Lahat ng Kabanata ng CHASING MY EX-WIFE: Kabanata 121 - Kabanata 130

BIANCA POV Pagpasok pa lang namin sa loob ng hospital ang nag-aalalang mukha na kaagad ni Arnold ang unang sumalubong sa amin ni Kuya! Sasamahan niya daw kami sa emergency room kung saan nasa loob ang mga anak ko at pilit na binibigyang lunas ng mga Doctor. "Anong nangyari? Paanong nangyari ito?" umiiyak kong bigkas! Pakiramdam ko mawawalan ako ng lakas sa isiping baka mapahamak ang mga anak ko. Nalunod sa pool? Paanong nakarating sa pool? Kung hinayaan ni Daniel na maligo sa pool ang mga anak ko malaki ang tsansa na malulunod sila lalo na at pareho silang hindi marunong lumangoy.... "Ipagpalagay mo ang kalooban mo Bianca! Ayos na si Scarlett! Si Stephen nalang ang pilit na nirerevived ng mga Doctor." bigkas ni Arnold sa akin! Walang pagsidlan na sakit ang nararamdaman ng puso ko! Lahat ginawa ko para protektahan ang mga anak ko pero sa isang iglap bigla na lang silang mapapahamak dahil sa walang kwenta nilang ama! "Nasaan si Daniel? Bakit niya hinayaan ito?" galit kong tano

DANIEL POV Palapit pa lang kami sa vicinity ng mansion kapansin-pansin na ang mga nakaparadang mga police car sa kapaligiran! Mukhang seryoso nga siguro sila Bianca na pa-imibistigahan ang nangyaring pagkalunod ng mga anak namin! Hindi ko siya masisisi! Kung masakit sa akin ang mga nangyari, mas lalo na sa kanya lalo na at siya ang INa at mula isinilang ang mga anak namin dito sa mundo siya na ang nag-aruga! Kung hindi sana ako umeksena hindi sana ito mangyayari! Napakahirap tangapin ang katotohanan na ako ang dahilan kung bakit napahamak ang aking mga anak! Isa akong walang kwentang Ama! Napakahina kong ama at hindi ako karapat dapat para ituring nilang magulang! "Ang daming mga pulis sa loob Sir! Ipapasok po ba natin ang kotse sa loob?" tanong sa akin ni Manong driver! Umiling naman ako bagkos sininyasan ko siya na itabi ang sasakyan! Kaagad naman siyang tumalima. Pagkahinto ng sasakyan sa gilid ng kalsada ay mabilis na din akong bumaba. Naglakad lang ako paloob ng mansion a

DANIEL POV "Answer the phone! Damn it!" galit kong sigaw habang kanina pa ako palakad-lakad paroon at parito sa living room. Hawak ng kanan kong kamay ang aking cellphone at sa kaliwa naman ay hawak ko ang isang bote ng alak na halos nangangalahati na ang laman! Halos alas dose na ng gabi at wala akong balak na matulog hangat hindi ko masigurado ang kalagayan ng isa sa mga anak ko! Si Stephen... Kumusta na kaya siya? Ligtas ba siya? May tao akong nakaantabay sa hospital para alamin ang kalagayan ni Stephen pero limited lamang ang nakukuha niyang impormasyon! Hindi din daw makalapit-lapit kahit sa emergency room ang tao ko dahil sa dami ng bantay na nakaantabay sa paligid. Siguro pakana iyun ni Cyrus Velasquez! Ayaw na din talaga ng gagong iyun na palapitin ako sa mag-ina ko! Kung noon, walang pakialam si Cyrus sa paglapit-lapit ko kay Bianca mukhang mag-iiba na ngayun ang magiging kapalaran ko! Mas mahihirapan akong kumilos hangat nasa paligid si Cyrus! Sabagay, hindi ko naman

BIANCA POV "HINDI na ba talaga magbabago ang desisyon mo? Sigurado ka na ba diyan?" seryosong tanong sa akin ni Kuya Cyrus habang abala ako sa paglalagay ng mga importanteng gamit ng mga anak ko sa aking maleta! Bukas ng hapon ang alis namin pabalik ng New York at ngayun pa lang kailangan ko nang maghanda. Wala naman akong aasahan na gagawa sa trabahong ito eh! Ako lang lalo na at pinalayas na namin ang dalawang Yaya's ng mga anak ko dahil sa ginawa nila noon. Nakipag-sabwatan sila kay Daniel na naging dahilan kaya muntik ng malagay sa alanganin ang buhay ng mga anak ko. Yes...nakaligtas ang dalawang anak ko sa tiyak na kapahamakan! Naging critical man si Stephen pero matapang siya! Lumaban siya at kahit na hindi pa siya 100% na magaling alam kong magiging maayos din ang kanyang kalagayan! Babalik din sa dati ang sigla niya. Sobrang laki ng naibigay na trauma sa kanila ang nangyari! Alam ko na din kung sino ang salarin at alam ko na din na hindi aksidente ang lahat! Itinulak

BIANCA POV "SI Anyana? A---anong nangyari kay Anyana?" bakas ang kaba sa boses ni Jeneva habang sinasabi ang katagang iyun Sa isang iglap, bigang naglaho ang galit sa mga mata nito! Napalitan iyun ng takot at pag-aalala dahil sa kalagayan ng anak niya. "Ngayun, alam mo na siguro ang nararamdaman ko noong nasa peligro ang buhay ng mga anak ko dahil sa kagagawan mo Jeneva! Alam mo na siguro kung gaano kasakit isipin na nasa bingit ng kamatayan ang pinakamamahal mong anak!' galit kong sigaw sa kanya habang nakakuyom ang kamao ko. Isang malakas na paghikbi ang sagot niya sa akin at akmang tatayo sana siya pero muli ding napa-upo dahil pati pala mga paa niya ay may nakapulupot din na kadena. Muli akong napatingin kay Kuya! Hindi ako makapaniwala na pati pala paa ni Jeneva may nakalagay din ng kadena. Mukhang secured naman ang silid na ito pero bakit kailangan nilang gawin ito sa isang maliit na babaeng kagaya ni Jeneva? OO, malaki ang kasalanan ng babaeng ito at masaya ako na nah