All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1201 - Chapter 1210

พวกเขาอาศัยสองมืออันขยันหมั่นเพียรของตนเอง ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นเรื่อยๆ น้ำใจเหล่านี้ หลี่หลงหลินย่อมมิอาจปฏิเสธได้ หลี่หลงหลินพลิกตัวลงจากหลังม้า รับของขวัญแสดงความยินดีที่ชาวบ้านมอบให้ “ขอบคุณในน้ำใจของทุกท่าน!” ในชาติก่อน หลี่หลงหลินเคยเห็นแต่คนมาขวางประตูเพื่อเรียกรับของขวัญ ยังไม่เคยพบเห็นผู้ที่มามอบของขวัญให้เช่นนี้ เมื่อเห็นหลี่หลงหลินรับของขวัญแล้ว เหล่าหญิงม่ายต่างพากันหลีกทาง เปิดเป็นช่องทางตรงไปยังจวนตระกูลซู หลี่หลงหลินย่อมไม่รับเปล่า เขาโบกมือครั้งหนึ่ง อั่งเปาก็โปรยปรายทั่วฟ้า หน้าประตูจวนตระกูลซูเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างต่อเนื่อง บรรยากาศคึกคักยิ่งนัก หลี่หลงหลินเดินตรงไปยังจวนตระกูลซู เหล่าพี่สะใภ้รออยู่ที่หน้าประตูจวนนานแล้ว เพียงแต่หลี่หลงหลินมองออกว่า อารมณ์ของเหล่าพี่สะใภ้ไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะลั่วอวี้จู๋ เกรงว่าคงไม่ได้หลับมาตลอดคืน บนใบหน้ารูปไข่งามพิสุทธิ์นั้น วันนี้กลับปรากฏริ้วรอยจางๆ ดูอ่อนล้าอยู่บ้าง เมื่อเห็นหลี่หลงหลินขี่ม้าสูงใหญ่ สวมชุดคลุมสีแดง ในใจของลั่วอวี้จู๋ยิ่งเสียศูนย์ไปบ้าง พลันดวงตาแดงก่ำ แล้วหันหน้าหน

องค์หญิงใหญ่ก้าวไปข้างหน้า เอ่ยเสียงขรึม: “องค์รัชทายาท เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองงานมงคลสมรสของท่าน ข้ายังมีของขวัญชิ้นใหญ่อีกชิ้นจะมอบให้ท่าน!” เหล่าขุนนางต่างตกตะลึงอย่างมาก พลังอำนาจขององค์หญิงใหญ่ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก มอบไข่มุกเก้าเม็ดโดยไม่ลังเล ยังมีของขวัญชิ้นใหญ่กว่านี้จะมอบให้อีก! เหล่าขุนนางต่างชะเง้อคอ อยากจะเห็นว่าคือของขวัญอะไร มีเพียงหลี่หลงหลินที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาได้กลิ่นอายของดินปืนจากประโยคนี้ ตึกตัก! ตึกตัก! เสียงกีบม้าเร่งรีบดังมาจากนอกศาลบูรพกษัตริย์ ตุ้บ! ทหารม้าคนหนึ่งกลิ้งตกจากหลังม้า คุกเข่าลงกับพื้น สีหน้าตื่นตระหนก “ฝ่าบาท แย่แล้ว! รายงานศึกด่วนจากแนวหน้าพ่ะย่ะค่ะ!” ฮ่องเต้หวู่ลุกขึ้นทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล: “ค่อยๆ พูด! เกิดเรื่องอันใดขึ้น?” องค์หญิงใหญ่แค่นเสียงเย็นชา: “ดูเหมือนว่าของขวัญชิ้นใหญ่จะมาถึงแล้ว!” นายทหารผู้ส่งสารด่วนแปดร้อยลี้ เอ่ยเสียงสั่น: “ฝ่าบาท บัดนี้ซีเหลียงก่อกบฏ! สถานการณ์ตึงเครียดยิ่งพ่ะย่ะค่ะ!” “อะไรนะ!” เหล่าขุนนางในราชสำนักล้วนตกตะลึง ในแววตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ! “ทหารซีเหลียงก่อกบฏรึ?” “ไม

“เจ้าเป็นแค่สตรีเพศเพียงนางเดียว เหมาะสมจะบัญชาการทัพนับพันรึ?” วาจาของหลี่หลงหลินเต็มไปด้วยความดูแคลน องค์หญิงใหญ่เอ่ยเสียงเข้ม: “เหตุใดจะไม่ได้ พระชายาก็สามารถบัญชาการทหารม้านับหมื่นได้ ข้ามีฐานะเป็นถึงองค์หญิง หรือว่าจะเทียบไม่ได้แม้แต่กับพระชายารึ?” หลี่หลงหลินหัวเราะเสียงดัง: “เจ้าคงจะประเมินตนเองสูงเกินไปแล้ว! สตรีอ่อนแอที่ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะมัดไก่ หากให้เจ้านำทัพออกรบ นั่นต่างหากคือการนำภัยพิบัติมาสู่บ้านเมืองและราษฎร! อนาคตจะถูกคนทั่วหล้าหัวเราะเยาะ!” คำพูดของหลี่หลงหลินมีความหมายเพียงอย่างเดียว “องค์หญิงใหญ่อย่างเจ้าเป็นตัวอะไร ถึงได้คู่ควร?” องค์หญิงใหญ่เอ่ยเสียงเย็นชา: “หรือว่าองค์รัชทายาทมีกลอุบายที่สูงส่งกว่า? บัดนี้หากซีเหลียงก่อกบฏ กองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่เพิ่งถูกขับไล่ไป ย่อมต้องฉวยโอกาสเข้าแทรกแซง” “ถึงเวลานั้นซีเหลียงว่างเปล่า ย่อมถูกกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือตีฝ่าได้ในคราเดียว! เพียงแค่ให้ฝ่ายตรงข้ามตีฝ่าด่านเป่ยเหลียงได้ ต่อไปก็จะใช้เส้นทางผ่านซีเหลียง บุกเข้ามายังเมืองหลวง ผลที่ตามมาก็ยากที่จะคาดเดา!” การวิเคราะห์ขององค์หญิงใหญ่เป

นางเพิ่งเคยประจักษ์ถึงสมรภูมิที่อันตรายยิ่งกว่าแนวหน้าเป็นครั้งแรก ริมฝีปากคือทวน ลิ้นคือกระบี่ ไม่ต้องใช้ดาบหรือทวนแม้แต่เล่มเดียว แต่ทั่วทั้งท้องพระโรงกลับเต็มไปด้วยเงาคมดาบประกายกระบี่ เพียงลมปาก ก็สามารถตัดสินความเป็นความตายของคนผู้หนึ่งได้ องค์หญิงใหญ่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ ในสายตาของนาง หลี่หลงหลินต้องตายอย่างแน่นอน ข้อกล่าวหาเหล่านี้ของนาง เขาไม่มีช่องทางใดจะโต้แย้งได้! หลี่หลงหลินค่อยๆ ยืนขึ้น แย้มยิ้มเล็กน้อย: “ใครบอกว่าซีเหลียงอ๋องสิ้นชีพแล้ว?” ทั่วทั้งลานเกิดเสียงฮือฮา ขุนนางทั้งบุ๋นทั้งบู๊ล้วนมองไปยังหลี่หลงหลินด้วยความเหลือเชื่อ องค์หญิงใหญ่ตวาด: “หลี่หลงหลิน! หรือเจ้ายังคิดจะแก้ตัวอีก เจ้าช่างไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่ชนกำแพงใต้ไม่หันหลังกลับจริงๆ!” “หากเจ้ารีบยอมรับผิดโดยเร็ว บางทีอาจจะยังเหลือร่างที่สมบูรณ์ไว้ให้เจ้า หากยังดิ้นรนต่อสู้จนตัวตายต่อไป มีแต่จะทำให้เจ้าตายอย่างน่าอนาถยิ่งกว่าเดิม” องค์หญิงใหญ่กอดอก ยิ้มอย่างลำพองใจอย่างมาก นางไม่คิดว่าหลี่หลงหลินจะมีโอกาสใดๆ พลิกจากแพ้เป็นชนะได้ หลี่หลงหลินส่ายหน้า แล้วเอ่ยว่า: “องค์หญิงใหญ

“หากเขาพูดไม่ออก ก็แสดงว่ามีความผิดติดตัว!” ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า องค์ชายสามถูกหลี่หลงหลินพาตัวไปจริงๆ หลังจากนั้น ก็ไม่มีข่าวคราวขององค์ชายสามอีกเลย ฮ่องเต้หวู่เอ่ยเสียงเข้ม: “รัชทายาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องใหญ่ ข้าต้องการฟังข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากปากของเจ้า” หลี่หลงหลินแย้มยิ้มเล็กน้อย เหตุผลที่เขายังไม่ลงสนามก่อนหน้านี้นั้นง่ายมาก ฟ้าพิโรธย่อมมีฝนตก คนโอหังย่อมมีภัย! หลี่หลงหลินต้องการบีบให้องค์หญิงใหญ่เผยแผนสำรองทั้งหมดออกมา มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นจึงจะสามารถถอนรากถอนโคนนางได้ ดูเหมือนว่า บัดนี้เวลาได้มาถึงแล้ว หลี่หลงหลินแย้มยิ้มเล็กน้อย: “เสด็จพ่อ คืนนั้นหลังจากองค์ชายสามที่หมดสติกลับมาถึงจวนตระกูลซูพร้อมกับลูกแล้ว ลูกได้ใช้ฝีมือทางการแพทย์เล็กน้อย ทำให้เขาฟื้นคืนสติขึ้นมา” “อะไรนะ?” องค์หญิงใหญ่ยืนตะลึงอยู่กับที่ นางเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาอย่างกะทันหัน ฮ่องเต้หวู่ค่อยๆ ขยับพระวรกายประทับนั่งตรง: “แล้วอย่างไรต่อ?” หลี่หลงหลินเอ่ยเสียงเข้ม: “องค์ชายสามได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตำหนักเฟิ่งซีให้ลูกฟังอย่างละเอียดชัดเจน” “เป็นองค์ห