All Chapters of Billionaire's Accidental Baby (Tagalog): Chapter 11 - Chapter 20

“Where’s Liam?” tanong ko sa kasambahay na nakasalubong ko. “Nasa labas pa po si Sir, nagjo-jogging po,” nakangiting sagot niya. Uso sa mga tao rito ang tumango at ngumiti, and it annoys me. Ang hirap nilang sungitan. Magmumukha lang akong masama. Dumiretso ako sa lamesa. Ang daming pagkain na nakahanda. Ganito ba talaga sila maghanda? Lalo na kung si Liam lang naman mag-isa rito. At kahit dalawa pa kami, sobra-sobra pa rin 'to. “You’re awake,” sabi ni Liam na kakapasok lang at nagpupunas ng pawis. Naka-black na short siya at puting sando. “You can eat. Magsho-shower lang muna ako,” sabi niya. “I’ll wait for you. I’m not hungry yet.” Napatingin siya sa'kin. Mukhang tinitingnan niya kung nagsasabi ako ng totoo. “Okay,” sagot niya at umalis. Nagising lang talaga ako ng maaga para maglibot dito sa mansion niya. “Miss Lia, may garden po si Sir Liam. Baka po doon niyo muna gustong magpahinga,” nakangiting sabi ng kasambahay niya. Tinanguan ko lang ito. Pagkatapos ay sumunod ako s

Dali-dali akong pumasok sa kwarto ko at isinara ang pinto, pagkatapos ay sumandal doon at napabuntong-hininga.What was that? Pinagtitripan niya ba ako? Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa bilis ng pagtibok nito. What is happening? Bakit ganito ako magreak?Calm down, Lia. Pinaglalaruan ka lang ng lalaking iyon!I need to sleep.***Paggising ko kinabukasan ay agad akong bumaba dahil sa gutom.Dumiretso ako sa main kitchen.Doon ay nakita ko si Liam na nakasuot ng puting apron habang nagluluto.Nakaamoy ako ng bacon. Pero may nakita rin akong mga pancake sa countertop na nandoon.Humarap siya bitbit ang pan, at inilipat ang mga bacon na niluto niya sa plato na nasa countertop. Naramdaman niya siguro ang presensya ko kaya napatingin siya sa direksyon ko.“Good morning,” bati niya at nginitian pa ako.I looked away at napalunok pa. It was the first time I saw him smile like that.Tumikhim ako at inayos ang sarili bago naglakad papunta sa kanya at batiin siya pabalik.“Good morning,” pok

“Kanino ‘yan?” tanong ko sa kasambahay na nakasalubong ko. It’s 5 AM, and naisip ko na mag-walking, pero nakasalubong ko siya na may bitbit na coffee, and I think it’s for Liam dahil papunta siya sa office nito. “Para po kay Sir Liam.” “Give it to me. I’ll bring it to him.” Nakangiti akong naglakad papunta sa office niya. Maingat kong hinawakan ang kape niya, pero hindi ko maiwasan na mas mapangiti sa tuwing nakikita ko sa ring finger ko ang isa sa mga kumikinang na diamond ring na galing sa kanya. But why am I smiling?! Kinikilig ba ako? No way! Baka sa singsing oo, pero kay Liam, hindi! He has a glass door in his office kaya I was able to see through inside. I noticed that he’s not in his office—maybe he went outside for a while—so I slowly went inside para ilapag ang kape niya. Lumapit ako sa lamesa niya, and I noticed that his computer is on. Napakagat ako sa labi, contemplating kung sisilipin ko ba ‘yon cause I’m really curious kung anong ginagawa ng mga billionaire na katul

We had dinner together sa isang Michelin Star restaurant na pag-aari ng kaibigan ni Liam. He knew about our wedding; it spread like wildfire, kaya tumawag agad ang parents ko right after the wedding nang malaman nilang pinakasalan ko si Liam. Of course, they were mad—very, very mad—but I didn’t care. At least now they know I’m married, and they can’t force me to marry that old man.“Congrats,” wika ng isang katabi ko.I rolled my eyes at her, and I heard her laugh. Kaya nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.Inilapag niya ang utensils niya at nakangising humarap sa akin. Bahagya niya pang ipinihit ang katawan paharap sa akin, ang isang kamay niya ay nakatungtong sa upuan.“Come on, I didn’t do anything to you, but I’m very much willing to forgive you if you say sorry,” nakangising wika niya.Ipinihit ko ang katawan paharap sa kanya. I also smirked and itinungtong ang kamay ko sa upuan.&l

“Liam, get out!” I shouted at him. He just looked at me without emotion, then slowly turned his back, pero hindi pa rin lumalabas. Pinapa-breastfeed ko kasi ang isa sa mga baby namin. I gave him a deadly stare kahit nakatalikod na siya. Pagkatapos ay tinapos ko na rin ang pagpapabreastfeed sa anak namin at ibinalik ito sa bassinet niya. “You can turn around,” sabi ko habang masamang nakatingin dito, pero napaawang lang ang labi ko nang hindi niya man lang ako tapunan ng tingin at nagdire-diretso lang siya papunta sa mga anak namin. Seryoso ang aura niya ngayon, more like, he looks tired. I cleared my throat to catch his attention. “So, what should we name them?” Our twins are not identical; they are fraternal. It means there’s a girl and a boy, kaya madali naming makikilala. Thank God, kasi I am the worst at recognizing people’s faces. Imagine me, as their mother, not being able to recognize them—I will be much worse than my parents. “We will name the girl Liana.” Napataas an