All Chapters of TAKE ME BACK: The Engineer's Regret : Chapter 51 - Chapter 55

Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa matapos kong marinig ang pinag daanan ni Leonel sa loob ng syam na taon, it pains me hearing his suffering for the past nine year. Pakiramdam ko ay napaka selfish ko dahil ni minsan ay hindi ko naisip na nasaktan din s'ya — nasaktan s'ya ng higit pa sa sakit na naramdaman ko.Hindi ako makapagsalita at tanging ang pag iyak ko at ang mahinang pag singhot si Leonel ang aming naririnig. Hindi ko kayang magsalita, nasasaktan ako para kay Leonel."I- I am sorry..." humihikbi kong paghingi ng tawad kay LeonelI thought I was the only one who suffered, but I think I was wrong. Compared to me, who had my babies by my side while he faced those things alone. "Shh... it's okay.. you don't have to apologize.." Leonel said softly while he was trying to calm me down by caressing my back and my hair."I'm really sorry, Leonel... nagalit ako sayo without knowing that your life is worse than what I've experienced... I'm sorry.. I'm really sorry...!" P

"One day left!" Leuson announced to his siblings after marking our calendar.Simula nang sabihin kong gusto silang makita ng daddy nila ay sobra ang naging excitement nila at sa sobrang excited nila ay araw-araw na nilang nilalagayan ng marka ang aking kalendaryo.Pagkatapos markahan ni Leuson ang kalendaryo namin ay hinatid ko na sila sa school dahil kailangan ko na ding pumasok sa opisina dahil napakarami kong kailangan itrabaho."Good morning, Miss. Here's the thing that's needed your attention." Inilapag ni Josh ang apat na makakapal na folder sa aking mesa ng makaupo na ako."Thank you, Josh." Pinagpatuloy ko na ang aking ginagawang trabaho, kailangan ko itong matapos dahil kailangan ko pang sunduin ang mga anak ko at hindi na ito pwedeng ipagpabukas o sa susunod na araw dahil kikitain na namin ang daddy nila sa mga susunod na araw."Miss Galvez?" Matapos ang tatlong oras ay bumalik si Josh sa loob ng opisina ko."Here's your ticket, Miss.." inabot n'ya saakin ang isang puting

"M-Mommy, t-there's ta—tao.." "C-christelle.."Mabilis akong napatingin sa aking likuran nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. At muli nanamang nagsiunahan ang aking mga luha ng makumpirma ko kung sino ang nagsalita."Christelle.. I'm sorry.. Late ako.." Nangungusap ang mga mata ni Leonel, bakas ang lungkot, sakit, at takot sa kanyang mga mata. Nasa tapat na s'ya ng pintuan namin, nakatayo, at mayroong mga dalang paperbags. "I'm sorry.. may nangyari sa opisina, hindi ko pwedeng iwanan kasi buhay ng mga trabahador ko ang—"Hindi ko na pinatapos ang kanyang sasabihin dahil kaagad ko na s'yang tinungo at niyakap ng mahigpit. Naramdaman ko ang kanyang pagkagulat ngunit kalaunan ay sinuklian n'ya din ng mahigpit na yakap ang mga yakap ko. "Thank you... thank you kasi tumupad ka.. Salamat, Leonel..." Ito ang paulit-ulit kong binubulong sa kanya habang yakap-yakap namin ang isa't isa.Naputol lamang ang mahigpit naming yakap sa isa't isa nang may mga malilit na kamay ang pilit kam