MATAPOS ang maikling speech sa harap ng mga taong naroon sa conference room ay bumalik sa opisina si Louie, kung saan ay nadaanan niya pa si Alice na abala sa pag-aayos ng dokumento.Nakaupo na siya sa swivel chair nang sumunod ang sekretarya saka ibinigay ang resume at application letter ni Kyla. Sinuri niya ito at wala naman siyang nakikitang mali. Maayos ang pag-apply nito."Iisa lang ba ang tumanggap sa mga bagong recruit at sa mga nag-apply for OJT?" tanong ni Louie."Yes, Sir naitawag ko na po kanina sa HR," tugon ni Alice.Muling sinuri ni Louie ang resume ni Kyla kung saan ay may naka-attach pang 2x2 picture.Sa unang tingin talaga ay aakalaing magkamukha ito at si Zia, ngunit para kay Louie ay hindi... magkaibang-magkaiba ang dalawa."Naka-assign siya sa marketing department. Gusto niyo bang ipalipat?" tanong ni Alice dahil nasa kabilang dako lang ng floor ang departamentong iyon.Malaki ang tsansang magkita ang dalawa at baka may makaalam pa na magkakilala ang mga ito."Hind
PAGKAUWI ni Louie sa bahay ay dumiretso siya sa master's bedroom pero wala si Zia. Ang nandoon ay ang kinuha nilang Nanny na magbabantay sa bata."Welcome back po, Sir," bati pa nito habang buhat si Luiza at isinasayaw-sayaw.Hindi pa man nakakalapit si Louie ay pumapadyak-padyak na sa tuwa ang bata ng makita siya. "Luiza~" tawag pa niya sa anak.Humagikhik naman ito sa tuwa at mas lalong naglilikot. Kaya lumapit na si Louie para kargahin ang anak. "Namiss mo si Daddy?" kausap niya pa na tila naiintindihan nito ang kanyang sinasabi. "Si Zia nga pala?" Baling naman niya sa Nanny."Nasa dining area po, Sir kumakain.""Ngayon pa lang siya naghapunan?""Ayaw po kasing magpa-iwan ng bata kanina," paliwanag naman nito.Tiningnan muli ni Louie ang anak. "Totoo, Luiza? Ayaw mong magpaiwan, bakit?" aniya saka ito hinalik-halikan sa pisngi na ikinatawa ng bata.Tila napawing lahat ng pagod ni Louie mula sa trabaho nang marinig ang tawa at masayang mukha ng anak. Kaya imbis na magpalit ng damit
BIGLANG nag-iba ang ekspresyon ni Louie sa sinabi ng Ina. Alam niyang alam na nito kung sino si Kyla at hindi na siya kailangan pang tanungin."Gusto mo bang pag-usapan natin siya ngayon, 'Mmy?" aniya, tila naghahamon.Naningkit ang mga mata ni Lucia saka makahulugang ngumiti. "Hindi na kailangan at hindi naman siya mahalaga, 'di ba? Ang akin lang naman, 'wag mong ulitin ang pagkakamaling nagawa mo noon at baka magaya lang din siya ng pinsan niya," babala pa niya.Napatiim-bagang si Louie dahil alam na niya kung anong ibig nitong sabihin. "Pina-imbestigahan mo na ba siya? Kung oo, I'm sure na alam mong wala kaming relasyon."Pagak na natawa si Lucia. "Pinoprotektahan mo na ba siya ngayon, anak? Bakit, dahil magkahawig sila ni Zia? Nagugustuhan mo na ba ang babaeng 'yun?" akusa niya pa."Hindi dahil si Zia lang ang gusto ko, 'Mmy. Ang akin lang ay 'wag mo nang pakialaman ang ibang taong wala namang ginagawang masama."Mas lumawak ang ngiti sa labi ni Lucia sa sinabi ng anak. Saktong ti
SAMANTALANG si Louie naman ng mga sandaling iyon ay nagmamaneho sa kahabaan ng kalsada, nagpapalipas ng oras bago magpasiyang bumalik sa bahay.Walang direksyon ang pagmamaneho niya at kung saan-saang kalsada lumiliko makaiwas lang sa traffic. Hanggang sa mapadpad siya sa isang tahimik at may kadilimang kalsada. May mga ilaw naman ng poste ngunit sadyang malalayo sa isa't isa.Paliko ang daan kaya binaybay lang niya ang kalsada hanggang sa makita na niya ang labasan. May iilang tao na rin siyang nakikita sa kalsada na naglalakad at isa na roon si Kyla.Dapat ay lalagpasan ito ni Louie ngunit may nagtutulak sa kanyang bagalan ang takbo ng sasakyan. Sa huli ay napagpasiyahan niyang tanungin si Kyla, "Ba't nasa labas ka pa ng ganitong oras?"Pagkabigla ang rumehistro sa mukha ni Kyla nang makita ito. "S-Sir?! Ano pong ginagawa niyo rito?""Ikaw ang tinatanong ko, anong oras na ba't nasa labas ka pa?" Saka pinasadahan ng tingin ang damit ng dalaga. "Galing ka pa sa kompanya?"Humigpit ang
PAGDATING sa Rodriguez hospital ay nakahanda na ang lahat para kay Zia. Diniretso ito sa emergency room habang si Louie ay pinagbawalan na lumapit.Bukod sa staff na inilalayo siya sa lugar ay tanging ang likod lang ng doctor ang nakikita niya, nakaharang din ang kurtina kaya mas lalong nahirapan na makita kung anong nangyayari sa loob."Hindi naman ako lalapit, hayaan niyo lang ako rito," pakiusap ni Louie. "Gusto ko lang na nandito ako."Sa huli ay hinayaan siya ng staff saka bumalik sa counter. Nakatayo lang doon si Louie kahit may bench naman sa malapit.Ang mga taong naroon ay gustong maki-osyuso pero hindi pinansin ni Louie ang nakukuhang atensyon dahil nasa iisang direksyon lang ang tingin, kay Zia.Mayamaya pa ay pinalapit siya ng doctor upang tanungin ng ilang mahahalagang detalye at kung anong mga ininum na gamot ni Zia."Safe na po ba siya, Dok?" balik tanong niya sa halip na sagutin ito."As of now, yes pero kailangan pa namin siyang obserbahan dahil masiyadong mahina ang
HINDI lang ang doctor kung hindi maging si Lucia ay nabigla sa sinabi ng anak. Isang napakabigat na desisyon na kahit maging siya, sa kabila ng poot na nararamdaman kay Zia ay hindi niya pa rin nanaising mapunta ito sa ganoong klaseng lugar. "Louie! Anong sinasabi mo?" react ni Lucia. "Ba't mo ilalagay sa ganoong lugar si Zia? Hindi naman siya nasisiraan ng bait!" Napatiim-bagang si Louie. "Hindi pa ba, 'Mmy? Sa ginawa niya sa sarili niya, sa tingin mo nasa matinong pag-iisip pa siya?" "Mr. Rodriguez, wala pong sakit sa pag-iisip ang asawa niyo. May depression po siya na kailangang unawain at intindihin," sabat naman ng doctor. Natahimik si Louie. Alam na alam naman niya iyon dahil nagtapos siya ng medisina. Pero sadyang, hindi na siya makapag-isip nang maayos sa ginagawa ni Zia. Kung patuloy nitong sasaktan ang sarili ay baka siya itong tuluyang masiraan ng bait. Sa ngayon, ang gusto lang niya ay matigil na ang asawa sa pananakit nito sa sarili. At wala siyang ibang nakikitang p
SIMULA nang umalis si Zia ay malaki ang nagbago sa takbo ng buhay ni Louie kahit hindi man halata.Napapadalas ang pagkakaroon niya ng insomnia. Kung nakakatulog man ay laging laman ng kanyang panaginip si Zia. Napapanaginipan niya ang munting sandaling masaya silang dalawa.Ngunit madalas ay binabangungot siya. Ang masasayang sandali nilang magkasama ni Zia sa panaginip ay nauuwi sa isang nakakatakot na scenario. Naroong nagpapaalam ito at iiwan siya pero madalas ay bigla na lang itong maglalaho na parang bula.Kaya sa araw-araw, kapag papasok sa kompanya ay lagi siyang pagod. Hindi magawang makapag-focus sa trabaho."Sir, ayos lang ba kayo?" tanong ni Alice. Pansin niya ang pagod sa mukha ng amo."I'm fine, dalhan mo na lang ako ng kape," utos ni Louie.Mabigat na napabuntong-hininga si Alice saka umalis. Pagbalik, sa halip na kape ay tsaa ang ibinigay niya. "Ito po ang inumin niyo at pagkatapos ay magpahinga muna kayo."Nagtaas ng matalim na tingin si Louie sa sekretarya. "Kape ang
HABANG wala si Zia ay sinamantala ni Lucia ang pagkakataon na ilapit si Megan sa anak. Aniya, maghihiwalay rin lang naman sina Louie at Zia kaya mas mabuti pang unti-untiin niyang gawan ng paraan para magkalapit ang dalawa.Dahil gusto niya talaga si Megan para kay Louie. Hindi na mahalaga sa kanya ang reputasyon at night-life ng dalaga. Ang importante ay ang magandang benefits na makukuha kung magsasama ang Rodriguez at Lim.At pabor para kay Megan ang nangyayari dahil gusto niya talaga si Louie, hindi na mahalaga kung may anak ito sa iba. Cute naman ang bata at baka sakaling pagdaan ng araw ay magustuhan niya ang bata."Stop, Megan. Kung ano man 'tong ginagawa mo," ani Louie nang muli na namang pumunta ang dalaga sa kompanya.Sa pag-alis ni Zia ay napapadalas ang pagpunta nito sa opisina lalo na sa bahay, kasama ang ina'ng si Lucia.Pagak na natawa si Megan. "What are you talking about? Wala akong ginagawa." Depensa niya sa sarili kahit pa halata sa mukha na may hidden-agenda siya.