All Chapters of Guns and Roses: Chapter 51 - Chapter 60

Sa isang masikip na lugar kung saan napapalibutan ng mga bakal na rehas, ang lugar kung saan umiikot ang mga buhay ng mga taong nahatulan ng ilang buwan o taong kaparusahan sa mga krimen na kanilang nagawa, naroon ang isang babaeng may katandaan na na nababalot ng mga tattoo ang katawan. Si Mercedes Verdejo, ang tiyahin ni Rose. Ang taong nagmanipula ng buhay niya. Matalim ang tinging ipinukol nito sa mga nagtutumpukang mga prisoners sa bawat sulok ng seldang iyon. Walang nangahas na salubungin ang mga mata niya sa kadahalinang may kalakip iyon na pagdurusa. Kahit gaano kabigat ang kaso ng lahat ng mga naroon ay hindi sila umuubra sa kanya. "Verdejo, may bisita ka!" Nabaling ang atensyon niya sa pinanggalingan ng boses. Pagkuwa'y tinabig niya ang kamay ng inmate niyang nagmamasahe ng kanyang balikat at tinungo ang pintuan. Lahat ng mga madaraanan niya ay agad na nagsitabihan sa takot na mapagdiskitahan nito. "Sino raw?" "Puntahan mo na lang," iyon lamang ang naging sagot ng puli

Hindi maiwasan ni Rose na mapangiti habang pinagmamasdan ang napakagandang tanawin sa harapan niya habang si Xavion ay nakaalalay sa kanya sa bawat kilos niya. Napakahalimuyak ang simoy ng hangin na pumapalantik sa kanyang mahabang buhok. "Breath in, breath out..." wika ni Xavion sa tabi niya. Sinunod niya naman iyon at mas gumaan ang pakiramdam niya. Halos palagi na lang din kasi siyang nasa loob lang ng bahay at minsan niya lang maramdaman ang ganito kahit pa sa terrace siya. Iba pa rin na nasa labas siya at nakakapaglakad-lakad ng maayos. "How's your feeling?" "Okay na ako, mas gumaan na ang pakiramdam ko. Siguro dala na lang din siguro ng kabagutan sa loob ng bahay. Normal lang din ata 'yon." Xavion nooded. Ilang segundo silang nanatili sa ganoong sitwasyon, dahan-dahang naglalakad, ang mga kamay ni Xavion ay nakahawak sa magkabilaang braso niya para magsilbing lakas niya. Hindi niya mapigilan ang ngiti na sumilay sa kanyang labi. Something tells her that Xavion isn't the

As Nikolas led Xavion to a secluded spot where they could talk privately, nakasunod lang si Xavion nang walang pag-aalinlangan, walang kamalay-malay sa kung ano ang gusto nitong pag-usapan. Nang sila ay nakarating sa isang tahimik na espasyo, humarap si Nikolas kay Xavion, ang kanyang mukha'y nanggagalaiti sa galit. Umiigting ang panga nito habang nakatingin sa kanya. Without warning, sinugod ni Nikolas si Xavion, ang kanyang kamao ay sumalaksak sa panga ni Xavion ng isang matinding suntok. Nagulantang si Xavion, taken aback by the sudden assault, but he quickly regained his composure, his eyes narrowing in confusion and disbelief. "What the hell, Nikolas?" bulalas ni Xavion, rubbing his jaw where Nikolas's punch had landed. "What's gotten into you?" Nikolas glared at him, his fists clenched at his sides as he struggled to contain his anger. "Talagang sinamantala mo ang pagkakataon na matali si Rose sa isang responsibilidad para sa kagustuhan mong makapaghiganti. Huh, Xavion?" Nana

"Wala na po sila..." Namayani ang simpatya sa sistema ni Rose nang mga oras na iyon. They both had no parents pero kung ikukumpara rito ay masyado pa itong bata para maulila. She must be thankful because despite having an evil aunt who raised them, may pamilya pa rin siya at may kapatid pa siya. Nang yumuko na ang bata at sinunggaban ang mga pagkain na ibinigay niya ay hindi niya namalayan na tumulo na ang butil ng luha sa kanyang mga mata at agad niya namang pinalis iyon bago pa iyon mapansin ng mga bodyguards sa tabi niya. Pinakalma niya muna ang kanyang sarili bago binalingan ang dalawa sa tabi niya. "Pwede ba natin siyang dalhin sa Hacienda?" nagsusumaong aniya. Nagkatinginan naman ang dalawa. "Pero, Ma'am. Hindi po pwede," wika ni Lester. "Opo, hindi rin po ito magugustuhan ni Sir Xavion," sang-ayon naman ni Troy. Kumunot ang noo niya. "At bakit? Mas maaalagaan siya sa Hacienda. Hindi ba kayo naaawa sa kanya?" Bumuntonghininga ang dalawa. Sa ganitong sitwasyon, mahihirapan

"Akala ko ba alam mo kung nasaan sila, pinaglololoko mo ba kami, Mercedes?" Umalingawngaw ang baritonong boses ni Don Stevino nang makitang nakakandado na ang pinto ng dating bahay nila Rose at may sign board na na 'For Sale'. Maging si Mercedes ay hindi maintindihan ang nangyayari. Hindi siya maaaring magkamali dahil alam niya ang bahay na ito, kasama siya sa nagpatayo nito. Sa kabila ng maraming taon niya sa kulungan ay matalis pa rin ang kanyang alaala, hindi naman siya ganoon kabilis makalimot. She was certain of their address, yet now, faced with an abandoned home, doubt crept into her mind. "Hindi kaya lumipat na sila? Pero hindi naman sila ganoon kaagad makaka-afford na lumipat sa iba. Lubog na sila sa utang at idagdag pa ang malaking bayarin niya sa ospital kung saan naconfine ang kapatid niya ay imposible ang makalipat sila. Wala naman silang ibang choice. Sa taas ng pride ni Rose na panatilihin ang naiwang alaala ng nanay nila," Kumunot ang noo ng Don sa sinabi niya. "May