เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 765
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 766
“คงจะไม่ยอมให้เจ้าเด็กเมื่อวานซืนที่แซ่ฉู่นั่น มาขี่หัวตระกูลหลูของผม...”นายท่านใหญ่เฉียวได้ยินประโยคนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ส่งเสียงหึออกมาอย่างเย็นชา “ท่านหลู ท่านพูดแบบนี้มันจะเกินไปหน่อยนะครับ”“อีกอย่าง ท่านคิดว่าตระกูลเฉียวกลายเป็นที่พึ่งพาของคุณฉู่งั้นเหรอครับ?”หืม?หลูเจิ้นหยวนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา หรือว่าฉู่เฉินยังมีที่พึ่งอื่นอีกเหรอ?“ท่านหลูเรื่องบางเรื่อง ผมต้องขอเตือนคุณไว้ก่อนว่าให้อดทนไว้บ้าง สถานการณ์คลี่คลาย ถอยมาหนึ่งก้าว แล้วท่านจะพบกับทะเลที่กว้างใหญ่”เมื่อได้ยินดังนั้น ท่านเฉียวก็หยุดชะงักไปสักพักหนึ่ง หลังจากนั้นก็ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ฉู่เฉินพึ่งช่วยชีวิตท่านหัวหน้ามา ถ้าฉู่เฉินนำเรื่องนี้ไปบอกให้ท่านหัวหน้าฟัง ท่านว่ายังจะมีอยู่ตระกูลหลูอยู่ในเจียงจงอยู่อีกไหม?”ซี้ดๆ!หลูเจิ้นหยวนเมื่อได้ยินคำนี้ สีหน้าของเขาก็ซีดทันทีเพราะความตกใจ!ท่านหลงเป็นคนเที่ยงตรง ถ้ารู้เรื่องนี้เข้า บรรพบุรุษของตระกูลหลูคงถูกขุดออกมาจากหลุมศพแน่ๆ“อีกอย่างตามที่ผมรู้มา ผู้ที่อยู่เบื้องหลังของคุณฉู่ไม่ได้มีเพียงแต่ท่านหัวหน้าเท่านั้น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 767
อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินที่พึ่งกลับมาจากห้องทำงานของซินฉู่ฟาร์มาติคอล เฉียวเทียนฉี่ก็โทรมาหาเขา“ผู้ว่าการเฉียว คุณงานเยอะขนาดนี้มีเวลาโทรหาผมได้ยังไงครับเนี่ย?”ฉู่เฉินรับสาย พูดแล้วหัวเราะเบาๆ“โอ๊ย น้องฉู่ก็พูดเกินไป ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณฉู่นะสิครับ? หวังว่าน้องฉู่จะให้ความร่วมมือ”เฉียวเทียนฉี่ที่อยู่ปลายสาย น้ำเสียงดูเป็นมิตรเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเขาเป็นเพื่อนกับฉู่เฉินมาตั้งนานแล้ว“หา? ผู้ว่าการเฉียวมีเพื่อนป่วยอีกแล้วเหรอครับ?”ฉู่เฉินถามขึ้นมาด้วยความกังวลใจ“ไม่ครับๆๆ ถ้าจะให้อธิบายก็คือเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลหลู ก่อนหน้านี้ตระกูลหลูรับโครงการพัฒนาไปตั้งหลายเมือง แต่เมื่อผมลองตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว หลูไคหมิงคนคนนี้มีปัญหาจริงๆ ครับ”“คนแบบนี้ไม่คู่ควรที่จะไว้ใจให้ทำงานต่อ แต่ว่าในตอนนี้ก็ยังไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมเพื่อมาทำแทนตระกูลหลูได้ น้องฉู่พอจะมีคนที่คิดว่าเหมาะสมไหม?”เมื่อคำพูดนี้ออกไป ฉู่เฉินก็งงไปสักพักโครงการต่างๆ ในหลายๆ เมืองอาจจะมีคนจำนวนไม่ร้อยที่กำลังจับจ้องอยู่ เฉียวเทียนฉี่ไม่สามารถตามหาที่เหมาะสมได้ นี่ถือว่าเป็นโชคดีชัดๆฉู่เฉินลังเลอยู่สักพักห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 768
ที่จริงเธอเอาเรื่องดื่มมาเป็นแค่ข้ออ้าง วันนี้เธอมาเพื่อฉู่เฉินในเมื่อสามสิบร้อนแรงเหมือนหมาป่า สี่สิบดุเดือดดั่งเสือ ห้าสิบแค่นั่งก็ได้กินดินแล้ว“คุณฉู่ไม่เจอกันนานเลยนะครับ ฉันคิดถึงคุณจะตายอยู่แล้ว”ระหว่างที่พูด หลี่จิงจิงยื่นมือเข้าไปกอดเอวของฉู่เฉินไว้ ร่างกายของเธอแทบจะแนบชิดกับฉู่เฉินอยู่แล้วเมื่อเห็นภาพนี้ ฟางอวี่เจิ้งก็อดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปาก หลังจากนั้นก็ยกชาขึ้นมาแล้วกลืนลงไปอึกใหญ่ฉู่เฉินดมกลิ่นหอมที่โชยมา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกผ่อนคลาย ปัญหาทั้งหมดในตอนบ่ายก็มลายหายไปในพริบตา“น้องฉู่ รีบมานั่งก่อนเร็ว” ฟางอวี่เจิ้งเรียกให้ฉู่เฉินนั่งลง พร้อมทั้งเรียกพนักงานให้มาเสิร์ฟอาหารฉู่เฉินพึ่งนั่งลง หลังจากนั้นก็รู้สึกถึงสัมผัสจากมือเล็กๆ ที่ยื่นมาจากใต้โต๊ะขณะเดียวกัน เท้าเล็กที่เปลือยเปล่าข้างหนึ่งก็หนีบขาของฉู่เฉินไว้แน่นฉู่เฉินกระแอมเบาๆ หันหน้าไปมองทางหลี่จิงจิง เธอใบหน้าแดงระเรื่อ กัดริมฝีปาก สายตาหลุบต่ำ เห็นได้ชัดว่าเธอจับจ้องไปที่ใต้โต๊ะแม้ว่าจะห่างจากกันมากกว่าหนึ่งนิ้ว ฉู่เฉินก็สามารถรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่หนักหน่วงของหลี่จิงจิง รวมทั้งร่างกายที่ร้อนร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 769
ยังไม่ทันที่ฉู่เฉินจะตั้งตัวได้ ร่างอ่อนนุ่มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ก็พุ่งเข้ามาหาเขาทันที พร้อมกับเสียงดังปังของประตูที่ถูกปิดลงริมฝีปากที่ร้อนชื้นของหลี่จิงจิงประกบริมฝีปากของฉู่เฉินพร้อมด้วยเสียงหายใจหอบเธอรีบร้อนมากจนแทบจะทนรอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว“ไอ้คนร้ายกาจ มายั่วยวนฉันแล้วก็ไม่สนใจกันเลยสักนิด...”หลี่จิงจิงหอบหายใจแรงและเริ่มเปลื้องผ้าฉู่เฉิน……เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงในชั่วพริบตา แต่ฉู่เฉินยังไม่กลับมาเลย ส่วนหลี่จิงจิงก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ฟางอวี่เจิ้งขมวดคิ้วแน่นหญิงสาววัยกลางคนข้างๆ อาจจะเพราะดื่มน้ำผลไม้และเบียร์มากเกินไป ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้น“ประธานฟางคะ... ฉัน... ฉันทนไม่ไหวแล้ว ต้องไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลย”ฟางอวี่เจิ้งขยับปากเล็กน้อยแล้วโบกมือบอกว่า “ไปเถอะๆ แต่ห้ามใช้ห้องชั้นนี้นะ ไปใช้ชั้นถัดไปดีกว่า”“เอ๋?”หญิงสาววัยกลางคนชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าหลายครั้งแล้ววิ่งออกจากห้องไปเดินมาจนถึงปากบันไดแล้ว เธอก็หันหลังกลับมาอีกครั้งถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อกี้ฟางอวี่เจิ้งพูดกำชับ เธอคงจะไม่ได้สนใจอะไรหรอก แต่ยิ่งฟางอวี่เจิ้งพูดแบบนั้น ยิ่งทำให้เธออยากรู้ใ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 770
หลี่จิงจิงไม่คิดว่าฉู่เฉินจะพูดง่ายขนาดนี้ พอรู้สึกตื่นเต้น เธอก็กอดฉู่เฉินไว้แน่นเหมือนกับปลาหมึกยักษ์……อีกด้านหนึ่ง หญิงวัยกลางคนกลับเข้ามาในห้องด้วยใจที่กังวล หลังจากลังเลอยู่นานจึงพูดกับฟางอวี่เจิ้งอย่างระมัดระวังว่า “ประ...ประธานฟางคะ ผู้อำนวยการหลี่กับฉู่...”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ฟางอวี่เจิ้งก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “สิ่งที่เธอควรจะรู้ เธอสามารถรู้ได้ แต่สิ่งที่ไม่ควรรู้ ก็ควรทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”“ถ้าหากมีข่าวลือหลุดออกไป ฉันว่าเธอคงจะทำงานเป็นตัวแทนการแพทย์ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”คำพูดแค่ประโยคเดียว ทำให้หญิงวัยกลางคนตกใจจนรีบเงียบปากทันทีเธอเป็นแค่ตัวแทนการแพทย์ให้กับโรงงานผลิตยาแห่งหนึ่ง ครั้งนี้เธอมาหาฟางอวี่เจิ้งโดยเฉพาะ เพื่อหวังจะให้ยาที่โรงงานของเธอผลิตส่งเข้าโรงพยาบาลประชาชนพอดีว่าฟางอวี่เจิ้งเองก็อยากเชิญฉู่เฉินมาทานข้าวอยู่แล้ว จึงพาเธอมาด้วยแต่ผู้หญิงคนนี้หวงเนื้อหวงตัวเกินไป เมื่อกี้ฟางอวี่เจิ้งแค่สัมผัสหลังมือของเธอ เธอก็รีบชักมือกลับราวกับว่าทำอะไรผิดหากฟางอวี่เจิ้งรู้แต่แรกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ยอมถวายกายให้เช่นนี้ เขาคงไม่พาเธอมาที่นี่หาเหาใส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 771
เจียงถิง?ฉู่เฉินขมวดคิ้ว วางแก้วเหล้าในมือลงแล้วเปิดประตูห้องส่วนตัว มองออกไปที่ระเบียงทางเดินเมื่อเห็นเจียงถิงในสภาพเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย วิ่งออกมาจากห้องส่วนตัวตรงปลายสุดของระเบียงทางเดินโดยที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง ยังมีชายร่างกำยำที่สวมชุดคล่องตัวตามหลังเธอมาอีกสองคนเกิดอะไรขึ้น?ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก ฉู่เฉินก็ก้าวออกไปข้างหน้า ปกป้องเจียงถิงไว้ข้างหลังทันที“คุณฉู่?”เจียงถิงมองฉู่เฉินด้วยความตกใจ เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเจอฉู่เฉินในเวลานี้ฉู่เฉินเบนศีรษะเล็กน้อย มองเจียงถิงที่ยังตกใจไม่หาย เสื้อผ้าตรงช่วงอกถูกฉีกขาดจนหมด เผยให้เห็นชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำด้านใน ก่อนจะขมวดคิ้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?”“ด้วยอิทธิพลของตระกูลหลูในเจียงจง ยังมีคนกล้าใช้กำลังกับ คุณอีกเหรอ?”เจียงถิงได้ยินคำพูดนี้ ดวงหน้าเล็กก็แดงขึ้นมา กัดริมฝีปากก่อนเอ่ยว่า “คือว่า... คนในห้องส่วนตัวนั้นไม่ใช่คนของเจียงจง ได้ยินว่าเป็นผู้มีอิทธิพลใหญ่ของบริษัทสื่อแห่งหนึ่งค่ะ”“ผู้อำนวยการสถานีของเราให้ฉันมาดื่มเป็นเพื่อน แต่ฉันเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าฉันเพิ่งจะนั่งลง เขาก็ลวนลามฉันแล้ว แถม...แถมยังจะล่วงเกินฉั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 772
ต่อให้เป็นช่วงที่ตระกูลหลูรุ่งเรืองที่สุดก็ไม่อาจเทียบได้เลยตอนนี้คนเดียวที่ปกป้องเธอได้อาจจะมีแค่ฉู่เฉินเท่านั้น ถ้าเกิดตอนนี้แม้แต่ฉู่เฉินไม่อยากช่วยเธอละก็ ถ้าอย่างนั้นวันนี้เธอก็ยากจะหนีรอดจากกรงเล็บมารแล้วจริง ๆแทนที่เธอจะถูกบีบบังคับให้ยอมพลีกายให้ชายแก่วัยห้าสิบกว่าอย่างหลัวจื้อหย่ง เธอยอมให้ฉู่เฉินเอาเปรียบดีกว่า พลีกายเหมือนกัน ใครจะไม่อยากหาคนที่หนุ่มแน่นล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น เธอเคยรับรู้ถึงอำนาจอิทธิพลของฉู่เฉินในเจียงจงด้วยตัวเองมาแล้ว โทรศัพท์แค่ไม่กี่สายก็สามารถกดตระกูลหลูจนโงหัวไม่ขึ้นได้ สำหรับเจียงถิงแล้ว การติดตามบุคคลเช่นนี้ก็เป็นเกราะป้องกันที่มองไม่เห็นอย่างหนึ่ง! อย่างน้อยต่อไป ผู้อำนวยการสถานีของพวกเธอย่อมไม่กล้าอ้างชื่อต่าง ๆ สั่งให้เธอไปเป็นเพื่อนดื่มกับชายแก่มากตัณหาเหล่านั้นแน่นอนฉู่เฉินค่อย ๆ หันตัวไปมองชายวัยกลางคนที่สวมชุดสูท ผูกเนกไทเอียง ๆ ไว้ทรงผมหัวล้านกลางศีรษะ อายุราว ๆ ห้าสิบปีที่อยู่ด้านหลัง“พูดกับแกนั่นแหละ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ชายวัยกลางคนเอามือชี้ไปที่ฉู่เฉิน ตะคอกด้วยความโกรธเกรี้ยว สาวเท้าพุ่งเข้ามาอย่างเร็วไวเวลานี้เอง คนอื่น ๆ ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1
“แม่ จะมาอาบน้ำด้วยกันไหม? น้ำร้อนกำลังดีเลย”ในคฤหาสน์ตระกูลหลิ่ว หลิ่วหรูเยียนเปลือยเปล่านั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ กำลังพูดกับหลิ่วชิงเหอที่สวมชุดนอนลายลูกไม้อยู่หน้าประตู“จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ ลูกอาบก่อนเลย” หลิ่วชิงเหอรับโทรศัพท์ หันไปตอบลูกจากนั้นเดินออกจากห้องน้ำหลิ่วหรูเยียนหันไปมองฉู่เฉินในถังยาข้างๆ ที่โผล่ให้เห็นแค่ศีรษะ“มองอะไร! ถ้ายังมองอีก ฉันจะควักลูกตาแกออกมาให้หมากิน!” หลิ่วหรูเยียนลุกขึ้นจากอ่างน้ำ พูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโสเธอไม่ได้ปกปิดร่างกายขาวนวลราวหิมะและหน้าอกที่ใหญ่โตของตัวเองแม้แต่น้อย ยืนโชว์ให้ฉู่เฉินเห็นกับตา“เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนสะบัดฝ่ามือตบลงที่แผลเป็นบนใบหน้าของฉู่เฉิน “ยังกล้ามองอีก! ไอ้ขันที เดี๋ยวฉันจะควักตาสุนัขของแกออกมาเลยนี่!”ฉู่เฉินขบฟันแน่น จ้องมองหญิงสาวงดงามที่อยู่ตรงหน้า พูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ “หลิ่วหรูเยียน ต้องมีสักวันที่ฉันเหยียบพวกเธอสองแม่ลูกให้จมดิน! และชิงทุกอย่างที่เป็นของตระกูลฉู่ฉันคืนมา!”“แกกำลังฝันอะไรอยู่? แกก็เป็นแค่สมุนไพรมนุษย์ให้ฉันกับแม่ แขนขาก็ถูกตีหักไปหมดแล้ว ยังจะเอาอะไรมาชิงกลับไปอีก?”หลิ่วหรูเยียนหัวเราะด้วยคว
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 772
ต่อให้เป็นช่วงที่ตระกูลหลูรุ่งเรืองที่สุดก็ไม่อาจเทียบได้เลยตอนนี้คนเดียวที่ปกป้องเธอได้อาจจะมีแค่ฉู่เฉินเท่านั้น ถ้าเกิดตอนนี้แม้แต่ฉู่เฉินไม่อยากช่วยเธอละก็ ถ้าอย่างนั้นวันนี้เธอก็ยากจะหนีรอดจากกรงเล็บมารแล้วจริง ๆแทนที่เธอจะถูกบีบบังคับให้ยอมพลีกายให้ชายแก่วัยห้าสิบกว่าอย่างหลัวจื้อหย่ง เธอยอมให้ฉู่เฉินเอาเปรียบดีกว่า พลีกายเหมือนกัน ใครจะไม่อยากหาคนที่หนุ่มแน่นล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น เธอเคยรับรู้ถึงอำนาจอิทธิพลของฉู่เฉินในเจียงจงด้วยตัวเองมาแล้ว โทรศัพท์แค่ไม่กี่สายก็สามารถกดตระกูลหลูจนโงหัวไม่ขึ้นได้ สำหรับเจียงถิงแล้ว การติดตามบุคคลเช่นนี้ก็เป็นเกราะป้องกันที่มองไม่เห็นอย่างหนึ่ง! อย่างน้อยต่อไป ผู้อำนวยการสถานีของพวกเธอย่อมไม่กล้าอ้างชื่อต่าง ๆ สั่งให้เธอไปเป็นเพื่อนดื่มกับชายแก่มากตัณหาเหล่านั้นแน่นอนฉู่เฉินค่อย ๆ หันตัวไปมองชายวัยกลางคนที่สวมชุดสูท ผูกเนกไทเอียง ๆ ไว้ทรงผมหัวล้านกลางศีรษะ อายุราว ๆ ห้าสิบปีที่อยู่ด้านหลัง“พูดกับแกนั่นแหละ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ชายวัยกลางคนเอามือชี้ไปที่ฉู่เฉิน ตะคอกด้วยความโกรธเกรี้ยว สาวเท้าพุ่งเข้ามาอย่างเร็วไวเวลานี้เอง คนอื่น ๆ ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 771
เจียงถิง?ฉู่เฉินขมวดคิ้ว วางแก้วเหล้าในมือลงแล้วเปิดประตูห้องส่วนตัว มองออกไปที่ระเบียงทางเดินเมื่อเห็นเจียงถิงในสภาพเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย วิ่งออกมาจากห้องส่วนตัวตรงปลายสุดของระเบียงทางเดินโดยที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง ยังมีชายร่างกำยำที่สวมชุดคล่องตัวตามหลังเธอมาอีกสองคนเกิดอะไรขึ้น?ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก ฉู่เฉินก็ก้าวออกไปข้างหน้า ปกป้องเจียงถิงไว้ข้างหลังทันที“คุณฉู่?”เจียงถิงมองฉู่เฉินด้วยความตกใจ เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเจอฉู่เฉินในเวลานี้ฉู่เฉินเบนศีรษะเล็กน้อย มองเจียงถิงที่ยังตกใจไม่หาย เสื้อผ้าตรงช่วงอกถูกฉีกขาดจนหมด เผยให้เห็นชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำด้านใน ก่อนจะขมวดคิ้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?”“ด้วยอิทธิพลของตระกูลหลูในเจียงจง ยังมีคนกล้าใช้กำลังกับ คุณอีกเหรอ?”เจียงถิงได้ยินคำพูดนี้ ดวงหน้าเล็กก็แดงขึ้นมา กัดริมฝีปากก่อนเอ่ยว่า “คือว่า... คนในห้องส่วนตัวนั้นไม่ใช่คนของเจียงจง ได้ยินว่าเป็นผู้มีอิทธิพลใหญ่ของบริษัทสื่อแห่งหนึ่งค่ะ”“ผู้อำนวยการสถานีของเราให้ฉันมาดื่มเป็นเพื่อน แต่ฉันเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าฉันเพิ่งจะนั่งลง เขาก็ลวนลามฉันแล้ว แถม...แถมยังจะล่วงเกินฉั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 770
หลี่จิงจิงไม่คิดว่าฉู่เฉินจะพูดง่ายขนาดนี้ พอรู้สึกตื่นเต้น เธอก็กอดฉู่เฉินไว้แน่นเหมือนกับปลาหมึกยักษ์……อีกด้านหนึ่ง หญิงวัยกลางคนกลับเข้ามาในห้องด้วยใจที่กังวล หลังจากลังเลอยู่นานจึงพูดกับฟางอวี่เจิ้งอย่างระมัดระวังว่า “ประ...ประธานฟางคะ ผู้อำนวยการหลี่กับฉู่...”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ฟางอวี่เจิ้งก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “สิ่งที่เธอควรจะรู้ เธอสามารถรู้ได้ แต่สิ่งที่ไม่ควรรู้ ก็ควรทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”“ถ้าหากมีข่าวลือหลุดออกไป ฉันว่าเธอคงจะทำงานเป็นตัวแทนการแพทย์ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”คำพูดแค่ประโยคเดียว ทำให้หญิงวัยกลางคนตกใจจนรีบเงียบปากทันทีเธอเป็นแค่ตัวแทนการแพทย์ให้กับโรงงานผลิตยาแห่งหนึ่ง ครั้งนี้เธอมาหาฟางอวี่เจิ้งโดยเฉพาะ เพื่อหวังจะให้ยาที่โรงงานของเธอผลิตส่งเข้าโรงพยาบาลประชาชนพอดีว่าฟางอวี่เจิ้งเองก็อยากเชิญฉู่เฉินมาทานข้าวอยู่แล้ว จึงพาเธอมาด้วยแต่ผู้หญิงคนนี้หวงเนื้อหวงตัวเกินไป เมื่อกี้ฟางอวี่เจิ้งแค่สัมผัสหลังมือของเธอ เธอก็รีบชักมือกลับราวกับว่าทำอะไรผิดหากฟางอวี่เจิ้งรู้แต่แรกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ยอมถวายกายให้เช่นนี้ เขาคงไม่พาเธอมาที่นี่หาเหาใส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 769
ยังไม่ทันที่ฉู่เฉินจะตั้งตัวได้ ร่างอ่อนนุ่มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ก็พุ่งเข้ามาหาเขาทันที พร้อมกับเสียงดังปังของประตูที่ถูกปิดลงริมฝีปากที่ร้อนชื้นของหลี่จิงจิงประกบริมฝีปากของฉู่เฉินพร้อมด้วยเสียงหายใจหอบเธอรีบร้อนมากจนแทบจะทนรอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว“ไอ้คนร้ายกาจ มายั่วยวนฉันแล้วก็ไม่สนใจกันเลยสักนิด...”หลี่จิงจิงหอบหายใจแรงและเริ่มเปลื้องผ้าฉู่เฉิน……เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงในชั่วพริบตา แต่ฉู่เฉินยังไม่กลับมาเลย ส่วนหลี่จิงจิงก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ฟางอวี่เจิ้งขมวดคิ้วแน่นหญิงสาววัยกลางคนข้างๆ อาจจะเพราะดื่มน้ำผลไม้และเบียร์มากเกินไป ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้น“ประธานฟางคะ... ฉัน... ฉันทนไม่ไหวแล้ว ต้องไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลย”ฟางอวี่เจิ้งขยับปากเล็กน้อยแล้วโบกมือบอกว่า “ไปเถอะๆ แต่ห้ามใช้ห้องชั้นนี้นะ ไปใช้ชั้นถัดไปดีกว่า”“เอ๋?”หญิงสาววัยกลางคนชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าหลายครั้งแล้ววิ่งออกจากห้องไปเดินมาจนถึงปากบันไดแล้ว เธอก็หันหลังกลับมาอีกครั้งถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อกี้ฟางอวี่เจิ้งพูดกำชับ เธอคงจะไม่ได้สนใจอะไรหรอก แต่ยิ่งฟางอวี่เจิ้งพูดแบบนั้น ยิ่งทำให้เธออยากรู้ใ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 768
ที่จริงเธอเอาเรื่องดื่มมาเป็นแค่ข้ออ้าง วันนี้เธอมาเพื่อฉู่เฉินในเมื่อสามสิบร้อนแรงเหมือนหมาป่า สี่สิบดุเดือดดั่งเสือ ห้าสิบแค่นั่งก็ได้กินดินแล้ว“คุณฉู่ไม่เจอกันนานเลยนะครับ ฉันคิดถึงคุณจะตายอยู่แล้ว”ระหว่างที่พูด หลี่จิงจิงยื่นมือเข้าไปกอดเอวของฉู่เฉินไว้ ร่างกายของเธอแทบจะแนบชิดกับฉู่เฉินอยู่แล้วเมื่อเห็นภาพนี้ ฟางอวี่เจิ้งก็อดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปาก หลังจากนั้นก็ยกชาขึ้นมาแล้วกลืนลงไปอึกใหญ่ฉู่เฉินดมกลิ่นหอมที่โชยมา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกผ่อนคลาย ปัญหาทั้งหมดในตอนบ่ายก็มลายหายไปในพริบตา“น้องฉู่ รีบมานั่งก่อนเร็ว” ฟางอวี่เจิ้งเรียกให้ฉู่เฉินนั่งลง พร้อมทั้งเรียกพนักงานให้มาเสิร์ฟอาหารฉู่เฉินพึ่งนั่งลง หลังจากนั้นก็รู้สึกถึงสัมผัสจากมือเล็กๆ ที่ยื่นมาจากใต้โต๊ะขณะเดียวกัน เท้าเล็กที่เปลือยเปล่าข้างหนึ่งก็หนีบขาของฉู่เฉินไว้แน่นฉู่เฉินกระแอมเบาๆ หันหน้าไปมองทางหลี่จิงจิง เธอใบหน้าแดงระเรื่อ กัดริมฝีปาก สายตาหลุบต่ำ เห็นได้ชัดว่าเธอจับจ้องไปที่ใต้โต๊ะแม้ว่าจะห่างจากกันมากกว่าหนึ่งนิ้ว ฉู่เฉินก็สามารถรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่หนักหน่วงของหลี่จิงจิง รวมทั้งร่างกายที่ร้อนร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 767
อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินที่พึ่งกลับมาจากห้องทำงานของซินฉู่ฟาร์มาติคอล เฉียวเทียนฉี่ก็โทรมาหาเขา“ผู้ว่าการเฉียว คุณงานเยอะขนาดนี้มีเวลาโทรหาผมได้ยังไงครับเนี่ย?”ฉู่เฉินรับสาย พูดแล้วหัวเราะเบาๆ“โอ๊ย น้องฉู่ก็พูดเกินไป ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณฉู่นะสิครับ? หวังว่าน้องฉู่จะให้ความร่วมมือ”เฉียวเทียนฉี่ที่อยู่ปลายสาย น้ำเสียงดูเป็นมิตรเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเขาเป็นเพื่อนกับฉู่เฉินมาตั้งนานแล้ว“หา? ผู้ว่าการเฉียวมีเพื่อนป่วยอีกแล้วเหรอครับ?”ฉู่เฉินถามขึ้นมาด้วยความกังวลใจ“ไม่ครับๆๆ ถ้าจะให้อธิบายก็คือเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลหลู ก่อนหน้านี้ตระกูลหลูรับโครงการพัฒนาไปตั้งหลายเมือง แต่เมื่อผมลองตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว หลูไคหมิงคนคนนี้มีปัญหาจริงๆ ครับ”“คนแบบนี้ไม่คู่ควรที่จะไว้ใจให้ทำงานต่อ แต่ว่าในตอนนี้ก็ยังไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมเพื่อมาทำแทนตระกูลหลูได้ น้องฉู่พอจะมีคนที่คิดว่าเหมาะสมไหม?”เมื่อคำพูดนี้ออกไป ฉู่เฉินก็งงไปสักพักโครงการต่างๆ ในหลายๆ เมืองอาจจะมีคนจำนวนไม่ร้อยที่กำลังจับจ้องอยู่ เฉียวเทียนฉี่ไม่สามารถตามหาที่เหมาะสมได้ นี่ถือว่าเป็นโชคดีชัดๆฉู่เฉินลังเลอยู่สักพักห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 766
“คงจะไม่ยอมให้เจ้าเด็กเมื่อวานซืนที่แซ่ฉู่นั่น มาขี่หัวตระกูลหลูของผม...”นายท่านใหญ่เฉียวได้ยินประโยคนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ส่งเสียงหึออกมาอย่างเย็นชา “ท่านหลู ท่านพูดแบบนี้มันจะเกินไปหน่อยนะครับ”“อีกอย่าง ท่านคิดว่าตระกูลเฉียวกลายเป็นที่พึ่งพาของคุณฉู่งั้นเหรอครับ?”หืม?หลูเจิ้นหยวนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา หรือว่าฉู่เฉินยังมีที่พึ่งอื่นอีกเหรอ?“ท่านหลูเรื่องบางเรื่อง ผมต้องขอเตือนคุณไว้ก่อนว่าให้อดทนไว้บ้าง สถานการณ์คลี่คลาย ถอยมาหนึ่งก้าว แล้วท่านจะพบกับทะเลที่กว้างใหญ่”เมื่อได้ยินดังนั้น ท่านเฉียวก็หยุดชะงักไปสักพักหนึ่ง หลังจากนั้นก็ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ฉู่เฉินพึ่งช่วยชีวิตท่านหัวหน้ามา ถ้าฉู่เฉินนำเรื่องนี้ไปบอกให้ท่านหัวหน้าฟัง ท่านว่ายังจะมีอยู่ตระกูลหลูอยู่ในเจียงจงอยู่อีกไหม?”ซี้ดๆ!หลูเจิ้นหยวนเมื่อได้ยินคำนี้ สีหน้าของเขาก็ซีดทันทีเพราะความตกใจ!ท่านหลงเป็นคนเที่ยงตรง ถ้ารู้เรื่องนี้เข้า บรรพบุรุษของตระกูลหลูคงถูกขุดออกมาจากหลุมศพแน่ๆ“อีกอย่างตามที่ผมรู้มา ผู้ที่อยู่เบื้องหลังของคุณฉู่ไม่ได้มีเพียงแต่ท่านหัวหน้าเท่านั้น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 765
หลูเจิ้นหยวนพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรหานายท่านใหญ่เฉียวโทรศัพท์ก็ดังอยู่สิบกว่าครั้งก็ไม่มีท่าทีว่านายท่านใหญ่เฉียวจะรับ หลูเจิ้นหยวนจึงเริ่มร้อนใจมองดูชะตาของตระกูลหลูโดนตัดขาดไปแบบนี้ แม้ว่าจะแค่วินาทีเดียวเขาก็ทนรอไม่ได้หรอกเมื่อคิดได้ หลูเจิ้นหยวนก็วางโทรศัพท์ในมือลงและพูดกับหลูไคหมิงว่า “ไคหมิง ไปเตรียมของขวัญติดไม้ติดมือแล้วตามฉันมา”เมื่อเห็นว่าหลูเจิ้นหยวนถึงกับออกนอกหน้าเอง หลูไคหมิงก็กลับมามีความมั่นใจเล็กน้อยถึงแม้เฉียวเทียนฉี่จะฟังคำสั่งของฉู่เฉิน แต่นั่นก็เป็นเพราะเห็นแก่หน้าของนายท่านใหญ่เฉียว ขอเพียงแค่นายท่านใหญ่เฉียวช่วยพูดให้ โครงการต่างๆ ในเจียงจงไม่นานก็จะกลับมาอยู่ในมือของตระกูลหลูอีกครั้ง เมื่อถึงตอนนั้นจะจัดการฉู่เฉินก็ยังไม่สายเมื่อคิดถึงตรงนี้ หลูไคหมิงก็ให้เจียงถิงไปเตรียมของขวัญจำนวนหนึ่ง แล้วตามไปกับหลูเจิ้นหยวนแล้วรีบไปยังคฤหาสน์ตระกูลเฉียวในตอนนั้นเอง ในหลังสวนดอกไม้ของคฤหาสน์ตระกูลเฉียว เฉียวเทียนฉี่กำลังรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กับนายท่านใหญ่เฉียวฟัง“แกหมายความว่า แกยกเลิกโครงการทั้งหมดของตระกูลหลู และยังไล่หลูไคซานออกอีกงั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 764
“แต่ว่าตั้งแต่วันนั้น พวกเขาก็หายตัวไปในกลีบเมฆ ไม่พบเจออีกเลย”นี่มัน...หลิ่วชิงเหอถูกฉู่เฉินจี้ถามจนพูดตะกุกตะกักเธออยากจะบอกจริงๆ ว่าพ่อมแม่ของฉู่เฉินไม่ได้ไปเมืองเอกของมณฑลเพียงเพราะคำพูดของเธอ แต่เป็นคำพูดของคนอื่นเพียงแต่ว่าคำพูดพวกนี้ เธอไม่กล้าพูดออกไปเพียงแค่พูดชื่อของคนนั้นออกไป ทุกสิ่งที่เธอมีอยู่ตอนนี้ หรือแม้แต่สิ่งที่ฉู่เฉินกำลังมีอยู่ตอนนี้อาจจะหายไปในพริบตา“ฉู่เฉิน ถ้าแกอยากจะรู้ว่าในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น งั้นแกก็ไปสืบเอาเอง ถ้าแกหาเบาะแสอะไรไม่เจอ แม้ว่าฉันจะบอกทุกอย่างกับแกไป แล้วแกจะทำอะไรพวกเขาได้?”หลิ่วชิงเหอพูดปลอบและพยายามเกลี้ยกล่อมฉู่เฉินกระตุกคิ้ว หรี่ตาจ้องมองไปที่หลิ่วชิงเหอแล้วพูดขึ้นมาว่า “เรื่องในตอนนั้นฉันต้องสืบเองแน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าถ้าให้ฉันรู้ล่ะว่าเธอมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่”เมื่อเผชิญกับสายตาที่เย็นชาและเต็มไปด้วยความอาฆาตของฉู่เฉิน หลิ่วชิงเหอก็กลัวจนเซถอยไปหลายก้าว“ฉู่เฉิน ฉันบอกไปแล้วนะว่าฉันสามารถสาบานกับฟ้าดินเลยก็ได้ ฉันไม่มีส่วนรู้เห็นจริงๆ เรื่องในตอนนั้นมันซับซ้อนกว่าที่แกคิดไว้มาก ฉั
