All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1061 - Chapter 1070

เขารับมือไม่ได้ง่าย ๆ จะต้องมีแผนชั่วร้ายอะไรรอหลี่หลงหลินอยู่แน่เจ้าเก้า เจ้าจะต้องระวังเอาไว้ด้วย อย่าได้ตกหลุมพรางของจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์คนนี้เป็นอันขาดฮ่องเต้หวู่กังวลใจ สบมองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้งเจ้าเก้าดีไปหมดทุกอย่างเว้นแต่เพียงจุดเดียว เขาเด็กเกินไป ยังขาดประสบการณ์โดยเฉพาะประสบการณ์การต่อสู้ในราชสำนัก หลี่หลงหลินยังขาดอีกมากนักเสิ่นชิงโจวกลับเป็นผู้เชี่ยวชาญทางสายนี้!หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เสิ่นชิงโจว คำนี้ของท่านหมายความว่าอะไร? ท่านยอมรับผิดแล้วหรือ?”เสิ่นชิงโจวยิ้มเย็น “ยอมรับผิด? คนทุจริตการสอบขุนนางคือซ่งชิงหลวน เกี่ยวอันใดกับข้า? ซ่งชิงหลวนตายไปแล้ว หรือว่าองค์ชายยังใจคอโหดเหี้ยม คิดจะลากกระดูกของเขาออกจากโลงศพและเผาจนเป็นขี้เถ้าอีกกระนั้นหรือ?”เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิเข้าใจในทันใด ที่แท้ เสิ่นชิงโจวต้องการโยนความผิดทั้งหมดให้กับซ่งชิงหลวนคนตายไปแล้วผู้นี้!อย่างไรเสีย คนตายไม่อาจพูดได้!นำมาใช้แบกรับความผิดได้!“ฮือฮือฮือ...”“บัณฑิตซ่ง เจ้าตายได้...ได้น่าอนาถเหลือเกิน!”“เจ้าอยู่ยมโลก ยังต้องแบกรับความผิด...ถูกรัชทายาทปรักปรำ”“คนตายยิ่งใหญ่ที่สุ

“ไม่ผิดไปดังคาด เรื่องนี้ไม่อาจดูเบาได้จริงๆ !”เสิ่นชิงโจวรู้สึกเสียดายมากยิ่งขึ้นภายในใจหากรู้ตั้งแต่แรกว่าสักวันหนึ่ง องค์ชายเก้าจะกลายเป็นภัยร้ายใกล้ตัว ชนิดที่ว่าเป็นภัยคุกคามตนเช่นนั้น น่าจะตัดใจลงมืออย่างเด็ดขาด ใช้วิธีการสายฟ้าแลบกำจัดไปตั้งนานแล้วไม่ควรเลี้ยงภัยอันตรายเอาไว้ บัดนี้รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดทว่า บนโลกนี้ไม่มียาที่กินแล้วจะย้อนเวลากลับไปได้เสิ่นชิงโจวเสียใจภายหลังเยี่ยงไรก็ไร้ประโยชน์โทษเพียงหลี่หลงหลินเสแสร้งเก่งเกินไป แสดงละครเก่งเกินไป อดทนเก่งเกินไปเก็บงำความสามารถมานานนับสิบกว่าปี ไม่เปิดเผยออกมาเลยสักนิด ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเป็นตัวไร้ประโยชน์!ไม่เปล่งเสียงทุกอย่างล้วนเงียบสงบ เพียงเปล่งเสียงก็ชวนให้คนตกตะลึง!ไม่บินก็หยุดนิ่ง เพียงบินก็ทะยานขึ้นฟ้า!หลี่หลงหลินมองเสิ่นชิงโจวสายตาเย็นชา “ท่านพูดว่าจดหมายนิรนามนี้ข้าเป็นคนปลอมแปลงขึ้น?”เสิ่นชิงโจวสบมองเขา ยิ้มเย็นพูดว่า “ใช่แล้ว! จดหมายนิรนามเหล่านี้ ก็คือของปลอม! หากกล้าพอ ท่านก็จงฟ้องร้องต่อหน้า! ใช้ลูกไม้อย่างจดหมายนิรนามเช่นนี้ นับเป็นอะไร?”“ในเมื่อไม่มีพยานบุคคล เช่นนั้นก็คือกล่าวหาเท็

หลี่หลงหลินยิ้มเย็นทีหนึ่ง เหลือบมองเสิ่นชิงโจว “ใครพูดว่ามีเพียงพยานวัตถุ ไม่มีพยานบุคคล ก็ไม่สามารถลงโทษท่านได้เล่า! ท่านพูดว่าจดหมายนิรนามนี้ล้วนเป็นคำพูดส่งเดช ถูกสร้างขึ้นมา?”“ข้าลอบให้องครักษ์เสื้อแพรสืบตามเนื้อหาในจดหมายแล้ว”“อย่างน้อยเจ็ดถึงแปดส่วนก็คือเรื่องจริง!”ซี้ด...เสียงหายใจเย็นดังขึ้นระลอกหนึ่งหลี่หลงหลินเตรียมการไว้รอบด้านไม่ผิดไปดังคาด!เขาถึงขั้นส่งองครักษ์เสื้อแพรออกไปลอบสืบจดหมายนิรนาม ยิ่งไปกว่านั้นยังได้หลักฐานที่แท้จริงคดีทุจริตการสอบขุนนางมีมานานมากแล้วช่วงล่าสุดก็คือหนึ่งถึงสองปีก่อนช่วงเวลายาวนานยิ่งกว่านี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึง สิบปีไปจนถึงสามสิบสี่สิบปีก็ล้วนมีทั้งสิ้นจดหมายนิรนามไร้สาระที่สุดหนึ่งฉบับพูดว่าคือเมื่อห้าสิบปีก่อน อดีตฮ่องเต้ยังครองบัลลังก์ ฮ่องเต้หวู่ยังไม่ได้รับสืบทอดบัลลังก์จากเรื่องนี้สามารถมองออกว่าสำนักปราชญ์ผูกขาดการสอบขุนนาง ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นในระยะอันใกล้นี้ แต่มีมานานมากแล้วน่ากลัวว่ายามต้าเซี่ยเพิ่งสถาปนาแคว้น รากหายนะก็หยั่งลงลึกแล้วคนเขียนจดหมายนิรนามมีความโกรธแค้นอย่างลึกซึ้งต่อสำนักปราชญ์ กอปรกับมุมม

เสิ่นชิงโจวเป็นคนล้ำลึก ยิ่งไปกว่านั้นยังรักษาความสุขุมเอาไว้ได้ฉินฮั่นหยางและบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นกลับทนไม่ไหวแล้ว สีหน้ากระวนกระวายหวาดกลัวสุดขีด คล้ายหายนะกำลังมาเยือนครู่ต่อมาพวกเขาสบตากัน ทำเรื่องที่ทุกคนคาดไม่ถึงและเหลือเชื่อเห็นบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหมดถลันขึ้นไป ฉีกจดหมายนิรนามเหล่านั้น ยัดเข้าปากและพยายามกลืนลงไป“หา?”“ตาเฒ่ากลุ่มนี้คิดทำลายหลักฐานความผิด!”“ไม่ต้องการหน้าตาแล้วกระมัง?”“คิดว่าฝ่าบาทตาบอดหรือ?”เหล่าราษฎรตกตะลึงหน้าถอดสี สบถด่าเสียงดังเดิมทีซูเฟิ่งหลิงอยากเข้าไปห้ามหลี่หลงหลินกลับยื่นมือออกไปขวางซูเฟิ่งหลิงไว้ ยิ้มเย็นพลางพูด “เข้ามา เอาจดหมายนิรนามที่เหลือทั้งหมดเข้ามา!”ครู่ต่อมาองครักษ์เสื้อแพรทั้งหมดก็แบกตะกร้าขนาดใหญ่มากมายเข้ามายังลานไป๋อวี้ซ่า...เทของในตะกร้าออกมา ทั้งหมดล้วนคือจดหมายนิรนามกองโตเท่าภูเขาลูกเล็กหลี่หลงหลินเดินขึ้นไปหยุดต่อหน้าฉินฮั่นหยาง บีบปลายคางของเขา ยิ้มเย็นพูดว่า “บัณฑิตฉิน จดหมายนิรนามเหล่านี้อร่อยหรือไม่? ในเมื่อเจ้าชอบกินถึงเพียงนี้ เช่นนั้นข้าขอเลี้ยงเจ้าจนพอใจเลยแล้วกัน!”พวกฉินฮั่นหยางตกตะลึงพรึงเพร

สำนักปราชญ์มีมาอย่างยาวนานนับพันปี เสิ่นชิงโจวก็เป็นเพียงหนึ่งเมล็ดข้าวในมหาสมุทรก็เท่านั้น!หรือว่า เราจะทำอย่างที่เจ้าเก้าพูด ใช้อำนาจล้มเลิกการสอบขุนนาง ทำลายสำนักปราชญ์ให้สิ้นซาก?ทว่าหากล้มเลิกการสอบขุนนาง แล้วจะใช้อะไรมาแทนที่เล่า?หรือว่าจะฟื้นฟูการสอบขุนนางในอดีต คัดเลือกขุนนางโดยยึดหลักความกตัญญูและคุณธรรม อาศัยการแนะนำจากชนชั้นสูง เลือกเฟ้นผู้มีความสามารถกระนั้น?นี่คือถอยหลังลงคลองกลับสู่ประวัติศาสตร์!ระบบในอดีตมีเล่ห์เหลี่ยมและทุจริตมากเสียยิ่งกว่า อำนาจตกอยู่ในมือของตระกูลขุนนาง!หลี่เทียนฉี่เห็นฮ่องเต้หวู่ลังเล ฉวยโอกาสนี้ลุกออกมา “เสด็จพ่อ สำนักปราชญ์เป็นรากฐานของต้าเซี่ย! สำนักปราชญ์จะล่มสลายไม่ได้! จะล้มเลิกการสอบขุนนางไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ! หากท่านคิดล้มเลิกการสอบขุนนาง นี่ไม่เพียงแค่ลูก ขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งราชสำนัก ยังมีบัณฑิตทั่วหล้าล้วนไม่มีวันยอมรับ!”เหล่าขุนนางต่างพากันคุกเข่า พูดประสานเสียง “จะล้มเลิกการสอบขุนนางไม่ได้ สำนักปราชญ์จะล่มสลายไม่ได้! ฝ่าบาทโปรดวินิจฉัยด้วย ถอนรับสั่งเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ภายในกลุ่มราษฎรเองก็มีคนลังเลไม่น้อยพวกเขามารับชมความครึกครื้น