All Chapters of Take Me Down, Professor: Chapter 221 - Chapter 230

Dinala ako ng paa ko sa mabulaklak na paraiso ng Baguio, kung saan namin nabuo si Cal. Hindi ko alam kung bakit sa pag-apak ng paa kong muli sa lugar na ito ay nakahinga ako nang maluwag. Pakiramdam ko, sa isang iglap, nawala lahat ng sama ng loob ko sa sarili ko.It has been weeks since I decided to live by myself. Nope, hindi na nga pala ako nag-iisa. Kasama ko si Cal na ngayo'y tila ba mas lumalaki na kumpara noong huli kong iwan ang Mondalla Residences. I am living in peace. Kahit minsan ay wala akong natanggap na tawag mula kay Ismael at kahit na sino mula sa pamilya ko at sa pamilya niya. They are really respecting my decision to have some time for myself. Totoo naman daw kasi na masyadong napuno ng masasamang alaala ang buhay ko nitong mga nakaraang araw, pero dahil sa desisyon kong ito, mas nangingibabaw ang mga alaalang ginawa namin ni Ismael nang magkasama.Pinunasan ko ang luha ko sa pisngi nang muli itong tumulo. Kahit kailan talaga kapag tungkol kay Is

Lumipas pa ang maraming araw ng pag-iisip ko hanggang sa hindi ko namalayan kung anong petsaa na ba ngayon. Mataas na ang araw, kaya napagdesisyunan ko munang magbilad at maglakad-lakad sa labas. Wala akong pasok ngayon, kaya naman libre akong mamasyal kasama si Cal.Napahawak ako sa tiyan ko nang sumipa ito nang malakas. Kasunod ay ang paghinto ng malaking puting van sa harap ko. My eyebrows knitted when it opened, pero mas ikinabahala ko ang paglabas ng mga lalaki at marahas na kinuha ang kamay ko para maipasok sa sasakyan."H-hoy! Saan niyo ako dadalhin? Sino kayo?" sigaw ko ngunit dahil doon ay binusalan nila ang bibig ko. Maluha-luha akong nagpupumilit na kumawala sa pagkakahawak nila ngunit mas malakas sila sa akin at mas marami sila. Ano na naman ito? Bakit may ganito? Sino sila? Nananahimik na ako. Patuloy akong sumisigaw at nagwawala sa loob ng sasakyan ngunit, hindi nila ako pinakakawalan. Hindi rin sila nagsasalita. Nakatalukbong ang

Napatingin din ako kina Sir Mikael at Miss Elisse na kapuwa nakangiti sa akin. Ganoon din sila Miss Sapphire at ang workmates ko na hindi ko inaasahang iimbitahin din ni Ismael. Pero ang mas ikinahagulgol ko ay nang makita ang mga magulang ko na nasa likod. Mukhang handa na silang samahan akong maglakad sa aisle, pero dahil tumakbo ako ay hindi ko sila napansin."Should we proceed, or should we start from the beginning?" tanong ng lalaking magkakasal sa amin ni Ismael. Kahit sa pagkakataong ito ay hindi ko alam ang magiging desisyon ko."We should start from the beginning so she can walk with her parents," sagot ni Ismael para sa akin. Hinatid niya ako sa dulo, sa mga magulang ko, bago siya muling bumalik sa altar. Nanginginig ang mga kamay ko nang isakbit kong iyon sa mga braso ng mga magulang ko.I never thought that they would be here. Hindi ko alam na maging dito ay pagbibigyan nila ako. Patong-patong na saya ang nararamdaman ko. Kahit pa, hi

"I promise that I will do my best to be the wife you wanted, to be the most beautiful in your eyes, and to be the sexiest in bed. Sasayawan kita sa mga araw na malungkot ka. Pasasayahin kita kahit sa mga paraang hindi ko gusto, pero ginugusto ko na rin dahil gusto mo. Mahal na mahal kita, Ismael... Mahal na mahal. Pangako ko sa 'yo na sa bawat desisyon ko, hindi na lang sarili ko ang iisipin ko kung hindi pati ikaw at ang magiging mga anak natin. Handa akong ibigay sa 'yo lahat ng mga taong natitira pa sa akin para makasama mo, sa hirap, sa sarap, sa sakit, at sa saya. I love you so much, Ismael. I love you."Pinunasan niya ang kaniyang luha na hindi ko, inaasahang babagsak na naman dahil sa mga salita ko. Hindi ko alam kung may nakakaiyak ba sa mga sinabi ko, pero natutuwa ako dahil nararamdaman niya ang sinseridad ng mga iyon.He cleared his throat. "My tiny little thing, my love, my baby, my woman, my lady, my Jothea," pagtawag niya sa akin. "I still have one la

Isa and Danjer were there together with the rest of my nine siblings, Guian, Dakes, Veo, Cael, Leonne, Kaei, Verlee, Miel, and Vino, who welcomed us with an embrace. I introduced them one by one to my lovely wife."Congratulations on your wedding," they greeted one by one."Ang ganda naman ng napangasawa mo, kuya!" They even patted me on the shoulder. "Anong gayuma ang pinainom mo sa kaniya para patulan ang gurang na katulad mo?""Hotdog," Jothea said with a mischievous grin, which shocked me. What she said made my brothers laugh even harder. God dammit. She always teases me."Pinakain pala!"I like her attitude, Kuya!" They commented. "Mukhang makakarami talaga kayo!""What if umuwi na kayo para nakakapagsimula na?" Danjer bantered."Tanga. May laman na nga, eh.""Oh, right! Hindi kasi halata!"I shut my eyes in disbelief. I remember that this is the reason why I don't go to them, even if I have the ch