MATAPOS ang maikling speech sa harap ng mga taong naroon sa conference room ay bumalik sa opisina si Louie, kung saan ay nadaanan niya pa si Alice na abala sa pag-aayos ng dokumento.Nakaupo na siya sa swivel chair nang sumunod ang sekretarya saka ibinigay ang resume at application letter ni Kyla. Sinuri niya ito at wala naman siyang nakikitang mali. Maayos ang pag-apply nito."Iisa lang ba ang tumanggap sa mga bagong recruit at sa mga nag-apply for OJT?" tanong ni Louie."Yes, Sir naitawag ko na po kanina sa HR," tugon ni Alice.Muling sinuri ni Louie ang resume ni Kyla kung saan ay may naka-attach pang 2x2 picture.Sa unang tingin talaga ay aakalaing magkamukha ito at si Zia, ngunit para kay Louie ay hindi... magkaibang-magkaiba ang dalawa."Naka-assign siya sa marketing department. Gusto niyo bang ipalipat?" tanong ni Alice dahil nasa kabilang dako lang ng floor ang departamentong iyon.Malaki ang tsansang magkita ang dalawa at baka may makaalam pa na magkakilala ang mga ito."Hind
PAGKAUWI ni Louie sa bahay ay dumiretso siya sa master's bedroom pero wala si Zia. Ang nandoon ay ang kinuha nilang Nanny na magbabantay sa bata."Welcome back po, Sir," bati pa nito habang buhat si Luiza at isinasayaw-sayaw.Hindi pa man nakakalapit si Louie ay pumapadyak-padyak na sa tuwa ang bata ng makita siya. "Luiza~" tawag pa niya sa anak.Humagikhik naman ito sa tuwa at mas lalong naglilikot. Kaya lumapit na si Louie para kargahin ang anak. "Namiss mo si Daddy?" kausap niya pa na tila naiintindihan nito ang kanyang sinasabi. "Si Zia nga pala?" Baling naman niya sa Nanny."Nasa dining area po, Sir kumakain.""Ngayon pa lang siya naghapunan?""Ayaw po kasing magpa-iwan ng bata kanina," paliwanag naman nito.Tiningnan muli ni Louie ang anak. "Totoo, Luiza? Ayaw mong magpaiwan, bakit?" aniya saka ito hinalik-halikan sa pisngi na ikinatawa ng bata.Tila napawing lahat ng pagod ni Louie mula sa trabaho nang marinig ang tawa at masayang mukha ng anak. Kaya imbis na magpalit ng damit
BIGLANG nag-iba ang ekspresyon ni Louie sa sinabi ng Ina. Alam niyang alam na nito kung sino si Kyla at hindi na siya kailangan pang tanungin."Gusto mo bang pag-usapan natin siya ngayon, 'Mmy?" aniya, tila naghahamon.Naningkit ang mga mata ni Lucia saka makahulugang ngumiti. "Hindi na kailangan at hindi naman siya mahalaga, 'di ba? Ang akin lang naman, 'wag mong ulitin ang pagkakamaling nagawa mo noon at baka magaya lang din siya ng pinsan niya," babala pa niya.Napatiim-bagang si Louie dahil alam na niya kung anong ibig nitong sabihin. "Pina-imbestigahan mo na ba siya? Kung oo, I'm sure na alam mong wala kaming relasyon."Pagak na natawa si Lucia. "Pinoprotektahan mo na ba siya ngayon, anak? Bakit, dahil magkahawig sila ni Zia? Nagugustuhan mo na ba ang babaeng 'yun?" akusa niya pa."Hindi dahil si Zia lang ang gusto ko, 'Mmy. Ang akin lang ay 'wag mo nang pakialaman ang ibang taong wala namang ginagawang masama."Mas lumawak ang ngiti sa labi ni Lucia sa sinabi ng anak. Saktong ti
SAMANTALANG si Louie naman ng mga sandaling iyon ay nagmamaneho sa kahabaan ng kalsada, nagpapalipas ng oras bago magpasiyang bumalik sa bahay.Walang direksyon ang pagmamaneho niya at kung saan-saang kalsada lumiliko makaiwas lang sa traffic. Hanggang sa mapadpad siya sa isang tahimik at may kadilimang kalsada. May mga ilaw naman ng poste ngunit sadyang malalayo sa isa't isa.Paliko ang daan kaya binaybay lang niya ang kalsada hanggang sa makita na niya ang labasan. May iilang tao na rin siyang nakikita sa kalsada na naglalakad at isa na roon si Kyla.Dapat ay lalagpasan ito ni Louie ngunit may nagtutulak sa kanyang bagalan ang takbo ng sasakyan. Sa huli ay napagpasiyahan niyang tanungin si Kyla, "Ba't nasa labas ka pa ng ganitong oras?"Pagkabigla ang rumehistro sa mukha ni Kyla nang makita ito. "S-Sir?! Ano pong ginagawa niyo rito?""Ikaw ang tinatanong ko, anong oras na ba't nasa labas ka pa?" Saka pinasadahan ng tingin ang damit ng dalaga. "Galing ka pa sa kompanya?"Humigpit ang
PAGDATING sa Rodriguez hospital ay nakahanda na ang lahat para kay Zia. Diniretso ito sa emergency room habang si Louie ay pinagbawalan na lumapit.Bukod sa staff na inilalayo siya sa lugar ay tanging ang likod lang ng doctor ang nakikita niya, nakaharang din ang kurtina kaya mas lalong nahirapan na makita kung anong nangyayari sa loob."Hindi naman ako lalapit, hayaan niyo lang ako rito," pakiusap ni Louie. "Gusto ko lang na nandito ako."Sa huli ay hinayaan siya ng staff saka bumalik sa counter. Nakatayo lang doon si Louie kahit may bench naman sa malapit.Ang mga taong naroon ay gustong maki-osyuso pero hindi pinansin ni Louie ang nakukuhang atensyon dahil nasa iisang direksyon lang ang tingin, kay Zia.Mayamaya pa ay pinalapit siya ng doctor upang tanungin ng ilang mahahalagang detalye at kung anong mga ininum na gamot ni Zia."Safe na po ba siya, Dok?" balik tanong niya sa halip na sagutin ito."As of now, yes pero kailangan pa namin siyang obserbahan dahil masiyadong mahina ang
HINDI lang ang doctor kung hindi maging si Lucia ay nabigla sa sinabi ng anak. Isang napakabigat na desisyon na kahit maging siya, sa kabila ng poot na nararamdaman kay Zia ay hindi niya pa rin nanaising mapunta ito sa ganoong klaseng lugar. "Louie! Anong sinasabi mo?" react ni Lucia. "Ba't mo ilalagay sa ganoong lugar si Zia? Hindi naman siya nasisiraan ng bait!" Napatiim-bagang si Louie. "Hindi pa ba, 'Mmy? Sa ginawa niya sa sarili niya, sa tingin mo nasa matinong pag-iisip pa siya?" "Mr. Rodriguez, wala pong sakit sa pag-iisip ang asawa niyo. May depression po siya na kailangang unawain at intindihin," sabat naman ng doctor. Natahimik si Louie. Alam na alam naman niya iyon dahil nagtapos siya ng medisina. Pero sadyang, hindi na siya makapag-isip nang maayos sa ginagawa ni Zia. Kung patuloy nitong sasaktan ang sarili ay baka siya itong tuluyang masiraan ng bait. Sa ngayon, ang gusto lang niya ay matigil na ang asawa sa pananakit nito sa sarili. At wala siyang ibang nakikitang p
SIMULA nang umalis si Zia ay malaki ang nagbago sa takbo ng buhay ni Louie kahit hindi man halata.Napapadalas ang pagkakaroon niya ng insomnia. Kung nakakatulog man ay laging laman ng kanyang panaginip si Zia. Napapanaginipan niya ang munting sandaling masaya silang dalawa.Ngunit madalas ay binabangungot siya. Ang masasayang sandali nilang magkasama ni Zia sa panaginip ay nauuwi sa isang nakakatakot na scenario. Naroong nagpapaalam ito at iiwan siya pero madalas ay bigla na lang itong maglalaho na parang bula.Kaya sa araw-araw, kapag papasok sa kompanya ay lagi siyang pagod. Hindi magawang makapag-focus sa trabaho."Sir, ayos lang ba kayo?" tanong ni Alice. Pansin niya ang pagod sa mukha ng amo."I'm fine, dalhan mo na lang ako ng kape," utos ni Louie.Mabigat na napabuntong-hininga si Alice saka umalis. Pagbalik, sa halip na kape ay tsaa ang ibinigay niya. "Ito po ang inumin niyo at pagkatapos ay magpahinga muna kayo."Nagtaas ng matalim na tingin si Louie sa sekretarya. "Kape ang
HABANG wala si Zia ay sinamantala ni Lucia ang pagkakataon na ilapit si Megan sa anak. Aniya, maghihiwalay rin lang naman sina Louie at Zia kaya mas mabuti pang unti-untiin niyang gawan ng paraan para magkalapit ang dalawa.Dahil gusto niya talaga si Megan para kay Louie. Hindi na mahalaga sa kanya ang reputasyon at night-life ng dalaga. Ang importante ay ang magandang benefits na makukuha kung magsasama ang Rodriguez at Lim.At pabor para kay Megan ang nangyayari dahil gusto niya talaga si Louie, hindi na mahalaga kung may anak ito sa iba. Cute naman ang bata at baka sakaling pagdaan ng araw ay magustuhan niya ang bata."Stop, Megan. Kung ano man 'tong ginagawa mo," ani Louie nang muli na namang pumunta ang dalaga sa kompanya.Sa pag-alis ni Zia ay napapadalas ang pagpunta nito sa opisina lalo na sa bahay, kasama ang ina'ng si Lucia.Pagak na natawa si Megan. "What are you talking about? Wala akong ginagawa." Depensa niya sa sarili kahit pa halata sa mukha na may hidden-agenda siya.
Chapter 139KAHIT abala ang mag-asawa sa pag-serve ng pagkain sa mga customer ay napansin pa rin nila ang isang babaeng papalapit kasama ng dalawang naka-unipormeng lalake.Sa suot pa lang ng babae at sa kasama nito ay walang duda na nagmula ito sa mayamang pamilya. “Kausapin mo at baka may kailangan,” ani Ernesto.At iyon naman ang ginawa ni Victoria. “Magandang araw, Miss. May kailangan po kayo o hinahanap?”Tumango si Shiela saka ngumiti. Natigilan si Victoria dahil sa malapitan ay kahawig nito ang anak lalo na nang ngumiti.“Hello po, itatanong ko lang kung may kilala kayong Sheilla?”Nagbago ang ekspresyon ni Victoria matapos nitong banggitin ang pangalan ng anak. “Bakit, anong kailangan mo sa kanya?”Nilahad naman ni Shiela ang kamay saka nagpakilala, “Ako nga po pala si Shiela, may kailangan lang ako sa kanya, nandiyan ba siya?”Mapanuri ang tingin ni Victoria pero kalaunan ay tumango. “Sandali at tatawagin ko. Tumuloy ka muna.”Ngumiti lang si Shiela. Hindi niya gustong makais
LINGGO ng araw na iyon kaya walang pasok si Chris. Pero maaga siyang umalis ng bahay kasama ang anak at ang Nanny nito upang sunduin ang asawa dahil magsisimba sila.Pagdating ay pinapasok sila sa Moreno mansion. Agad kinarga ni Shiela ang anak at hinalik-halikan. “Ang bango naman ng Archie ko… Nasa taas si Lolo, iaakyat ko muna para makita niya ang bata.”Tumango lang si Chris at naghintay sa may salas kasama ng Nanny. Mayamaya pa ay may lumapit na katulong na may dalang inumin para sa kanilang bisita.Sa taas, sa mismong kwarto ng matanda ay kumatok si Shiela. “’Lo, gising na po kayo?”“Tuloy ka,” ani Mario.Binuksan ni Shiela ang pinto at nakangiting pumasok. “Kasama ko si Archie.”Nakatalikod ng mga sandaling iyon si Mario nang mapalingon at ngumiti. “Anong ginagawa mo rito?~” malambing na saad niya sa bata.Lumapit si Shiela. “Magmano ka kay Lolo, Archie.”Ang inosenteng bata ay sinunod naman ang utos ng Ina.Bakas sa mata ni Mario ang tuwa saka hinaplos-haplos ang buhok nito. “G
PUMASOK si Chris sa cloakroom upang mabilisang magpalit ng damit habang ang cellphone ay inipit sa pagitan ng leeg at tenga. “Nasa’n ka at pupuntahan kita ngayon.”Sinabi ni Sheilla ang lugar kaya agad siyang lumabas ng kwarto.Paakyat na nang mga sandaling iyon si Maricar upang magpahinga nang mabilis na dumaang ang anak. “Sa’n ka pupunta?”“May importante lang akong gagawin, ‘wag niyo na ‘kong hintayin,” tugon ni Chris na lakad-takbo ang ginagawa. “Buksan niyo ang gate!” utos niya pa sa isang tauhan na nakabantay sa gate ng mansion bago pumasok sa sasakyan.Matapos buhayin ang makina ay agad niyang pinaharurot ang kotse. Mabuti na lamang at hindi traffic kaya agad rin siyang nakarating sa sinasabi nitong lugar.Pero nang makita ang signage sa itaas ay napakunot-noo siya. “Anong ginagawa niya sa motel?”Kahit kahina-hinala ang lugar kung saan binabalak ni Sheilla na wakasan ay sariling buhay ay pumasok pa rin siya sa loob. May sumita naman na staff at sinabi niyang may hinahanap lang
MAHIGPIT ang kapit ni Shiela sa damit ng asawa habang umiiyak. “Sorry talaga,” pagngawa niya pa.Natawa naman si Chris dahil ang pangit ng iyak nito. “’Wag ka nang umiyak, baka isipin pa nila inaaway kita.” Matapos ay pinagsalikop ang kamay nilang dalawa. “Tara sa kotse at marami-rami pa tayong dapat pag-usapan. Kailangan nating ilabas lahat ng sama ng loob sa isa’t isa para maayos natin kung ano man ang hindi pagkakaunawaan.”Tumango naman si Shiela saka nagpahila rito patungo sa kotse. Una siyang pinasakay at ito na rin mismo ang kusang nagkabit ng seat-belt. Natawa nga siya dahil sa extra effort nito. “Kaya ko na—” hindi na niya natapos ang sasabihin nang biglang sunggaban ng halik.Nabigla man sa ginawa ng asawa pero agad ring tumugon si Shiela. Awtomatikong nilingkis ang dalawang braso sa batok nito. Bahagya lang nilaliman ni Chris ang halik saka humiwalay. Isang matamis na ngiti ang iginawad, lumabas ng kotse at sinara ang pinto saka lumipat sa driver seat. Matapos ay nagmaneho
NAPATIIM-BAGANG si Chris nang mayabangan sa sinabi nito. Hindi rin niya gusto ang kakaiba nitong ngiti, halatang nang-iinis. “Anong kailangan mo sa asawa ko?”Napakunot-noo si Enzo na animo ay walang kaalam-alam sa tinutukoy nito. “What do you mean?”“Asawa ko ang sadya mo sa loob, si Shiela.”Nagtaas ng kilay si Enzo. “Really? Then, ba’t ko naman sasabihin sa’yo kung anong kailangan ko sa kanya.”“Kasi ako ang—”“Oh, come on! Wag na tayong maglokohan dito,” putol ni Enzo. “Matapos nang nakita namin sa ospital, nasasabi mo pa talaga ‘yan?”Naguluhan naman si Chris. “A-Anong ibig mong sabihin? N-Nasa ospital kayo ni Shiela kahapon?!”“Ano pa ba sa tingin mo?”Ang Guard na palipat-lipat ang tingin sa mga ito ay hindi malaman kung ano ang dapat gawin. Kung pipigilan ba ang dalawa bago pa magkagulo o tatawag sa Moreno mansion upang kunin ang permiso upang makapasok si Enzo.“Mawalang-galang na mga, Sir. Sa oras na magkagulo kayo rito ay tatawag ako nang pulis. Maba-ban din kayo at hindi n
Chapter 134NALUHA si Shiela nang masaksihan ang tagpong iyon saka humakbang palapit upang sugurin ang dalawa nang pigilan ni Enzo kaya tiningnan niya ito nang masama. “Bitawan mo ‘ko.”“At ano, susugurin mo sila? Ospital ‘to, Shiela, paniguradong magkakagulo kung gagawin mo ‘yan.”“Wala akong pakialam, kaya bitawan mo na ‘ko.” Saka nagpumiglas pero ayaw talaga siyang bitawan ng binata. “Bitaw sabi!”Umiling lang si Enzo. Sa inis ni Shiela ay tinulak niya ito saka umalis sa lugar.“Sandali lang!” Habol pa ng binata.Samantalang si Chris naman na walang kaalam-alam na naroon ang asawa ay hinawakan ang magkabilang balikat ng dalaga. “A-Anong ginagawa mo?!”Rumehistro ang pagkabigla at hiya ni Sheilla sa nagawa. “H-Hindi ko sinasadya!” Saka tumakbo palayo.Nasapo na lamang ni Chris ang sariling noo. Hindi niya akalaing ang pagmamagandang-loob sa empleyado ay ganoon ang maidudulot. Kailangan niyang linawin ang lahat bago pa lumala kaya sinundan niya ito.Sa labas ng ospital ay nahabol ni
THREE HOURS AGO...Habang kumakain sina Shiela at Enzo ay dumating si Rolan."'Pa," anas ni Shiela saka mabilis na tumayo upang yakapin ang ama."Pasensya ka na at ngayon lang ako. Nagmadali talaga akong makabalik agad para sa'yo."Umiling sabay ngiti si Shiela. "Ayos lang po."Napatingin naman si Rolan kay Enzo at napakunot-noo. "Sino itong kasama mo, anak?"Pinakilala naman ni Shiela ang binata at gaya ng inimbento na kasinungalingan ay sinabi niyang magkaibigan silang dalawa.Tumayo si Enzo at saka nakipagkamay habang nagpapakilala. Kaya napakunot-noo si Rolan. "Kung hindi ako nagkakamali ay anak ka ni Michelle?""Tama ka po, Tito."Ang maaliwalas na ekspresyon sa mukha ni Rolan ay biglang naglaho saka tiningnan ang anak. "Ang sabi ni Evelyn ay may gusto ka raw sabihin sa'min?"Natigilan si Shiela at biglang kinabahan. Kung kanina ay medyo malakas pa ang loob niya na sabihin ang totoo ngayon naman na kaharap na niya ang Ama ay bigla siyang naduwag.Pero kung ipagpapaliban niya ang
NAGKATINGINAN sa isa't isa sina Shiela at Enzo matapos marinig ang boses ni Chris sa kabilang linya. Kaya mabilis na hinablot ni Shiela ang phone saka in-end ang call.Hindi niya pwedeng sagutin ang asawa lalo at may kasama siya. Hindi niya pwedeng sabihin kung sino si Enzo dahil hindi naman niya ito kaibigan, paniguradong mabubuko ang pagsisinungaling nila kay Evelyn kapag sinagot niya ang tawag ni Chris.Kaya nagmessage na lang siya sa asawa.Shiela: Lowbatt ang phone kaya in-end ko ang call.Lame excuse pero iyon na lang ang pumasok sa isip niya ng mga oras na iyon. Ilang sandali pa ay nagreply ito.Chris: Sino 'yung sumagot?"Asawa mo?" bulong ni Enzo malapit sa tenga nito.Marahan niya itong tinulak nang maramdaman ang hininga nitong tumatama sa kanyang mukha. "'Wag ka ngang dikit nang dikit," ani Shiela saka nireplyan ang asawa.Shiela: Nahulog ko ang phone, may nakapulot lang."Grabe," komento ni Enzo matapos makita ang reply nito. "Pa'no kung malaman niya?"Naging matalim ang
NANLAKI ang mga mata ni Shiela sa sinabi nito. "B-Ba-Bakit ka naman sasama sa'kin?" nauutal niyang tanong."As you can see, wala akong dalang bag, kahit anong gamit. Ang meron lang ako ay extra cash at ang cellphone. Buti na nga lang at hindi pa bina-block ang card ko kaya nakabili pa ng ticket," paliwanag naman ni Enzo."Pero kahit na, ba't sa'kin ka sasama?""Ikaw lang ang kilala ko.""Kung bumalik ka na lang kaya sa Manila para walang problema?"Umiling si Enzo saka nagpalinga-linga sa paligid, parang may kung anong hinahanap. "Paniguradong may nakaabang na sa'kin sa airport kaya hindi ako pwedeng bumalik agad sa City."Napangiwi si Shiela nang biglang ma-stress sa pinagsasasabi nito. "At ba't ka naman kasi tumakas tapos idadamay mo pa 'ko sa kalokohan mo?"Biglang sumeryoso ang ekspresyon ni Enzo at sumandal sa kinauupuan. "Gusto ni Mommy na i-meet ko 'yung babaeng natitipuhan niya sa'kin.""You mean...?""Hindi naman siguro bago sa'yo ang arrange-marriage, 'di ba? Kayo ba ng asaw