All Chapters of Divorce by Mistake: Ex-husband CEO Started Chasing Her: Chapter 141 - Chapter 150

HINDI na talaga kaya ni Zia na makasama si Louie sa iisang bubong. Ang makatabi ito sa kama at makita ay sadyang mahirap na sa kanya. Para siyang nasasakal, nahihirapang huminga sa tuwing nakikita at nakakausap niya ito.Dahil sa ginawang pag-alis ni Louie ay muntikan na siyang mawala sa mundo kasama ang anak. Kaya sa papaanong paraan niya pa kakayaning makasama ito?Araw-araw, sa pagmulat ng mata ay lagi niyang naaalala ang gabing iyon na nahihirapan siya nang sumakit ang tiyan at wala man lamang mahingan ng tulong. Nakaka-trauma."Wala na kong nakikitang rason para magsama pa tayo, Louie. Kaya para hindi na tayo magkasakitan pa'y mas mabuting maghiwalay na lang tayo."Naging matagal ang titig ni Louie hanggang sa tumayo ito at nagpasiyang lumabas ng kwarto. "Saka na natin 'to pag-usapan, bababa muna ako't hindi pa 'ko nakakakain ng hapunan."Marahang isinara ni Louie ang pinto kahit nanginginig ang kamay at gustong ibagsak ang pagsara. Iniisip na lamang niya ang anak na kakapahinga

BAHAGYANG natigilan si Louie. Ang malambot na ekspresyon para sa biyenan ay biglang naglaho. Naging seryoso ang tingin niya kay Maricar."Hindi po sasama sa inyo si Zia. Dito lang siya," saad ni Louie, na nanatiling marespeto sa Ginang."Tumawag sa'kin si Zia at sinabing ikinukulong mo siya rito.""Hindi po totoo 'yun, 'Ma. Malaya po siyang nakakagalaw rito sa buong bahay.""Ang sabi ng anak ko'y hindi mo siya pinapayagang umalis at may nakabantay sa kanyang bodyguard, twenty-four-seven," ani Maricar."Dahil gusto niyang makipaghiwalay at iwan ako. At hindi ko 'yun mapapayagang mangyari.""Kaya ikinukulong mo siya rito?" giit muli ni Maricar.Napabuntong-hininga si Louie. Hindi na dapat niya ipapaalam ang nangyari dahil isang sensitibong usapin ang isisiwalat niya sa biyenan. Pero kailangan nitong malaman ang totoo para maintindihan nito na para lang sa ikabubuti ni Zia ang gusto niyang mangyari. "Noong nakaraang araw ay nagpunta kami sa ospital dahil nahihirapan siyang mag-produce ng

SIMULA ng gabing iyon ay hindi na natulog si Louie sa master's bedroom. Lagi siyang sa study room at sa guest room nagpapalipas ng gabi. Dahil ang malalang relasyon nilang mag-asawa ay mas may ilalala pa pala.Ganoon man ang takbo ng samahan nilang dalawa ay wala pa ring plano si Louie na makipaghiwalay. Kahit pa halos gabi-gabi niyang napapanaginipan na iniwan siya ni Zia.Muli, gaya ng ibang mga gabing nagdaan ay nagising na naman siya sa isang masamang panaginip. Pawis na pawis at hinihingal si Louie nang bumangon sa kama saka nagtungo sa master's bedroom para masigurong naroon sa kama si Zia.Pero wala, ang magulong kumot lang ang nakikita niya. Bigla ay nakaramdam siya ng takot kaya tinawag niya ito, "Zia?"Pero walang sumagot hanggang sa lumabas ito mula sa cloakroom. "Bakit?"Nahigit ni Louie ang sariling hininga saka dahan-dahang huminga. Lumapit siya kay Zia saka ito niyakap nang mahigpit."Ano bang nangyayari?" tanong ni Zia saka pilit kumakawala sa yakap nito.Pinakawalan n

PAGKAUWI ni Louie sa bahay ay dumiretso siya sa master's bedroom pero wala si Zia. Ang nandoon ay ang kinuha nilang Nanny na magbabantay sa bata."Welcome back po, Sir," bati pa nito habang buhat si Luiza at isinasayaw-sayaw.Hindi pa man nakakalapit si Louie ay pumapadyak-padyak na sa tuwa ang bata ng makita siya. "Luiza~" tawag pa niya sa anak.Humagikhik naman ito sa tuwa at mas lalong naglilikot. Kaya lumapit na si Louie para kargahin ang anak. "Namiss mo si Daddy?" kausap niya pa na tila naiintindihan nito ang kanyang sinasabi. "Si Zia nga pala?" Baling naman niya sa Nanny."Nasa dining area po, Sir kumakain.""Ngayon pa lang siya naghapunan?""Ayaw po kasing magpa-iwan ng bata kanina," paliwanag naman nito.Tiningnan muli ni Louie ang anak. "Totoo, Luiza? Ayaw mong magpaiwan, bakit?" aniya saka ito hinalik-halikan sa pisngi na ikinatawa ng bata.Tila napawing lahat ng pagod ni Louie mula sa trabaho nang marinig ang tawa at masayang mukha ng anak. Kaya imbis na magpalit ng damit

SAMANTALANG si Louie naman ng mga sandaling iyon ay nagmamaneho sa kahabaan ng kalsada, nagpapalipas ng oras bago magpasiyang bumalik sa bahay.Walang direksyon ang pagmamaneho niya at kung saan-saang kalsada lumiliko makaiwas lang sa traffic. Hanggang sa mapadpad siya sa isang tahimik at may kadilimang kalsada. May mga ilaw naman ng poste ngunit sadyang malalayo sa isa't isa.Paliko ang daan kaya binaybay lang niya ang kalsada hanggang sa makita na niya ang labasan. May iilang tao na rin siyang nakikita sa kalsada na naglalakad at isa na roon si Kyla.Dapat ay lalagpasan ito ni Louie ngunit may nagtutulak sa kanyang bagalan ang takbo ng sasakyan. Sa huli ay napagpasiyahan niyang tanungin si Kyla, "Ba't nasa labas ka pa ng ganitong oras?"Pagkabigla ang rumehistro sa mukha ni Kyla nang makita ito. "S-Sir?! Ano pong ginagawa niyo rito?""Ikaw ang tinatanong ko, anong oras na ba't nasa labas ka pa?" Saka pinasadahan ng tingin ang damit ng dalaga. "Galing ka pa sa kompanya?"Humigpit ang