Nang malapit nang gumabi at hindi pa rin nakauwi ang lola ni Fern ay nagpaalam na itong umuwi, nauna na rin kanina ang uncle Fernan niya habang ang uncle Franco naman niya ay naiwan sa mansion. Nag-message siya kay Donovan na pauwi na siya at agad naman itong tumawag sa kan’ya. Hindi nga siya nito masusundo dahil marami pa itong tinatapos sa na-pending nitong trabaho.Nang ipapapsundo na lamang sana umano siya sa driver nito ay agad na niyang tinanggihan dahil siya na lamang umano mag-isa ang uuwi at malapit lang naman. Hindi pa agad pumayag ang asawa niya pero nagpumilit siyang ‘wag na talaga hangang sa nakumbinsi na nga niya ito. Nag-aabang siya ng sasakyan nang may namataan siyang naka-mutorsiklo. Itim ang buong suot nito maging ang mukha at mga mata lamang ang makikita, gano'n na lamang ang gulat niya sa ginawa ng naka-mutor dahil nakita niyang may dinukot ito sa loob ng damit, namilog ang mga mata niya nang makitang baril iyon. Habang papalapit ito ay halos hindi rin siya maka
“Fern!”“Vina!” Agad na sinalubog niya ito ng mahigpit na yakap at kahit papaano ay naibsan ang takot na nadama simula pa kanina. “Ayos ka lang ba? Diyos ko, nakakagulat ka na lang palagi kapag tumawag. Ano na ba ang nangyayari sa iyo? Nakaraan ay arranged marriage, ngayon naman ay may gusto ka ipa-patay. Maloloka na yata ako sa iyo, girl! Baka sa susunod ay tawagan na naman akong nakaburol ka na,” hindi napigilang talak ni Vina sa kan’ya sa sobrang pag-aalala at mauunaan niya naman ito. “Isama mo na muna ako sa iyo, puwede ba? Natatakot akong mag-isa sa bahay.”“Gaga! Kailangan pa bang ipaikusap iyan? Kahit doon ka pa tumira! Teka, nasaan ang asawa mo? Anong sabi niya tungkol rito?” Salubong ang kilay nitong tanong sa kan’ya.“W-wala–”“ANO? Aba’y putang *Ina pala iyang napangasawa mo eh!”“Vina, it's not what you think. Patapusin mo muna kasi ako ‘di ba?” “Ay, oo nga, sorry. Go!” “Wala pa siyang alam, at parang ayaw ko munang sabihin,” paliwanag niya. Ayaw niya na kasing mag-ala
Nang nasa kotse na sila, bago pa-andarin ni Donovan iyon ay kaagad niya itong hinawakan sa braso. “Ahmm…sandali lang.”“Why?” Nilingon naman siya nito at hinintay ang sasabihin niya. “Puwede bang dumirecho na tayo sa bahay? Gusto ko na lang magpahinga,” aniya dahil bigla sumakit ang ulo niya. “You sure? Paano–”“Akala ko ba ay tinawagan ka na kanina? May hindi pa ba sila sinabi sa iyo? Ang sabi kasi ng police na kausap ay tatawagan nila ako kapag may update na sila,” hindi niya mapigilang inis na sabi. Parang may iba sa ikinikilos ng asawa niya o baka talaga nag-aalala lang ito sa kan’ya. “O-okay.” Tahimik na lamang siya buong byahe at may malalim na iniisip sa kung sino ang taong gusto siyang ipa-patay. Mas lalo lang sumakit ang ulo niya kaya ang nais na pag-idlip niya sana ay hindi na nagawa. Nang makarating na sila sa kanila at napansin ni Donovan ang paghilot niya sa sintido habang nakasandal siya sa headboard. “Fern, what's wrong?”‘Fern na lang? Hindi na babe?’ singit ng
Makalipas ang tatlong araw ay tumawag na kay Fern ang police inspector upang ipaalam sa kan’ya ang balita tungkol sa lalaking nagtangka sa kan'ya. Ang buong akala niya ang maganda ang ibabalita nito sa kan’ya subalit mas lalo lamang itong na-alararma dahil hindi pa rin umano sila makahanap ng lead of information. “P-paano na po iyon? Hindi pa rin ako ligtas?” kinakabahan na tanong niya sa police. “Yes ma’am, mas mabuting doble ingat din po kayo dahil hindi natin alam kung kailan ulit babalik ang taong iyon.”“Sige, maraming salamat po.”“‘Wag ka po mag-alala, ma’am. Tututukan namin itong kaso na ito. Tatawag na lang po ako ulit.” Napaupo na lamang siya habang hawak ang kaniyang dibdib. Bakit ba ito nangyayari sa kan’ya? Ni minsan ay wala naman siyang nakaaway kahit no’ng nag-aaral pa lang siya. Gustuhin man niyang lumabas ay natatakot siya, nais sana nitong pumunta sa mga kaibigan. Gusto niya ng makakausap upang maimbasan sana ang kaniyang kaba. Dumagdag pa sa kaniyang isipin ang
~Fern’s Pov~“Donovan…” Inabangan ko talaga siya ngayong umaga dahil hindi ko na man lang ito nakakausap. Aba! Mag-asawa pa rin kami kaya dapat na malaman ko kung ano ang nangyayari sa kan’ya. Ramdam kong may nagbagong kakaiba at gusto kong malaman. Napahinto siya at lumingon sa akin. Tila gulat pa siya nang makita ako kaya napataas ang isang kilay ko. Iniiwasan niya ba talaga ako? Sinasad'ya niya kung gano'n! “Fern, nariyan ka pala. Sorry at hindi kita napansin. Good morning,” bati niya. “Good morning, mukhang nagmamadali ka ah. Napapansin kong masiyado kang busy at hindi na tayo nagkakasabay kumain. Kailan ka free?” tanong ko. Ngunit biglang iniwas lamang nito ang tingin sa akin at sinipat ang wrist watch niya.“Ah– I have to go, Fern. Will talk some other time, okay? May imi-meet akong client this morning.” “Pero–” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla na lamang ako nitong Iwan. Napaisip tuloy ako, paano kaya kung dalhan ko siya ng lunch para at sabay kaming kumain.
~Fern’s Pov~Kararating ko lang dito sa bahay, pasado 7 pm na ako umuwi dahil doon na rin kaming tatlo nag-dinner. Sobrang saya ko ngayong araw lalo pa’t alam ko na ang dadalhin kong ulam bukas para kay Donavan. Ngayon pa lang ay kinikilig na ‘ko dahil baka sakaling kapag natikman na niya ang niluto ko plus iyong effort ko pa ay baka bigla nitong mapagtanto na in-love talaga siya sa akin. Napapangiti tuloy akong mag-isa rito at pasayaw-sayaw na parang ballerina. Pero mas maganda sana kung isinasayaw niya ko na tila isang prinsesa habang ito naman ang aking prinsipe. “Hay! Sana nga mangyari iyon! Gusto ko pa naman mahawakan ang six packs abs niya, mukhang sarap– Ay masarap ka!” “Me?” Duro nito sa kaniyang sarili. Walang hiya! Kanina pa ba siya nanonood sa akin? Sheesh nakakahiya!Nakatayo kasi ito sa gilid ng pinto habang may pilyong ngiti sa kaniyang labi. “K-kanina ka pa riyan? B-bakit hindi ko narinig ang sasakyan mo?”Tumabingi ang ulo niya at humawak pa sa siya kaniyang baba a
Napabalikwas ako nang bangon dahil sa isang panaginip. Ang lalaking pinagbigyan ko ng aking sarili, kung alam ko lang na si Donovan ang mapapangasawa ko ay hindi ko sana ginawa ang kagagahang iyon!‘Bakit ko siya napapaginipan?’ Ni hindi ko na nga inaalala pa ang gabing iyon kaya nakapagtatakang lumitaw ito sa panaginip ko.‘Baka iniisip ka!’ Nakaramdam ako nang panunuyo sa aking lalamunan kaya nagpasya akong bumaha upang magtungo sa kusina para makainom ng malamig na tubig. Hindi ko rin naman maitatanggi ang epekto sa akin ng panaginip kong iyon at hindi ko maintindihan ang sarili ko dahil nakadama ako ng pananabik. Napanguso naman ako dahil paano naman mangyayari iyon? Eh, hindi nga kami nagtatabi na mag-asawa. Napa-buntonghininga na lamang ako ‘t kumuha ng malamig na tubig sa ref at agad ko itong tinungga. “Hay… Sarap!” sambit ko nang napawi ang pagkauhaw. Nang makuntento na ako ay agad na rin akong lumabas sa kusina para makabalik na sa aking silid ngunit laking gulat ko nang
Dahan-dahan kong kinalas ang mga botones sa damit niya habang karga ako nito papasok sa aking silid. Excited na akong mahawakan ang matigas niyang dibdib pati na ang matitigas niyang pandesal. Nang mahubad ko na ang kaniyang damit ay itinapon ko iyon sa kung saan, maingat ako nitong pinahiga sa aking kama at hindi pa rin nito tinitigilan ang aking labi. Pakiramdam ko nga ay namamaga na ito pa minsa-minsa kasi ay kinakagat niya pa. “Ahhh… Sige pa, ituloy mo lang iyan,” sambit ko dahil sobrang sarap sa pakiramdam ang hatid ng paglalaro ng kaniyang daliri sa dalawang n*ppl* ko. Ramdam ko ang paninigas no’n, may kakaibang kiliti akong nararamdaman lalo na nang dilaan niya pa iyon paikot sabay s*ps*p na parang sanggol. “Oohh, ahhh…”Naglakbay ang kan'yang kamay pababa sa aking tiyan at dumirecho sa aking puson. Para akong kakapusin ng hininga nang dahan-dahan niyang ipasok ang isang kamay sa loob ng panty ko. “Uhhmmn… My god!” impit kong ungol nang makapasok na nga ang kamay niya at k