บททั้งหมดของ The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: บทที่ 351 - บทที่ 360

NILAPITAN NA SI Rina ni Bethany upang aluin ulit. Isa pa nahihiya na siya sa ginagawa nitong pag-atungal.“Rina, tama na. Sabi ko naman kasi sa’yo—”Pinalo ni Rina ang kamay ni Bethany na sumubok na hawakan ito at pamartsa na siyang malalaki ang hakbang na nagtungo sa VIP room. Kinakabahan ng hinabol siya ni Bethany. Batid niyang may masama itong gagawin. Kilalang-kilala niya ang kaibigan. Hindi nga siya nagkamali. Pagdating niya doon ay hawak na niya sa braso si Ramir, isa sa mga kaibigan nina Gavin. Inaayang umalis. Natutop na ni Bethany ang bibig na lumipad na ang mata kay Gavin na nagtatanong na ang mga tinging ipinupukol sa kanya kung ano ang nangyayari. Umiling siya. Si Rina ang kailangan niyang unahin. Hindi ito pwede na mapariwara sa harapan ng mga bisita niya.“Samahan mo ako sa club, Ramir. Tutal wala naman na si Zac at pumunta sa babae niya. Gusto kong uminom at magpakalasing…”Naagaw na ang halos lahat ng mga bisita nito ang kanyang bulgar na sinabi sa lalaki. Nangapal na

PINANOOD NI GAVIN na mabagal na umalis ang sasakyan ni Bethany. Kaya niya gusto pa itong makasama ay dahil plano niya sanang magnakaw ng yakap sa dalaga. Kaya lang bigo siya. Ayaw naman niyang maging kagaya siya dati dahil baka nasasakal si Bethany sa mga ginagawa niya noon kung kaya naman mas lalo itong kumakawala. Gusto niyang makuha muli ang loob ng dalaga at hindi pwersahin.“Gusto kong makuha siya sa paraan na hindi siya napipilitan kagaya noon.” mahinang bulong pa nito. Habang papaalis ng parking ay hindi nakaligtas kay Bethany ang malungkot na expression ng mukha ni Gavin na ni-reject niya. Sana pala ay pinagbigyan niya ito kung isang oras lang naman pala ang gusto. Iwinaglit niya ang isiping medyo nakokonsensya siya. Tama lang iyon. Tama ang naging desisyon niya. Dumiretso siya sa apartment niya. Ilang minutong nagtagal sa parking. Sinubukang tawagan si Rina. “Buti naman at hindi na nakapatay ang cellphone mong babae ka!”Nalaman niya mula sa kaibigan na nahanap raw ni Zac a

NAPATAKIP NA SA magkabila niyang tainga si Bethany. Hindi sa pagiging painosente niya, pero ibig bang sabihin iyong ungol na narinig nila kanina sa tawag ay literal na may kabalbalan itong ginagawa talaga?“Normal na iyon. Iyong iba nga, walang relasyon pero gabi-gabing may nangyayari sa kanila.” Biglang nakaramdam ng guilt si Bethany. Isa roon siya. Ginawa niya iyon noon kasama si Gavin. “Hay naku, Rina, basta umayos ka. Pwede ka namang gumanyan pero makipaghiwalay ka muna kay Zac sa legal na paraan. Huwag mo silang gayahin ni Audrey dahil iba ka. Kung seryoso naman sa’yo si Ramir.” Hindi pinansin ni Rina ang sinabi ni Bethany na isinandal na ang likod sa backrest ng upuan. “Saka ko na iyan iisipin.” Bumuntong-hininga lang si Bethany na pinaandar na ang kanyang sasakyan. Isang Linggo na nanatili ang kaibigan niya sa kanyang apartment. Umalis din ito upang umuwi na. Naging abala si Bethany sa trabaho kung kaya naman hindi na siya gaanong naging updated sa affair ng kaibigan. Naba

NAKAHINGA LANG NANG maluwag si Bethany nang makapasok na sila sa loob ng restaurant. Bagama't kumalma na ang kanyang puso, hindi pa rin mapalagay ang kanyang mga mata na panay ang lingon sa labas ng naturang kainan. Kinukutuban siya na baka bigla na lang sumulpot si Gavin at gumawa ng gulo. Nakikinita niyang paniguradong lilikha ito ng gulo. O marahil imahinasyon niya lang naman iyon? Base kasi sa huling kita nila, kalmado naman ang abogado. Hindi na ito gaya ng dati. Ni hindi nga siya pinilit na ihatid noon. Pero basta, mabuti na iyong nag-iingat siya. Gusto niyang kaltukan ang sarili. Baka masyado lang din siyang naging assuming na ito nga ang sakay ng kotse. “Bethany?” untag ni River na kanina pa palihim na pinagmamasdan ang reaction ng dalaga na parang kabado at hindi mapalagay, kanina pa rin siya nagsasalita at tinatanong kung ano ang nais nitong kainin para sa dinner.Nilingon lang siya ni Bethany nang bahagya niyang tapikin ang magkadaop na palad ng dalaga. “Hmm?” “Kanina pa

MABILIS NA PININDOT ni Bethany ang end button ng tawag habang hindi na niya mapigilan ang pamamalisbis ng kanyang mga luha. Tinakpan na niya ang bibig. Damang-dama niya ang sakit sa tinig ni Gavin. Napaka-transparent. Para siyang sinasakal na ng sarili niyang mga luha ng sandaling iyon. Matapos na bitawan ang cellphone ay nanghihina na siyang tumayo. Gulong-gulo ang kanyang isipan. Gusto niya itong puntahan at pagbigyan ang hiling. “G-Gavin, I’m really sorry…” nausal niyang nagkaroon na ng tunog ang mga hikbi.Bagsak ang magkabilang balikat ni Gavin na tinanggal sa kanyang tainga ng cellphone na hawak. Dire-diretso pang umagos ang kanyang mga luha pababa ng kanyang mukha. Nakatayo siya sa harapan ng glass wall ng kanyang penthouse. Tinatanaw ang masayang kaganapan sa labas ng kanyang tahanan. Nang hindi niya makita na sina Bethany kanina ay nagpasya siyang umuwi na lang. Hindi na itinuloy ang gagawin sanang pag-iisa-isa sa mga hotel na malapit. Ewan ba niya, umaasa pa rin siyang hind