All Chapters of แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: Chapter 141 - Chapter 150

เมื่อได้ยินคำพูดของเว่ยเทียนหมิง จางหยวนก็รู้สึกประหลาดใจในทันทีเขาคิดไม่ถึงว่าเว่ยเทียนหมิงจะพูดออกมาแบบนี้หรือว่าเขาก็มีความรู้ด้านแพทย์แผนจีน?เหมือนจะอ่านความคิดในใจของจางหยวนออก เว่ยเทียนหมิงหัวเราะร่าแล้วพูดขึ้น"ผมไม่รู้เรื่องแพทย์แผนจีน แต่ผมรู้จักหมอเทวดาที่วิชาแพทย์เหนือชั้นคนหนึ่ง คำพูดเหล่านั้นเมื่อครู่นี้ ก็เป็นคำพูดของหมอเทวดาคนนั้น!"จางหยวนพยักหน้า: "คนที่ถูกประธานเว่ยเรียกว่าหมอเทวดาได้ ดูท่าคนผู้นั้นวิชาแพทย์จะต้องปราดเปรื่องมากแน่นอน!""อืม น้องชาย ผมไม่อ้อมค้อมแล้ว!" เว่ยเทียนหมิงยิ้มแล้วถาม "คุณช่วยเหล่าเฮยเพื่อนของผมไว้ และก็เลี่ยงไม่ให้คลับของเราเกิดเหตุการณ์คนเสียชีวิต ผมจะต้องให้ค่าตอบแทนคุณ!"จางหยวนโบกมือ: "ค่าตอบแทนช่างมันเถอะ! ผมแค่ไม่อยากเห็นคนใกล้ตายแล้วไม่ยอมเข้าช่วย จึงได้ลงมือ! อีกอย่าง ต่อให้ผมอยากจะเรียกค่ารักษา ก็ต้องไปเรียกกับเหล่าเฮยคนนั้น!""ฮ่า!" เว่ยเทียนหมิงมองจางหยวนด้วยความประหลาดใจ: "น้องชาย คุณอาจจะไม่รู้ว่าผมเว่ยเทียนหมิงเป็นคนอย่างไร! แต่ผมกล้าพูดได้ว่า ค่าตอบแทนที่ผมให้คุณ จำนวนมากกว่าที่คนทั่วไปไม่กล้าคิดแน่นอน!"คุณแน่ใจว่า

แต่หลังจากนั้น เธอก็รู้แล้วว่าเธอเข้าใจผิดแล้วเพราะจางหยวนพูดต่ออีกว่า: "ความหมายของผมก็คือ เสี่ยวชุ่ยอยู่ต่อได้ แต่คุณต้องลาออก!"“อะไรนะ?” หลิวหงเหมยอุทานออกมาเสียงดังจางหยวนมองไปทางหลิวหงเหมยด้วยความประหลาดใจ: "ถ้าหากพูดว่า เสี่ยวชุ่ยเป็นเพราะไม่มีบ้านให้กลับไป ทำได้เพียงอยู่ทำงานต่อที่นี่ งั้นคุณล่ะ?""บางทีในอดีตครอบครัวของคุณจะฐานะธรรมดา แต่ตอนนี้ใช้ชีวิตได้ไม่เลว! คุณไม่จำเป็นต้องทำอาชีพนี้ต่อไปไหม?"หลิวหงเหมยเงียบขรึมอันที่จริงเธอก็เคยมีความคิดแบบนี้เช่นกันเพียงแค่ไม่สามารถตัดสินใจได้มาโดยตลอดเมื่อเห็นความลังเลของหลิวหงเหมย จางหยวนก็พูดอย่างใจเย็น: "ให้คำตอบผมในเวลาห้านาที ไม่ก็คุณอยู่ต่อ ไม่ก็เสี่ยวชุ่ยอยู่ต่อ!"พูดจบ เขาก็หันหลังเดินกลับไปตอนที่เดินได้ก้าวที่สาม หลิวหงเหมยก็เรียกเขาจากด้านหลัง“ฉัน...ฉันลาออก! ให้เสี่ยวชุ่ยอยู่ต่อเถอะ!”คำพูดประโยคง่าย ๆ นี้ กลับเหมือนกับใช้พลังของหลิวหงเหมยไปกว่าครึ่งจางหยวนหันหลังกลับไป ใบหน้ากลับเผยรอยยิ้มออกมา"ผิมคิดว่า คุณได้ทำการตัดสินใจที่ถูกแล้ว!"ผ่านไปครู่หนึ่ง จางหยวนเดินออกมาจากในห้องทำงานของเว่ยเทียนหมิงอี

เมื่อสัมผัสได้ถึงความจริงใจของหลี่ตงเซิ่ง จางหยวนความคิดเฉียบแหลม หยิบกระดาษที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา และเขียนสูตรยาลงไปเมื่อเห็นจางหยวนเขียนสูตรยาจีนลงไป หลี่ตงเซิ่งสายตาเป็นประกายขึ้นมา"น้องชาย สูตรยานี้นายเขียนให้หมูเหรอ?"จางหยวนพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น: "ไม่ใช่เขียนให้หมู แต่เขียนให้คุณ!""พรวด..." กลับเป็นเลขาตัวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ เอามือปิดปากหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้หลี่ตงเซิ่งก็เก้กังเล็กน้อย: "เขียนให้ฉันเหรอ? แต่ร่างกายของฉันสุขภาพแข็งแรงมากมาโดยตลอดนะ!""พี่หลี่ พี่อ้วนขนาดนี้ จะแข็งแรกมากได้อย่างไร? กินยาตามสูตรยานี้ทำวุน จากนั้นพยายามกินอาหารรสจัดให้น้อยลง กินพวกรสชาติจืด! ไม่เกินหนึ่งเดือนก็จะเห็นผล!" จางหยวนยื่นสูตรยาให้เลขาตัวน้อยเขารู้ว่า สูตรยานี้ให้เลขาตัวน้อยถึงจะไว้ใจได้ที่สุดบนโลกนี้ไม่มีคนที่อยากให้หลี่ตงเซิ่งลดความอ้วนยิ่งกว่าเลขาตัวน้อยแล้ว!จางหยวนก็ไม่ได้โง่ ต้องมองออกอยู่แล้ว เลขาตัวน้อยเหมือนว่าอยากจะแต่งงานกับหลี่ตงเซิ่งชายร่ำรวยเงินทองคนนี้ไม่อย่างนั้น เธอก็ไม่มีทางทำเพื่อหลี่ตงเซิ่งขนาดนั้นควรค่าแก่การพูดถึงก็คือหลี่ตงเซิ่งยังตั้งใจจัดรถกระบะคั

เรื่องนี้มันลี้ลับจริง ๆ!จางหยวนมั่นใจได้ว่า การดมกลิ่นของเขาไม่มีปัญหาแน่นอน!เมื่อวานที่ฟาร์มเลี้ยงหมูกลิ่นที่อยู่บนตัวของเลขาตัวน้อยของหลี่ตงเซิ่งเบาบางขนาดนั้น จางหยวนก็ยังได้กลิ่น!เห็นได้ว่าการดมกลิ่นของเขายังว่องไวเหมือนกับที่ผ่านมา!เช่นนั้นมีเพียงแค่ข้อสรุปเดียวเช่นนั้นโสมป่าก็ยังอยู่ที่ตำแหน่งตรงนั้น เพียงแค่จางหยวนยังหาไม่เจอก็เท่านั้นเอง!หลังจากทานอาหารเช้า จางหยวนก็ขึ้นเขาไปด้วยความดีใจ ไม่นานนักก็มาถึงจุดที่เขาทำเครื่องหมายเอาไว้ก่อนหน้านี้แต่ไม่นานนักสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปแย่ลงเพราะว่าเขาดมกลิ่นอย่างละเอียดรอบหนึ่งกลับไม่พบ ครั้งที่แล้วกลิ่นของโสมป่าที่เขาได้กลิ่น กลับไม่มีแล้ว!จากนั้น จางหยวนก็หาบริเวณรอบ ๆ อยู่หลายรอบมาก กลับไม่พบกลิ่นของโสมป่าจนถึงตอนสุดท้าย เขาทำได้แค่ยอมแพ้อย่างจนใจเขาคิดในใจว่าโสมป่าต้นนั้น น่าจะถูกใครเก็บไปแล้วเมื่อวานนี้นึกถึงเมื่อวานที่รักษาหมูแล้วได้เงินมาหนึ่งแสนบาท แต่กลับเสียโสมป่ามูลค่าห้าแสนบาทไป ไม่ต้องพูดว่าจางหยวนกลัดกลุ้มใจแค่ไหนขาดทุน ขาดทุนจริง ๆ!หาโสมป่าไม่เจอ จางหยวนก็ไม่มีอารมณ์จะเก็บยาต่อ จากนั้นก็สะพา

หรือว่า หรือว่าจางหยวนรู้หมดแล้วว่านี่ไม่ใช่นมแพะ!งั้นก่อนหน้านี้ที่เขาตั้งใจเสนอว่าอยากจะดื่ม "นมแพะ" นั่นเป็นเพราะมีความคิดอื่นเหรอ?เมื่อคิดแบบนี้ เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็รู้สึกอับอายและโมโหอย่างมากในทันทีนับตั้งแต่สามีของเธอเสียชีวิต เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็ปฏิบัติตัวเป็นภรรยาและแม่ที่มีศีลธรรมมาโดยตลอด ไม่เคยสนใจผู้ชายที่หมายปองเธอเหล่านั้นเลยเสิ่นซิ่วอวิ๋นก็คิดว่า เธอสามารถรับกับคำว่าผู้หญิงจิตใจเข้มแข็งได้ถ้าหากอยู่ในอดีต ไม่แน่อาจจะแลกอนุสาวรีย์บริสุทธิ์มาได้สักอัน!แต่คิดไม่ถึงว่า เธอจะถูกจางหยวนหลอกเข้าแล้ว!ทั้งที่จางหยวนรู้ว่าครั้งที่แล้วไม่ใช่นมแพะ แต่ยังจะให้เธอใช้ "นมแพะ" เป็นค่าตอบแทน เห็นได้ชัดว่ากำลังหลอกลวงเธออยู่?อีกทั้งยังถูกเขาหลอกได้สำเร็จด้วย!ในตอนที่เสิ่นซิ่วอวิ๋นรู้สึกเขินอายและโมโห เตรียมจะตวาดใส่จางหยวนจู่ ๆ จางหยวนก็ตบศีรษ: "พูดผิดแล้ว พูดผิดแล้ว! นมแพะของพี่อร่อยมากจริง ๆ! พี่สะใภ้ซิ่วอวิ๋น ขอโทษนะครับ เมื่อครู่พูดเร็วเกินไปหน่อย!""ฮะ?" สีหน้าที่เต็มไปด้วยความอับอายและโมโหของเสิ่นซิ่วอวิ๋นก็แข็งทื่อทันทีวุ่นวายอยู่นาน ที่แท้เป็นเพราะจางหยวนพูดเร็วเกิน