All Chapters of Fake Marriage With The CEO: Chapter 151 - Chapter 160

Madaling araw nang dalhin nila Mang Carding ang kanilang mga gamit dahil iyon ang bilin ni Greig. Nasa sasakyan na ang kanilang mga gamit, nakahanda na si Greig na bumalik ng Manila, at dahil kilala naman ang lalaki, kahit walang tao sa cashier ay nakapagbayad pa rin ito ng discharge f*e niya. Malaki ang kahungkagan sa dibdib ni Ysabela nang sumakay siya sa sasakyan. Pareho silang tahimik ni Greig at ayaw kumibo. Nasa likod sila ng sasakyan samantalang si Mang Carding naman ang nagmamaneho ng sasakyan. Tahimik din si Mang Carding, halatang nakikiramdam lamang sa kanilang dalawa. Ramdam niyang desidido si Greig na bumalik ng Manila, hindi na mahalaga kung ano ang kalagayan niya. Kahit medyo nahihilo pa ay napilitan siyang sumama na lamang. Kung ito ang ikakatahimik ni Greig ay ibibigay niya. Hindi na nito binanggit ang tungkol sa pagpapa-DNA test pero ramdam niyang iyon pa rin ang plano nito. Isa’t kalahating oras bago nila marating ang airport kaya pinilit niya ang sarili na makai

“Nasa amin ang asawa mo.” Malalim na boses ang ginamit ng babae. Natahimik ang kabilang linya. “Kung gusto mo pang makita ng buhay ang asawa mo, kailangan mong makipagkasundo sa amin, Mr. Ramos.” “Who’s this?” Sinenyasan ni Tere ang lalaking nasa pinto. Pumasok ito. “Hindi na mahalaga kung sino ako. Ang mahalaga, matubos mo ang asawa mo. Kaonti lang ang hihilingin namin. Dalawang milyon kapalit ng asawa mo.” Muling natahimik sa kabilang linya. “Huwag mo rin susubukan na magreport sa pulisya, Mr. Ramos. Hindi mo alam kung ano ang kaya naming gawin sa asawa mo.” Pagbabanta nito. Lumapit ang lalaki. Kumunot ang kaniyang noo at mabilis na dumaloy ang dugo sa kaniyang katawan nang makitang siya ang pakay nito. “Anong gagawin— bitiwan mo ‘ko!” Marahas siya nitong itinulak sa pader. Nasagi sa upuan ang kaniyang paa dahilan para kumirot iyon kasabay ng pamamanhid ng kaniyang likod. Hinuli nito ang kaniyang kamay at itinaas iyon sa kaniyang uluhan. “Bitiwan mo ‘ko!” Natataranta niya

Lumubog na ang araw. Nasa sala na si Greig at naghihintay pa rin ng mensahe mula sa babae na kaniyang nakausap. Ngunit wala siyang natanggap. Dalawang pulis lamang ang kaniyang kasama para hindi mahalata na may mga kasama siya sa hotel room. Ayaw niyang malaman ng mga kidnapper na tumutulong sa kaniya ang pulisya. Napaahon siya mula sa sofa. Kanina pa malakas ang tambol ng kaniyang dibdib. Hindi siya mapakali, sa tuwing sinusulyapan niya ang kaniyang relo ay mas lalo lamang siyang nababalisa. Kailan ba siya tatawagan ng kidnapper?! Lumipas pa ang ilang oras, wala pa rin siyang natatanggap. Nakapaghapunan na ang kaniyang mga kasama pero wala pa rin tawag o mensahe lamang na pumapasok sa kaniyang notification. “Sh*t.” Hanggang sa maghating-gabi, wala pa rin tumatawag. Nanlalamig na ang kaniyang mga kamay ngunit wala pa rin nangyayari. Tumayo ang kasama nilang pulis, nakita niyang may itinitipa ito sa cellphone. “May natagpuan na bangkay sa kalsada na papunta sa airport.” Balita

Tumayo si Athalia sa upuan at inabot ang kaniyang batok para hilahin siya. Hinalikan nito ng mariin ang kaniyang pisngi.“Mahal kita, Ina.” Saad nito sa matigas na tono.Minsan ay naiintindihan naman ni Athalia at Niccolò ang kaniyang mga sinasabi kahit na nagtatagalog siya, ngunit Englis pa rin ang kanilang unang lengguwahe.Pangalawa ang Italian, at panghuli na ang Filipino.Medyo magulo ang nakagisnan ni Athalia at Niccolò, pero nakikita niyang pinaghuhusayan ng dalawa na matuto sa mga lengguwahe lalo pa't multilingual ang tahanan nila.Gusto niyang turuan ng Filipino ang kaniyang mga anak, pero baka mas lalong mahirapan lamang ang dalawa kung sabay-sabay na aaralin ang Englis, Italian, at Filipino.Kumuha na sila ng tutor para sa mga bata para mapabilis ang kanilang pag-aaral ng Italian, ngunit mas madalas pa rin an Englis sa kanilang normal na pag-uusap.“Mahal na mahal ko rin kayo, Athalia. I love you so much. You’re my greatest treasure.” Siya naman ang humalik sa pingi nito. S

“Bella.” Marahan na tawag ni Alhaj.Malayo ang kaniyang tingin habang yakap ang kaniyang sarili.Nilingon niya ang lalaki at nakitang nakaroba na ito. Madalas kasi ay hindi ito nagsusuot ng damit kapag natutulog, tanging boxer lamang.“Did you had a bad dream again?” Nag-aalala nitong tanong.Umiling siya bilang sagot sa tanong nito.Naglakad palapit sa veranda si Alhaj kung nasaan siya, ngunit nanatili ito sa may pinto at hindi tuluyang lumapit sa kaniyang kinauupuan.“Bakit gising ka pa?” Tanong nito.“I visited the twin's room.” Sagot niya.“Nag-aalala ako sa kanila.”Ibinalik niya ang tingin nakahilerang mga batong bahay hindi kalayuan sa kanilang tahanan.“They will understand, Bella. Hindi pa maayos ang kalagayan mo, and they knew about your situation. Athalia and Nics are wonderful kids, matalino at mabilis na makaunawa.” Kumento nito.Hinaplos ni Alhaj ang kaniyang braso at marahan na pinatakan ng halik ang gilid ng kaniyang buhok.Nakita niya ang pag-aalala ni Athalia at Nicc