Lahat ng Kabanata ng One-night Stand Kasama Ang Bilyonaryo: Kabanata 81 - Kabanata 90

“Si Leo,” dagdag niya bago pa makabawi si Abby sa kanyang gulat.“Oh…” nanginig ang mga binti ni Abby habang naglalakad, mabuti na lang, nandoon si Lam para panatilihin siyang nakatayo.“Kailangan natin umalis dito, Abigail. Papunta na ang medical team. Huwag ka mag-alala, si Leo at mga bata ay magiging okay,” hinatak siya ni Lam pabalik sa kanyang mga bisig, sinisiguro siya.“Hindi… matatagalan sila bago dumating,” blangko ang mga mata niya habang bago ang kanyang mga luha, umiling-iling si Abby.“Nagtiwala ang mga bata sa akin, kailangan nandoon ako. Kailangan ko sila tulungan,” kinakain siya ng pagdurusa at nagulat si Lam dahil tumalikod siya bigla at tumakbo.Ngunit, hindi siya ganoon kabilis. Naabutan siya agad ni Lam bago pa siya makalayo mula sa kanya.“Abigail, hindi ka puwede doon. Delikado. May mga taong parating na para tulungan sila. Hayaan mo silang gawin ang kanilang trabaho,” sinubukan niya na kumbinsihin si Abigail habang nagpupumiglas siya sa kanyang kapit.“Hin

“Salamat, Lam.”Bago pa siya makalabas ng pinto, narinig niya ang boses na nagpatigil sa kanya mula sa paglalakad.“Iligtas mo siya, moppet ko,” humarap si Lam sa kanya at ngumiti.“Oo. Pero hindi ito magtatagal,” siniguro siya ni Abby at tumango.“Maghihintay ako, kahit na gaano pa katagal,” siguro niya bago isinara ang pinto sa likod niya.“Bantayan ang pinto. Siguruhin na walang makakapasok,” utos niya ng walang tinitignan kung hindi ang mga labi ng guho sa harap niya.“Nakuha na namin ang driver,” bulong ng isang lalake.“Mabuti. Aasikasuhin natin siya mamaya,” galit niyang sinabi.“Ipapaalam ba namin sa Boss?”“Hindi,” tanggi niya.“Ako ang aasikaso dito. Walang makikielam,” dagdag niya.“Ang Steel Corporation?” patuloy na tanong ng lalake.“Alam na ni Luther at Timothy kung anong gagawin. Wala munang magsasabi sa pamilya ko. Hindi ko gusto na mag-alala sila,” bumuntong hininga siya ng malalim sa paalala tungkol sa kanyang pamilya.Buong tanghali, kumalat ang balita s

Sagad sa buto ang pagod ni Abigail ng matapos siya sa opera kay Leo noong hating gabi. Sa oras na bumukas bigla ang pinto at nakita niya si Lam sa likod nito, bumagsak siya sa kanyang mga bisig.Ang karamihan sa mga tao sa paligid na nakikiusiyoso ay nakaalis na maliban sa mga may pasyente sa temporary emergency tent.Si Philip Sandoval ay sinubukan maghintay matapos malaman na si Abigail ay nasa isa sa mga malalaking trailer pero ang asawa niya ay nagreklamo sa kanya para umalis sila.Binuhat pauwi ni Lam si Abby, pinaliguan siya at dinamitan ng nightgown, at inihiga sa kama para matulog. Pagod na pagod siya at walang malay sa mundo habang inihahanda ni Lam ang kanyang pagtulog.Hating gabi na pero ang tulog ang hindi iniisip ni Lam sa ngayon. Nakatayo siya sa paanan ng kama ng makaramdam siya ng kilos mula sa likod niya.“Bakit ka nandito? mahigpit niyang tanong ng hindi humaharap sa direksyon. Hindi niya kailangan kumpirmahin kung sino ang tao.“Ang assume ko ay kailangan mo

“Malapit na matapos ang ospital. Hindi ko na ito magagawa ng mag-isa. Kakailanganin ko ng tulong. Kahit na sakit ka sa ulo, malaking tulong ka sa akin kasama ang iba pang mga sakit sa ulo sa Santocildes,” natawa siya kahit na walang nakuhang sagot.“Ang mga kalye ay hindi magiging katulad ng dati ng wala kayo. Kaya dapat ka magising. Ang mga bata ay hinihintay ka. Ang nanay mo ay nag-aalala, kaya kailangan mo umuwi, buddy ko,” ang mga mata niya ay maluha-luha habang pinapanood ang tulog na bata sa kama.Malagim ang paghihintay niya. Kung hindi magigising si Leo sa araw na ito o malalagay siya sa coma. Bangungot ito kung malalagay siya sa coma.Habang abala siya sa pag-aalaga sa mga pasyente niya, si Lam ay abala sa pag-ayos ng insidente kahapon.Kahit na may away sa pagitan nila at ng pamilya Del Castillo, patuloy silang nagtatrabaho sa tabi ng isa’t isa. Si Justin, kasama si Arnold at Philip, ay dumating sa construction site ng maaga at nakita si Lam na pinamumunuan na ang paglili

“Kailangan ko umalis, Abigail Marie,” habang nakadikit sa mga basa niyang labi, sinabi ni Lam ng seryoso.“Saan ka pupunta?” nawala ang antok niya ng marinig ang sinabi ni Lam. Napatingin siya sa orasan sa tabi ng lamesa.“Hating gabi,” hindi siya makapaniwala ng makita ang oras. Magrereklamo na siya sana ng makita niya ang problemadong mukha ni Lam.“Anong problema?” Bigla naging seryoso si Abby. Naglaho ang natitirang antok niya. Nakahiga sila ng nakatagilid at kaharap ang isa’t isa. Ilang inches lang ang agwat nila sa isa’t isa.“Kailangan ko umalis at aabutin ng tatlong araw bago ako makabalik. Walang kahit na anong delay,” hinimas ni Lam ang mga labi at pisngi ni Abby, ipinaliwanag niya ng mahinhin.“Ganoon kalayo?” pakiramdam ni Abby gusto niyang umiyak pero sinubukan niyang hindi.“Oo, ganoon kalayo,” mapait siyang ngumiti.“Pauwi ba sa inyo?” nanginig si Abby kahit na pinipigilan niya ang kanyang sarili.“Hindi, hindi pa sa bahay namin. Pero sa taong mahalaga sa akin. I