All Chapters of CHASING MY EX-WIFE: Chapter 141 - Chapter 150

BIANCA POV Hinayaan ko na lang muna kay Daniel ang dalawang bata at sumama na ako sa loob para silipin ang nakahimlay ng katawan ni Lola Antonia sa loob ng chapel. Nang makita ko siya sa loob ng kabaong, hindi ko na napigilan pa ang mapahagulhol ng iyak. "La...sorry! Sorry!" paulit-ulit kong bigkas habang nakatitig sa walang buhay niyang katawan na nasa loob ng kabaong. Pakiramdam ko hindi sapat ang salitang iyun para gumaan ang sakit na nararamdaman ng kalooban ko! Napakabait niya sa akin at hindi ko man lang iyun pinahalagahan! Hindi ko na maalala kung ilang minuto akong nakatayo dito sa gilid ng kabaong at wlang ibang ginawa kundi ang umiyak. Basta, ramdam ng puso ko ang pait dulot ng pagkawala ng taong malapit sa puso ko. "Hindi mo na kailangan pang magkunwari na nasasaktan ka dahil hindi totoo iyan! Tatlong taon kang hinihintay ni Lola na balikan siya pero hindi mo ginawa hangang sa kusa na siyang sumuko at iniwan kami. Bianca..bakit? Kung galit ka sa akin,bakit kaila

BIANCA POV ''BAKIT? Bakit ang hilig mong maglihim sa akin Bianca? Bakit ang bilis mong magdesisyon ng mga bagay-bagay na hindi mo man lang pinaaalam sa akin? Bakit?" galit na tanong sa akin ni Daniel pagkatapos kong ipagtapat sa kanya ang tungkol kay Baby Amanda. " I am sorry Daniel! Hindi ko din maintindihan! siguro dahil sa matinding galit na nararamdaman ko para sa iyo kaya ako nakapag-desisyon ng mga bagay-bagay na hindi man lang sumagi sa isipan ko ang mga consequences na posibleng mangyari." umiiyak kong sagot sa kanya. Hindi ito nakaimik pero kitang kita ko ang pagkuyom ng kamao niya. Katunayan na nagpipigil siya ng galit sa akin. "Sorry? Hindi na maibabalik ng sorry mo ang mga panahon na nawalay sa akin ang mga anak ko. Hindi na maibabalik ang lahat ng sakit at pait nang pagdurusa na naranasan ko sa loob ng ilang taon na paglayo mo sa akin! Alam mo bang halos mabaliw ako sa kakahanap sa iyo? Alam mo bang halos halughugin ko ang New York mahanap lang kita? Bakit? Gaano ba

BIANCA POV "Mommy! Daddy! Baby Amanda!" pagdating namin ng mansion ang masayang mukha nila Stephen at Scarlett ang kaagad na sumalubong sa amin. Hindi ko naman mapigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko. Sa nakikita ko sa kanila ngayun, talagang masaya sila sa piling ng kanilang ama! Alam ko sa sarili ko na hindi ako nagkamali sa desisyon ko na pagbigyan sila na makasama nila ang kanilang ama! Magiging masaya na din ako kapag makita silang masaya. "Mommy, dito ka na din titira? Dito na ba tayo titira kasama si Daddy?" excited na tanong sa akin ni Scarlett! Sa edad nitong nine years old, kaunting-kaunti na lang talaga at magiging kasing tangkad ko na siya! Ang laki niyang bulas na bata. "Yes...dito na tayo titira! Kasama ng DAddy niyo!" nakangiti kong sagot sabay sulyap kay Daniel na karga-karga si Baby Amanda. "yes! so ibig sabihin po ba complete family na tayo? May Mommy at Daddy na kami sa iisang bahay?" nakangiting sagot naman ni Stephen. Sa loob ng tatlong taon n

BIANCA POV "MATAGUMPAY naming natangal ni Thelma ang naturang picture frame na naka-hang sa kwarto ko! Gayunpaman, hindi ko maiwasan na makaramdam ng lungkot habang pinagmamasdan ang nasabing larawan. Muli kasing bumalik sa balintataw ko ang malungkot na nakaraan ko sa piling ni Daniel! Mga bagay na ayaw ko na sanang balikan pa at gusto ko nang makalimutan! Well, life must go on ika nga! Ayaw ko nang mabuhay sa nakaraan! Itong picture frame na lang ang natitirang alaala ko noong ikinasal kaming dalawa ni Daniel dahil ang mga naipon kung mga larawan namin noon ay mismong si Daniel din naman ang nagtapon noong mga panahon na palagi kaming nag-aaway dahil ayaw niya nga sa akin. Hindi daw kasi ako ang pangarap niyang babae at sinira ko ang buhay niya kaya wala daw akong karapatan na mag- ipon ng mga basura dito sa pamamahay niya "Ano na ngayun ang gagawin ko dito Mam? Itatambak ko po sa storage room?" seryosong tanong sa akin ni Thelma. Pigil ko naman ang sarili ko na maluha. LI

BIANCA POV "SCARLETT, sabi ko mag-sorry ka kay Anyana!" muling bigkas ko habang titig na titig sa kanya. Nakakahiya ang inasal ng batang ito! Kaharap kaming lahat tapos pagsasalitaan niya ng ganiyan ang batang kasing edad niya lang? "No! Talaga naman eh! Ayaw namin kay Anyana dahil witch ang Mommy niya!" naiiyak nang sagot ni Scarlett! Lalo naman akong nawindang sa naging sagot niya God! Saan niya nakukuha ang mga ganitong pag uugali? Ano ang nangyari sa pag-uugali ng anak ko? Sa naalala ko, naging maayos naman akong ina sa kanila at sinikap kong mabigyan sila ng tamang disiplina. "Scarlett--" naiinis ko nang muling bigkas sa pangalan nito! May pagbabanta ang tingin na tinitigan ko siya. "Bianca..stop it! Mga bata pa sila at normal lang na nagkakasamaan din sila ng loob!" sabat na ni Daniel sa seryosong boses. Gulat tuloy akong napatitig sa kanya! Ayos lang ba ang taong ito? Ayos lang sa kanya ang ipinapkitang ugali ng anak niya? Ayaw niyang putulin ang sungay na unti-unt