All Chapters of Montevallo Series 1: Twisted Betrayal: Chapter 41 - Chapter 50

Emily’s POVHindi ko alam kung paano nangyari, pero isang gabi lang iyon—isang simpleng hapunan sa isang ordinaryong karinderya—at pakiramdam ko, may nabago sa pagitan namin ni Marco.Pagkauwi namin, tahimik lang siya habang nagmamaneho, pero hindi ito ‘yung tipong awkward na katahimikan. Para bang pareho kaming nag-e-enjoy sa presensiya ng isa’t isa, kahit walang sinasabi. Minsan, napapansin kong sumusulyap siya sa akin, pero hindi ako nagtatanong. Hinahayaan ko lang siyang pagmasdan ako sa paraang gusto niya.Pagdating namin sa condo, pareho kaming napahinga nang malalim. Para bang bumalik na kami sa realidad, kung saan kailangang maging maingat, kailangang pigilan ang sarili. Pero kahit ganoon, hindi ko mapigilang mapangiti nang maalala ang mukha niya habang tinatakam ko sa tapsilog ni Ate Nita.Habang binubuksan niya ang pinto ng unit namin, napansin kong may bahagya siyang ngiti sa labi niya. Hindi ko alam kung napansin niya iyon, pero sa totoo lang, gusto ko iyong makita sa kany

Emily’s POVNasa opisina ako, nakaupo sa aking desk, at abala sa mga gawain. Pero hindi ko maitatanggi na ang bawat minuto ay tila tumatagal, at sa bawat tiningin ko kay Marco mula sa aking pwesto, pakiramdam ko ay may isang 'di-mabilang na katanungan na hindi ko kayang sagutin. Marahil dahil hindi ko rin alam ang mga sagot, o baka naman hindi pa kami handa na harapin ang mga tanong na iyon.Naririnig ko ang tunog ng mga tao sa paligid, ang tunog ng mga keyboard na patuloy na nagsusulat, ngunit parang ako lang at si Marco ang naroroon. Alam ko, at ramdam ko, na hindi na kami tulad ng dati—ang magkaibang mundo namin ay nagsanib at nagiging mas magulo at mas kumplikado. Ngunit hindi ko magawang itanggi ang pakiramdam ko. Ang simpleng titig niya sa akin mula sa kanyang lamesa, o ang pagkakaroon niya ng mga maliliit na gestures—'yun ang mga bagay na nagpapagulo sa akin.Maya-maya, narinig ko ang tunog ng kanyang boses. “Emily, may gusto akong itanong.”Tumingin ako sa kanya, at nagulat na

Emily’s POVAng araw na iyon ay tila kakaiba. Marahil ay dahil sa bigat ng mga nangyayari sa paligid namin ni Marco, o baka naman dahil sa mga hindi maipaliwanag na damdamin na patuloy na bumangon sa aking dibdib. Ang trabaho, na matagal ko nang iniiwasan ang maging komplikado, ay ngayon isang tulay na nagdudugtong sa amin—hindi lamang bilang mga katrabaho, kung 'di bilang magkasama. Ang relasyon namin ay isang lihim na pilit namin itinatago mula sa ibang tao, at habang kami ay abala sa mga ulat at mga proyekto, may mga pagkakataon na magkaibang mundo kami sa harap ng mga tao, ngunit sa loob ng aming mga mata, may isang realidad na tanging kami lang ang nakakaalam.Sa opisina, natapos namin ang mga dokumento para sa isang malaking negosyo. Habang binabalikan ko ang mga detalye ng mga ulat, naramdaman ko ang mga mata ni Marco sa akin. Hindi ko na kayang iwasan ito. Ang bawat pagtingin niya ay may kasamang tanong na hindi ko kayang sagutin—hindi pa ngayon. Ngunit hindi ko maitatanggi an

Emily’s POVPagkatapos ng mahabang araw sa opisina, wala na akong ibang gustong gawin kung 'di umuwi at magpahinga. Pero ang katotohanang si Marco ang kasama ko sa iisang condo ay parang isang matamis na lihim na nagbibigay sa akin ng kakaibang kilig at kaba.Pagkapasok ko ng unit, inihagis ko ang handbag ko sa sofa at dumiretso sa kusina para kumuha ng malamig na tubig. Pero bago ko pa man maabot ang baso, naramdaman kong may mainit na katawan na dumikit sa likuran ko."Pagod ka?" bulong ni Marco sa tainga ko, at ramdam ko ang init ng kanyang hininga na dumampi sa balat ko.Napapikit ako saglit bago ko siya nilingon. Nakatitig siya sa akin, ang mga mata niyang puno ng kakaiba na hindi ko maipaliwanag—parang paghanga, pagmamahal, at kaunting pang-aasar na pinaghalo."Obviously," sagot ko, pilit na hindi nagpapahalata ng kilig. Pero hindi ko maiwasang mapangiti nang hinaplos niya ang pisngi ko gamit ang likod ng kanyang mga daliri."Hmm, paano kita mapapagaan?" tanong niya, at bago ko

Emily’s POVPagmulat ng mga mata ko kinabukasan, ang unang bagay na naramdaman ko ay ang init ng bisig ni Marco na mahigpit pa ring nakayakap sa akin. Nakapulupot ang mga braso niya sa bewang ko, para bang natatakot siyang mawala ako sa tabi niya.Napangiti ako. Hindi pa man ako gumagalaw, ramdam ko na ang mahinang paghinga niya sa leeg ko. Ipinikit ko ulit ang mga mata ko, ninanamnam ang sandaling ito. Ilang beses ko nang naisip kung paano kung hindi namin kailangang itago ang ganitong klaseng umaga—'yung gigising ako sa tabi niya nang walang pangamba, walang iniisip na ibang tao.Habang nakikiramdam ako, naramdaman kong gumalaw si Marco. Mas humigpit ang yakap niya, sabay bulong sa tainga ko, "Bakit gising ka na?"Napangiti ako at hindi agad sumagot. Pinaglaruan ko ang mga daliri niyang nakapulupot sa akin. "Bakit, bawal?""Hmm, mas gusto ko sana kung mahimbing ka pang natutulog sa yakap ko."Napatawa ako nang mahina. "Ang clingy mo sa umaga.""Only with you," sagot niya kaagad.Bag