All Chapters of ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน: Chapter 191 - Chapter 200

เสวียนหมิงหมิงมองเธอแวบหนึ่ง คำพูดที่กำลังจะหลุดออกจากปากลังเลชั่วขณะแล้วก็ไม่ได้พูดออกมาตอนที่คนคนนั้นวิ่งเข้ามา เธอยังไม่ทันได้ตอบสนอง จี้อี่หนิงก็วิ่งไปที่ข้างเสิ่นซื่อเพื่อช่วยรับมีดนั้นแทนเขาแล้วเธอรู้สึกลางๆ ว่าจี้อี่หนิงมีความรู้สึกพิเศษต่อเสิ่นซื่อ แต่ทั้งสองคนอยู่ในบริษัท เวลาเจอกันก็แค่ทักทายกัน ไม่เคยมีการแสดงความสนิทสนมกันเลยดังนั้น เธอจึงไม่เข้าใจว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเป็นอย่างไรกันแน่ในขณะที่เธอกำลังเหม่อลอย เสียงจริงจังของจี้อี่หนิงก็ดังขึ้นข้างหู "กระดาษกรองที่คุณใช้มีรูรั่วที่ก้น คุณไม่เห็นหรือ?"เสวียนหมิงหมิงได้สติกลับมา รีบก้มลงดู จริงอย่างที่ว่า ก้นกระดาษกรองมีรู สารละลายรั่วลงไปหมด ทำให้สารละลายที่กรองเสร็จแล้วขุ่นไปหมด จำเป็นต้องกรองใหม่"พี่อี่หนิง ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ฉันไม่ได้สังเกต""ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก ตอนทำการทดลองให้มีสมาธิหน่อย ถ้าคุณทำใจให้สงบไม่ได้ ก็พักก่อนนะ"การทดลองที่ทำอยู่ตอนนี้มีอันตรายค่อนข้างน้อย แม้จะเหม่อลอยก็ไม่ได้ก่อให้เกิดผลกระทบใหญ่โต แต่ต่อไปพวกเธอจะต้องทำการทดลองเกี่ยวกับสารอินทรีย์ ถ้าตอนนั้นเหม่อลอย อาจจะทำให้เกิดการระเบิ

แต่ที่เสิ่นซื่อกรุ๊ปเกิดเรื่องมากมายในช่วงนี้ เขาในฐานะผู้จัดการทั่วไปต้องให้ความสำคัญกับเรื่องของบริษัทก่อนจี้อี่หนิงไม่รู้สึกผิดหวัง เธอก้มหน้าพูดว่า: "ไม่มีอะไรที่อยากได้ ไม่ต้องให้ของขวัญก็ได้"เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้วเล็กน้อย "งั้นผมจะเตรียมตามที่ผมคิดไว้แล้วกันครับ""คะ"ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ เสิ่นเยี่ยนจือก้มมองใบหน้าน่ารักของเธอ หวังว่าเธอจะเตือนให้เขาระวังตัวเหมือนทุกครั้งก่อนที่เขาจะเดินทางไปธุรกิจ แต่เธอกลับก้มหน้าลงโดยไม่มีท่าทีว่าจะพูดอะไรเลยในที่สุด เขาก็เลิกคาดหวัง"ผมยังมีงานที่ต้องจัดการอีกนิดหน่อย คุณเข้านอนก่อนเถอะ"พูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไปเมื่อกลับมาที่ห้องทำงาน เขาเพิ่งนั่งลงก็ได้รับโทรศัพท์จากหยางอวี่"ประธานเสิ่น ผมตรวจสอบแล้ว พ่อของคุณคุณฉินจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนไต แต่ตอนนี้ยังไม่มีไตที่เหมาะสม ดังนั้นเขายังอยู่ในห้องไอซียูครับ""รับทราบ ส่งคนไปหาไต""ครับ"หลังจากวางสาย เสิ่นเยี่ยนจือครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจเก็บไตไว้ให้จี้เหว่ยหงเพราะสำหรับเขาแล้ว จี้อี่หนิงสำคัญกว่าเช้าวันรุ่งขึ้น ทันทีที่จี้อี่หนิงมาถึงหน้าบริษัท เธอก็ถู

เธอวิ่งไปหาสือเวยอย่างรวดเร็ว ด้วยความตื่นตระหนกจนล้มลงข้างๆ เธอดวงตาทั้งสองของสือเวยปิดสนิท เสื้อผ้าบนตัวเหมือนถูกฉีกกระชาก ขาดวิ่นไปทั่ว บนใบหน้ายังมีรอยฝ่ามือเมื่อเห็นเลือดซึมออกมาจากใต้ร่างของเธอ จี้อี่หนิงจึงนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรเรียกรถพยาบาล มือสั่นขณะหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า กดหลายครั้งกว่าจะกดถูกพอสายต่อติด เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกว่ามีคนตกตึก จนกระทั่งปลายสายถามว่าอยู่ที่ไหน เธอจึงสะอื้นรายงานที่อยู่หลังวางสาย จี้อี่หนิงไม่กล้าแตะตัวสือเวย ตัวเธอสั่นไม่หยุด น้ำตาไหลไม่ขาดสายสือเวยมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้เธอ ถ้าหาก... เธอจะไม่ให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิตริมถนน รถรถไมบัคสีดำจอดอยู่ที่สี่แยกไฟแดงเมื่อเห็นคนมุงอยู่ที่โรงแรมข้างๆ ซุนสิงมองไปอย่างสงสัย แล้วขมวดคิ้วทันที"ประธานเสิ่น คนตรงกลางฝูงชนนั่น ดูเหมือนจะเป็นคุณจี้i..."พูดยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงประตูรถเปิดจากด้านหลังซุนสิงหันไปมองอย่างตกใจ เห็นเสิ่นซื่อเดินข้ามกระแสจราจรไปยังอีกฝั่งถนนอย่างรวดเร็วจี้อี่หนิงรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าเวลาผ่านไปช้าเหลือเกิน ทุกวินาทีที่ผ่านไป เธอรู้สึกว่าลมหายใจของสือเวยอ่

สายตาของเสิ่นซื่อเปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างผิดปกติ มองไปที่แม่สือ ราวกับจะฆ่าคนแม่สือถูกเขามองจนรู้สึกไม่มั่นใจ แต่เมื่อนึกถึงลูกสาวของตนที่ตอนนี้นอนอยู่ในห้องไอซียู ยังไม่รู้ว่าจะตื่นขึ้นมาได้หรือไม่ เธอก็พลันรู้สึกโกรธขึ้นมาในใจอีกครั้ง"ประธานเสิ่น ถึงคุณจะเอาผิดฉัน ฉันก็ไม่กลัว ยังไงลูกสาวฉันก็เป็นแบบนี้แล้ว ฉันมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร!"จี้อี่หนิงเดินออกมาจากด้านหลังของเสิ่นซื่อเงยหน้ามองเขาพูดว่า "อาเล็ก คุณป้าเจิ้งเป็นแม่ของเวยเวย เกิดเรื่องแบบนี้ เธอโกรธก็เป็นเรื่องปกติ ฉันไม่เป็นไรค่ะ"พ่อสือมองมาที่เธอ ถอนหายใจพูดว่า "คุณจี้ คุณกลับไปก่อนเถอะ ถ้าเวยเวยอาการดีขึ้น ผมจะแจ้งให้คุณทราบครับ"ถึงแม้จี้อี่หนิงอยากจะอยู่ที่นี่ แต่เธอก็รู้ว่าการอยู่ต่อหน้าพ่อแม่สือจะทำให้พวกเขายิ่งรู้สึกแย่"ค่ะ"เธอมองไปที่สือเวยที่นอนอยู่บนเตียงผ่านกระจก สูดลมหายใจลึกๆ แล้วหันหลังเดินจากไปเมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างของอาคารผู้ป่วยใน เธอไม่ได้จากไป แต่นั่งลงบนม้านั่งยาวข้างๆ"อาเล็ก คุณกลับไปก่อนเถอะ"เสิ่นซื่อยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พูดเสียงทุ้มว่า "แล้วคุณล่ะ?""คืนนี้ฉันจะไม่กลับ ยังไงกลับไปก็นอนไม่

จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากล่างแรงๆ จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงรสเลือดในปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยหลังจากผ่านไปสักพัก เธอจึงเอ่ยเสียงเย็น "เสิ่นเยี่ยนจือ คุณมีแค่กลเดียวนี้เหรอ?!""คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้ ผมแค่อยากรู้ว่าเมื่อคืนคุณไปไหน แค่นั้นเอง คุณไม่ยอมบอก มันทำให้ผมคิดว่าคุณรู้สึกผิด"จี้อี่หนิงสูดหายใจลึก และพูดทีละคำอย่างชัดเจน "เมื่อคืนฉันพักที่บ้านอาเล็กของคุณค่ะ"ปลายสายโทรศัพท์ตกอยู่ในความเงียบที่ทำให้หายใจไม่ออกทันทีจี้อี่หนิงสังเกตเห็นได้ชัดว่าเสียงหายใจของเสิ่นเยี่ยนจือหนักขึ้นมาก เธอค่อยๆพูด "เมื่อคืนสือเวยเกิดเรื่อง ตอนนั้นอารมณ์ฉันไม่ค่อยมั่นคง เขาคงกังวลว่าฉันจะกลับบ้านไปคิดมากเลย ก็..."เสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "เลยพาคุณกลับบ้านเขางั้นเหรอ?จี้อี่หนิงอย่าบอกนะว่า ผู้ชายผู้หญิงอยู่กันสองต่อสอง คุณไม่ได้ทำอะไรกันเลย!""ที่บ้านเขายังมีคนรับใช้อีก พวกเราไม่ได้สกปรกอย่างที่คุณคิด!"สำหรับคำพูดนี้ เสิ่นเยี่ยนจือไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว"ไม่ได้สกปรกอย่างที่ผมคิด? แสดงว่าพวกคุณแค่จูบ กอด แต่ไม่ได้ทำถึงขั้นสุดท้ายใช่ไหม?!""เสิ่นเยี่ยนจือ!"ดวงตาของจี้อี่หนิงวาบไปด้วยความเย็นชา น้ำ