Chapter 214

I don't really know if she's aware of my requests to Ismael, but seeing her be kind to me, I don't know anymore.

"Are you sure you live here, hija?" tanong niya.

"Opo," sagot ko. "Maraming salamat po sa paghatid sa akin," dagdag ko pa at akmang bababa na nang magsalita siya.

"Can I come in for a moment?"

Napalunok ako. Hindi ko man alam kung anong dahilan, pero pinapasok ko siya sa bahay ko.

"Pasensya na po kayo, maliit lang po ang bahay ko. Ito lang kasi ang pinakamura sa La Trinidad," paghingi ko ng paumanhin bago siya binigyan ng maliit na unan para magsilbing upuan niya.

"I don't mind, hija. Mas maliit pa nga rito ang kinalakhan ko. How are you now?"

Hindi ako sanay na ganito ang paraan niya ng pananalita sa akin. Noon ay kung sumigaw siya ay parang galit na galit siya sa akin dahil sagabal kami sa plano niya para kay Danjer. Hindi ko alam kung anong nagpabago sa isip niya para kausapin ako nang ganito.

"