All Chapters of 'Replacement Love' (El fuego Series 1): Chapter 11 - Chapter 20

ALLYS POV Nakasuot ako ngayon ng mint green mini dress na hangang tuhod ko lang. At isang white flat sandal, saka isang white shoulder bag. I also tied up my hair into a messy ponytail. Tiningnan ko ang sarili sa harapan ng aking full length mirror. Hindi ko maiwasang mamangha dahil kahit simple lang ang isinuot ko ngayon ay sobra namang ganda nito tingnan. Natural na namumula ang aking pisnge at labi na bumabagay sa mataas kong pilikmata. Mas lalo kong inilapit ang aking sarili sa salamin at tinitigan ang aking mga mata. Ang mga mata ni Allys. "Hmm.. not bad. Simple yet pretty. Kailan ka pa nahilig sa dresses? As far as I know, you like fitted denim jeans you know," komento ni Samanatha habang pinagmamasdan ako sa salamin. "Ahh, noong kalalabas ko lang sa ospital. Sabi kasi ng mga doctor mainam sa akin na magsuot ng dress dahil galing ako sa operasyon. Masama daw para sa balat ko ang masisikip na damit," pagsisinungaling ko kay Samantha.Tumango tango naman siya na para bang ku

ALLYS POVMarahan niyang tinapik ang balikat ng lalaki na para bang ipinapakilala niya ito sa akin. Hindi agad ako nakapagsalita dahil sa sinabi niya. Crush ko daw ang anak niya? Ang mismong lalaking kaharap ko ngayon. "L-long time c-crush ko po?" nauutal na tanong ko kasabay nang pagturo ko sa sarili ko. Hindi ako makapaniwalang may gusto pala si Mariel sa aroganteng lalaking ito. Bigla na lamang tumayo ang lalaking ito sa harapan ko kaya hindi ko naiwasang mapaangat nang tingin sa kanya. "It's rude to not Intruduce myself to a lady who lost her memories," his voice is almost a growl. Hindi nga ako nagkamali sa mga espekulasyon ko. All of him is screaming of force and power. Even his voice. Hindi ko maiwasang makaramdam nang takot. "I'm Leon Versius Reniel Mondragon. It's nice too meet you again Mariel Evangeline Cuevas." Matigas na pakilala niya sa kanyang sarili gamit ang napaka brusko niyang boses. Marahan akong tumayo at sa nanginginig na kamay ay tinanggap ko ang nakal

ALLYS POV Makalipas ang tatlong araw ay hindi na bumalik pa sina Leon. Marahil ay naging busy na siya sa negosyo niya. Hindi ko alam kung anong negosyo niya at wala akong pakialam. Mabuti na rin iyon para maiwasan ko siya at nang hindi kami magbangayan pang dalawa. Kapag nandidito siya ay hindi ko na alam ang gagawin. Nablablangko ako at feeling ko kahit anong oras ay malalaman niya kaagad na hindi ako si Mariel. At maliban pa doon ay hindi ko rin gusto ang mga lumalabas sa bibig niya at naiinis lang ako. "Ano nang gagawin ko ngayon? Ayaw kong makasal sa lalaking yon." Kausap ko sa mga bukaklak na kakatanim ko lang ngayon. Marahan kong inabot ang sprinklers at banayad na diniligan ang mga ito. "Tumubo kayo nang maayos ha. At nang mamulaklak kayo nang marami at magaganda." Nakangite kong kinakausap ang mga ito. Mas maganda kasing kausapin ang mga halaman. Nakagagaan nang loob. Dati sa bayan namin ay mahilig na talaga akong magtanim ng mga halaman. Siguro dahil iyon lang ang tangi

ALLYS POV "Ok ka lang ba Miss? Bakit naglalakad ka sa lugar na ito? Nasaan ang sasakyan mo?" tanong niya habang nililingon ang paligid kung may sasakyan ba akong dala. "Ahh ok lang po ako. Galing po akong villa at hinihintay ko na lang ang sundo ko na dumating," marahan kong sagot at nagpatuloy na sa paglalakad nang maramdam ko ang pagsabay ng sasakyan niya sa akin. "Villa? Ahh..yung sa mga Mondragon ba?!" Sigaw niya sa loob. Tumango tango lamang ako. "How about I give you a ride? You see, malayo ito sa syudad. Baka mapahamak ka." Narinig kong bumukas ang pintuan ng sasakyan niya at lumabas siya mula doon. Sobrang tangkad niya at sa nakikita ko ay magkasing tangkad lang sila ni Leon. Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Pagkatapos ay bigla na lang umigting ang panga niya. "Damn it! Who's an asshole letting you walk alone in this secluded place." "Ahh ok lang ako-" "MARIEL!!" Nagulat ako nang may sumigaw sa pangalan ko. Agad kong nakita ang pula niyang sasa

ALLYS POV Habol ang hininga ko at nang makabawi sa nararamdamang gulat at pagkatakot kanina ay naiinis kong inirapan si Leon. Mabilis ko siyang tinalikuran nang maramdaman ko ang pagbabadya ng aking mga luha. Tangina! Bakit ko ba biglang naalala ang pangyayaring iyon? Iyon pa naman ang tanging dahilan kung bakit naririto ako sa sitwasyon ko ngayon. "What the hell! Why are you crying?" gulat na tanong sa akin ni Leon at agad may senenyas sa kung saan. Ano bang ginagawa niya rito at bakit siya naririto? Nakakainis! Naiinis ako sa sarili ko dahil nakikita niya akong nasa ganitong sitwasyon. Nakita kong pumarada ang pula niyang sasakyan sa aming harapan at mula doon ay bumaba si Mang Pedio. "Get in the car, Mariel," utos ni Leon sa akin habang nakahawak sa nakabukas na pintuan ng passenger seat. "H-hindi na, may dala kaming sasakyan ni Mang Pedio kaya doon ako sasakay," sabi ko at hinanap si Mang Pedio. Pero wala akong Mang Pedio na nakita sa paligid. Nasaan na siya? Kanina ay nari