All Chapters of THE WIDOWER'S FIRST LOVE: Chapter 11 - Chapter 20

Napuno ng iyakan ang buong kuwarto. Animo’y reunion ng buong batch ni Ambrose ang nangyari. Alam nilang papasok ang binata sa military pero kahit mukha ni Rosy ang nasa kabaong, nagtataka pa rin sila kung sino siya. Walang naglakas-loob kung nasaan ang kanilang kaklase na inaasahan nilang mapapangasawa niya balang araw. Walang imik na lumapit si Berna sa kabaong ni Roxy. Sinilip niya ng buong tapang ang salamin saka tumulo ang kanyang luha. Isinubsob niya ang kanyang mukha kay Bart dahil hindi niya kaya saka niya binalingan si Ambrose.“Pinabayaan mo ang kaibigan ko! Pinabayaan mo ang kaibigan ko! Ito ang gusto mo, hindi ba? Ito ang gusto mo para lumaya ka na!” Tinitigan niya ng masama ang babae.Kilala niya si Berna pero wala siyang karapatang magsalita ng ganoon sa puntod ni Roxy. Patay na ang babae para sisihin pa niya.Alam niyang iyon ang sasabihin sa kanya ng babae. Binabayo siya dibdib nito. Ang totoo, matagal na siyang hindi iniimikan ni Berna kahit nagkakasalubong sila sa kam

Lahat ng mga estudyante tuloy ay napaorder para tikman ang bagong twist ng pasta not with sauce but with adobo.Pagdating sa Little West, ipinagmayabang ni Rafa na may tumalo na sa lasa ng pasta ni Ambrox.“That could never happen. My dad makes a delicious pasta adobo ever.” Inalok pa niya ang kaklase pero tinanggihan niya ito. “Paano mo nasabi eh natikman nga namin sa One Happy Place ‘yung pinagmamalaki mong pasta adobo ng daddy mo? Taob na! Ano? Sama ka para matikman mo.”Kahit hindi ugali ni Ambrox na lumabas para kumain ay sumama siya sa mga kaklase. Abala naman si Rosy dahil sa kanyang pasabog na pasta.“What’s your order?”“Adobo pasta po.”“Tingnan ko if available pa. Chef, may adobo pasta pa po ba?” sigaw ng staff.“Sure!” Umupo na ang magkakaklase at hinintay ang kanyang order. Tahimik ang lahat ng dalhin kaagad ang kanyang order. Mainit-init pa ito.Hindi nakaimik si Ambrox ng matikman ang pasta. Almost the same taste the way it was cooked by his dad. Lumapit si Rosy para ku

“Alam kong sukdulan ang galit niya sa akin dahil hindi ko siya pinapasok ng reception hall. Sorry, Ambrose.Hinayaan ko na agawin ka ni Roxy.” Naawa na rin siya sa kanyang biyenang babae. Binabagabag siya ngayon ng kanyang konsensiya.“Nangyari na po ang lahat, Nanay. Patay na rin sir oxy kaya huwag na po natin siyang sisihin. Hayaan po ninyo at sasamahan ko kayo bukas.”Pagpasok sa kuwarto, tuluyan siyang napaiyak. Masyadong mahaba ang sampung taon. Marami ang nagbago. Mamahalin pa kaya siya ni Rose Anne sa kabila ng lahat? Ngunit nasisigurado niya na kahit kailan, hindi nagbago ang pagtingin niya sa babae. Minabuti niyang sa kambal ay Amber at Rose. Coincidentally, nasa pangalan na kasi niya ang Rose. Hindi na makakatutol pa si Roxanne. Nalulungkot pero natutuwa ang nararamdaman ni Ambrose. Kinakabahan at nag-aalangan na siya ngayon dahil dalaga pa si Rosy at siya ay mistulang biyudo na may tatlo pang anak.Kinabukasan ay maagang gumising si Niza. Tamang-tamang Sabado ng araw na iyon

Their journey as one big family just started. It’s cleaning up time. It is putting things in order at kilalang kilala ni Rosy ang lalaki. Hindi siya titigil hangga’t hindi nalalaman ang buong katotohanan. Hindi nasisiguro ngayon ni Rosy na magiging payapa ang buhay niya sa kanilang bahay. Tama ang hula ni Rebecca. Hindi palalampasin ni Ambrose ang pagkakataon.Dahil nasa iisang bahay sila nakatira, mas makikilala nila ang isa’t isa at tiyak gagawa ito ng paraan upang makumpronta ang babae.Samantala, umaasa si Niza at Sandro na hindi sila magiging aso’t pusa na palaging away ng away. Kasi ganoon naman talaga sina Rosy at Ambrose kahit noong magkasintahan pa sila. Madalas magtungo roon ang binata upang dalawin siya pero matapos nilang maging sweet sa isa’t isa, magkaaway na sila bago umuwi ang binata.Nabisto ni Niza na malakas uminom si Rose Anne. Sa loob siya ng kuwarto umiinom. Sa basurahan nito nakita ang mga basyo ng bote. Minsan niyang pinagsabihan ang anak. “Rose Anne, kay Ambr

Nagmadali si Rose anne upang ihanda ang mga bata sa pagpasok. Napasubo siya sa pagsama sa kanila sa school. Baka maging tampulan din siya ng bulung-bulungan lalo pa’t walang bukambibig ang kambal kundi tawagin siyang mommy.Si Ambrose naman ay nakalabas na ng subdivision at hindi niya nakalimutan ang nangyari. Lesson learned na sa kanya ang pag-go-goodbye kiss sa kanyang mga anak. Makalimutan na niya ang lahat huwag lang ang good bye kiss or else non-stop silang iiyak. Minsan siyang nakalimot at ang siste tinawag siya ng kanyang biyenan. Ipinakausap sa kanya ang mga bata at inuto pa niya ang kambal. Sa cellphone pa niya hinalikan ang mga ito kaya siya pinagtatawanan ng kanyang mga kaopisina.“Uy, Capt. Romero. Ano yan ha! ““Ma’am, umiiyak ang kambal ko kasi nakalimutan kong mag-goodbye kiss sa kanila.”“Hay naku, huwag mo kasing kalilimutan. Kiss lang eh kinakalimutan mo pa. Ano pa kung si Ma’am Roxy ‘yan?” Wala namang pakialam si Roxy ke mag-goodbye kiss siya o hindi.Kaya lang hind