NAPATAKIP NA SA magkabila niyang tainga si Bethany. Hindi sa pagiging painosente niya, pero ibig bang sabihin iyong ungol na narinig nila kanina sa tawag ay literal na may kabalbalan itong ginagawa talaga?“Normal na iyon. Iyong iba nga, walang relasyon pero gabi-gabing may nangyayari sa kanila.” Biglang nakaramdam ng guilt si Bethany. Isa roon siya. Ginawa niya iyon noon kasama si Gavin. “Hay naku, Rina, basta umayos ka. Pwede ka namang gumanyan pero makipaghiwalay ka muna kay Zac sa legal na paraan. Huwag mo silang gayahin ni Audrey dahil iba ka. Kung seryoso naman sa’yo si Ramir.” Hindi pinansin ni Rina ang sinabi ni Bethany na isinandal na ang likod sa backrest ng upuan. “Saka ko na iyan iisipin.” Bumuntong-hininga lang si Bethany na pinaandar na ang kanyang sasakyan. Isang Linggo na nanatili ang kaibigan niya sa kanyang apartment. Umalis din ito upang umuwi na. Naging abala si Bethany sa trabaho kung kaya naman hindi na siya gaanong naging updated sa affair ng kaibigan. Naba
NAGSIMULA NA SILANG magkasabay na maglakad ngunit hindi naman gaanong magkalapit. Kapwa lumilinga ang kanilang mga mata. Naghahanap ng kanilang makakainan. Bakas na ang ilangan sa kanila. Iyong tipong iyon ang unang pagkakataon na nagkita ang dalawa. “May alam akong Mexican restaurant, doon banda sa harap. Gusto mong subukan na kumain doon?” Saglit na tumigil si Bethany sa paglalakad pero maya-maya ay tumuloy na ulit, mas mabagal. Nakahinga na siya ng maluwag. Kung hindi pa ito magsasalita, suggest na lang niyang sa favorite korean restaurant na lang sila kumaing dalawa ng professor.“Sige. Doon na lang.” “Pwedeng uminom doon lalo pa ngayong may importanteng okasyon. Hindi mo rin kailangang mag-alala oras na malasing ka at masobrahan ka ng alak. Tatawagan ko ang family driver namin na sunduin niya tayo mamaya. Ang mahalaga ay mag-enjoy tayong dalawa sa unang labas natin para naman maging memorable. Just be yourself. Hindi mo kailangang mahiya sa akin. Ako nga, walang hiya sa'yo.”
NAKAHINGA LANG NANG maluwag si Bethany nang makapasok na sila sa loob ng restaurant. Bagama't kumalma na ang kanyang puso, hindi pa rin mapalagay ang kanyang mga mata na panay ang lingon sa labas ng naturang kainan. Kinukutuban siya na baka bigla na lang sumulpot si Gavin at gumawa ng gulo. Nakikinita niyang paniguradong lilikha ito ng gulo. O marahil imahinasyon niya lang naman iyon? Base kasi sa huling kita nila, kalmado naman ang abogado. Hindi na ito gaya ng dati. Ni hindi nga siya pinilit na ihatid noon. Pero basta, mabuti na iyong nag-iingat siya. Gusto niyang kaltukan ang sarili. Baka masyado lang din siyang naging assuming na ito nga ang sakay ng kotse. “Bethany?” untag ni River na kanina pa palihim na pinagmamasdan ang reaction ng dalaga na parang kabado at hindi mapalagay, kanina pa rin siya nagsasalita at tinatanong kung ano ang nais nitong kainin para sa dinner.Nilingon lang siya ni Bethany nang bahagya niyang tapikin ang magkadaop na palad ng dalaga. “Hmm?” “Kanina pa
HINDI PINAKINGGAN NI Gavin ang kapatid. Halos manghaba na ang kanyang leeg upang tanawin lang kung nasaan na si Bethany at ang kasama nitong lalaki. Patuloy pang sumabog sa kalawakan ang iba’t-ibang kulay ng fireworks. “Ikaw ang anong ginagawa mo dito?” Tinaasan na siya ng kilay ni Briel. “Malamang, namamasyal Kuya Gav. Nakita mo ba akong umiinom ng kape? Naglalakad kami di ba?” Nang mapansing wala na sina Bethany sa pwesto nila kanina ay mabilis na silang hinawi ni Gavin doon. “Ouch, Kuya Gav!” “Wala na. Hahara-hara pa kasi!” bulalas ni Gavin na patakbo ng nagtungo sa kinatatayuan nina Bethany at River na sa mga sandaling iyon ay pauwi na. “Damn it! Saan na sila nagpunta? Sa hotel?” ikot pa ng mga mata ni Gavin sa paligid, naghahanap kung may malapit bang hotel na marami nga na paniguradong pagod siya kapag inisa-isa niya.“Anong nangyayari sa kapatid mo?” natatawang tanong ni Albert na tinitingnan pa rin ang bulto ni Gavin.Iginalaw lang ni Briel ang magkabila niyang balikat.
MABILIS NA PININDOT ni Bethany ang end button ng tawag habang hindi na niya mapigilan ang pamamalisbis ng kanyang mga luha. Tinakpan na niya ang bibig. Damang-dama niya ang sakit sa tinig ni Gavin. Napaka-transparent. Para siyang sinasakal na ng sarili niyang mga luha ng sandaling iyon. Matapos na bitawan ang cellphone ay nanghihina na siyang tumayo. Gulong-gulo ang kanyang isipan. Gusto niya itong puntahan at pagbigyan ang hiling. “G-Gavin, I’m really sorry…” nausal niyang nagkaroon na ng tunog ang mga hikbi.Bagsak ang magkabilang balikat ni Gavin na tinanggal sa kanyang tainga ng cellphone na hawak. Dire-diretso pang umagos ang kanyang mga luha pababa ng kanyang mukha. Nakatayo siya sa harapan ng glass wall ng kanyang penthouse. Tinatanaw ang masayang kaganapan sa labas ng kanyang tahanan. Nang hindi niya makita na sina Bethany kanina ay nagpasya siyang umuwi na lang. Hindi na itinuloy ang gagawin sanang pag-iisa-isa sa mga hotel na malapit. Ewan ba niya, umaasa pa rin siyang hind
NGUMITI SI BETHANY at marahang itinango ang kanyang ulo sa pag-aakalang nahimasmasan na ang abogado. Hindi na siya nakapagsalita nang biglang bumangon si Gavin at mahigpit siyang niyakap. Amoy na amoy niya ang alak sa katawan at hininga ng abogado. Gayunpaman ay hindi niya kinalas ang mahigpit na pagkakayakap nito sa kanya, bagkus ay marahang tinapik-tapik na nito ang likod ng binata. Biglang umatungal ng iyak si Gavin na parang isang bata. Inilayo niya ang kanyang katawan sa dalaga at hinawakan ang magkabila nitong pisngi. Patuloy siyang lumuha ng pananabik habang hawak ang mukha ng dalaga.“Bakit ngayon ka lang? Bakit ngayon mo lang ako binalikan? Ikaw ba talaga iyan, Thanie?” Marahang itinango ni Bethany ang kanyang ulo na hindi tinanggal ang mga tingin sa abogado.“Ako nga, Gavin. Bangon na diyan. Bumili ako ng pagkain kasi sabi mo gutom ka. Halika, kakain tayo.” Mariing iniiling ni Gavin ang kanyang ulo. Baka mamaya kapag tumayo siya maglaho sa paningin niya ang dalaga. Gusto n
MARAHIL NANG DAHIL sa pagiging busy ni Bethany sa music center kung kaya naman hindi na muling sumagi pa sa kanyang isipan ang tungkol sa nangyari sa kanilang dalawa ni Gavin ng gabing lasing ito. Ang abogado na lingid sa kanyang kaalaman, bagama’t hindi na siya nito tinatawagan ay palihim na patuloy pa rin na nakabuntot sa kanya sa ginagawa niyang paglabas kasama si River at patuloy na pakikipag-date dito. Hindi niya matanggihan ang lalaki na natatagpuan na lang niya na nasa labas na ng music center kada hapon at hinihintay siyang umuwi. Wala naman siyang ginagawa kung kaya naman hinahayaan na lang niya na samahan ito. Masaya naman itong kasamang kumain sa labas. Napakunot ang noo ni Gavin nang makitang matapos na kumain ay sumakay na ang dalawa ng sasakyan ng gabing iyon upang umuwi na rin. “Wala na silang ibang pupuntahan? Uuwi na? Napakahina niya naman!” bulong-bulong niya sa sarili. Sa buong Linggong iyon ay nagawang kalkalin ng abogado ang tungkol sa buong pagkatao ni River at
HINDI NA RIN doon nagtagal si River. Nang maubos ang kape ay agad na rin siyang nagpaalam sa dalaga na inihatid lang siya sa labas ng pintuan. Nang matanaw naman ni Gavin ang bulto ng katawan ng lalaki na papalabas na ng apartment ay mabilis siyang pumasok ng sasakyan matapos na itapon ang pang-ilang upos ng kanyang sigarilyo. Walang lingon sa likod na niyang pinaandar ang sasakyan at mabilis na siyang nagmaneho pabalik ng kanyang penthouse. Pagdating niya ng bahay ay marahas niyang itinapon ang suot na coat sa sofa at dire-diretsong nagtungo sa loob ng music room ni Bethany. Nagliwanag ang buong silid nang buksan niya ang ilaw at tumambad ang mga instruments dito na ibinigay niya sa dalaga noon.“Sampung araw na ang nakakalipas na palagi silang kumakain sa labas, sigurado akong may namamagitan na sa kanila. Hindi lang iyon, nagawa niya pang papasukin ang lalaking iyon sa apartment niya? Ano ang gagawin nila? Magtititigan? Kung kagaya kong mabilis iyon, malamang natikman na niya ang k
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang
HINDI PINUPUTOL ANG halik na binuhat na niya ang katawan ni Briel na wala namang naging anumang angal na nagawa pang buksan ang pintuan ng nasa likod niyang silid. Napalakas pa ang sarado doon nang sipain ni Giovanni na lumikha ng malakas na ingay na wala namang ibang naistorbo maliban sa ilang mga maid na naglilinis ng tirang kalat na kanilang iniwan sa sala ng villa. Napatingala lang sila saglit at kapagdaka ay kibit-balikat na binalewala na lang iyon at ipinagpatuloy ang ginagawa nila gaya nina Briel at Giovanni na halatang wala ng sinumang makakapigil pa sa kanila. Hindi lang si Giovanni ang nawala sa kanyang sarili, dahil maging si Briel ay lunoy na rin na nagawa ng ipagkanulo ng sarili. Bumagsak sa sahig ang mga butones ng suot na damit ng lalaki ng walang pakundangang hablutin iyon ni Briel. Saglit na tumigil sa ginagawang paghalik si Giovanni na nabaling na ang atensyon sa kulang ay masira niyang polo.“G-Gabriellla—” “Ano?! Hinalikan mo na ako huwag mong sabihin na naduduwag
MAKAILANG BESES NA ibinuka ni Giovanni ang kanyang bibig habang walang kurap na nakatitig sa mukha ni Briel ang mga mata na hindi na pakiramdam niya ay nanghahapdi na. Sa totoo lang ay ang dami niyang gustong sabihin sa babae. Sa sobrang dami nga noon ay hindi na niya alam kung alin ang kanyang uunahin. Napakurap na ang kanyang mga mata, dumalas pa ang kanyang hinga. Hindi pa rin inalis ni Giovanni ang mga mata kay Briel na nanatiling nakatingin sa kanya at halatang naghihintay ng mga magiging sagot niya. Matabang na itong ngumiti pagkaraan ng ilang sandali na hindi pa rin magsalita si Giovanni. Nasa dulo na ng kanyang dila ang mga sasabihin niya, ngunit hindi niya maintindihan ang kanyang sarili kung ano ang pumipigil sa kanya. Iyong tipong parang hirap na hirap siyang magsalita at magpakatotoo kay Giovanni. Ipinilig ni Briel ang ulo na para bang wala itong mapapala kahit na sigaw-sigawan niya pa ang lalaking kaharap. Napuno na naman ng pagkadismaya ang buong katawan niya. Umasa na n
BUMUNGISNGIS LANG DOON si Gavin na hinagod na ng isang palad ang kanyang buhok na bahagyang tumakip sa kanyang mukha. Hindi malaman ni Briel kung ano ang pumasok sa utak ng kapatid at nagpahaba ito ng kanyang buhok. Pasalamat din ito na siya ang nasusunod sa kanyang propesyon kung kaya hindi ito napupuna sa bagay na iyon. Kumislap pa ang kanyang mga mata na para bang may naiisip itong nakakakilig dahil halos mapunit ang labi sa ngiti.“Oo naman, Tito. Kayang-kaya ko pa…saka matagal na akong hulog na hulog sa pamangkin mo.” humagikhik pa ito at nagawa pang takpan ang bibig ng kanyang isang palad na para bang kinikilig sa kanyang sinabi, “Kapag narinig ito ng asawa ko baka masundan namin agad si Bryson.” dagdag pa ni Gavin na ikinahalakhak na rin ni Briel habang naiiling. Humahapay na umakyat na si Gavin ng hagdan na halatang mas lalo itong nalasing. Hindi na kailangang sabihan pa si Giovanni na halatang sakto lang ang inom na patakbong hinabol si Gavin upang alalayan itong maayos na m
PARANG SUMABOG NA bombang umalingawngaw sa pandinig ni Briel ang sinabi ni Bethany patungkol sa pagpunta ni Giovanni ng Canada na lingid sa kanyang kaalaman. Bakas na bakas iyon sa mukha niya; ang labis na pagkagulat dito. Ibig sabihin ay hindi aksidente ang pagkikita nilang dalawa. Sinadya iyon ng dating Gobernador kaya sila ay nagtagpo. “Ha? Pumunta siya ng Canada?” naguguluhan na naman niyang tanong na tumayo pa upang harapin ang hipag niya.Bakit hindi niya alam iyon? Bakit sa Hongkong na sila nagkita? Hindi kaya mula Canada pa lang ay sinundan na siya nito patungo sa Hongkong? Bakit hindi niya napansin? Bakit hindi nito sinabi sa kanya noong nasa Hongkong na sila? Napakarami ng kanyang katanungan na alam niyang si Giovanni lang ang makakapagbigay ng kasagutan sa kanya.“Oo, hindi mo ba alam?” naguguluhan na rin na tanong ni Bethany sa hipag na hindi na niya mapigilang pagtaasan ng isang kilay, hindi naman ito mapagpanggap kung kaya bakit siya magsisinungaling sa kanya? “Kung ga
MAKULAY, MAINGAY AT naging masaya ang unang Pasko na sama-sama silang nagdiwang nito. Ganun nila ipinagdiwang ang noche buena ng taong iyon. Walang sinuman ang nagbukas ng usapan tungkol sa tunay na relasyon nina Giovanni at Briel. Maliit pa man ang kanilang pamilya ay nagkaroon sila ng parlor games per family. Ang mag-asawang Dankworth ang magkakampi. Ang mag-anak nina Bethany at Gavin. Sina Giovanni at Briel kasama si Brian na tanging palakpak lang ang ginagawa upang ipakita na excited siya. At upang mas maging masaya ang kanilang pagdiriwang doon ay sinali nila ang mga tauhan ni Giovanni at ng kanilang mga maid. Halos lahat naman sa kanila ay nakakuha ng prizes at gifts. Sa kanilang lahat, ang sobrang nag-enjoy sa mga palaro nila ay sina Brian at Gabe.“Bilisan niyo na kasing sundan ni Tito si Brian nang may kakampi ka na at hindi ka nang-aagaw ng anak ng iba.” pahaging ni Bethany nang gustong hiramin na naman ni Briel si Bry, hindi niya kasi mauto ang anak na palaging naka-karga
NANATILING NAKATAYO LANG doon si Briel. Pinapanood si Giovanni na kausapin ang kanilang anak na pulang-pula ang mukha bunga ng kanyang pag-iyak. Particular na ang ilong nito. Lumambot pa ang tingin niya sa anak na halatang naghahanap na ng kalinga ng ama niya. Bilang ina, hindi na niya mapigilan na mahabag sa ginagawa ng kanilang anak.“Brian, tama ang Daddy. Magbibihis lang siya sa kabilang silid at babalik din agad dito.” eksena na ni Briel, nagbabakasakaling pakikinggan siya ng kanyang anak tutal siya naman ang palaging kasama at siya ang nagpalaki.Parang walang narinig si Brian na hindi man lang nilingon ang ina. Isinandal pa nito ang ulo sa dibdib ni Giovanni at patuloy na ipinakita ang kanyang mga hikbi. Puno ng pagdududa ang mga mata nitong patuloy na namula pa doon.“O siya sige, sumama ka na sa Daddy mo at iwan mo na ako dito. Hindi mo naman yata ako love eh. Sige na, Gabriano…” Hindi pa rin nag-react doon si Brian kahit na pinalungkot pa ni Briel ang kanyang boses. Nasakta
MATAPOS NA MARINIG iyon ay nilingon na ni Giovanni ang anak na pinaglalaruan na ang toy cars na kanyang pasalubong. Pinapagulong iyon sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan habang panaka-naka ang tingin sa kanya. Tumingin siya ulit sa itaas na palapag ng mansion. Ano kaya at siya na ang umakyat at magsabi kay Briel ng pinapasabi ng ina? Ang lungkot naman kung doon lang din silang tatlo sa mansion kahit pa pagod sa biyahe. Kahit pagod at gusto na rin niyang matulog, syempre gusto rin niyang pumunta ng Batangas para makita ang pamangkin at mga apo dito.“Daddy?” kuha ng atensyon ni Brian kay Giovanni nang mapansin ng bata ang dahan-dahan nitong paghakbang papuntang hagdan upang takasan siya. Puno ng pagiging inosente ang mga matang nagtatanong na iyon. “Where?”Ngumiti lang si Giovanni at namulsa na ang mga kamay. Ang akala niya ay makakatakas na siya sa anak.“Aakyat lang ako. Pupuntahan ko lang ang Mommy.” Patakbong lumapit na sa kanya ang bata at itinaas na ang dalawang kamay na anim
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili