บททั้งหมดของ ชายาแพทย์พลิกชะตา: บทที่ 591 - บทที่ 600

“มีเรื่องอะไรกันเสียงดังเอะอะถึงเพียงนี้?”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วถาม ฉู่เฟิงเมียงมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ“ดูเหมือนว่ามีคนกำลังโต้เถียงกันอยู่นอกศูนย์พักพิง”“โต้เถียงอะไรกัน?”ศูนย์พักพิงมีทหารคอยเฝ้าอยู่ เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ถูกเนรเทศก่อความวุ่นวายในเมื่อเกิดการโต้เถียงขึ้น ทำไมทหารที่เฝ้าอยู่ถึงไม่เข้ามาห้าม?ความสงสัยมากมายเกิดขึ้นในหัวของกู้หว่านเยว่ “ฉู่เฟิง เราไปดูกันเถอะ”“ขอรับ”เนื่องจากภายนอกเกิดความวุ่นวายมากเหลือเกิน หากลงจากรถม้าก็มีโอกาสเกิดเรื่องไม่คาดคิดสูงดังนั้นซูจิ่งสิงจึงยืนกรานปฏิเสธไม่ให้กู้หว่านเยว่ลงจากรถ แค่เปิดหน้าต่างรถเพียงบานเดียวสังเกตการณ์อยู่ภายในรถ“ข้าบอกแล้วว่าครอบครัวนี้ติดเชื้อกาฬโรค พวกท่านก็ไม่เชื่อ”ชายร่างใหญ่คนหนึ่งชี้ครอบครัวสามคนที่นอนอยู่บนพื้นแล้วพูดว่า “ปีนั้นบ้านเกิดของข้าเคยเกิดกาฬโรคมาก่อน ไม่ง่ายเลยกว่าข้าจะอยู่รอดมาได้ ก็เลยเข้าใจอาการของกาฬโรคเป็นอย่างดี พวกเขาต้องติดเชื้อกาฬโรคแน่นอน”“การแพร่เชื้อของกาฬโรคนั้นรุนแรงมาก รีบขับไล่พวกเขาออกไปซะ ถ้าไม่ไล่ออกไป พวกเราที่นี่ทุกคนจะพบกับความหายนะกันหมด”เขาพูดพลางหยิบผ้าออก

“เช่นนั้นข้าก็เคยเห็นคนตายมาก่อน ข้าจะพูดโดยไม่รู้สาเหตุว่าเจ้าตายไปแล้วได้งั้นหรือ?”หลี่ชิวเตี๋ยเท้าเอวยิ้มเยาะ มองชายร่างใหญ่ตรงหน้าอย่างเย็นชา มองไปมองมา“ในเมื่อเจ้าไม่ใช่หมอ แต่มาพูดลอย ๆ ใส่ร้ายคนอื่นว่าติดเชื้อกาฬโรค ซ้ำยังก่อความวุ่นวายที่นี่อีก เจ้ามีเจตนาอะไร?”“ข้าน้อยเปล่า...” เห็นชัดเจนว่าชายร่างใหญ่ไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับคนที่พูดจาเฉลียวฉลาดเช่นนี้ ยังไม่รู้ว่าควรรับมืออย่างไรในเวลานี้แววตาของเขาวิบวับ จ้องมองไปที่ทางเดินว่างเปล่าข้าง ๆ อย่างฉับพลัน อยากจะหันหลังหนีจากไป“จับเขาไว้”กู้หว่านเยว่ที่คอยดูอยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาเย็นชาอยู่นาน เพลานี้จึงเอ่ยปากขึ้นมาในที่สุด ฉู่เฟิงที่อยู่บนรถม้าได้เหาะเหินออกไป ถีบชายร่างใหญ่ล้มคว่ำลงกับพื้นด้วยขาข้างเดียว“โอ๊ย!” ชายร่างใหญ่ร้องออกมา ยังไม่ทันได้อ้าปาก ก็ถูกฉู่เฟิงเหยียบลงบนร่างกายอย่างโหดร้าย“ขอเตือนเจ้าว่า อย่าพูดอะไรที่ไม่สมควรพูด มิฉะนั้นจะไม่รับประกันชีวิตของเจ้า”ฉู่เฟิงจะไม่อ่อนโยนกับฝ่ายตรงข้าม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อครู่ที่เขาเฝ้าดูอยู่นาน เห็นได้ชัดว่าชายร่างใหญ่ผู้นี้ต้องการปลุกปั่นผู้คนเมื่อเห็นฉู่เฟิง ห

คนผู้นี้จงใจก่อกวนศูนย์พักพิง แน่นอนว่าไม่ใช่ความคิดของเขาคนเดียวแน่ อาจมีผู้สมรู้ร่วมคิดด้วยฉู่เฟิงรีบจับกุมเขาไว้“เจ้าชื่ออะไร?” กู้หว่านเยว่มองไปทางนายทหารผู้นั้น“ข้าน้อยชื่อหนิวลี่” นายทหารเห็นฮูหยินที่เป็นดั่งเทพธิดาพูดคุยกับเขาก็หน้าแดง“ลำบากเจ้าแล้ว เดี๋ยวไปรับเงินรางวัลที่จวนกู้นะ”คนทำผิดต้องถูกลงโทษ คนทำดีก็ต้องได้รางวัลเช่นกันกู้หว่านเยว่เห็นว่าถึงแม้ครอบครัวนี้จะไม่ได้ติดเชื้อกาฬโรค แต่ก็ถูกทรมานจนเกือบตายเช่นกัน“พาพวกเขากลับไป รักษาให้เต็มที่ แล้วก็จ่ายค่าตรวจรักษาให้หมอทั้งสามด้วย”หมอทั้งสามได้ยินว่ามีเชื้อกาฬโรค ก็กลัวว่าจะเกิดภัยพิบัติขึ้นในเมืองอวี้เวลานี้เมื่อเห็นว่าเป็นเพียงความสับสนไปเอง ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หมอโจวยังใจดีเขียนใบสั่งยาให้กับครอบครัวนั้นโดยไม่คิดค่าตรวจรักษา“ข้าขอตัวก่อน” พูดจบก็เดินจากไปพร้อมกับหมอหนุ่มสองคนกู้หว่านเยว่รู้สึกประทับใจหมอจากเมืองอวี้ในทันที เมื่อเห็นฝูงชนรอบตัวแยกย้ายกันไปมากแล้ว นางจึงหันไปพูดกับผู้ถูกเนรเทศเหล่านั้น“ในเมื่อเจดีย์หนิงกู่ได้สร้างศูนย์พักพิงแล้ว ก็ต้องคุ้มครองความปลอดภัยให้พวกท่านอย่างเต็

“ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อน อย่าใจร้อน เข้าแถวดี ๆ ถ้าพวกท่านจะคืนสินค้า ทางร้านจะรับคืนแน่นอน”หญิงสาวคนหนึ่งที่เป็นผู้นำพูดขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว “คุณภาพของชาดของร้านพวกท่านแย่เกินไปจริง ๆ ข้าทาบนใบหน้า ไม่นานก็เป็นคราบแล้ว”“ก็ใช่น่ะสิ? เมื่อวานเป็นวันสำคัญที่ข้ากับชายอันเป็นที่รักของข้ามีนัดกัน แต่ผลคือชาดนี้เป็นคราบ ทำร้ายข้าเป็นที่น่าอับอายมาก”“คืนสินค้า ต้องคืนสินค้า”“รีบคืนเงินให้พวกข้าด้วย”เสียงของบรรดาหญิงสาวดังขึ้นพร้อมกัน มีอานุภาพที่ไม่ธรรมดาเลยผู้จัดการร้านที่เฝ้าประตูอยู่หน้าซีดทันทีด้วยเสียงเรียกร้อง รีบสั่งให้เด็กรับใช้ที่ประตูขวางพวกเขาไว้ ส่วนตัวเองวิ่งลนลานเข้าไป“คุณหนูท่านว่าจะทำยังไงดี หรือว่าต้องคืนสินค้าทั้งหมด? ถ้าคืนสินค้าทั้งหมด ร้านของเราจะเสียหายหนักมากนะเจ้าคะ”หลี่ชิวเตี๋ยนั่งอยู่ด้านใน สีหน้ากลัดกลุ้มเช่นกัน“เป็นความผิดของข้าเอง ที่ไปไหว้วานคนผิด นางให้ชาดคุณภาพต่ำเช่นนี้แก่ข้ามาชุดหนึ่ง”ร้านนี้ของนางเพิ่งเปิดกิจการ เดิมทีไม่มีแหล่งผลิตสินค้า แต่เมื่อไม่นานนี้ได้รู้จักกับสตรีนางหนึ่ง บอกว่ามีชาดอยู่ในมือเป็นจำนวนมากในตอนนั้นได้ให้นางมาทดลองใช้หนึ

กู้หว่านเยว่จิบชาหนึ่งอึกหลี่ชิวเตี๋ยแปลกใจเล็กน้อย “ฮูหยินมั่นใจขนาดนี้เลยหรือว่าข้าจะเปิดสาขาที่สอง? ถ้าหากสาขาแรกข้ายังจัดการไม่ดี...”“ถ้าคุณหนูหลี่ยังจัดการสาขาแรกไม่ดี เช่นนั้นก็ถือซะว่าการลงทุนของข้าล้มเหลว”กู้หว่านเยว่ใจเย็นมีเหตุผลมากกับเรื่องนี้เรื่องการลงทุน ย่อมมีทั้งความสำเร็จและความล้มเหลว แต่นางเชื่อมั่นในวิสัยทัศน์ของตนเองหลี่ชิวเตี๋ยจะไม่ทำให้นางผิดหวังแน่“ข้า...”สีหน้าของหลี่ชิวเตี๋ยเผยความลังเลออกมา กู้หว่านเยว่ก็ไม่รีบร้อนเช่นกัน“เรื่องนี้ไม่ต้องใจร้อน คุณหนูหลี่ค่อย ๆ คิดก็ได้ ตัดสินใจแล้วค่อยบอกข้า เจ้าจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร”พูดจบ กู้หว่านเยว่ก็กำลังจะขอตัวกลับก่อน ไม่นึกว่าหลี่ชิวเตี๋ยดูเหมือนจะตัดสินใจได้แล้ว“ข้าเห็นด้วย”หลี่ชิวเตี๋ยรีบบอกว่า “ฮูหยิน ข้าเห็นด้วยกับการจัดการของเจ้า”เมื่อเห็นนางตอบตกลง กู้หว่านเยว่ก็ยิ้มแย้มด้วยความดีใจ“เช่นนั้นเจ้าก็จัดระเบียบร้านค้าให้ดีก่อน ชื่อของร้านนี้ก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแล้ว เรียกว่าร้านดอกท้อก็ดี”กู้หว่านเยว่ลุกขึ้นกล่าวว่า “หลังจากที่ข้ากลับไปแล้ว จะให้คนนำเงิน หนังสือสัญญา รวมถึ