Lahat ng Kabanata ng Expect The Unexpected Marriage : Kabanata 1 - Kabanata 10

Nakangiti si Dylan nang muling pagmasdan ang kwintas na binili nito para kay Liliana. Second wedding anniversary na kasi nila kaya ito ang naisipan niyang iregalo. Nasa labas na ito ng gate nang namataan nito ang isang sasakyan, nangunot ang noo ni Dylan dahil mukhang may bisita pa yata sila. Ang alam niya ay wala namang nabangit si Lilianna tungkol doon. “Lia, please… ‘Di ba sinabi ko naman sa iyong bigyan mo pa muna ako ng panahon para makaalis? Hindi madali para sa akin ang gusto mong mangyari,” pakiusap ni Bria kay Lilianna. Ngayong nagbalik na ito mula sa kung saang lupalop man ito nanggaling ay tila laruan na lamang si Dylan ngayon na puwede niyang bawin hangga't kailan nito gusto! “At bakit, Bria? Ha? Hulog na hulog ka na ba? Baka nakalimutan mong ako ang tunay na asawa!” may diing sabi pa ni Lilianna. Alam ni Bria na isang araw ay magbabalik ang kakambal sumabalit hindi siya handa sa biglaang pagdating nito. “It's our second wedding anniversary, for the last time, baka

Hahakbang na sana ako upang puntahan si Dylan at kausapin nang may kamay na humila ng braso ko pabalik. “Saan ka pupunta, Bria?” “Lia?” Ang paraan nang titig sa akin ni Lia ay tila magkahalong inis at galit na hindi ko alam kung bakit? Hindi ba siya masaya na narito ako sa birthday ni daddy? “Yes, saan ka pupunta? Bakit narito ka?” Hindi ko na lang pinansin ang pagkamaldita nito. “A-ah… Su-surpresahin sana kita, eh!” “Talaga? Well, I'm not surprised, Bria!” Nangunot ang noo ko! Bakit ba siya ganito? “Lia? Ano ba ‘ng nangyayari sa iyo? Hindi kita maintindihan.” “Follow me!” Pagtalikod niya ay agad naman akong sumunod hanggang sa makarating kami sa k’warto niya. “Nakita mo ba ‘yong boyfriend ko?” tanong niya agad sa akin na tinanguan ko naman. “Siya nga pala, paano mo nakilala si Dylan?” tanong ko. Inaamin kong may kirot sa puso ko nang sabihin niya sa harap kong boyfriend niya na ito. Ang tagal kong hinintay si Dylan tapos ito pa ang malalaman ko. “Ah, iyon

Naroon na sina mommy at daddy sa simbahan habang ako ay paalis pa lang. Sobrang ganda ng wedding gown na ‘to. Hindi na rin kailangan mag-adjust sa sukat dahil saktong-sakto lang talaga ito sa akin nang isuot ko. Ang sabi nina mommy ay konti lang daw ang may alam na kambal kami ni Lia at ang alam ng iba ay hindi na talaga ako umuuwi kila mommy. Habang ang magaling kong kakambal ay talagang tinago na ako. Ano ba ang mayroon sa akin at ayaw niyang ipalaam na nag-e-exist ako? “Grabe, ma’am. Parang kang Royal Bride sa wedding gown mo iyan, bagay na bagay,” sabi pa nang nag-ayos sa akin. “Hindi naman siguro, pero agree akong maganda iyong gown.” Ngiti ko. Sumakay na ako sa bridal car patungong simbahan. Kumakabog ang dibdib ko sobra! Hindi ko man lang nabalitaan si Cella sa nangyayari sa buhay ko ngayong araw. Nang makarating ako sa simbahan ay agad nang pinaalam ng organizer upang magready na ang lahat. At doon, dahan-dahan magbukas ang tarangkahan ng simbahan kasunod ang malam’yos

“Dad, tuloy pa ba? Paano?” “Sobrang maraming tao anak. T’saka nakakahiya sa mga bisita, sa ibang araw na lang kaya?” Napabuntonghininga ako dahil iyon din ang inaalala ko. Pero paano ako makakatakas kay Dylan mamayang gabi? Hindi pa ako handa na isuko ang bataan ko! “Pero iyong honeymoon ang inaalala ko, dad. Hindi naman ako papayag ng gano'n,” maktol ko kay daddy. Parang ayaw ko na nga lang bumalik do'n sa loob kung puwede lang eh! “Ikaw na lang ang bahala, anak. Pasensiya ka na talaga,” sabi pa nito. “Sige, ako na po ang bahala mamaya. Pumasok na lang po kayo ro’n sa loob. “You, okay now?” tanong ni Dylan nang makabalik na ako. Hindi pa rin ito kumakain at mukhang hinintay pa ako. Ang mga bisita naman ay abala na sa pagkain nila. “Yeah, thank you. Bakit hindi ka pa kumakain?” “Hinintay kita. Ayaw kong kumain nang hindi kita kasabay,” malambing na sabi nito. Ngumiti naman ako at nag-umpisa nang sumandok ng kakainin nang biglang inagaw nito ang servings spoon sa kam

~Bria~Grrrr... Nagtatangis talaga ang bagang ko. Paano kung naisahan niya na 'ko kagabi? Paano na lang? Kapag nayari iyon ay bahala na! Mabuking na kung mabuking! Hindi talaga ako papayag na hindi siya manghiram ng mukha sa aso! Hype siya! 'Relax... Hindi niya naman daw binalak na magtake-advantage eh!' sabat ng isipan ko."And so?"'Baka kasi talagang hindi siya na-turn on sa iyo kagabi. Na-turn off pala!' "B'wisit! Ano naman kaya ang iniisip niya pala kung gano'n nga? Hindi talaga malakas ang sex appeal ko, ganern?" Ahh... Maloloka 'ko! Ah, basta! No retreat– No surrender! "P'weh! Ano ba 'tong pinagsasabi ko?" "Love, okay ka na ba? Let's talk, please..." Napatigil ako nang marinig ko itong kumakatok sa labas kaya nag-isang linya na naman ang dalawang kilay ko. "Alam kong gutom ka na, nagluto ako. Come on, sabayan mo 'kong magbreakfast." Napataas ang kilay ko. Mukhang takot ang mokong! Binuksan ko ang pinto. Nagkatitigan kaming dalawa. Bagong ligo na rin siya and in fairne