All Chapters of Twisted affection : Chapter 11 - Chapter 20

Pagkatapos ng klase ay nilapitan ako ni Tristan. Gusto niyang sabay kami kumain kaya lang ay hindi ako komportable sa mga tingin ng ibang students sa amin dalawa. Todo kwento siya ng kung ano-ano hanggang sa umabot na kami ng Cafeteria. "Lau, punta muna ako comfort room." Paalam ni Tristan. Tumango lang ako sa kaniya at sinusundan ng tingin ang kaniyang likod nang papasok siya kung saan ang comfort room. Patapos narin kaming kumain ngayon kaya ay wala na masyadong tao sa Cafeteria. Sinipsip ko ang huling laman ng Milktea ko nang may biglang tumulak sa akin kaya ay natusok ang labi ko sa straw. "Oh, God! I'm sorry!" Hinawakan ko ang aking labi at may dugo nga. Nabigla rin kasi kaya mabilis nagkasugat. Apat na babae ang sinilip ako at nang magtama ang tingin namin ay wala akong nakita kung hindi ay pandidiri. "Your lips is bleeding! Wait, I have a tissue here." Anang babaeng nakauniporme. Mukhang tourism student sila. Lumapit ang babae sa akin at diniinan ang paglapat ng tissue s

Warning R-18"Kumain ka na ba?" Mahinahon niyang tanong. Umiling lang ako bilang sagot. Napatingin ako sa hawak niya nang tinaas niya ito. "I was right, I'm glad I bought a dinner for us. Can I go inside?" Binuksan ko ng malaki ang pintuan at pinapasok siya. Bigla akong kinabahan nang maalala ang picture niya sa loob ngunit naalala ko palang nasa kwarto ko iyon. Baka sabihin niya na naman akong obsessed o hindi kaya ay weird. "Nice place you got here," he commented, glancing at the paintings and decor. I nervously nodded, my mind racing with thoughts of how to divert his attention from the obvious."Thank you. Please, make yourself comfortable," I stammered, gesturing towards the sofa. Aero took a seat, his eyes still scanning the room.Mabilis akong tumakbo sa pintuan ng kwarto ko at nilock pa iyon. Nangunot ang noo niya sa ginawa ko. Ngumiti lang ako kahit na kinakabahan na ako sa loob-loob ko. I won't disappoint him. Not now. Kumuha lang ako ng plato at kutsara at saka inilipag

Natahimik siya at hindi makasagot. His eyes still the same, malamig at parang walang emosyon. Nilagay niya ang basang towel sa harapan at umayos ng puwesto sa driver seat. Sinandal niya ang kaniyang katawan ng komportable at pumikit. Nakatitig lang ako sa kaniya at hinihintay ang magiging reaksiyon niya ngunit wala yata siyang planong magsalita. "Tumigil ka na, Professor," mariing sambit ko, habang ang galit at frustrasyon ay bumabalot sa bawat salita. "Hindi mo ba naiintindihan? I don't want to be a part of your life. Please don't try to be kind or send signals as if something happened between us."Nagbukas siya ng mga mata at tinignan ako ng masusing tila hinahanap ang sagot. "Wala ka bang nararamdaman para sa akin ngayon?""Tama na, ayokong sagutin 'yan. Hindi ko alam kung ano'ng pakiramdam ko. Basta, gusto ko nang tapusin ito." Ngunit, ang mga mata niya ay hindi man lang naalis. "Hindi mo na ba ako mahal, Laurene?""Hindi mo na ba ako naiintindihan? Hindi ko na kayang ipagpatul

Napakunot-noo si Dean Hernandez bago muling nagsalita. "I will have to call your parents to discuss this situation further. This is a violation of the university's policies.""No, Dean, huwag. Huwag niyo tawagan ang parents ko. Ako ang may kasalanan," pakiusap ko, ngunit hindi ako pinapansin."I categorically deny any involvement with Ms. Valencia. This is a misunderstanding," mariing sabi ni Professor Zaiden, ngunit mas lalo akong nanginig sa kaba."The evidence is right in front of us. This video clearly shows an intimate moment between you and Ms. Valencia," sagot ni Dean Hernandez. "We need to address this issue seriously."Tahimik akong nanatili sa aking upuan, ngunit nararamdaman ko ang pag-ikot ng mundo sa paligid ko. Gusto ko nang mawala sa sitwasyon na ito.Professor Zaiden, still in denial, retorted, "Dean, I have no involvement with Ms. Valencia. I don't know why she's saying this.""Enough!" The dean's patience was wearing thin. "We have evidence, Professor, in the form of

"Then, the guy who went in my room is.. you?" Pagtingin ko rito kahit alam kung siya talaga iyon dahil sa mata niya. "Yes.. I am." "Have you received drinks from Logan that night?" Umiling siya, tiningnan ko rin si Professor Zaiden at umiling rin siya. Biglang sumakit ang sentido ko. Logan didn't put the drugs on his drink. So, we did that without any drugs? Just pure intimacy? Ako lang rin naman ang nang akit, kaso ibang lalaki ang naakit ko. "Why are you in that room? Bakit nandoon ka? Kilala mo ba ako? Bakit nasa loob ka? Bakit sinabi mong kalimutan nalang natin ang nangyari? Bakit ganoon ang mga sinasabi mo? Dahil roon ay hindi talaga kita pinagdududahan." Sunod-sunod kong tanong. "Because I know that you thought of me as Zaiden, that's why I said those. I've been teaching at the university for months, Laurene. I know some of the students here, which is why I knew that you're one of Zaiden's students. If you ask me why I'm there, I don't need to answer that if you don't want