar.As for my relationship with Ruan, gano'n pa rin naman. 'Yun nga lang, hindi na kami purely awayan lang nang awayan. Level up na kami ngayon kaya may "away-bati" na. Sometimes, we're okay. Sometimes, hindi. Kaya naman pala namin maging maayos at civil sa isa't-isa. 'Yun nga lang, mukhang hinahanap na talaga ng katawan namin ang pag-aaway namin at mga bangayan. Parang hindi na kumpleto 'yung araw namin kapag walang gano'n.Anyway, maaga 'kong naghanda sa pagpasok ngayon dahil napag-u

RUAN'S O. O. V"Hold that damn elevator's panel, witch!”I shouted so loud as I hurried my way to the closing elevator. The woman inside immediately made a move to hold the panel and prevent it from closing. Binilisan ko naman lalo lumakad para maabutan ko 'yon. Waiting for another time could just result to further hassle. Late na 'ko kaya kailangan ko nang magmadali.After I made my way to the elevator, I settled myself and didn't bother to say even a word to the woman inside. It was despite the fact that she, just made a not so huge favor. And I called her a "witch" as well. Pero hindi naman s'ya nagreklamo so I guess, that's just fine with her. Or maybe, she's a witch for real. Kaya wala na lang sa kanya na matawag ng gano'n. Hindi ko na rin tiningnan 'yung babae.The elevator's panel close once again and this time, no one in a hurry came to disrupt it just like what I did. Sumara 'yon ng maayos at nagsimula nang umandar pataas.But just as it was about to go up, the lights suddenl