Ex-Wife's Revenge: Hiding the Billionaire's Twins의 모든 챕터: 챕터 81 - 챕터 90

Saktong pagkalabas ni Liam mula sa kwarto ni Tristan ay siya namang maingat na pagbukas ni Natalia ng pinto. Hindi siya kumatok o nagparinig bago pumasok, kaya’t halos mapatalon si Tristan nang makita ito. Agad siyang napaupo nang maayos sa kama, pilit na itinatago ang bakas ng pagkagulat at kaba sa kanyang mukha.Kung may konting kaba si Tristan, may pasasalamat din. Mabuti na lang at nakaalis na si Liam bago pa siya mahuli ni Natalia. Naalala niya ang paalala ng kaibigan: walang dapat makaalam, lalo na ang ina nito. Kung nahuli sila, siguradong lagot si Liam, at baka hindi na siya payagan nitong bumisita sa ospital.“Good morning, Tristan!” masiglang bati ni Natalia habang nakangiti at bitbit ang ilang supot ng pagkain. Tumigil ito sa pinto sandali, tila sinisigurado na maayos ang bata bago pumasok nang tuluyan.“Good morning po, Tita,” sagot ni Tristan, sabay yuko nang bahagya. Hindi niya makuhang tumingin nang diretso sa doktor, baka mahalata nito na may ginawang hindi dapat.Ngum

Sa pagpasok ni Natalia sa kwarto, bumungad sa kanya ang katahimikan. Natutulog na si Tristan, mukhang nakatulog ito matapos mapagod kaiiyak kanina. Napansin niya ang mapayapang mukha ng bata, na tila walang iniintinding problema habang nakahiga sa kama. Ang masakit na damdamin kanina ay unti-unting napalitan ng bahagyang ginhawa sa panonood sa kanyang anak na mahimbing ang tulog. Umupo siya sa gilid ng kama ni Tristan. Hinaplos niya ang buhok nito, sinusubukang ipadama ang pagmamahal kahit nasa kalagitnaan ito ng panaginip. Sa kabila ng kanyang mga galit at tensyon kanina, para bang biglang humupa ang lahat habang pinagmamasdan niya si Tristan. Ngunit dama rin ni Natalia ang bigat ng pagod. Maaga siyang gumising upang magtrabaho, pagkatapos ay tinawagan pa siya ng kahalili niya sa pagbabantay kay Tristan at sinabihang kailangan niyang pumunta sa ospital. Ngayon, habang nakaupo siya sa tabi ni Tristan, muling nagbalik sa isipan niya ang mga nangyari kanina—ang pagluha ni Tristan, ang

"Anong sinasabi ng iba tungkol sa atin?"IYAN ANG tanong ni Maxwell, nakakunot ang noo habang nakatitig kay Natalia. Kita sa kaniyang mukha ang seryosong pag-aalala at bahagyang pagkabigla.Tumingin si Natalia sa pinto, tila nag-aalangan kung dapat ba niyang sabihin ang totoo. Ngunit alam niyang hindi na niya maiiwasan ang tanong na iyon. Huminga siya nang malalim bago nagsalita. "Maxwell, palaging may mga mata at tainga dito sa ospital. May mga usap-usapan na... na baka may higit pa sa pagitan natin kaysa sa dapat. Alam mo naman kung gaano kabilis kumalat ang mga gano'ng bagay."Saglit na natahimik si Maxwell, ang tingin nito ay tila malayo. "Hindi ko inaasahan 'yan," aniya, halos pabulong. "Akala ko ayos lang ang lahat. Hindi ko alam na ganito na pala ang tingin nila sa'yo."Napabuntong-hininga si Natalia, pilit na pinipigilan ang sarili na maging emosyonal. "Hindi ko sinasabi 'to para sa'yo, Maxwell. Sinabi ko 'to dahil kailangan kong protektahan ang sarili ko... at si Tristan. Ayo

Naririnig ang patak ng tubig mula sa shower habang nakapikit si Natalia, dinadama ang bawat agos ng maligamgam na tubig na dumadaloy sa makinis niyang balat. Kakaibang ginhawa ang hatid nito matapos ang mahabang araw.Sa loob ng banyo, ang marmol na dingding ay nagre-reflect ng ilaw mula sa soft-lit vanity lamp sa ibabaw ng salamin. Malinis ang paligid, tahimik maliban sa tunog ng tubig, na parang nag-iimbita ng pagkakataong magpahinga.Inabot ni Natalia ang bote ng lavender-scented shampoo at dahan-dahang nilagyan ang buhok. Habang hinahagod niya ito, napansin niya ang kanyang sariling repleksyon sa malapad na salamin sa harapan. Ang mahabang araw na pag-aalaga kay Tristan at ang dami ng emosyon na naramdaman niya ay tila nakaukit sa bawat linya ng kanyang mukha. Ngunit sa kabila nito, nandoon pa rin ang kakaibang tikas at alindog.Bilang isang doktor, alam niyang mahalaga ang pag-aalaga sa sarili, at makikita ito sa bawat aspeto ng kanyang anyo. Ang kanyang balat ay makinis at banay

Mataas na ang araw nang magising si Maxwell. Ramdam niya ang init ng sinag ng araw na sumisilip sa manipis na puting kurtina, dahan-dahang pinupuno ang kwarto ng banayad na liwanag. Parang nagbibigay ito ng bagong simula, isang pagkakataon upang makapagpahinga mula sa mga problema ng kahapon. Ang malamig na hangin na nagmumula sa aircon ay bumabalot sa buong silid, nagbibigay ng komportableng temperatura na tila sumasalungat sa init ng araw. Malinis at tahimik ang paligid, tanging ang tunog ng banayad na hilik ni Tristan ang maririnig.Umupo si Maxwell sa gilid ng kama, hinihilot ang sariling batok at marahang umikot ang balikat upang alisin ang tensyon mula sa pagtulog sa hindi komportableng posisyon. Ang kanyang mga mata ay tumingin sa anak niyang mahimbing pang natutulog. Payapa ang mukha ni Tristan, tila wala itong anumang alalahanin. Ngunit para kay Maxwell, ang tahimik na sandaling ito ay puno ng pag-aalala. Hindi pa rin nawawala sa isipan niya ang mga nangyari sa bata nitong mg