Mag-log inShare
บทที่ 197
Kaugnay na kabanata
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 198
เสิ่นซื่อหรี่ตาลง "ยัง กล้องวงจรปิดของโรงแรมถูกทำลาย ผมให้ซุนสิงไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดรอบๆโรงแรมแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคุณคืนนี้คือการพักผ่อนให้เต็มที่ เรื่องอื่นๆค่อยพูดกันตอนเช้าครับ""ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณอาเล็กค่ะ""ไม่ต้องขอบคุณ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมนัก แต่ก็ขอให้สุขสันต์วันเกิดนะ"จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงเบา "ขอบคุณค่ะ"ถ้าสือเวยไม่ฟื้นขึ้นมา ทุกๆวันเกิดในอนาคต เธอคงจะไม่มีความสุขอีกต่อไป"ไปพักผ่อนเถอะ"“ค่ะ”จี้อี่หนิงกลับเข้าห้องนอน การตกแต่งภายในไม่แตกต่างจากห้องนั่งเล่นเท่าไหร่ ทั้งหมดเป็นสีดำ ขาว และเทาในห้องนอนมีกลิ่นหอมเย็นๆอ่อนๆ จี้อี่หนิงแยกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นอะไร แค่รู้สึกว่ามันหอมมากหลังจากอาบน้ำในห้องน้ำแล้ว เธอเข้านอน เธอคิดว่าจะนอนไม่หลับ แต่ไม่นานความง่วงก็มาเยือน เธอหลับไปอย่างรวดเร็วสิ่งที่เธอไม่รู้คือ หลังจากที่เธอหลับไปไม่นาน คนรับใช้คนหนึ่งค่อยๆเปิดประตูเข้ามา หยิบกล่องครีมจากโต๊ะข้างเตียงออกไปหลังจากคนรับใช้ออกไป กลิ่นหอมเย็นๆในอากาศก็จางลงไปมากที่ห้องทำงานชั้นล่าง เสิ่นซื่อกำลังดูเอกสารอยู่ คนรับใช้เคาะประตูเข
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 199
จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากล่างแรงๆ จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงรสเลือดในปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยหลังจากผ่านไปสักพัก เธอจึงเอ่ยเสียงเย็น "เสิ่นเยี่ยนจือ คุณมีแค่กลเดียวนี้เหรอ?!""คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้ ผมแค่อยากรู้ว่าเมื่อคืนคุณไปไหน แค่นั้นเอง คุณไม่ยอมบอก มันทำให้ผมคิดว่าคุณรู้สึกผิด"จี้อี่หนิงสูดหายใจลึก และพูดทีละคำอย่างชัดเจน "เมื่อคืนฉันพักที่บ้านอาเล็กของคุณค่ะ"ปลายสายโทรศัพท์ตกอยู่ในความเงียบที่ทำให้หายใจไม่ออกทันทีจี้อี่หนิงสังเกตเห็นได้ชัดว่าเสียงหายใจของเสิ่นเยี่ยนจือหนักขึ้นมาก เธอค่อยๆพูด "เมื่อคืนสือเวยเกิดเรื่อง ตอนนั้นอารมณ์ฉันไม่ค่อยมั่นคง เขาคงกังวลว่าฉันจะกลับบ้านไปคิดมากเลย ก็..."เสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "เลยพาคุณกลับบ้านเขางั้นเหรอ?จี้อี่หนิงอย่าบอกนะว่า ผู้ชายผู้หญิงอยู่กันสองต่อสอง คุณไม่ได้ทำอะไรกันเลย!""ที่บ้านเขายังมีคนรับใช้อีก พวกเราไม่ได้สกปรกอย่างที่คุณคิด!"สำหรับคำพูดนี้ เสิ่นเยี่ยนจือไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว"ไม่ได้สกปรกอย่างที่ผมคิด? แสดงว่าพวกคุณแค่จูบ กอด แต่ไม่ได้ทำถึงขั้นสุดท้ายใช่ไหม?!""เสิ่นเยี่ยนจือ!"ดวงตาของจี้อี่หนิงวาบไปด้วยความเย็นชา น้ำ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 200
ที่โรงพยาบาลฉินจืออี้ได้รับโทรศัพท์จากหยางอวี่อย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าเสิ่นเยี่ยนจือได้บริจาคไตให้พ่อของเธอ เธอรู้สึกปลาบปลื้มยินดีอย่างมากเธอคิดว่าจะต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่า เสิ่นเยี่ยนจือจะยอมตกลงเรื่องนี้ ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้!ต่อไป เธอเพียงแค่หาโอกาสบอกเรื่องนี้กับจี้อี่หนิงก็พอก้มลงแตะท้องที่ยังไม่ได้แสดงอาการตั้งครรภ์ ในดวงตาเต็มไปด้วยการคำนวณอย่างละเอียดทั้งวัน จี้อี่หนิงพยายามหาโอกาสโทรหาเสิ่นเยี่ยนจือสิบกว่าครั้ง แต่เขาไม่รับสายเลยสักครั้งดูเหมือนว่าเธอจะต้องรอให้เขากลับมาจากการเดินทางธุรกิจก่อน แล้วค่อยๆ อธิบายเรื่องนี้กับเขาห้องทำงานประธานซุนสิงถือเอกสารเคาะประตูเข้าไป "ประธานเสิ่น เรื่องเมื่อคืนนี้มีความคืบหน้าแล้วครับ"เสิ่นซื่อวางเอกสารลง และเงยหน้ามองเขาซุนสิงยื่นเอกสารให้เขาพร้อมกับพูดว่า: "ครึ่งชั่วโมงหลังจากสือเวยเข้าโรงแรม เราพบรถต้องสงสัยคันหนึ่ง รถคันนี้ขับออกจากประตูหลังของโรงแรมไม่นาน หลังจากที่สือเวยประสบเหตุ และรถคันนี้ใช้ป้ายทะเบียนปลอม หลังจากนั้นไม่นานก็หายไปในถนนเล็กๆ ที่ไม่มีกล้องวงจรปิด ตอนนี้กำลังตรวจสอบตำแหน่งสุดท้ายอยู่ครับ"เสิ่นซื่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 1
เดือนที่สามของการเตรียมตั้งครรภ์นั้น จี้อี่หนิงก็เห็นข้อความจากคนที่ระบุว่าเป็นเลขาฉินในไลน์ของเสิ่นเยี่ยนจือ ผู้เป็นสามีของเธอ[ชุดนอนที่ฉันซื้อมาใหม่ดูเหมือนจะคับไปหน่อยน่ะค่ะ ไม่งั้นคุณมาช่วยฉันดูหน่อยว่ามันเล็กไปหรือเปล่าดีไหมคะ?]ด้านล่างของข้อความเป็นภาพเซลฟี่ ผู้หญิงในภาพสวมกระโปรงสายเดี่ยวสีแดงคอวีลึกเผยให้เห็นร่องอก ดูน่าเซ็กซี่เร้าร้อนยิ่งนักมือที่กําโทรศัพท์บีบแน่นโดยไม่รู้ตัว แต่พอพลิกอ่านข้อความที่ผ่านมา ก็พบว่าบทสนทนาก่อนหน้านี้ของทั้งคู่เป็นแค่การสื่อสารเรื่องงานกันตามปกติ จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ส่งผิดหรือเปล่า? หรือว่า...จู่ ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งโอบเอวเธอจากด้านหลัง ขัดจังหวะการครุ่นคิดของเธอชั่วขณะที่ร่างอันเร่าร้อนของเสิ่นเยี่ยนจือแนบชิดเข้ามานั้น เขาก็กัดติ่งหูของจี้อี่หนิงเบา ๆ"เมียจ๋า เค้าอาบน้ำเสร็จแล้ว อยากทำบนโซฟาหรือไปที่เตียงดีล่ะ?"ยังไม่ทันที่จี้อี่หนิงจะทันได้ตอบสนอง เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางลงบนโซฟา ตามด้วยร่างสูงใหญ่ของเขาที่กดทับลงมา"ในเมื่อไม่พูด งั้นผมเลือกให้คุณก็แล้วกันนะ ทำบนโซฟาก็แล้วกัน"น้ำเสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย ดวงตาที่จ้องมองจี้อี่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 2
เธอยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดหลายปีมานี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเสิ่นเยี่ยนจือจะทรยศตัวเองตอนที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนอื่นนั้น จะบอกว่าเหมือนถูกธนูนับพันดอกแทงใจก็ไม่เกินจริง"ฉันก็แค่รู้สึกว่าเขารักเธอมากขนาดนั้น ดูไม่น่าจะนอกใจเธอได้ หรืออาจจะมีการเข้าใจผิดกันหรือเปล่า"จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะ "ฉันเห็นกับตาตัวเอง ยังจะเรียกว่าเข้าใจผิดเหรอ?"ห้องรับรองเงียบกริบทันที จี้อี่หนิงดื่มเหล้าแก้วต่อแก้วไปเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สือเวยทนไม่ไหวจึงแย่งแก้วเหล้าในมือเธอมา "ถึงเขาจะนอกใจจริง เธอก็ไม่ควรลงโทษตัวเองด้วยการดื่มเหล้าเมามายแบบนี้นะ แล้ว...ต่อไปเธอจะทำยังไงล่ะ?""ก็ต้องหย่าสิ ตอนนี้แค่นึกถึงภาพที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนนั้น ฉันก็รู้สึกขยะแขยงเต็มทีแล้ว"เห็นดวงตาแดงก่ำและแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่ยอมรับของเธอ สือเวยก็รู้สึกสงสาร"อย่าเพิ่งคิดมากเลย ตอนนี้เธอต้องพักผ่อนให้ดี รอให้จิตใจสงบลงแล้วค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อ ฉันจะไปส่งเธอเอง"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ไม่...ฉันไม่อยากกลับไป"พอกลับไปบ้านหลังนั้น เธอจะต้องนึกถึงภาพที่เสิ่นเยี่ยนจือนอกใจแน่ ๆ นึกถึงครั้งหนึ่งก็ต้องขยะแขยงไป
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 3
ระหว่างทางกลับ จี้อี่หนิงลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ตัดสินใจส่งข้อความถึงเสิ่นซื่อที่ไม่เคยติดต่อกันมาสามปีเลย[อาเล็ก... เรื่องคืนนี้ลืมมันไปได้ไหมคะ ตอนนั้นฉันเมามากจริง ๆ เลยเข้าผิดห้องค่ะ]รออยู่นานมาก เสิ่นซื่อก็ไม่ตอบจี้อี่หนิงขมวดคิ้ว แล้วส่งข้อความอีกครั้ง[？]แต่พอส่งไป ก็เห็นเครื่องหมายตกใจสีแดงขึ้นมาทันที'อีกฝ่ายเปิดการยืนยันเพื่อน คุณยังไม่ใช่เพื่อนของอีกฝ่าย...'จี้อี่หนิงเม้มปาก ถึงกับลบเธอทิ้งแล้ว คงหมายความว่าไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีกสินะ?คิดได้เช่นนั้น จี้อี่หนิงก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อยกลับถึงบ้านก็เป็นเวล่ากว่าหกโมงเช้าเมื่อเปิดประตู ก็เห็นเสิ่นเยี่ยนจือนั่งอยู่บนโซฟาเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด เขาก็หันขวับมา ดวงตาที่มองจี้อี่หนิงแดงก่ำ เห็นชัดว่าไม่ได้นอนทั้งคืน"ที่รัก เมื่อคืนคุณไปไหนมา? ผมโทรหาคุณสิบกว่าครั้ง ทำไมไม่รับสาย?"เสิ่นเยี่ยนจือลุกขึ้นเดินเร็วๆ มาหาเธอ ยื่นมือจะจับมือเธอ แต่จี้อี่หนิงกลับหลบเขาเขาชะงักไป กำลังจะเอ่ยปากพูด แต่จี้อี่หนิงก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คุณไม่กลับบ้านทั้งคืนได้ แต่ฉันกลับทำบ้างไม่ได้งั้นสิ?"จี้อี่หนิงเป็นค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 4
จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะดิ้นรนสุดแรงทันทีแค่นึกว่าเมื่อคืนเขาเพิ่งจูบผู้หญิงคนอื่น เธอก็รู้สึกขยะแขยงและโกรธแค้น"อื้อ...ปล่อยฉัน..."การดิ้นรนของเธอสำหรับเสิ่นเยี่ยนจือเหมือนมดพยายามเขย่าต้นไม้ มือที่กอดเอวเธอไว้ไม่ได้คลายออกแม้แต่น้อย กลับยิ่งกระชับแน่นขึ้นเพราะพยายามดิ้น ผ้าขนหนูที่พันตัวเธอก็หลุดออกอย่างรวดเร็ว จากมุมมองของเสิ่นเยี่ยนจือ สามารถเห็นหน้าอกของเธอได้อย่างชัดเจนดวงตาของเขาหรี่ลง รู้สึกเลือดในร่างกายพุ่งไปรวมกันที่จุดเดียวร่างกายทั้งสองแนบชิดกัน จี้อี่หนิงรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเสิ่นเยี่ยนจือได้อย่างรวดเร็วเธอทั้งโกรธทั้งแค้น กัดเขาอย่างแรง กลิ่นคาวเลือดแผ่ซ่านในปากของทั้งสองทันทีแต่เขาไม่เพียงไม่ปล่อยเธอ มืออีกข้างกลับลอดเข้าไปใต้เสื้อคลุมอาบน้ำเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ข้างล่างไม่ได้ใส่อะไรเลยร่างกายของจี้อี่หนิงแข็งทื่อขึ้นมาทันที ก่อนจะยิ่งดิ้นรนรุนแรงขึ้น"เสิ่นเยี่ยนจือ ไปให้พ้น!"เสิ่นเยี่ยนจือทำเหมือนไม่ได้ยิน นิ้วไม่หยุดเร้าต่อมรับความรู้สึกของเธอ"อี่หนิง เธอก็ต้องการฉันเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?"จี้อี่หนิงดิ้นรนไม่หยุด แต่กลับไ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 5
เมื่อเห็นความเย็นชาในดวงตาของเขา จี้อี่หนิงก็รู้สึกว่าเมื่อก่อนตัวเองนั้นตาบอดจริง ๆ ทำไมถึงได้หลงรักคนแบบนี้ดวงตาทั้งสองข้างร้อนผ่าว แต่เธอไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเขาแม้แต่น้อยเธอสะบัดมือเขาออกอย่างแรงจี้อี่หนิงสูดหายใจเข้าลึก หันหลังเดินขึ้นบันไดตอนนี้ในใจเธอของมีความคิดเดียว คือต้องรีบหางานทำให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะได้ย้ายออกไป และหาทางหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือเธอสุ่มหยิบชุดมาเปลี่ยน เสียบปิ่นมวยผมแบบลวก ๆ จี้อี่หนิงก็ลงบันไดมาเธอเป็นคนสบาย ๆ ไม่ค่อยสนใจเรื่องการแต่งตัวแต่ก่อนเพื่อให้ตระกูลเสิ่นประทับใจ ตอนไปงานเลี้ยงตระกูลเสิ่นทีไร ก็จะแต่งตัวอย่างดีทุกครั้งตอนนี้ เธอขี้เกียจจะเอาอกเอาใจพวกเขาอีกต่อไปแล้วได้ยินเสียงฝีเท้า เสิ่นเยี่ยนจือก็เงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวจี้อี่หนิงสวมชุดกี่เพ้าสีขาวแบบทันสมัย เอวบางราวกับต้นหลิว ดูเหมือนจะกำรอบได้ด้วยมือเดียว ผมยาวสีดำมวยด้วยปิ่นหยก เผยให้เห็นลำคอขาวเรียวบาง งดงามจนไม่อาจละสายตาบรรยากาศอ่อนหวานสงบรอบตัวเธอ ไม่ต่างจากตอนที่พวกเขาเจอกันครั้งแรกเลยเพียงแต่ สายตาที่เธอมองเขากลับเย็นชาที่สุด ไม่มีความอบอุ่นเหมือนแต่ก่อนเลย"
Pinakabagong kabanata
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 200
ที่โรงพยาบาลฉินจืออี้ได้รับโทรศัพท์จากหยางอวี่อย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าเสิ่นเยี่ยนจือได้บริจาคไตให้พ่อของเธอ เธอรู้สึกปลาบปลื้มยินดีอย่างมากเธอคิดว่าจะต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่า เสิ่นเยี่ยนจือจะยอมตกลงเรื่องนี้ ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้!ต่อไป เธอเพียงแค่หาโอกาสบอกเรื่องนี้กับจี้อี่หนิงก็พอก้มลงแตะท้องที่ยังไม่ได้แสดงอาการตั้งครรภ์ ในดวงตาเต็มไปด้วยการคำนวณอย่างละเอียดทั้งวัน จี้อี่หนิงพยายามหาโอกาสโทรหาเสิ่นเยี่ยนจือสิบกว่าครั้ง แต่เขาไม่รับสายเลยสักครั้งดูเหมือนว่าเธอจะต้องรอให้เขากลับมาจากการเดินทางธุรกิจก่อน แล้วค่อยๆ อธิบายเรื่องนี้กับเขาห้องทำงานประธานซุนสิงถือเอกสารเคาะประตูเข้าไป "ประธานเสิ่น เรื่องเมื่อคืนนี้มีความคืบหน้าแล้วครับ"เสิ่นซื่อวางเอกสารลง และเงยหน้ามองเขาซุนสิงยื่นเอกสารให้เขาพร้อมกับพูดว่า: "ครึ่งชั่วโมงหลังจากสือเวยเข้าโรงแรม เราพบรถต้องสงสัยคันหนึ่ง รถคันนี้ขับออกจากประตูหลังของโรงแรมไม่นาน หลังจากที่สือเวยประสบเหตุ และรถคันนี้ใช้ป้ายทะเบียนปลอม หลังจากนั้นไม่นานก็หายไปในถนนเล็กๆ ที่ไม่มีกล้องวงจรปิด ตอนนี้กำลังตรวจสอบตำแหน่งสุดท้ายอยู่ครับ"เสิ่นซื่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 199
จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากล่างแรงๆ จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงรสเลือดในปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยหลังจากผ่านไปสักพัก เธอจึงเอ่ยเสียงเย็น "เสิ่นเยี่ยนจือ คุณมีแค่กลเดียวนี้เหรอ?!""คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้ ผมแค่อยากรู้ว่าเมื่อคืนคุณไปไหน แค่นั้นเอง คุณไม่ยอมบอก มันทำให้ผมคิดว่าคุณรู้สึกผิด"จี้อี่หนิงสูดหายใจลึก และพูดทีละคำอย่างชัดเจน "เมื่อคืนฉันพักที่บ้านอาเล็กของคุณค่ะ"ปลายสายโทรศัพท์ตกอยู่ในความเงียบที่ทำให้หายใจไม่ออกทันทีจี้อี่หนิงสังเกตเห็นได้ชัดว่าเสียงหายใจของเสิ่นเยี่ยนจือหนักขึ้นมาก เธอค่อยๆพูด "เมื่อคืนสือเวยเกิดเรื่อง ตอนนั้นอารมณ์ฉันไม่ค่อยมั่นคง เขาคงกังวลว่าฉันจะกลับบ้านไปคิดมากเลย ก็..."เสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "เลยพาคุณกลับบ้านเขางั้นเหรอ?จี้อี่หนิงอย่าบอกนะว่า ผู้ชายผู้หญิงอยู่กันสองต่อสอง คุณไม่ได้ทำอะไรกันเลย!""ที่บ้านเขายังมีคนรับใช้อีก พวกเราไม่ได้สกปรกอย่างที่คุณคิด!"สำหรับคำพูดนี้ เสิ่นเยี่ยนจือไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว"ไม่ได้สกปรกอย่างที่ผมคิด? แสดงว่าพวกคุณแค่จูบ กอด แต่ไม่ได้ทำถึงขั้นสุดท้ายใช่ไหม?!""เสิ่นเยี่ยนจือ!"ดวงตาของจี้อี่หนิงวาบไปด้วยความเย็นชา น้ำ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 198
เสิ่นซื่อหรี่ตาลง "ยัง กล้องวงจรปิดของโรงแรมถูกทำลาย ผมให้ซุนสิงไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดรอบๆโรงแรมแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคุณคืนนี้คือการพักผ่อนให้เต็มที่ เรื่องอื่นๆค่อยพูดกันตอนเช้าครับ""ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณอาเล็กค่ะ""ไม่ต้องขอบคุณ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมนัก แต่ก็ขอให้สุขสันต์วันเกิดนะ"จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงเบา "ขอบคุณค่ะ"ถ้าสือเวยไม่ฟื้นขึ้นมา ทุกๆวันเกิดในอนาคต เธอคงจะไม่มีความสุขอีกต่อไป"ไปพักผ่อนเถอะ"“ค่ะ”จี้อี่หนิงกลับเข้าห้องนอน การตกแต่งภายในไม่แตกต่างจากห้องนั่งเล่นเท่าไหร่ ทั้งหมดเป็นสีดำ ขาว และเทาในห้องนอนมีกลิ่นหอมเย็นๆอ่อนๆ จี้อี่หนิงแยกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นอะไร แค่รู้สึกว่ามันหอมมากหลังจากอาบน้ำในห้องน้ำแล้ว เธอเข้านอน เธอคิดว่าจะนอนไม่หลับ แต่ไม่นานความง่วงก็มาเยือน เธอหลับไปอย่างรวดเร็วสิ่งที่เธอไม่รู้คือ หลังจากที่เธอหลับไปไม่นาน คนรับใช้คนหนึ่งค่อยๆเปิดประตูเข้ามา หยิบกล่องครีมจากโต๊ะข้างเตียงออกไปหลังจากคนรับใช้ออกไป กลิ่นหอมเย็นๆในอากาศก็จางลงไปมากที่ห้องทำงานชั้นล่าง เสิ่นซื่อกำลังดูเอกสารอยู่ คนรับใช้เคาะประตูเข
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 197
สายตาของเสิ่นซื่อเปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างผิดปกติ มองไปที่แม่สือ ราวกับจะฆ่าคนแม่สือถูกเขามองจนรู้สึกไม่มั่นใจ แต่เมื่อนึกถึงลูกสาวของตนที่ตอนนี้นอนอยู่ในห้องไอซียู ยังไม่รู้ว่าจะตื่นขึ้นมาได้หรือไม่ เธอก็พลันรู้สึกโกรธขึ้นมาในใจอีกครั้ง"ประธานเสิ่น ถึงคุณจะเอาผิดฉัน ฉันก็ไม่กลัว ยังไงลูกสาวฉันก็เป็นแบบนี้แล้ว ฉันมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร!"จี้อี่หนิงเดินออกมาจากด้านหลังของเสิ่นซื่อเงยหน้ามองเขาพูดว่า "อาเล็ก คุณป้าเจิ้งเป็นแม่ของเวยเวย เกิดเรื่องแบบนี้ เธอโกรธก็เป็นเรื่องปกติ ฉันไม่เป็นไรค่ะ"พ่อสือมองมาที่เธอ ถอนหายใจพูดว่า "คุณจี้ คุณกลับไปก่อนเถอะ ถ้าเวยเวยอาการดีขึ้น ผมจะแจ้งให้คุณทราบครับ"ถึงแม้จี้อี่หนิงอยากจะอยู่ที่นี่ แต่เธอก็รู้ว่าการอยู่ต่อหน้าพ่อแม่สือจะทำให้พวกเขายิ่งรู้สึกแย่"ค่ะ"เธอมองไปที่สือเวยที่นอนอยู่บนเตียงผ่านกระจก สูดลมหายใจลึกๆ แล้วหันหลังเดินจากไปเมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างของอาคารผู้ป่วยใน เธอไม่ได้จากไป แต่นั่งลงบนม้านั่งยาวข้างๆ"อาเล็ก คุณกลับไปก่อนเถอะ"เสิ่นซื่อยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พูดเสียงทุ้มว่า "แล้วคุณล่ะ?""คืนนี้ฉันจะไม่กลับ ยังไงกลับไปก็นอนไม่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 196
เสิ่นซื่อเหลือบมองอย่างเย็นชา กล่าวเสียงเย็น: "งั้นไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดรอบโรงแรม"“ครับ ผมรู้แล้ว”หลังจากวางสาย เสิ่นซื่อเพิ่งเดินมาถึงข้างจี้อี่หนิง เธอก็เอ่ยด้วยเสียงแหบแห้ง: "เป็นอย่างไรบ้าง? ตรวจสอบได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น?""ยังไม่ได้ตอนนี้ แต่น่าจะเร็วๆ นี้"จี้อี่หนิงพยักหน้า ก้มหน้าพูด: "อาเล็ก วันนี้ขอบคุณมากนะคะ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉันอยู่เฝ้าที่นี่เองค่ะ"เสิ่นซื่อก้มมองเธอ เธอก้มหน้า มือทั้งสองกำแน่น ร่างกายยังคงสั่นเล็กน้อยเขานิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วนั่งลงข้างเธอ"ผมจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ"จี้อี่หนิงไม่พูดอะไรอีก ก้มหน้าภาวนาให้สือเวยปลอดภัยไม่นาน คุณพ่อและคุณแม่ของสือเวยได้รับข่าวและรีบมาที่นี่เมื่อรู้ว่าสือเวยตกจากตึกเพราะมาฉลองวันเกิดให้จี้อี่หนิง คุณแม่ของสือเวยจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชาทันที"คุณลุงคุณป้า ขอโทษค่ะ..."คุณแม่ของสือเวยมองเธอด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ยกมือขึ้นจะตบเธอพอยกขึ้นมาครึ่งทาง ข้อมือก็ถูกจับไว้เมื่อเผชิญกับสายตาเย็นชาน่ากลัวของเสิ่นซื่อ คุณแม่ของสือเวยตกใจ ในใจเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา"คุณนายสือ ผมเข้าใจว่าหลังจา
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 195
เธอวิ่งไปหาสือเวยอย่างรวดเร็ว ด้วยความตื่นตระหนกจนล้มลงข้างๆ เธอดวงตาทั้งสองของสือเวยปิดสนิท เสื้อผ้าบนตัวเหมือนถูกฉีกกระชาก ขาดวิ่นไปทั่ว บนใบหน้ายังมีรอยฝ่ามือเมื่อเห็นเลือดซึมออกมาจากใต้ร่างของเธอ จี้อี่หนิงจึงนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรเรียกรถพยาบาล มือสั่นขณะหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า กดหลายครั้งกว่าจะกดถูกพอสายต่อติด เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกว่ามีคนตกตึก จนกระทั่งปลายสายถามว่าอยู่ที่ไหน เธอจึงสะอื้นรายงานที่อยู่หลังวางสาย จี้อี่หนิงไม่กล้าแตะตัวสือเวย ตัวเธอสั่นไม่หยุด น้ำตาไหลไม่ขาดสายสือเวยมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้เธอ ถ้าหาก... เธอจะไม่ให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิตริมถนน รถรถไมบัคสีดำจอดอยู่ที่สี่แยกไฟแดงเมื่อเห็นคนมุงอยู่ที่โรงแรมข้างๆ ซุนสิงมองไปอย่างสงสัย แล้วขมวดคิ้วทันที"ประธานเสิ่น คนตรงกลางฝูงชนนั่น ดูเหมือนจะเป็นคุณจี้i..."พูดยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงประตูรถเปิดจากด้านหลังซุนสิงหันไปมองอย่างตกใจ เห็นเสิ่นซื่อเดินข้ามกระแสจราจรไปยังอีกฝั่งถนนอย่างรวดเร็วจี้อี่หนิงรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าเวลาผ่านไปช้าเหลือเกิน ทุกวินาทีที่ผ่านไป เธอรู้สึกว่าลมหายใจของสือเวยอ่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 194
"ครับ!"ซุนสิงหันกลับมามองเขา สีหน้าดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ลังเล"มีอะไรอีกหรือ?""ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร... แค่... วันเกิดของคุณจี้ใกล้จะถึงแล้ว จะเตรียมของขวัญให้เธอหรือไม่?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว มองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ"วันเกิดของเธอเกี่ยวอะไรกับผม?"ซุนสิงรีบส่ายหัว "ไม่มี...""ต่อไปเรื่องเกี่ยวกับเธอ ไม่ต้องรายงานให้ผมทราบ ในทางการ เธอเป็นเพียงพนักงานที่เฉิงหยวนส่งมา ส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของหลานชายผม เราจำเป็นต้องรักษาระยะห่างครับ"ซุนสิงก้มหน้า "ครับ ประธานเสิ่น ผมเข้าใจแล้ว"จู้อวี่เซวียนกลับบ้านด้วยความโกรธ หลังจากที่พ่อของเธอรู้ว่าจี้อี่หนิงไม่ยอมช่วย เขาก็ด่าเธอและสั่งให้เธอไปหาจี้อี่หนิงอีก จนกว่าอีกฝ่ายจะยอมช่วยเธอรู้สึกโกรธมาก จากท่าทีของจี้อี่หนิงเมื่อเช้านี้ ต่อให้ไปขอร้อยครั้งก็ไร้ประโยชน์ในขณะที่กำลังอารมณ์เสีย เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากหวงอีเหรินอย่างกะทันหันหลังจากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับจู้อวี่เซวียนในตอนเช้า หวงอีเหรินก็นัดเธอไปเดินห้างเพื่อคลายเครียดเมื่อเจอหวงอีเหริน จู้อวี่เซวียนก็เริ่มระบายความทุกข์หลังจากฟังจบ หวงอีเหรินพูดด้วยความเห็นใจ:
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 193
แต่ที่เสิ่นซื่อกรุ๊ปเกิดเรื่องมากมายในช่วงนี้ เขาในฐานะผู้จัดการทั่วไปต้องให้ความสำคัญกับเรื่องของบริษัทก่อนจี้อี่หนิงไม่รู้สึกผิดหวัง เธอก้มหน้าพูดว่า: "ไม่มีอะไรที่อยากได้ ไม่ต้องให้ของขวัญก็ได้"เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้วเล็กน้อย "งั้นผมจะเตรียมตามที่ผมคิดไว้แล้วกันครับ""คะ"ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ เสิ่นเยี่ยนจือก้มมองใบหน้าน่ารักของเธอ หวังว่าเธอจะเตือนให้เขาระวังตัวเหมือนทุกครั้งก่อนที่เขาจะเดินทางไปธุรกิจ แต่เธอกลับก้มหน้าลงโดยไม่มีท่าทีว่าจะพูดอะไรเลยในที่สุด เขาก็เลิกคาดหวัง"ผมยังมีงานที่ต้องจัดการอีกนิดหน่อย คุณเข้านอนก่อนเถอะ"พูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไปเมื่อกลับมาที่ห้องทำงาน เขาเพิ่งนั่งลงก็ได้รับโทรศัพท์จากหยางอวี่"ประธานเสิ่น ผมตรวจสอบแล้ว พ่อของคุณคุณฉินจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนไต แต่ตอนนี้ยังไม่มีไตที่เหมาะสม ดังนั้นเขายังอยู่ในห้องไอซียูครับ""รับทราบ ส่งคนไปหาไต""ครับ"หลังจากวางสาย เสิ่นเยี่ยนจือครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจเก็บไตไว้ให้จี้เหว่ยหงเพราะสำหรับเขาแล้ว จี้อี่หนิงสำคัญกว่าเช้าวันรุ่งขึ้น ทันทีที่จี้อี่หนิงมาถึงหน้าบริษัท เธอก็ถู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 192
จี้อี่หนิงมีแววประหลาดใจในดวงตา “เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ?”“ถ้าบอกตอนนี้ มันจะยังเรียกว่าเซอร์ไพรส์อยู่ไหม?”"ก็ได้"ทั้งสองซื้อเสื้อผ้าเสร็จ กำลังจะออกจากร้าน แต่บังเอิญเจอฉินจืออี้และเฉินเสวี่ยหรงดูเหมือนพวกเธอก็มาซื้อของเช่นกัน ในมือหิ้วถุงพะรุงพะรัง"ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? กลางดึกไม่อยู่บ้าน ทำไมไม่อยู่พักผ่อนดีๆ แค่รู้แต่ไปเดินช็อปปิ้ง? กระโปรงที่เธอถืออยู่ในมือ เธอทำงานทั้งปีก็คงซื้อไม่ได้หรอก? ลูกชายฉันก็หาเงินมาอย่างยากลำบาก อย่าทำอะไรไม่ได้ช่วยเขาเลย แค่รู้แต่ใช้เงินไปเรื่อยๆ"เฉินเสวี่ยหรงมองจี้อี่หนิงด้วยสายตาเต็มไปด้วยโทสะ ถ้าไม่ติดว่าสือเวยอยู่ด้วย คืนนี้ เธอคงไม่ปล่อยเรื่องที่จี้อี่หนิงพยายามยั่วยวนเสิ่นซื่อไปง่ายๆสือเวยไม่คิดว่าเฉินเสวี่ยหรงจะดูถูกจี้อี่หนิงขนาดนี้ เธอหัวเราะเยาะ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จี้อี่หนิงยกมือห้าม“คุณเฉิน คุณกับคุณฉินก็ใช้เงินของเสิ่นเยี่ยนจือเหมือนกันนี่คะ? คุณเป็นแม่ของเขาก็ว่าไปอย่าง แต่เงินที่คุณฉินใช้ ฉันมีสิทธิ์เรียกให้คืนได้นะ”สีหน้าของเฉินเสวี่ยหรงและฉินจืออี้เปลี่ยนไปทันที“จี้อี่หนิง ฉันเต็มใจให้จืออี้ใช้เงิน ถ้าเธอท้องได้
