All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 761 - Chapter 770

อู่เย่าปังมองหลูไคหมิงที่ก้มหน้าก้มตา แล้วรีบเอาตัวมุดเข้าไปอยู่ใต้กระโปรงของหลิ่วชิงเหอ อู่เย่าปังถึงกับตกใจจนเลือดแทบจับตัวนั่นเป็นถึงที่พักพิงและเสาหลักที่สำคัญของเขา ตอนนี้แม้แต่หลูไคซานก็ถูกฉู่เฉินกำราบจนอยู่หมัดแล้ว เขาจะทำอะไรได้ล่ะ?เมื่อคิดได้ เขาก็ไม่รอให้ฉู่เฉินเรียกเขา อู่เย่าปังรีบเข้าไปดึงอู่จวิ้นเจี๋ย เขารีบเดินตรงดิ่งไปข้างหน้าฉู่เฉินและสองแม่ลูกตระกูลหลิ่ว ตามด้วยคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังตุ้บ“คุณฉู่ ผมผิดไปแล้ว ประธานหลิ่ว ผู้จัดการหลิ่ว ขอโทษด้วยจริงๆ ครับ ก่อนหน้านี้พวกเรามันตาถั่วเอง เงินกู้ธนาคารก้อนนั้นพวกผมไม่เอาแล้วครับ ขอร้องท่านผู้สูงส่งปล่อยพวกเราไปเถอะนะครับ”อู่เย่าปังสองพ่อลูกพูดจบ ก็โขกหัวลงกับพื้นดังลั่นเหมือนกับไก่กำลังจิกอาหารตอนนี้หลูไคซานเกลียดสองพ่อลูกเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขา ตระกูลหลูต้องมาประสบความลำบากแบบนี้?ถ้าไม่ใช่เพราะออกหน้าให้พวกเขา เขาจะเผลอไปล่วงเกินคนที่สูงส่งแบบฉู่เฉินได้ยังไง?ตอนนี้เขาอยากจะให้ฉู่เฉินโยนสองคนพ่อลูกนี่ออกลงไปข้างล่างตึกใจจะขาดฉู่เฉินมองสองพ่อลูกที่กำลังโขกหัวอย่างบ้าคลั่ง หัวเราะออกมาอย่างนิ่งๆ “ผู

ตึง!หลิ่วชิงเหอพึ่งเดินเข้ามาในห้องทำงาน ฉู่เฉินก็ปิดประตูห้อง“แก...”เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินกำลังเดินมาทางตัวเอง หลิ่วชิงเหอก็ย่อตัวลงด้วยสัญชาตญาณทำไงได้ ท่าทางของเธอดูคุ้นเคยเป็นอย่างดีเลยล่ะอีกทั้งผ่านการวันเวลามานับครั้งไม่ถ้วน เธอก็รู้จักรสนิยมของฉู่เฉินเป็นอย่างดี แม้ว่าเธอจะยอมรับฉู่เฉินแล้ว กระทั่งที่ว่าให้เขาเป็นที่พึ่งพิงของพวกเธอสองแม่ลูก เธอไม่มีอะไรจะต้องต่อต้านแล้วถ้าจะให้ยอมรับอย่างจำใจ สู้เธอเลือกสนุกเองดีกว่า“เธอจะทำอะไร?”ฉู่เฉินเมื่อเห็นว่าหลิ่วชิงเหอจู่ๆ ก็นั่งยองลงต่อหน้าและกำลังยื่นมือมาปลดเข็มขัดของเขา ฉู่เฉินก็ขมวดคิ้ว พร้อมทั้งแย่งเข็มเข็ดมา แล้วใส่เข้าไปอีกครั้ง“พึ่บ!”ฉู่เฉินนำซองจดหมายโยนลงบนโต๊ะทำงาน พูดกับหลิ่วชิงเหอว่า “รถในรูปเธอน่าจะรู้จักใช่ไหม?”หลิ่วชิงเหอลุกขึ้นมาอย่างงงๆ แล้วเดินมายังข้างหน้าโต๊ะทำงาน หยิบซองจดหมายขึ้นมาเมื่อเธอเห็นรูปภาพที่ถูกเทออกมาจากข้างใน ม่านตาของเธอก็หดลง สีหน้าของเธอซีดลงทันที เงยหน้ามองฉู่เฉินด้วยความประหลาดใจ “รูปพวกนี้แกไปได้มาจากไหน?”ในรูปเป็นรถตู้สีขาวคันหนึ่งจอดอยู่ในที่รกร้างกลางป่า ประตูรถเปิดกว้า

หลูเจิ้นหยวนพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรหานายท่านใหญ่เฉียวโทรศัพท์ก็ดังอยู่สิบกว่าครั้งก็ไม่มีท่าทีว่านายท่านใหญ่เฉียวจะรับ หลูเจิ้นหยวนจึงเริ่มร้อนใจมองดูชะตาของตระกูลหลูโดนตัดขาดไปแบบนี้ แม้ว่าจะแค่วินาทีเดียวเขาก็ทนรอไม่ได้หรอกเมื่อคิดได้ หลูเจิ้นหยวนก็วางโทรศัพท์ในมือลงและพูดกับหลูไคหมิงว่า “ไคหมิง ไปเตรียมของขวัญติดไม้ติดมือแล้วตามฉันมา”เมื่อเห็นว่าหลูเจิ้นหยวนถึงกับออกนอกหน้าเอง หลูไคหมิงก็กลับมามีความมั่นใจเล็กน้อยถึงแม้เฉียวเทียนฉี่จะฟังคำสั่งของฉู่เฉิน แต่นั่นก็เป็นเพราะเห็นแก่หน้าของนายท่านใหญ่เฉียว ขอเพียงแค่นายท่านใหญ่เฉียวช่วยพูดให้ โครงการต่างๆ ในเจียงจงไม่นานก็จะกลับมาอยู่ในมือของตระกูลหลูอีกครั้ง เมื่อถึงตอนนั้นจะจัดการฉู่เฉินก็ยังไม่สายเมื่อคิดถึงตรงนี้ หลูไคหมิงก็ให้เจียงถิงไปเตรียมของขวัญจำนวนหนึ่ง แล้วตามไปกับหลูเจิ้นหยวนแล้วรีบไปยังคฤหาสน์ตระกูลเฉียวในตอนนั้นเอง ในหลังสวนดอกไม้ของคฤหาสน์ตระกูลเฉียว เฉียวเทียนฉี่กำลังรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กับนายท่านใหญ่เฉียวฟัง“แกหมายความว่า แกยกเลิกโครงการทั้งหมดของตระกูลหลู และยังไล่หลูไคซานออกอีกงั

อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินที่พึ่งกลับมาจากห้องทำงานของซินฉู่ฟาร์มาติคอล เฉียวเทียนฉี่ก็โทรมาหาเขา“ผู้ว่าการเฉียว คุณงานเยอะขนาดนี้มีเวลาโทรหาผมได้ยังไงครับเนี่ย?”ฉู่เฉินรับสาย พูดแล้วหัวเราะเบาๆ“โอ๊ย น้องฉู่ก็พูดเกินไป ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณฉู่นะสิครับ? หวังว่าน้องฉู่จะให้ความร่วมมือ”เฉียวเทียนฉี่ที่อยู่ปลายสาย น้ำเสียงดูเป็นมิตรเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเขาเป็นเพื่อนกับฉู่เฉินมาตั้งนานแล้ว“หา? ผู้ว่าการเฉียวมีเพื่อนป่วยอีกแล้วเหรอครับ?”ฉู่เฉินถามขึ้นมาด้วยความกังวลใจ“ไม่ครับๆๆ ถ้าจะให้อธิบายก็คือเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลหลู ก่อนหน้านี้ตระกูลหลูรับโครงการพัฒนาไปตั้งหลายเมือง แต่เมื่อผมลองตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว หลูไคหมิงคนคนนี้มีปัญหาจริงๆ ครับ”“คนแบบนี้ไม่คู่ควรที่จะไว้ใจให้ทำงานต่อ แต่ว่าในตอนนี้ก็ยังไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมเพื่อมาทำแทนตระกูลหลูได้ น้องฉู่พอจะมีคนที่คิดว่าเหมาะสมไหม?”เมื่อคำพูดนี้ออกไป ฉู่เฉินก็งงไปสักพักโครงการต่างๆ ในหลายๆ เมืองอาจจะมีคนจำนวนไม่ร้อยที่กำลังจับจ้องอยู่ เฉียวเทียนฉี่ไม่สามารถตามหาที่เหมาะสมได้ นี่ถือว่าเป็นโชคดีชัดๆฉู่เฉินลังเลอยู่สักพักห

ยังไม่ทันที่ฉู่เฉินจะตั้งตัวได้ ร่างอ่อนนุ่มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ก็พุ่งเข้ามาหาเขาทันที พร้อมกับเสียงดังปังของประตูที่ถูกปิดลงริมฝีปากที่ร้อนชื้นของหลี่จิงจิงประกบริมฝีปากของฉู่เฉินพร้อมด้วยเสียงหายใจหอบเธอรีบร้อนมากจนแทบจะทนรอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว“ไอ้คนร้ายกาจ มายั่วยวนฉันแล้วก็ไม่สนใจกันเลยสักนิด...”หลี่จิงจิงหอบหายใจแรงและเริ่มเปลื้องผ้าฉู่เฉิน……เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงในชั่วพริบตา แต่ฉู่เฉินยังไม่กลับมาเลย ส่วนหลี่จิงจิงก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ฟางอวี่เจิ้งขมวดคิ้วแน่นหญิงสาววัยกลางคนข้างๆ อาจจะเพราะดื่มน้ำผลไม้และเบียร์มากเกินไป ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้น“ประธานฟางคะ... ฉัน... ฉันทนไม่ไหวแล้ว ต้องไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลย”ฟางอวี่เจิ้งขยับปากเล็กน้อยแล้วโบกมือบอกว่า “ไปเถอะๆ แต่ห้ามใช้ห้องชั้นนี้นะ ไปใช้ชั้นถัดไปดีกว่า”“เอ๋?”หญิงสาววัยกลางคนชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าหลายครั้งแล้ววิ่งออกจากห้องไปเดินมาจนถึงปากบันไดแล้ว เธอก็หันหลังกลับมาอีกครั้งถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อกี้ฟางอวี่เจิ้งพูดกำชับ เธอคงจะไม่ได้สนใจอะไรหรอก แต่ยิ่งฟางอวี่เจิ้งพูดแบบนั้น ยิ่งทำให้เธออยากรู้ใ