Semua Bab The Billionaire's Revenge: Bab 51 - Bab 60

Chapter fifty oneSamanthaHindi ako nakagalaw nang bigla niya akong yakapin ng mahigpit sabay sabing sorry, anong ibig sabihin niya doon? Nagsosorry ba siya dahil sa inasta niya at sinabi sa akin? Hindi ko nga malaman ang dahilan kung bakit niya ako pinapalayo sa babaeng iyon.Sinabi na niya na huwag na ako magtanong kaya mananahimik na lang ako pero nasaktan ako dahil parang ang sama sama ko kahit hindi ko naman alam ang nagawa ko sa kaniya.Kumawala siya sa pagkakayakap. “May ipapaencode ako sayo, kailangan ko after one hour.”“Sige kuya.” Parang walang nangyari, ganun ganun na lang ba? Pero ako ang dami kong kinikimkim na katanungan lalo na mga hindi ko maipaliwanag na reaksyon ni kuya Jiro.Hindi tuloy ako mapalagay, nahihiya naman ako magtanong dahil baka hindi nanaman kami magkalinawan.Nagfocus na lang ako sa ginagawa ko habang si kuya Jiro nasa upuan na niya at busy na din sa ginagawa niya.Napapatingin ako sa kaniya at napapaisip tungkol sa babaeng naghatid sa akin, sino ba

Chapter fifty threeSamanthaWeekend nanaman at walang pasok, parang ayaw ko na bumangon, ang ganda ng sikat ng araw at kalangitan kaso yung mood ko parang ayaw kong kumilos pero kailangan ko tumulong.Paglabas ko ng kwarto ko rinig ko ang boses ni Ericka, bakit ang aga naman niyang nandito?Bigla kong naalala yung sinabi ni kuya Jiro kahapon, may nagugustuhan na siyang babae, talaga bang si Ericka yun?Kaya pala wala akong gana magkikilos kase may bad energy akong nasasagap.Gusto ko na lang humiga.Kaso lumabas na lang ako baka kase kung ano nanaman itsismis sa akin ng mga kasambahay dito na naiinggit sa akin.“YJust try Jiro hindi naman matamis.”“No thanks.”“Pero niluto ko to.”“Just leave it here.”“Ipapakain mo nanaman kung kanino.”Para silang nag aaway na magjowa pero hindi sila bagay. Sa pagkakaintindi ko sa naririnig ko pinipilit ipakain ni Ericka yung pagkain kay kuya Jiro kaso ayaw ni kuya Jiro, kahit tumambling ka diyan kung ayaw niya yan hind imo mapipilit.Ang weird la

Chapter fifty fiveSamanthaMahina lang naman ang nadidinig kong kulog pero meron pa rin, kinikilabutan pa rin ako at bumibilis ag tibok ng puso ko pero namamanage ko siya ng kaunti, nakakalma ko ng maayos ang sarili ko.“Sigurado kang okay ka pa?”Tumango lang ako kay kuya Jiro. “Hindi masyadong umaatake phobia ko.”Hinahaplos niya ang likuran ko upang pakalmahin ako, hindi naman kagaya noon ang pakiramdam ko basta ang nararamdaman ko ngayon bumibilis ang tibok ng puso ko pero nagiging normal naman minsan.“May gusto ka bang kainin? Inumin? Kukuha ako sa labas?”“Tubig lang kuya.”Para kaseng natutuyo ang lalamunan ko kaya kailangan ko ng tubig, agad naman siyang kumuha, ang bilis nga niyang nakabalik.Mabuti na lang hindi gaanong malamig ang dinala niya, nakalimutan ko kaseng ibilin.“Salamat.” Nasa tabi ko siya ngayon at pinapainom ako ng tubig.“Parang nahihirapan ka pa rin makahinga.”“Ayos lang ako, hindi kagaya noon, mas mahirap nga noon kesa ngayon.” ang tinutukoy ko ay yung n

Chapter fifty sevenSamanthaMaayos naman ang lagay ko, wala akong pwedeng maidahilan para hindi pumunta at samahan sa party sa kompanya si kuya Jiro kase naman wala si manong Domeng hindi pa daw makakauwi sabi ng mga kasambahay na nakakausap ko.Sabi niya uuwi siya kahapon pero wala naman, kung sabagay ngayon lang kase siya nakabakasyon kaya sinulit na niya. Kung ako rin may mga kakilalang kamag anak malamang hindi na ako uuwi hahaha biro lang syempre susulitin lang din, hindi naman madalas magbakasyon si manong Domeng, palagi siyang nandito kasa-kasama ni kuya Jiro kaya wala rin siyang panahon para sa pamilya.Pagkatapos ng klase ko mamaya deretso ako sa kompanya ni kuya Jiro nandoon naman na ang isusuot ko, may party sila kase may naclose daw silang deal ewan kung ano yun, mga empleyado lang din naman ang kasama, salo salo lang din ata basta party yun kase pinag uusapan kahapon din naririnig ko noong palabas ako.Hinanda ko na ang sarili ko at nagpaalam kay kuya Jiro. “Papasok na a

Chapter fifty nineSamanthaNadidismaya ako hindi kay kuya Jiro kundi sa sarili ko dahil ang dali kong umasa, hinalikan lang ako ang laki na ng expectations ko.Ganun ba talaga ang mga lalake? Kayang gawin ang lahat sa babae kahit hindi naman sila magkarelasyon? Lalo na at alam niyang hinahangaan siya ng lahat ng babae.Ganun ba talaga?Naluluha ako tuwing naiisip ko na pinaglalaruan lang ako ng ibang tao.Pero ano yung mga ipinapakita niyang pag aalala sa akin? Mga pagligtas? Siguro nga dahil kapatid lang ang turing niya sa akin, baka nadala lang siya noong gabing yun kaya niya ako nahalikan.Maaga akong umalis ng bahay, sinadya ko talaga dahil ayaw ko makita si kuya Jiro, sakto naman nandito na si manong Domeng.“Oh ang aga aga nakasimangot ka.” Agad na sabi ni manong Domeng.Ngumiti agada ko. “Hindi naman po.”Pilit na ngiti. “Ah siya ng apala salamat ha sa ginawa mo, kung hindi dahil sayo hindi ako makakabakasyon.”“Sabi mo uuwi ka din agad.”“Hahaha.” Tinawanan lang niya ako na p