Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Secret Obsession : Kabanata 61 - Kabanata 70

Serenity's Point of ViewHindi umuwi si Mommy kagabi para masamahan ako ngayong umaga sa pedia ni Miguel. Sabi niya, babawi daw siya sa lahat ng pagkukulang niya sa akin at sa anak ko. Hindi ko alam kung hinahanap ba siya ni Daddy o hindi, pero wala naman akong naririnig na tumatawag sa phone niya, kaya pakiramdam ko'y hindi siya pinaghahanap."Sigurado ka bang kaya ni Vivian mag-alaga? Bakit hindi na lang kasi natin siya isinama," tanong ni Mommy, halatang nag-aalala."Tulog pa po si Miguel. Ayokong abalahin ang tulog niya," sagot ko."Edi mamaya na lang tayo umalis.""Mommy naman, umaga ako nagpa-appointment sa pedia kaya kailangan nandun na tayo bago ang scheduled time," paliwanag ko."Mas mommy ka na talaga sa akin, anak!" natatawang komento ni Mommy.Sumakay siya sa kotse habang ako naman ang nagmaneho.Pagdating namin sa ospital, lumapit kami sa counter para kumpirmahin ang bayad para sa operasyon ni Miguel. Nagulat ako nang malaman kong bayad na ang lahat."Ano po? Sino po ang

"May maganda akong offer sa iyo. Gusto mo bang malaman?" tanong niya habang nakangiti. "Pumili ka: maging personal secretary ko o maging asawa ko?" "Nahihibang ka na ba?" sagot ko, ang galit ay ramdam sa boses ko. "Should I say no if it’s a yes for me?" tanong niya, parang hindi na siya makuntento. "Letse! Wag mo akong idamay sa gulo ng pamilya mo! Tama na ang ginawa sa akin ng kapatid mo." Halos pabulong kong sigaw, ang boses ko ay nanginginig sa emosyon. "Well, simula pa lang, ikaw ay bahagi na ng isyung ito. Ikaw, ako, at ang kapatid ko. Ang ganda kaya ng offer ko. Magtatrabaho ka sa akin at magagamit mo ang ganda mo," sabi niya habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. "At ang pinag-aralan mo. Kailangan mo ng magaling na doktor para sa anak mo, hindi ba?" Pakiramdam ko ay parang may sakit sa panga ko mula sa pinipigil kong galit. Ang bawat salita niya ay sumasakit at nagdudulot ng pagluha sa aking mga mata. "Or be my wife! Makakabalik ka sa lugar na dapat nandoon

"May maganda akong offer sa iyo. Gusto mo bang malaman?" tanong niya habang nakangiti. "Pumili ka: maging personal secretary ko o maging asawa ko?" "Nahihibang ka na ba?" sagot ko, ang galit ay ramdam sa boses ko. "Should I say no if it’s a yes for me?" tanong niya, parang hindi na siya makuntento. "Letse! Wag mo akong idamay sa gulo ng pamilya mo! Tama na ang ginawa sa akin ng kapatid mo." Halos pabulong kong sigaw, ang boses ko ay nanginginig sa emosyon. "Well, simula pa lang, ikaw ay bahagi na ng isyung ito. Ikaw, ako, at ang kapatid ko. Ang ganda kaya ng offer ko. Magtatrabaho ka sa akin at magagamit mo ang ganda mo," sabi niya habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. "At ang pinag-aralan mo. Kailangan mo ng magaling na doktor para sa anak mo, hindi ba?" Pakiramdam ko ay parang may sakit sa panga ko mula sa pinipigil kong galit. Ang bawat salita niya ay sumasakit at nagdudulot ng pagluha sa aking mga mata. "Or be my wife! Makakabalik ka sa lugar na dapat nandoon

Serenity's Point of View "Oh, Ricky Dave! Good morning," rinig kong bati ni Vivian ng buksan ang pinto. "Ano ito? Almusal? Sino nagluto?" tanong niya habang tinatanaw ang dala ni Ricky."Maaga akong nagising para ipagluto ng almusal si Miguel. Kumakain na ba siya ng blanch and blending veggies?" sagot ni Ricky habang papasok at inaabot kay Vivian ang basket. "Good morning, Seren," bati niya sa akin."Good morning, Sir. Ang aga niyo naman pong nagising," sagot ko pabalik, pilit na pinapakalma ang sarili."Ah, I declare this day na simula na ng panliligaw ko," ani Ricky, diretso ang tingin sa akin."Ano?!" napasinghal si Vivian. "Nanliligaw ka na kay Seren?""Yes, Vivian. And I just want you to know na kumukuha na ako sa agency ng caregiver para makatulong sa bahay. Ikaw naman, gawin mo lahat ng gusto mo sa buhay. Ako naman ang nagbabayad e," sagot ni Ricky, parang natural lang ang lahat ng sinasabi niya, habang abala sa pag-aayos ng dala niyang pagkain."Hmm. Pwede ba tayong mag-usap?

Hinawakan ko ang kanyang braso, pilit na pinapakalma ang kanyang pag-aalala. "It's okay, hindi mo kailangang mahiya sa akin. You can stay at home if you want para may magtitingin sa kanila. Kahit naman kukuha ng caregiver, iyo ang buong tiwala ko." Tumigil ako sandali at napangiti. "Isa pa, ayoko lang talagang tanggihan si Mommy. Alam mo namang bumabawi siya sa akin ngayon, kaya hayaan na natin."Tumango si Vivian bilang sagot, pero kitang-kita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Bumeso ako sa kaniya at hinalikan si Miguel sa noo. Sa isang saglit, nagulat pa ako nang gawin din ni Ricky Dave ang parehong bagay kay Miguel, parang natural na sa kaniya ang pagiging mapag-alaga.Habang papalabas kami ng bahay, napansin kong tahimik si Ricky. Pagdating sa kotse, alam kong hindi siya papayag na mag-commute ako, kaya agad akong nagtungo sa driver’s seat. Ako naman ang secretary niya, kaya natural na ako ang dapat magmaneho para sa kaniya. Pero bago ko pa mabuksan ang pinto, biglang hinawak