All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1591 - Chapter 1600

รองแม่ทัพทั้งหลายสบตากันแวบหนึ่ง ไม่อาจเข้าใจว่า “โจวถิงเว่ย” หมายความว่าอย่างไร“ท่านแม่ทัพต้องการเลี้ยงฉลองให้กับสามเหล่าทัพหรือ?”“ถูกต้อง รวมถึงกองทัพของค่ายเฟิงไถทุกกองทัพด้วย”กู้หว่านเยว่เลียนแบบน้ำเสียงของโจวถิงเว่ย และตบโต๊ะตัดสินใจโดยไม่รอคำตอบจากทุกคน“เรื่องนี้ตัดสินใจตามนี้ เพื่อเป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจของสามเหล่าทัพ ข้าจะใช้เงินจากกรมพระคลัง”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิดสักครู่ แล้ววางนิ้วมือลงบนตัวรองแม่ทัพคนหนึ่ง”“แม่ทัพเฉียน เรื่องนี้ขอมอบหมายให้เจ้าไปจัดการ”เดิมทีแม่ทัพเฉียนตั้งใจจะพูดคัดค้าน แต่หลังจากได้ยินคำพูดของกู้หว่านเยว่แล้ว ก็มีสีหน้ายินดีปรีดา หากมอบหมายเรื่องนี้ให้เขาจัดการ เขาก็จะสามารถตักตวงผลประโยชน์จากในนั้นได้ไม่น้อยเลย“ขอบคุณท่านแม่ทัพสำหรับความไว้วางใจ ข้าน้อยจะจัดการเรื่องนี้ให้ดี หากจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ดี ก็ตัดหัวคนอย่างข้าน้อยได้เลย”แม่ทัพเฉียนรีบคุกเข่าลงที่เหลือไม่กี่คนต่างพยักหน้า โดยไม่มีทีท่าคัดค้าน“เอาล่ะ พวกเจ้าออกไปได้แล้ว”สายตาของกู้หว่านเยว่จับจ้องไปที่ใบหน้าของซูจิ่งสิง เริ่มสมคบคิดแผนร้ายกับเขาเหล่าทหารพากันก้มหน้าลง ไม่กล

กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเข้ามาในห้องพร้อมกันลั่วยางเดินเข้าไปจุดเทียน ภายในห้องสว่างไสวขึ้นทันใด กู้หว่านเยว่ก็มองเห็นเฟิ่งอู๋ชีที่แอบอยู่ที่มุมห้องได้อย่างชัดเจนแล้ว“เฟิ่งอู๋ชี?”กู้หว่านเยว่เดินเข้าไปตบบ่าของอีกฝ่ายเฟิ่งอู๋ชีครึ่งหลับครื่งตื่นจากความเจ็บปวด ขณะที่กำลังจะหมดสติไป ก็ได้ยินว่ามีคนเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบาเขาพยายามฝืนลืมตาทั้งสองขึ้น สิ่งที่เข้าสู่สายตาก็คือใบหน้าหนึ่งที่คุ้นเคย“ท่าน”เขาคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน“ข้าคือกู้หว่านเยว่”กู้หว่านเยว่หยิบยาแก้ปวดออกมาจากมิติ แล้วยื่นไปที่ปากของเขานี่คือยาแก้ปวด ท่านกินแล้วจะรู้สึกดีขึ้นมาก”“ตกลง”เฟิ่งอู๋ชีพยักหน้า แล้วกลืนยาลงไปโดยไม่ลังเลใด ๆ“ขอโทษด้วย”ยายังไม่ออกฤทธิ์เขายังคงเจ็บปวดจนใบหน้าซีดเผือด“เรื่องที่รับปากไว้กับท่าน​ ยังทำไม่สำเร็จ”“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ข้ารู้ว่าท่านป่วย”กู้หว่านเยว่ถามด้วยความอยากรู้ “ข้าจำได้ว่าก่อนที่ท่านจะไป ข้าได้มอบเลือดเต่าทะเลแก่ท่านแล้วมิใช่หรือ​ ทำไมท่านถึงยังไม่หายจากอาการป่วย มิหนำซ้ำยังกำเริบรุนแรงถึงเพียงนี้”นางจำได้ว่า ตอนที่ทั้งสองพบกันครั้งแร

ลั่วยางพยักหน้า รีบรับน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์มา“ได้ ข้าจำได้แล้ว หลังจากเขาฟื้นขึ้นมาแล้วข้าจะบอกเขา”“ที่นี่ไม่สมควรอยู่นาน ข้ากับท่านอ๋องต้องไปแล้ว แล้วพบกัน”“แล้วพบกัน”ลั่วยางท่าทางอาลัยอาวรณ์ มองตามทั้งสองที่จากไปด้วยแววตาเป็นกังวลกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเพิ่งจะออกไปได้ประเดี๋ยวเดียว อวิ๋นมู่ก็เอาเสื้อผ้าพาดบ่าออกมาจากห้องอย่างรีบร้อน“แม่นางลั่วยาง เมื่อครู่มีใครมาใช่ไหม?”ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงของกู้หว่านเยว่“เมื่อครู่ท่านอ๋องกับพระชายามา และพระชายาก็ฝากยาน้ำขวดนี้ไว้ด้วย บอกว่าให้ท่าน”ลั่วยางส่งยาน้ำให้อวิ๋นมู่อวิ๋นมู่มองดูขวดที่คุ้นเคย ก่อนที่รูม่านตาจะหดตัวลง“แล้วพวกเขาล่ะ พวกเขาอยู่ที่ไหน?”“เพิ่งออกไปเมื่อครู่นี้เอง”ทันทีที่สิ้นเสียงของลั่วยาง อวิ๋นมู่ก็เดินออกไปข้างนอกอย่างรีบร้อน ราวกับว่าต้องการหาตัวพวกเขานางรีบคว้าตัวเขาไว้“ท่านอย่าออกไป เมืองหลวงมีคำสั่งห้ามออกนอกเคหสถานในยามราตรี หากท่านออกไปพบเจออันตรายเข้าจะทำเช่นไร?”ลั่วยางพูดเกลี้ยกล่อม“ท่านไม่ต้องกังวล พระชายาบอกแล้วว่า อีกสามวันทัพใหญ่จะตีเมืองหลวงแตก ถึงตอนนั้นพวกเราย่อมมีโอกาสได้พบ

“ช้าก่อน พวกเจ้าอย่าเพิ่งไป”แม่ทัพเฉียนคว้าอนุคนหนึ่งในนั้นไว้ “เฉี่ยวเอ๋อร์ เจ้าบอกข้าหน่อยซิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ผู้หญิงนอกบ้านอะไรกัน?”เฉี่ยวเอ๋อร์ปาดน้ำตา“นายท่าน ท่านยังเสแสร้งอยู่อีกหรือ”“ข้าเสแสร้งอะไร?”“หลายวันมานี้ท่านไม่ได้กลับมาเลย ตอนกลางคืนก็ไม่ได้ค้างที่จวน ทุกวันกลับมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า ชัดเจนว่ามีผู้หญิงอยู่ข้างนอกแล้ว นายท่านมีคนที่โปรดปรานแล้วก็ไม่สนใจพวกข้าพี่น้องแล้ว ซ้ำยังทำให้ฮูหยินโกรธจนต้องเสียน้ำตาอีกด้วย”เฉี่ยวเอ๋อร์มีสีหน้าตัดพ้อ“นายท่าน ครั้งนี้ท่านทำผิดไปแล้ว”แม่ทัพเฉียนตีหน้าผาก “ผู้หญิงที่ไหนกัน ไม่มีเรื่องแบบนี้เสียหน่อย พวกเจ้าเข้าใจผิดแล้ว”“แล้วทำไมนายท่านถึงต้องไปข้างนอกทุกวันด้วยเจ้าคะ?”เฉี่ยวเอ๋อร์ใคร่อยากรู้“ข้าจะไปคุยกับฮูหยินให้รู้เรื่อง”แม่ทัพเฉียนไม่รู้เลยว่าภายในบ้านปั่นป่วนเพราะเรื่องนี้ มิหนำซ้ำยังคิดว่าเขาเลี้ยงดูผู้หญิงอยู่ข้างนอกอีกเขารีบตามเฉียนฮูหยินมาจนทัน“ฮูหยิน เจ้าฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องราวไม่ได้เป็นแบบที่เจ้าคิด”เฉียนฮูหยินปาดน้ำตา“ท่านไม่ต้องมาโกหกข้า ข้าคาดเดาได้หมดแล้ว”“ไม่ได้โกหกจริง ๆ ม

ทั้งสองคนกำลังกระซิบกระซาบกันอยู่ทางนี้คนของกลุ่มก่อไฟทางด้านนั้นถูกข่มขู่จนหวาดกลัวมาก ไม่กล้าเข้ามาแอบฟังเลยกู้หว่านเยว่เห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกเขาแล้ว ก็หยิบผงยาซองหนึ่งออกมาจากมิติอย่างเงียบ ๆ แล้วเทลงในไหสุราโดยตรงที่นี่มีไหสุราทั้งหมดสิบกว่าไห ทุกไห กู้หว่านเยว่ได้เทผงยาลงไปทั้งหมดหลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว นางก็ดึงซูจิ่งสิงออกมา“เอาล่ะ ข้าได้ตรวจสอบอาหารรอบหนึ่งแล้วทั้งหมดไม่มีปัญหา คืนนี้พวกเจ้าก็นำอาหารเหล่านี้ขึ้นโต๊ะตามกำหนดก็แล้วกัน”“ทำอาหารมากมายเช่นนี้พวกเจ้าต้องเหน็ดเหนื่อย รอจบงานเลี้ยงนี้แล้ว ข้าจะสั่งให้แม่ทัพเฉียนตกรางวัลพวกเจ้าอย่างเต็มที่”“ขอบคุณท่านแม่ทัพ”หลายคนนึกไม่ถึงว่ายังมีเรื่องดี ๆ แบบนี้ด้วย จึงคุกเข่าให้กู้หว่านเยว่ด้วยความตื่นเต้นกู้หว่านเยว่ไม่ได้อยู่ที่นี่นานนักหลังจากสั่งการไม่กี่คำ ก็ดึงซูจิ่งสิงออกไปม่านราตรีเยื้องกรายมาถึงทหารทั้งสามเหล่าทัพ รวมถึงทหารจากค่ายเฟิงไถ ทั้งหมดรวมตัวกันอยู่ในค่ายทหาร“แม่ทัพใหญ่ ส่วนใหญ่มากันพร้อมแล้ว ขอเพียงท่านสั่ง งานเลี้ยงจะเริ่มขึ้นทันที”แม่ทัพเฉียนเข้ามาด้วยสีหน้าอ่อนโยนกู้หว่านเยว่พ