All Chapters of TAKE ME BACK: The Engineer's Regret : Chapter 21 - Chapter 30

It's Thursday today and Thursday for us means going to park, that's why nag half day lang ako sa work ko ngayon dahil pupunta kami ng mga bata sa park. It's just 10 minute drive from our home but since we are not at home, I have to drive for 20 minutes from the company to the park. "Where's you GO BAG?" I asked my triplets while we are inside the elevator. "It's here, Mommy." They all turned their back at me to show me their GO BAG "Very good." Papuri ko sa kanila and they all proudly smile. Ilang segundo lang ang hinintay namin at nakarating na kami sa parking lot, pagkababa namin at mabilis kaming dumeretso sa aming sasakyan. Isinakay ko na sila sa backseat, inayos ang mga seatbelts nila then sumakay naman ako sa driver seat para mag drive papunta sa park. Dahil hindi naman ganun kalayo amg park ay mabilis kaming nakarating. Isa-isa nanh bumaba ang aking mga anak para makapaglaro sa park at ako naman ay naka upo sa isang bench para panoorin sila at bantayan. "Kuya, let'

Natutulog na ngayon ang mga anak ko at as usual, magkakatabi silang tatlo sa kama. Pagkatapos umiyak nung dalawa ay agad nilinaw ni Lezandra na hindi n'ya gagawin ang iniisip nila dahil mahal n'ya daw ang kanyang mga kapatid at duon lang din tuluyang nakahinga ng maluwag ang dalawa.Nakatitig lang ako sa kanilang tatlo na mahimbing na natutulog, iniisip kung anong nangyari at paano si Lezandra at Leonel nagkita. Sa dinami-dami ng tao at lugar bakit kailangan si Leonel pa ang makakita kay Lezandra? Ganun na ba kaliit ang mundo namin? Ganun na ba kamapaglaro ang tadhana? Sa tuwing naaalala ko kung paano patahanin ni Leonel si Lezandra ay may nararamdaman akong kung ano, iniisip ko kung ganun pa din ba ang magiging reaksyon n'ya kapag nalaman n'yang si Lezandra ay isa sa mga batang gusto n'yang ipa-abort ko noon. Makakaramdam kaya s'ya ng pagsisi, ma-g-guilty man lang ba s'ya? Pero sana pang at ito na ang pinaka huling magkita silang tatlo dahil ayaw ko g magkaroon ng kahit na kaunting

Inilapag namin ni Riley ang tatlong bata sa kama, nakatulugan na kasi nila ang pag iyak sa kotse kanina. Naaawa talaga ako sa mga anak ko, hindi naman kasi nila deserve ang ganito eh."Chris.. I'm sorry.. Ako na ang humihingi ng pasensya sa nangyari." Pagpapaumanhin ni Riley nang makalabas na kami ng kwarto.Huiminga ako ng malalim bago bumaling sa kanya. "I hope this will be an eye opener to you, Riley. Ito ang dahilan kung bakit ayaw kong mapalapit sa pamilya mo ang mga anak ko, dahil ayaw kong masaktan sila." Seryoso kong saad sa kanya,Tumango naman si Riley. "I understand, Chris. Pasensya na talaga."Tinapik ko ang kanyang balikat at saka ngumiti, "Wala kang kasalanan." Sagot ko saka nauna nang bumaba, sumunod naman s'ya."Kamusta na ang nga bebe, Chrissy?" Nag aalalang tanong nila Phoebe saakinAng buong squad ay nasa bahay ngayon, matapos kasi ang nangyari ay mabilis na nag message si Riley sa gc at agad silang nasipuntahan sa bahay namin, mabuti na lang at wala silang lahat na

Matapos kong kunin ang mga gamit ko ay agad na din akong dumeretso sa Play Care kung nasaan ang mga anak ko."Mommy! You are so bilis naman po. Uuwi na po ba tayo?" Nakangiting bungad saakin ni Lezandra.Inayos ko ang kanyang buhok na nagulo na kakalaro n'ya at saka pinunasan ang kanyang pawisan na mukha. "Why? Ayaw n'yo pa po bang umuwi?" Nakangiting tanong ko dito, agad naman s'yang masayang tumango."Few more minutes pa po, Mommy." "Okay, love. Where's your mga Kuya?" "There po, Mommy!" Masayang turo nito sa isang direksyon.Nakita ko naman ang mga anak ko na umaakyat sa slider at mabilis na bumulusok sa ball pit, malakas na nagtatawanan ang dalawa at muling umakyat upang ulitin ito.Pinabalik ko na si Lezandra sa loob ng play ground at naupo sa lounge habang pinapanood sila. 4:30 pm na nang matapos maglaro ang tatlo, pagkatapos nun ay kumain kami sandali sa paborito nilang kainan."Mommy, my tummy's hurting po..." Hawak ni Lezandra ang kanyang t'yan habang nakangusong nakatingin

Leonel's POV Huminga ako ng malalim at kinalma muna ang aking sarili bago ako kumatok sa kwarto kung nasaan sila Christelle habang naghihintay akong mag bukas iyon ay nag-wi-wish ako ng palihim na sana ay hindi ako itaboy ni Christelle. Gusto ko talaga sila makasama kahit na iilang oras lang ngayon, gusto kong makasiguro na maayos na talaga sila bago ako umuwi sa bahay ko. Muli akong kumatok ng walang tumugon sa nauna kong katok at naulit pa ito, sa pang apat na beses ay bumukas na ang pintuan at bumungad saakin si Christelle na pipikit-pikit pa ang mga mata mukhang na istorbo ko ang kanyang pag tulog. "I'm so sorry. Did I disturb your sleep? I'm sorry, I didn't know." I immediately apologize to her but she just gave me a questioning look. "Christelle... Is Lezandra okay? Nagising na ba s'ya?" Muli kong tanong dito dahil hindi n'ya ako sinagot sa aking naunang tanong. Ilang sandali s'yang tahimik bago sumagot. "You're still here, Leonel?" Nagtataka nitong tanong Nag pilit ako