All Chapters of ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน: Chapter 171 - Chapter 180

“คืนนี้ทำไมกลับมาช้าแบบนี้?”“มีเรื่องหน่อย”ได้ยินเช่นนั้น เสิ่นเยี่ยนจือก็ไม่ได้ถามต่อ พยักหน้าพูดว่า "อ่อ แหล่งไตของพ่อหามาได้แล้ว ถ้าไม่มีปัญหา อีกราวเดือนหนึ่งคงทำการผ่าตัดได้ครับ"จี้อี่หนิงหยุดการใส่รองเท้า สายตาของเธอแสดงถึงความไม่เชื่อ ก่อนจะเงยหน้ามองเขา "จริงเหรอ?"เห็นสีหน้าของเธอตื่นเต้น สายตาที่มองเขาก็ส่องประกาย ราวกับย้อนกลับไปตอนที่ทั้งสองเพิ่งคบกัน เสิ่นเยี่ยนจือรู้สึกหายใจติดขัด“อืม”"ดีใจจัง ขอบคุณนะ!"คำขอบคุณนี้ออกมาจากใจของจี้อี่หนิง เพราะถ้าไม่มีแหล่งไตที่ตรงกันต่อไป พ่อของเธอก็คงทนไม่ไหวอีกไม่กี่ปี"เราเป็นสามีภรรยา นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำครับ"จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากเงียบๆ ไม่พูดอะไร เพราะในความคิดของเธอ พวกเขานานแล้วไม่ใช่สามีภรรยากันแล้ว พวกเขาเป็นแค่สองคนที่ถูกบังคับให้มาผูกกันด้วยใบทะเบียนเท่านั้น"ไม่ว่าอย่างไร ขอบคุณจริงๆ"เห็นความห่างเหินในสายตาของเธอ เสิ่นเยี่ยนจือรู้สึกท้อแท้ในใจ ราวกับว่าไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่สามารถเข้าไปในใจของเธอได้อีกกำลังจะพูด โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ส่งเสียงขึ้นมาเห็นว่าเป็นหยางอวี่ เขาก็พูดขึ้น "ผมต้องจัดการงานนิดหน่อยแล

เสิ่นซื่อหน้าเย็นชา เสียงเย็นยะเยือก "คงเป็นเพราะผมคิดไปเองมากเกินไป"พูดจบ เขาหมุนตัวเดินจากไปทันทีเสิ่นเยี่ยนจือมองไปที่จี้อี่หนิง ดวงตาคู่นั้นเหมือนซ่อนไฟไว้ก้อนหนึ่ง "เมื่อกี้เธอบอกว่าเรื่องที่ร้านเหล้าเกิดขึ้นเมื่อไหร่? ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่อง?""จำเป็นต้องบอกเธอด้วยเหรอ? เธอสามารถย้อนเวลากลับไปปกป้องฉันได้งั้นเหรอ?"เสิ่นเยี่ยนจือกัดฟัน "อี่หนิง เธอรู้ดีว่าผมไม่อยากให้เธอเกี่ยวข้องกับอาเล็กของผม!"เพียงแค่นึกถึงการที่จี้อี่หนิงบาดเจ็บเพื่อช่วยเสิ่นซื่อและยังทำให้แผนของเขาล้มเหลว ความโกรธในใจของเสิ่นเยี่ยนจือก็กลั้นไว้ไม่อยู่จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าเฉยชา "ฉันก็ไม่อยากให้เธอเกี่ยวข้องกับฉินจืออี้ เหมือนกัน แต่เธอก็ยังแอบไปพบเธอบ่อยๆ ไม่ใช่หรือ?"สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือเคร่งขรึม แต่เขาไม่สามารถพูดโต้แย้งอะไรได้สักคำเห็นใบหน้าเขาแดงก่ำ จี้อี่หนิงหัวเราะเบาๆ "พอเถอะ เธอไปเถอะ ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอจริงๆ"เสิ่นเยี่ยนจือเงียบไปนาน ดวงตาทั้งคู่จ้องมองที่จี้อี่หนิงเต็มไปด้วยความเยือกเย็น"เธออย่าลืมนะ แค่ผมพูดคำเดียว ไตสำหรับพ่อของเธอ อาจจะหาคิวไม่ได้แล้วครับ"สีหน้าของ

เสิ่นเยี่ยนจือเพิ่งกลับมาที่บริษัท เหล่าผู้ถือหุ้นก็พากันมาที่ห้องทำงานของเขาด้วยความโกรธ"ประธานเสิ่น เรื่องของชิงหงเป็นอย่างไรบ้าง? เมื่อสักครู่ผู้จัดการที่ชิงหงบอกผมว่า ต่อไปพวกเขาไม่ตั้งใจจะร่วมมือกับเสิ่นซื่อกรุ๊ปอีกต่อไป การร่วมมือก่อนหน้านี้คุณเป็นคนเชื่อมสัมพันธ์ คุณต้องรับผิดชอบทั้งหมดในเรื่องนี้ครับ!"หากเสิ่นซื่อกรุ๊ปยกเลิกสัญญากับชิงหง ความเสียหายอย่างน้อยก็หนึ่งร้อยล้านบวกกับเรื่องที่จงเฉิงและจู้ซื่อกรุ๊ปยกเลิกสัญญาก่อนหน้านี้เพราะจี้อี่หนิง ทำให้ผู้ถือหุ้นไม่พอใจกับเสิ่นเยี่ยนจือมากขึ้นเสิ่นเยี่ยนจือเงยหน้ามองทุกคน เห็นพวกเขาล้วนมีใบหน้าโกรธเกรี้ยว จึงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย: "ทุกท่าน ใจเย็นๆ ก่อน ผมจะไปสอบถามเรื่องนี้ให้กระจ่าง และจะให้คำตอบกับทุกท่าน พวกคุณกลับไปทำงานก่อนเถอะ""ไม่ได้ คุณต้องโทรหาเสิ่นซื่อต่อหน้าพวกเรา ไม่อย่างนั้นผมไม่สามารถไว้ใจคุณได้!"เสิ่นเยี่ยนจือเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา คนที่พูดคือจางเฉิงผู้ถือหุ้น 3%แม้เขาจะถือหุ้นไม่มาก แต่เมื่อท่านผู้เฒ่าเสิ่นเริ่มก่อตั้งธุรกิจ เขาก็ได้ช่วยเหลือหลายอย่าง ดังนั้นเขาจึงถือว่าตัวเองเป็นผู้อาวุโสของบริษัท แล

เสิ่นเยี่ยนจือมองเธอด้วยสีหน้าที่เย็นชา “ทำไมต้องให้คนไปจับตาดูฉินจืออี้？”จี้อี่หนิงชะงักไปชั่วครู่ขณะตักโจ๊กกิน จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ถ้าไม่ให้คนเฝ้าดูเธอ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเมื่อไหร่คุณไปพบเธอ แล้วก็เริ่มโกหกฉันอีก？”เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ค่อยๆ คลายออก“อี่หนิง เธอยังแคร์ผมอยู่ ใช่ไหม？”ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ให้คนไปจับตาดูฉินจืออี้ เพื่อตรวจดูว่าพวกเขาเจอกันเมื่อไหร่จี้อี่หนิงเงยหน้าขึ้นมองเขา เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความยินดีของเขา แล้วก็รู้สึกว่าเขามั่นใจเหลือเกิน มั่นใจถึงขนาดคิดว่าเธอยังรักเขาอยู่แต่... ปล่อยให้เขาเข้าใจผิดไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ประหยัดแรงเธอไปได้เยอะ“ฉันแค่ไม่อยากถูกสวมเขาซ้ำๆ และไม่อยากใช้ชีวิตอยู่กับคำโกหกของคุณค่ะ”สีหน้าที่เย็นชาของเธอ ทำให้เสิ่นเยี่ยนจือยิ่งมั่นใจในความคิดของตัวเอง และยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าพฤติกรรมของเธอช่วงนี้เป็นไปเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา ต้องการดึงเขากลับมาจากฉินจืออี้เพราะเขารู้จักนิสัยของเธอเป็นอย่างดี ถ้าไม่รักเขาจริงๆ จะกลับมาหาเขาไม่ได้เขาจงใจเข้าหาเสิ่นซื่อ เพื่อทําให้ตัวเองอิจฉา

จี้อี่หนิงขมวดคิ้วเล็กน้อย "อาเล็ก ฉันได้อธิบายให้คุณฟังหลายครั้งแล้ว ถ้าคุณยังจะคิดแบบนี้ ฉันก็ทำอะไรไม่ได้คะ"เสิ่นซื่อยิ้มน้อยๆ ดวงตาเย็นชาของเขากลับมีชีวิตชีวาทันที ทำให้ผู้คนแทบจะละสายตาไปไม่ได้"จี้อี่หนิง การยอมรับว่าชอบผมมันยากขนาดนั้นเลยหรือ?"ถูกจ้องมองด้วยดวงตาสีดำสนิทของเขา หัวใจของจี้อี่หนิงเต้นเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว มือของเธอจับชายเสื้อคนไข้แน่น มีความรู้สึกว่ามีบางสิ่งกำลังเริ่มสูญเสียการควบคุม และเธอก็ไม่สามารถหยุดมันได้เธอเม้มริมฝีปาก ผ่านไปสักพักจึงพูดว่า "อาเล็ก ฉันเป็นภรรยาของหลานชายคุณ ถ้าสิ่งที่คุณพูดเหล่านี้รั่วไหลออกไป คุณรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น?""ผมมีความสามารถที่จะปกป้องคุณคะ"จี้อี่หนิงหัวเราะเบาๆ "เมื่อก่อนเสิ่นเยี่ยนจือก็เคยพูดคำคล้ายๆ กันนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้ขัดขวางเขาจากการนอกใจหลังแต่งงานคะ"เมื่อผู้ชายต้องการผู้หญิงคนหนึ่ง พวกเขาจะพูดคำหวานได้ทุกอย่าง แต่จะทำได้หรือไม่นั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่งสีหน้าของเสิ่นซื่อเคร่งขรึมลง "ผมไม่เหมือนเขา"จี้อี่หนิงส่ายหน้า มองเขาด้วยสีหน้าจริงจัง "แล้วมันต่างกันตรงไหน? คุณให้ฉันยอมรับว่าชอบคุณ แล้วยังไงต่อ? แอบคบก