ยันต์ที่เฟิ่งชูอิ่งเขียนออกมา จะต้องเป็นยันต์ระดับสูงสุดที่เขาเคยพบเจอมาแน่ๆเขาจ้องมองเฟิ่งชูอิ่งตาค้าง ถามนางว่า “ยันต์ใบนี้ยกให้ข้าได้ไหม?”เฟิ่งชูอิ่งนึกขึ้นได้ว่าครั้งก่อนนางถูกเขาเอาทรัพย์สินเงินทองส่วนหนึ่งไป จึงถามกลับว่า “เจ้ายินดีจ่ายเงินซื้อไหม?”เจ้าอาวาส “......”ดวงตากลมโตประสานกับดวงตาเรียวเล็กเจ้าอาวาสถาม “เจ้าคิดเงินเท่าไหร่?”เฟิ่งชูอิ่งตอบกลับ “หนึ่งร้อยตำลึงคงไม่มากไปสินะ?”เจ้าอาวาสรีบหันไปสั่งพระที่อยู่ด้านหลัง “ไปหยิบเงินมาหนึ่งพันตำลึง”หลังจากนำเงินมาแล้วก็กล่าวกับเฟิ่งชูอิ่งอย่างยิ้มแย้ม “หนึ่งพันตำลึงเงิน เจ้าช่วยเขียนยันต์ให้ข้าอีกเก้าแผ่นได้ไหม?”เฟิ่งชูอิ่ง “......”จิ่งโม่เยี่ย “......”เขาใช้เท้าเตะเจ้าอาวาสหนึ่งที “ข้ามาหาเจ้าเพื่อให้ช่วยกันหาทางแก้คำสาป ไม่ได้ให้พวกเจ้ามาซื้อขายยันต์กัน”เจ้าอาวาสรีบเอ่ยว่า “เรื่องคำสาปเดี๋ยวไว้ค่อยคุยกันทีหลัง ตอนนี้ข้าจะซื้อยันต์ก่อน เจ้าไม่รู้หรอกว่ายันต์พวกนี้มันหายากขนาดไหน!”เขาก็เขียนยันต์ได้เหมือนกัน แต่โอกาสสำเร็จมีไม่มากนัก อีกอย่างเขาก็ถนัดพวกยันต์คุ้มครองด้วยยันต์ที่ใช้โจมตีแบบนี้เป็นของที่หายากมาก ยันต์ป

เจ้าอาวาสรีบถามว่า “แล้วคำสาปชนิดนี้เจ้าแก้ไขได้ไหม?”เฟิ่งชูอิ่งตอบว่า “หากคิดจะแก้คำสาป ก็ต้องหาของต้องสาปให้เจอก่อน ขอแค่ทำลายของต้องสาปชิ้นนั้นได้ก็พอแล้ว”เจ้าอาวาสถามต่อ “แล้วเจ้าพอจะมีวิธีหาของต้องสาปชิ้นนั้นไหม?”เฟิ่งชูอิ่งครุ่นคิดสักพัก “หากไปค้นหาตรงๆ ก็คงไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทร ไม่มีทางหาเจอแน่นอน“ท่านอ๋อง ท่านพอจะมีคนที่สงสัยอยู่บ้างไหม?”จิ่งโม่เยี่ยตอบเสียงเฉยชา “ในเมืองหลวงแห่งนี้ คนที่อยากจะฆ่าข้ามีเยอะจนนับไม่ถูกเชียวล่ะ“ส่วนคนที่ข้าสงสัย ก่อนหน้านี้เคยลองตรวจสอบดูแล้ว อีกฝ่ายเก็บซ่อนได้มิดชิดมาก ก็เลยไม่มีอะไรคืบหน้าเลย”เฟิ่งชูอิ่งไม่คิดสงสัยความสามารถของเขาสักนิด หากเขานำกำลังพลออกตามหา การจะใช้คำว่าพลิกแผ่นดินหาก็ไม่เกินจริงเลยหากหาขนาดนั้นก็ยังหาไม่เจอ ก็แปลว่ากำลังมุ่งเป้าไปผิดทาง หรือไม่ก็อีกฝ่ายเตรียมการป้องกันมาอย่างดีแต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็เป็นเรื่องที่ตึงมือทั้งนั้นเจ้าอาวาสถอนหายใจยาวเหยียด “ตั้งแต่พบว่าท่านอ๋องถูกคำสาปก็ผ่านมาห้าปีแล้ว“หากเป็นสถานการณ์ปกติ คนทั่วไปที่ถูกคำสาปเช่นนี้กัดกิน เกรงว่าคงจะมีชีวิตอยู่ได้นานสุดแค่สามปี โชคชะตาก็ถูกสูบจน

เพราะความเป็นจริงแล้วตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร จะได้ผลหรือไม่ก็พิสูจน์ไม่ได้อีกเฟิ่งชูอิ่งจึงตอบหน้าตายว่า “ดังนั้นข้าถึงได้บอกไงเพคะ ว่าท่านอ๋องกล้าลงมือโหดเหี้ยมกับตัวเองแค่ไหน“ยิ่งท่านลงมือกับตัวเองโหดเหี้ยมเท่าไหร่ อีกฝ่ายก็จะยิ่งลงมือกับตัวเองโหดเหี้ยมเท่านั้น“ด้วยเหตุนี้เอง บนร่างของคนผู้นั้นจะต้องหลงเหลือบาดแผลอยู่อย่างแน่นอน ท่านอ๋องแค่ส่งคนไปสืบเป้าหมายที่สงสัย ก็จะรู้แล้วว่าอีกฝ่ายเป็นใคร”จิ่งโม่เยี่ย “......”เจ้าอาวาสที่อยู่ข้างๆ เอ่ยเสริม “วิชานี้ข้าเคยได้ยินมาก่อนนะ ตามหลักการแล้วมันสามารถทำได้จริง“เพราะว่าคนที่ทำร้ายท่านอ๋องกำลังใช้โชคชะตาที่ขโมยไปจากตัวของท่านอ๋อง ดังนั้นหากมองในมุมกลับกันแล้ว มันสามารถทำได้จริงๆ”เขากล่าวจบก็หันไปถามเฟิ่งชูอิ่ง “เจ้าใช้วิชานี้ได้จริงๆ หรือ?”นางพยักหน้าหงึกๆ เจ้าอาวาสจึงเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น “ท่านอ๋อง ลองดูหน่อยสิ! เผื่อมันใช้ได้ผลจริงๆ ไง?“อีกอย่างต่อให้มันใช้ไม่ได้ผล ด้วยความสามารถของท่านแล้ว อย่างไรก็ไม่ทำให้ตัวเองเจ็บตัวหรอก”จิ่งโม่เยี่ยเอียงศีรษะมองคนทั้งสอง ทั้งสองคนก็หันมองเขาด้วยสีหน้าคาดหวังเขามองออกว่าทั้งส

ความจริงแล้วจิ่งโม่เยี่ยไม่ได้หวงสินสอด แต่เป็นเพราะว่าที่พระชายาของเขาตายไปเจ็ดคนแล้วมีหลายคนที่เขายังไม่ทันจะส่งสินสอดไปพวกนางก็ชิงตายเสียก่อน เขาก็เลยคิดว่าไม่ควรจะเสียเวลากับเรื่องพวกนี้ ดังนั้นพอถึงคราวของเฟิ่งชูอิ่ง เขาก็เลยตัดสินใจจะมอบสินสอดให้วันแต่งงานเลย จะได้ไม่ต้องยุ่งยากนัยน์ตาของจิ่งโม่เยี่ยดำดิ่งเย็นเยือก มือของเขาเลื่อนจับด้ามกระบี่เจ้าอาวาสตกใจจนสะดุ้ง รีบกดมือเขาแล้วเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง มีอะไรก็พูดกันดีๆ เถอะ!“นางเป็นแค่สตรีคนหนึ่ง ท่านอย่าได้ถือสาหาความกับนางเลย“ถ้าอย่างไร...ข้ายอมจ่ายเงินก้อนนี้แทนท่านก็ได้”จิ่งโม่เยี่ยกับเฟิ่งชูอิ่งตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “ได้”เจ้าอาวาส “......”เขาชักจะสงสัยแล้วสิว่าสองคนนี้ร่วมมือกันปล้นเขาเขาถามว่า “ข้าเปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหม?”จิ่งโม่เยี่ย “เจ้าคิดว่าไงล่ะ?”เฟิ่งชูอิ่ง ”ไม่ทันแล้ว!”เจ้าอาวาส “......”โดนแล้วไง เขาโดนสองคนนี้หลอกปล้นเงินอย่างจังเลยโชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาช่วยปัดเป่าพลังชั่วร้ายให้จิ่งโม่เยี่ย จิ่งโม่เยี่ยก็เลยมอบเงินให้เขามหาศาลทีเดียวเขาตัดสินใจจะหักเงินจำนวนนี้จากในนั้นหลังจากตกลงกันได้แล้ว วันนี้เฟิ่ง

ทางด้านจวนสกุลหลิน นางไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่อย่างสงบสุขแน่ เพียงแต่ไม่รู้ว่าระหว่างที่นางเสียเวลาอยู่นี้ ทางด้านฮว๋าซื่อจะเป็นอย่างไรบ้างแล้วสถานการณ์ของฮว๋าซื่อในยามนี้มิสู้ดีนักตอนที่นางตกลงไปในน้ำ นางตระหนักได้เลยว่าวันนี้ตนเองอาจจะไม่รอดแล้วแต่ชะตาของนางยังไม่ขาด เพราะตอนที่นางตกน้ำไป ขบวนเสด็จของอ๋องเฉินก็อยู่แถวนั้นพอดี เขาจึงสั่งให้คนลงไปช่วยนางและสาวใช้ขึ้นมาจากน้ำตอนที่นางถูกช่วยขึ้นมายังอยู่ในอาการสลบไสล อ๋องเฉินจึงสั่งให้คนพาตัวนางไปส่งที่โรงหมอใกล้ๆ หลังจากท่านหมอช่วยฝังเข็มให้นาง นางถึงได้สติกลับมาอ๋องเฉินจึงลอบถามความคืบหน้าของเรื่องราวต่างๆ นางจึงแอบบอก อ๋องเฉินไปว่าวันนี้เฟิ่งชูอิ่งไม่มีทางรอดแน่นอนอ๋องเฉินพึงพอใจกับผลลัพธ์ของเรื่องนี้มาก ทว่าเรื่องบางอย่างเขาไม่อาจทำอย่างเปิดเผย จึงทิ้งรถม้ากับสารถีเอาให้นางใช้งาน ส่วนพวกเขาก็แยกตัวออกไปก่อนวันนี้ฮว๋าซื่อต้องเจอเรื่องสะเทือนขวัญแล้วยังสำลักน้ำไปหลายอึก ร่างกายยังเต็มไปด้วยแผลถลอก นางจึงอารมณ์เสียเป็นอย่างมากนางอยากรู้ว่าตอนนี้ทางด้านเฟิ่งชูอิ่งเป็นอย่างไรบ้าง แต่แค่นางลุกขึ้นยืนก็วิงเวียนหน้ามืด แข้งขาอ่อนแรง จึ