All Chapters of Lucky Me, Instant Daddy : Chapter 11 - Chapter 20

Nakatulog ako dahil sa sobrang lamig siguro ng kuwarto ko at sa pagod na rin kaiisip ng mga gagawin ko para kay Donovan. ‘Hindi naman siguro ako mukhang dead na dead sa kan'ya nito. ‘no?’ kausap ko na naman sa sarili. Malapit nang gumabi kaya nakikita ko na ang maganda tanawin mula sa iba ‘t ibang ilaw ng mga gusali. Tumunog ang cellphone at may tumatawag, unknown number. “Sino naman kaya ‘to?” agad ko na itong sinagot. “Hello?” “I'm here at the lobby, I'll wait for you here. Bilisan mo lang,” pagkasabi niya no'n ay agad na ring pinatay ni hindi pa nga ako nakapagsalita Aba! Manunuro na talaga siya! Pakiramdam ko ay umuusok ang ilong ko sa inis. Napaka-antipatiko niya! Kaya habang pababa ako sa lobby ay nakabusangot pa rin ako. “What's with that beautiful face?” Hindi ko siya sinagot at pinaikutan ko pa siya ng mga mata ko. “Let's enjoy our first night here in Paris. Come on, I know the place on how to make you smile.”Habang bumabyahe kami ay nasa labas lang ang tingin ko, a

~Some one's Pov~Nalaman nilang may sumusunod sa kanila ng ilan sa mga tauhan niya. Kagagaling niya lang sa isang meeting with his client, matagal na kasi iyon at palagi na lang nire-re-schedule. Wala ang kapatid niya at dapat na personal niyang makausap ang client niya dahil baka biglang magback out. “Nasundan ka ba?” tanong ng kaibigan niya nang tumawag ito sa kan’ya. “Hindi! Mukhang nailigaw naman namin sila,” tugon niya. Halang talaga ang kaluluwa ng taong iyon! Paano niya na-atim na saktan ang sariling pamilya? “Good. Please, dude. ‘Wag ka na munang lumabas dahil nagkalat ang mga tauhan ng demonyong ‘yon! Balita nga sa tao ko, pinasabog daw nito ang bungo ng isa nitong tauhan kanina lang.” Kumunot ang noo niya kung bakit?“Bakit niya ginawa iyon?”“Nagtanong kasi ito umano kung sigurado na itoto sa susunod na target niya at hindi niya iyon nagustuhan.” Biglang siyang nag-aalala, “Sino raw ang bagong target?”“Delikado, dude! Anak no'ng pinapatay niya at siyempre importante s

Nang malapit nang gumabi at hindi pa rin nakauwi ang lola ni Fern ay nagpaalam na itong umuwi, nauna na rin kanina ang uncle Fernan niya habang ang uncle Franco naman niya ay naiwan sa mansion. Nag-message siya kay Donovan na pauwi na siya at agad naman itong tumawag sa kan’ya. Hindi nga siya nito masusundo dahil marami pa itong tinatapos sa na-pending nitong trabaho.Nang ipapapsundo na lamang sana umano siya sa driver nito ay agad na niyang tinanggihan dahil siya na lamang umano mag-isa ang uuwi at malapit lang naman. Hindi pa agad pumayag ang asawa niya pero nagpumilit siyang ‘wag na talaga hangang sa nakumbinsi na nga niya ito. Nag-aabang siya ng sasakyan nang may namataan siyang naka-mutorsiklo. Itim ang buong suot nito maging ang mukha at mga mata lamang ang makikita, gano'n na lamang ang gulat niya sa ginawa ng naka-mutor dahil nakita niyang may dinukot ito sa loob ng damit, namilog ang mga mata niya nang makitang baril iyon. Habang papalapit ito ay halos hindi rin siya maka

Nang nasa kotse na sila, bago pa-andarin ni Donovan iyon ay kaagad niya itong hinawakan sa braso. “Ahmm…sandali lang.”“Why?” Nilingon naman siya nito at hinintay ang sasabihin niya. “Puwede bang dumirecho na tayo sa bahay? Gusto ko na lang magpahinga,” aniya dahil bigla sumakit ang ulo niya. “You sure? Paano–”“Akala ko ba ay tinawagan ka na kanina? May hindi pa ba sila sinabi sa iyo? Ang sabi kasi ng police na kausap ay tatawagan nila ako kapag may update na sila,” hindi niya mapigilang inis na sabi. Parang may iba sa ikinikilos ng asawa niya o baka talaga nag-aalala lang ito sa kan’ya. “O-okay.” Tahimik na lamang siya buong byahe at may malalim na iniisip sa kung sino ang taong gusto siyang ipa-patay. Mas lalo lang sumakit ang ulo niya kaya ang nais na pag-idlip niya sana ay hindi na nagawa. Nang makarating na sila sa kanila at napansin ni Donovan ang paghilot niya sa sintido habang nakasandal siya sa headboard. “Fern, what's wrong?”‘Fern na lang? Hindi na babe?’ singit ng

~Fern’s Pov~“Donovan…” Inabangan ko talaga siya ngayong umaga dahil hindi ko na man lang ito nakakausap. Aba! Mag-asawa pa rin kami kaya dapat na malaman ko kung ano ang nangyayari sa kan’ya. Ramdam kong may nagbagong kakaiba at gusto kong malaman. Napahinto siya at lumingon sa akin. Tila gulat pa siya nang makita ako kaya napataas ang isang kilay ko. Iniiwasan niya ba talaga ako? Sinasad'ya niya kung gano'n! “Fern, nariyan ka pala. Sorry at hindi kita napansin. Good morning,” bati niya. “Good morning, mukhang nagmamadali ka ah. Napapansin kong masiyado kang busy at hindi na tayo nagkakasabay kumain. Kailan ka free?” tanong ko. Ngunit biglang iniwas lamang nito ang tingin sa akin at sinipat ang wrist watch niya.“Ah– I have to go, Fern. Will talk some other time, okay? May imi-meet akong client this morning.” “Pero–” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla na lamang ako nitong Iwan. Napaisip tuloy ako, paano kaya kung dalhan ko siya ng lunch para at sabay kaming kumain.