All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 271 - Chapter 280

เมื่อได้ยินดังนั้น ภายในห้องประชุมก็เงียบกริบ บรรยากาศพลันเคร่งเครียดขึ้นมาเหล่าประธานแต่ละคนมองหน้ากันบางคนกระซิบกระซาบ บางคนไม่สนใจ และมีบางคนส่งสายตาให้กันประธานเกามองไปรอบ ๆ แล้วพูดขึ้นอีกว่า “แน่นอนว่า ผมไม่มีทางปฏิเสธคุณงามความดีที่ประธานฟู่เจิงมีต่อบริษัท แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เขาถูกปลดออกจากตำแหน่ง แม่ทัพคนหนึ่ง ต่อให้ก่อนหน้านี้ชนะมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้ดันพ่ายแพ้ย่อยยับ จนทำให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายมากมาย ถึงยังไงก็ต้องรับผิดชอบ นอกจากนี้ปัญหามากมายที่อยู่ในนั้น ล้วนเกิดจากชีวิตส่วนตัวของฟู่เจิงทั้งสิ้น ผมอยากให้ทุกท่านที่นั่งอยู่ ณ ที่นี้เข้าใจ เขาอยู่ในตำแหน่งนี้ ทุกคำพูดทุกการกระทำของเขาแสดงถึงภาพลักษณ์ขององค์กร แต่เขาไม่มีทีท่าที่จะนึกถึงองค์กรเลย เอาพวกเราและผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่ไปไว้ตรงไหน?”เมื่อประธานเกาพูดจบ ก็มีคนพูดต่อทันที ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความลังเล “มาเปลี่ยนประธานในช่วงนี้เวลานี้ กลัวว่าบรรดาผู้ถือหุ้นคงไม่เชื่อถือและศรัทธากันง่าย ๆ แน่”“อย่างน้อยก็แสดงถึงท่าทีของเราต่อบรรดาผู้ถือหุ้น และหาคำอธิบายไปให้พวกเขาได้สักข้อ หรือว่าจะปล่อยให้พวกเขาขายหุ้นออก

ฟู่เจิงจ้องเธอเขม็งเขาดูเหมือนน่าสงสารและดูน้อยเนื้อต่ำใจมาก ๆ เหมือนกับเจ้าหมาที่ถูกทอดทิ้งในใจของเวินเหลียงสั่นไหวเล็กน้อย เกือบจะโดนตกเพราะท่าทางนี้ของเขาแล้วรู้ ๆ กันอยู่ว่าเขาเป็นคนขอหย่าก่อนคนที่เขารัก เดิมทีก็ไม่ใช่ตัวเธออยู่แล้วคนที่เขาชอบคือฉู่ซืออี๋เธอเองก็ไม่อยากเหนี่ยวรั้งเขาต่อไปโดยใช้ลูกมาอ้างเวินเหลียงก้มหน้า “เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับที่ว่าคุณเป็นประธานของฟู่ซื่อหรือเปล่า”“ตอนนี้ฉันมีแค่เธอกับลูกแล้ว” ทันใดนั้นฟู่เจิงก็กอดเธอเอาไว้ พร้อมทั้งแนบหน้าไปที่หน้าท้องของเธอ สีหน้าอ่อนโยนอาลัยรักอย่างไม่เคยมีมาก่อนฉากประเภทนี้ เธอในเมื่อก่อนปรารถนาจะเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน เธอในอดีตทำได้ทุกอย่างเพื่อวินาทีนี้แต่ว่าในตอนนี้ใจของเธอกลับเป็นดั่งน้ำนิ่งฟู่เจิงไม่มีทางชอบเธอ เธอเองก็ไม่ยอมทำอะไรโง่ ๆ อีกต่อไปแล้ว“พอลูกคลอดออกมา คุณมาเยี่ยมเขาบ่อย ๆ ได้นะ”ฟู่เจิงแข็งทื่อไปทั้งตัว พลันเงยหน้ามองเวินเหลียง “หมายความว่ายังไง? ลูกคลอดออกมาแล้ว เธอก็ยังจะหย่ากับฉัน?”ไม่รอให้เวินเหลียงตอบ ฟู่เจิงก็ลุกขึ้นพรวด “เธอจะให้ลูกของฉันไปเรียกโจวอวี่ว่าพ่อเหรอ?!”“เรื่อ

“ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้!” ในใจของฟู่เจิงเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก รีบตอบกลับ“อย่าเพิ่งให้อาเหลียงรู้เรื่องนะครับ”“ฉันเข้าใจ”ก่อนออกไป ฟู่เจิงก็กลับไปที่ห้องนอนหลักอีกครั้ง “อาเหลียง ที่บริษัทยังมีงานบางส่วนที่ต้องส่งมอบ ฉันต้องไปสักเดี๋ยว”“ไปเถอะ ที่บ้านมีป้าหวังอยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งคน” เวินเหลียงไม่ได้คิดอะไรมาก …ฟู่เจิงรีบไปโรงพยาบาล ไฟห้องฉุกเฉินยังสว่างอยู่คุณหญิงและป้าแม่บ้านนั่งรออยู่บนเก้าอี้ด้านนอก“คุณย่า!” ฟู่เจิงรีบเดินไปตรงหน้าคุณหญิง เขาเป็นกังวลและร้อนใจสุด ๆ “เกิดอะไรขึ้นครับ? ทำไมจู่ ๆ คุณปู่ถึง...”คุณหญิงถอนหายใจด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ไม่ยอมตอบแต่ป้าแม่บ้านมองฟู่เจิงทีหนึ่ง “วันนี้ตอนเช้าคุณฉู่มาที่บ้าน ไม่รู้ว่าพูดอะไรกับคุณท่าน...จากนั้นคุณท่านก็มารู้เรื่องบริษัทอีก แล้วจู่ ๆ ก็...”ฟู่เจิงเม้มปาก นัยน์ตาประกายความดุเดือดออกมาสายหนึ่ง ก่อนจะสูดลมหายใจลึก ๆ เฮือกหนึ่ง แล้วเดินไปที่ปากทางหนีไฟ ต่อสายโทรออก “เช้าวันนี้ฉู่ซืออี๋ปรากฏตัวไปที่บ้านใหญ่ตระกูลฟู่ รีบไปตามหาตัวเธอเดี๋ยวนี้!”“ครับ”หลังวางสาย ฟู่เจิงก็กลับไปยังพื้นที่นั่งรอ เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

หัวใจของเวินเหลียงหยุดเต้นไปในฉับพลันอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็เริ่มเต้นตึกตัก ๆ ขึ้นมาไม่หยุดคงจะเป็นการกลั่นแกล้งของใครบางคนใช่ไหม?แต่ในช่วงเวลานี้ แฟลตฟอร์มต่าง ๆ ก็ดันทยอยดันข่าวนี้ขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง เธอสุ่มกดเข้าไปอันหนึ่ง ล้วนเป็นรายงานข่าวที่เกี่ยวข้องทั้งสิ้นฟู่เจิงที่อยู่ในข่าว ยังสวมชุดเดียวกับตอนที่ออกไปด้วยฉะนั้น เขาไปโรงพยาบาลจริง ๆคุณปู่ คุณปู่จากไปแล้ว?!คุณปู่ที่รักและเอ็นดูเธอจากไปแล้ว!ข่าวนี้มาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว หัวใจของเวินเหลียงราวกับถูกหมัดหนักต่อยเข้ามาอย่างจัง มิหนำซ้ำยังปล่อยหมัดหนักมาต่อยซ้ำแล้วซ้ำเล่า จมูกเธอฟุดฟิด ขอบตาพลันแดงระเรื่อขึ้นมา น้ำตาคลอเส้นสายตาเลือนรางทั้ง ๆ ที่เมื่อสองสามวันก่อนตอนที่คุณปู่มาหาเธอ สุขภาพยังดีอยู่แท้ ๆ!ทั้ง ๆ ที่สองสามวันก่อนคุณปู่ยังพูดอยู่เลยว่าจะต้องอยู่รอลูกของเธอลืมตาขึ้นมาดูโลก และรออุ้มเหลนอย่างแน่นอน! ทำไมจู่ ๆ ถึง...ไม่ ไม่สิ ยังไม่ทันได้เห็นลูกของเธอลืมตาขึ้นมาดูโลกเลย คุณปู่จะตัดใจจากไปได้ยังไงกัน!เวินเหลียงซี๊ดจมูก ก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่งจากเตียง แล้วตะโกนว่า “ป้าหวังคะ เรียกคนขับรถมาหน่อย ฉันจ

ขอบตาของเวินเหลียงแดงก่ำขึ้นมาอีกแล้ว “หนูไม่เคยโทษคุณปู่เลยค่ะ...”เธอรู้ว่าคุณปู่ก็มีความยากลำบากของตัวเองในตอนแรกที่ฟู่เจิงเข้ารับตำแหน่งประธานบริหารของกรุ๊ป อายุยังน้อยเกินไป คณะกรรมการบริษัทหลายคนไม่ยอมรับเขา เกิดการปะทะกันขึ้นมาต่าง ๆ นานาประธานกรรมการบางคนเอะอะ ๆ ก็ไปร้องเรียนกับคุณท่านหลังคุณท่านสอดมือครั้งแรก ฟู่เจิงขยายการดำเนินงานในกรุ๊ปได้ยากลำบากเป็นอย่างมาก เผชิญกับอุปสรรคซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อเหล่าประธานกรรมการเห็นว่าการร้องเรียนได้ผล สองสามวันทีก็มาหาคุณท่านอีกแล้วนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาคุณท่านก็ไม่สอดมืออีกเขาเองก็เพิ่งได้รู้ในตอนนั้น ในตอนที่ฟู่เจิงเป็นประธานบริหารกรุ๊ปแล้ว ฟู่เจิงไม่ใช่หลานที่เขาจะถ่ายทอดคำสอนสุ่มสี่สุ่มห้าได้ฟู่เจิงต้องยืนหยัดอยู่ในบริษัทให้ได้ ต้องสร้างความน่าเกรงขามให้เพียงพอ เขาเองก็ต้องปกป้องฟู่เจิง สนับสนุนเขาอย่างแน่วแน่ และไม่ขัดขวางเขาเพราะฟังคำพูดของพวกประธานกรรมการ ไม่อย่างนั้นเหล่าประธานกรรมการและบรรดาพนักงานไม่เห็นฟู่เจิงที่อยู่ในตำแหน่งประธานบริหารอยู่ในสายตาแน่นอนและเมื่อเรื่องราวเป็นไปเช่นนี้ คุณท่านจึงทำได้เพียงตอบโต้เล