สิ่งที่โม่ซิวหย่วนถามนั้นช่างไร้สาระแน่นอนว่าเธอไม่รู้เธอเคยถามเหตุผลจากเขาหลายครั้ง แต่เขาก็ทำให้เธออยากรู้แต่สุดท้ายก็ไม่บอกทุกครั้ง ตอนนี้เขาคิดที่จะบอกเธอแล้วงั้นเหรอ?“ทำไม?” เฉียวสือเนี่ยนถามอย่างสงสัย“อยากรู้ก็มานั่งเบาะหลังกับฉัน จะได้คุยสะดวก ๆ ” โม่ซิวหย่วนพูดเสียงสบาย ๆ“…”เฉียวสือเนี

เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ เฉียวสือเนี่ยนพลันไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองโดยไม่รู้ตัวตอนที่ยังไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์มา เฉียวสือเนี่ยนนึกขึ้นได้อย่างกะทันหันว่าช่วงก่อนหน้านี้เธอเพิ่งเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ไปและเวลานี้ ฮั่วเยี่ยนฉือที่อยู่ข้างกายเธอก็ได้เลื่อนปัดหน้าจออย่างเป็นธรรมชาติ แล้วร

บอกว่าจะตั้งชื่อให้เป็นที่เลื่องลือ แต่เฉียวสือเนี่ยนคิดอยู่นาน ก็คิดชื่อที่มีความยิ่งใหญ่และน่าทึ่งไม่ออกเลยสุดท้ายเธอจึงเลือกตามหัวใจตัวเอง โดยตั้งชื่อมันว่าจูจู“มันก็คือไข่มุกในสายตาของฉัน แม้ชื่อนี้จะไม่ได้ฟังดูยิ่งใหญ่อลังการขนาดนั้น แต่ชื่อนี้ก็เรียบง่าย และจะได้จำง่ายดี และอีกอย่างมันก็เป็น

ข้อความถูกส่งมาโดยซ่งชิงชวน เพื่อแจ้งเธอว่าเรื่องที่เธอให้เขาไปจัดการเกี่ยวกับธุรกิจตระกูลป๋ายก่อนหน้านี้ เขาจัดการเรียบร้อยแล้วแม้เฉียวสือเนี่ยนได้ยินมาจากทางโม่ซิวหย่วนแล้ว แต่เมื่อเผชิญหน้ากับข่าวคราวจากซ่งชิงชวน เธอก็ยังคงแสดงความขอบคุณต่ออีกฝ่าย[เป็นผมมากกว่าที่ต้องขอบคุณ ได้ยินจากม่านม่าน เธ

เฉียวสือเนี่ยนมองไปที่หลีซูเหยียน “มีอะไรเหรอคะ?”“ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะที่สร้างปัญหาให้พวกคุณมากขนาดนี้” หลีซูเหยียนเอ่ยด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย “ได้ยินว่าประธานฮั่วได้รับบาดเจ็บ เขาปูผ้านอนบนพื้นคงไม่ค่อยสะดวก ถ้าคุณไม่ถือสาละก็ เรามาพักห้องเดียวกันก็ได้นะคะ”เฉียวสือเนี่ยนมองหลีซูเหยียนที่ยังคงตื