All Chapters of สตรีขี่ม้าออกศึก: Chapter 621 - Chapter 630

นางหมินจากจวนแม่ทัพไปที่จวนเป่ยหมิงอ๋อง หลังจากได้ยินว่าหวังชิงหลูถูกนำตัวกลับไปบ้านพ่อแม่ จึงไปที่จวนป๋อผิงซีทันทีจ้านเป่ยว่างกำลังเข้าเวร ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เรื่องนี้ เรื่องก่อกวนเป็นเรื่องใหญ่เช่นนี้ นางหมินเลยต้องมา นางปรากฏตัวในจวนป๋อผิงซีด้วยร่างกายที่ "ป่วยมานาน" นางถอนหายใจยาว เรื่องที่ไปที่มานางไม่รู้ แต่จะไปตามหาซ่งซีซีถึงจวนอ๋อง นางคิดว่าต้องเกี่ยวข้องกับจ้านเป่ยว่างแน่ๆฮูหยินป๋อผิงซีไม่ได้พูดอะไรอื่น เพียงบอกนางว่าหวังชิงหลูตั้งท้อง ให้พากลับไปดูแลให้ดีๆนางหมินไม่กล้าถามอะไรอีก แต่นางมีข้อสงสัยอยู่ในใจ การตั้งท้องเป็นเรื่องน่ายินดี แต่ทำไมไปก่อกวนที่จวนอ๋องล่ะ?หวังชิงหลูตั้งท้อง ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านและจ้านเป่ยว่างต่างก็มีความสุขมากในตอนกลางคืน จ้านเป่ยว่างดูแลนางอย่างระมัดระวัง และหวังชิงหลูก็นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาและร้องไห้อย่างเงียบๆ นางยังคงรู้สึกน้อยใจ แต่ถ้าเขาสามารถปฏิบัติต่อนางอย่างจริงใจ ชีวิตนี้ก็ยังไปต่อได้แต่ในที่สุดข่าวที่นางไปตระกูลฝางก็ถูกแพร่สะพัดในสองวันข้างหน้า และก็แพร่สะพัดไปทั่วฮูหยินผู้เฒ่าที่สำคัญกับชื่อเสียงมาตลอดได้เรียกนางไปพบ จากนั้นถามอ

ซ่งซีซีพูดถึงขนาดนี้แล้ว นางจีไม่มีทางจะไม่เข้าใจเรื่องอื่นนางไม่กล้าคิด และไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงอย่างนางจะคิดได้ อย่างน้อยนางสามารถรับประกันได้ว่าจวนป๋อผิงซีไปมาหาสู่กันกับทุกคนอย่างบริสุทธิ์ใจหลังจากที่นางจีจากไป อาจารย์หยูก็เข้ามาปกติแล้วอาจารย์หยูจะไม่ค่อยมาพบพระชายาตามลำพัง แต่ตั้งแต่ที่นางจีเข้ามาเขาก็สังเกตดูอยู่ และฟังอยู่นอกประตูอยู่พักใหญ่ซ่งซีซีรู้ด้วยว่าเขากำลังฟังอยู่ข้างนอก จึงถามว่า "อาจารย์หยูคิดว่าข้าตอบแบบนี้เหมาะสมไหม""เหมาะสมมาก" อาจารย์หยูยกมือไหว้ "พระชายาจะพูดตรงไปไม่ได้แต่หากไม่เตือนสักหน่อยก็ไม่ได้ เพราะทหารที่เขตหนานเจียงหากมิใช่กองทัพตระกูลซ่งก็คือกองทัพเป่ยหมิง"ซ่งซีซีถอนหายใจ "ใช่ ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงไม่สามารถนั่งเฉยๆ ได้ แต่จวนป๋อผิงซีบัดนี้มีนางจีเป็นผู้นำ เรื่องบางเรื่องนางไม่ควรรู้มากไป ไม่งั้นจะทำให้นางตกใจได้""ดังนั้น พระชายาเตือนแบบพอดีเลย" อาจารย์หยูพูดจบ "ข้าน้อยยังมีธุระ"ซ่งซีซีมองดูเขาหันหลังกลับออกไปทั้งอย่างนั้น และตกใจอยู่ครู่หนึ่งโดยคิดว่าเขาเข้ามาเพื่อหารือเรื่องนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าแค่เข้ามาเพื่อชื่นชมนางก็แค่นั้นหรือ?นางหัวเรา

ศิษย์พี่หลัวโกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดนี้ "ยายแก่ ออกไปให้พ้นเลย ข้าทนกับเจ้ามานานแล้ว ข้าเคารพเจ้าเป็นผู้ใหญ่ ใครจะไปรู้ว่าเจ้านี่ไม่ใช่มนุษย์คนเลย ชีวิตนี้ข้าไม่เคยด่าคนแก่เลย ข้าจะเว้นให้เจ้า อย่าบังคับให้ข้ามาตบปากเจ้าระวังคำพูดด้วย ไม่งั้นข้าจะเย็บให้เจ้า"ศิษย์พี่หลัวเคารพผู้เฒ่าและรักเด็ก แต่ก็เป็นคนอยู่แวดวงการต่อสู้มา นางจะเคารพอีกฝ่าย หากอีกฝ่ายได้คืบจะเอาศอก งั้นก็หย่าหาว่านางไม่เกรงใจแล้วแหละคุณนายใหญ่กลอกตาด้วยความโกรธ และฮูหยินเฉิงเอินป๋อรีบช่วยพยุงนางเข้าไป ขณะที่เดินพลางกระซิบ "ท่านแม่อย่าไปทะเลาะเลย อีกหน่อยเดี๋ยวพระชายาเป่ยหมิงอ๋องมา จะเห็นเข้าแล้วก็ไม่ดี""ข้ากลัวนางหรือไง?" คนที่คุณนายใหญ่รำคาญที่สุดก็คือซ่งซีซี "แม้ว่านางจะเป็นพระชายา แต่ก็ไม่สามารถยุ่งเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของจวนเฉิงเอินป๋อได้ แม้แต่พระชายาอ๋องฮวยก็ไม่พูดอะไรเลย นางแค่คนนอกมายุ่งอะไรด้วย"แต่เมื่อฟังเสียงกรีดร้องจากข้างใน คุณนายใหญ่ก็ยังคงสั่นสะท้านอยู่หลายครั้ง "ไหนบอกว่าลูกศิษย์ของหมอมหัศจรรย์ดันอยู่ข้างในหรือ นางทำอะไรอยู่ ทำไมต้องใช้ยากระตุ้นการเจ็บครรภ์ด้วย?"พวกนางเดินขึ้นบันไดหินไป สตรี

สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ หลานเอ่อร์ต่างก็หลั่งน้ำตาด้วยความโศกเศร้าและความขุ่นเคืองหลังจากได้ยินสิ่งที่คุณนายใหญ่พูด เมื่อเห็นว่าพระชายากำลังจะออกไป นางรีบพูดว่า "พระชายา ท่านจวิ้นหม่าต้องการให้ท่านหญิงช่วยพูดให้เขาต่อหน้าฮ่องเต้เพื่อให้เขากลับมาดำรงตำแหน่งเดิม กลับมาเป็นซื่อจื่อ ท่านหญิงไม่เห็นด้วย และบอกว่าเขาไม่คู่ควรกับตำแหน่ง เขาจึงโกรธเลยผลักท่านหญิง ไม่ใช่ความผิดของท่านหญิง คำพูดของคุณนายใหญ่ทำร้ายจิตใจของท่านหญิงมากเกินไป"ซ่งซีซีโกรธมากจนเปิดม่านแล้วเดินออกไป ดวงตาที่เย็นชาของนางจับจ้องไปที่คุณนายใหญ่ คุณนายใหญ่ก็หวาดกลัวกับสายตาอันดุเดือดของนาง แต่คิดดูอีกทีว่าตนเองแก่แล้วและมียศด้วย ต่อให้นางเป็นพระชายาก็ไม่สามารถแทรกแซงกิจการของจวนเฉิงเอินป๋อได้นางจึงยืดหลังให้ตรงทันทีแล้วพูดว่า "พระชายาอยากทำอะไร?"ซ่งซีซีจ้องมองนาง แล้วพูดอย่างเย็นชา "ถ้าให้ได้ยินคำดูถูกท่านหญิงจากปากของเจ้าอีก ข้าจะมัดตัวเจ้าด้วยคำกล่าวหาว่าดูหมิ่นเชื้อพระวงศ์""กล้าดียังไง..."ซ่งซีซีเตะเก้าอี้ออกไป เก้าอี้ชนประตูและล้มลงกับพื้นจนแตกเป็นชิ้นๆ เสียงแตกมาพร้อมกับเสียงเย็นชาของนาง "คอยดูว่าข้าจะกล้าไหม หาก

หลังจากรออีกครึ่งชั่วยาม หลานเอ่อร์ก็ไม่สามารถกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดได้อีก และร่างกายของนางก็เปียกราวกับว่านางถูกดึงออกจากบ่อน้ำ ซ่งซีซีเช็ดเหงื่อให้นางด้วยผ้าเช็ดผ้าและยังคงพูดอยู่ข้างกายนา แต่หลานเอ่อร์เจ็บปวดจนหมดเรี่ยวแรงแล้ว นางฟังอะไรไม่ชัดเจนอีก นางรู้สึกว่าตนเองกำลังจะตายนางพยายามอย่างหนักที่จะลืมตา ดวงตาว่างเปล่าและพยายามพูดออกมาว่า "ให้ตาย... ให้ตายเลยดีกว่า""อย่าพูดเพ้อเจ้อ หมอมหัศจรรย์ดันกำลังจะมา" ซ่งซีซีสำลัก รู้สึกหมดหนทาง นี่เป็นอารมณ์ที่นางกลัวที่สุด ซึ่งหมายความว่านางทำอะไรไม่ได้พระชายาอ๋องฮวยหลั่งน้ำตา "หลานเอ่อร์เป็นเด็กดีนะ อย่าพูดคำท้อแท้แบบนี้ อดทนอีกหน่อย เชื่อฟังท่านพี่เจ้า หมอมหัศจรรย์ดันจะมาแล้ว"หลานเอ่อร์ทำได้เพียงส่งเสียงครวญครางเบาๆ จากปากของนาง และดวงตาก็เปิดกว้างอย่างว่างเปล่า เรี่ยวแรงที่เหลือเล็กน้อยของนางมีไว้ใช้เพื่อต้านทานความเจ็บปวด แต่อวัยวะภายในของนางดูเหมือนจะถูกแทนที่ และนางก็ทนไม่ไหวแล้วภายนอก ในที่สุดคุณนายใหญ่ก็ปิดปากเงียบ และนางเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาตอนแรก นางคิดว่าโดนท้อง เลยจะคลอด แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะส่งผลร้ายแรงเช่นนี้นางไม่ไ