บททั้งหมดของ สตรีขี่ม้าออกศึก: บทที่ 361 - บทที่ 370

"อ๊า?" เซี่ยหลูโม่สะดุ้งครู่หนึ่ง จากนั้นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข "เจ้าเป็นห่วงข้าถูกอาจารย์ลงโทษ เจ้ากำลังเป็นห่วงข้าหรือ""ข้าเป็นห่วงท่านอยู่แล้วนี่ ท่านไม่เคยได้รับความเจ็บจากหมัดแข็งๆ ของศิษย์อาเหรอ?" ซ่งซีซีเลิกคิ้ว"อืม ไม่ค่อยถูกทุบตีมากนัก" เซี่ยหลูโม่คิดถึงเวลาที่เขาในสถาบัน พูดตามตรง ปีหนึ่งก็อยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน หาใช่ว่าไม่เคยถูกทุบตี แต่นี่เกี่ยวกับศักดิ์ศรี แม้ว่าเขาจะถูกทุบตี แต่ก็ไม่สามารถบอกได้"ท่านประพฤติตัวดีมาตลอดเหรอ" ซ่งซีซีถามอย่างสงสัย ในสถาบันว่านซงเหมิน แม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ยังถูกลงโทษมาก่อน เขาจะประพฤติตัวดีกว่าศิษย์พี่อีกด้วยเหรอเซี่ยหลูโม่หันศีรษะและคิดอยู่ครู่หนึ่ง "หลักๆ ก็คือตอนที่ข้าไปสถาบันว่านซงเหมิน พวกเจ้าก็ไม่มาเล่นกับข้า ข้าได้แต่ฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งเท่านั้น อาจารย์เลยพอใจกับข้ามาก"ซ่งซีซีอดไม่ได้ที่จะมองดูเขาด้วยความชื่นชม ในฐานะศิษย์หลานอย่างพวกเขาล้วนถูกศิษย์อาลงโทษมา แต่เขาซึ่งเป็นลูกศิษย์โดยตรงกลับไม่เคยถูกลงโทษเลยไม่น่าแปลกใจเลยที่เขามทักษะการต่อสู้เก่งเช่นนั้น เขาโดดเด่นมากทีเดียวจริงๆในความเห็นนาง ผู้ที่อยู่ในสถาบันว่านซงเ

เหรินหยางอวิ๋นได้ยินคำตอบของนางอย่างว่าง่าย จากนั้นจึงยื่นมือออกไปเรียกนางว่า "มาหาอาจารย์"ซ่งซีซีเดินเข้าไปอย่างเชื่อฟัง และอาจารย์ก็ยื่นมือออกไปแล้วเคาะที่ปลายจมูกของนางซ่งซีซีคร่ำครวญว่า "อาจารย์ มันเจ็บนะ""การลงโทษ!" เหรินหยางอวิ๋นกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "ใครใช้ให้เจ้าพอเจอเรื่องเข้าไม่ยอมบอก นี่ถือว่าลงโทษเบาแล้วนะ"ดวงตาของซ่งซีซีฉายแววด้วยความโศกเศร้า แต่ไม่นานนักก็ถูกปกปิดกลับไป "ข้ารู้แล้ว จะไม่ทำอีก"แน่นอนว่าเหรินหยางอวิ๋นจะไม่เพิกเฉยต่อสีหน้าของนาง และถอนหายใจในใจ ลูกศิษย์ตัวน้อยของเขาผ่านเรื่องพวกนั้น มันต้องห้ามคิด พอคิดแล้วก็ทำให้เขาใจหายเลยนางจับมือนาง ให้นางนั่งข้างเขาแล้วพูดว่า "นิสัยใจคอของเซี่ยหลูโม่ดีกว่าจ้านเป่ยว่างตั้งไม่รู้กี่เท่า ข้าเชื่อว่าเขาจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวังหรือปฏิบัติต่อเจ้าไม่ดี แต่โลกนี้ก็ไม่แน่นอน และใจคนก็เช่นกัน เมื่อก่อนเขาชอบเจ้า เมื่อเขาไม่ได้เจ้าก็คิดถึงเจ้า บัดนี้ได้แต่งงานกับเจ้าตามที่เขาปรารถนาแล้ว ก็ไม่รับประกันว่าเขาจะไม่เบื่อและไปชอบคนใหม่เข้า ผู้ชายไว้ใจไม่ได้สักคนเลย ดังนั้นหากเจ้าชอบเขา ก็ไม่สามารถเปิดใจให้เขาได้อย่างทั้งหมด เ

ดวงตาของซ่งซีซีร้อนขึ้นมา อาจารย์ อาจารย์ต้องการพารุ่ยเอ๋อร์กลับไปที่ภูเขาเหม่ยชานงั้นเหรอ?เหรินหยางอวิ๋นมองไปที่รุ่ยเอ๋อร์ และพูดอย่างมีเลศนัยว่า "ทำไมเจ้าถึงอยากฝึกทักษะการต่อสู้ให้ดีล่ะ""ปกป้องท่านอาของข้า" รุ่ยเอ๋อร์พูดเสียงดัง หลังจากหยุดชั่วคราว เขารู้สึกว่าตนเองมองโลกยังไม่ไกล "เช่นเดียวกับท่านปู่และท่านพ่อของข้า เข้าสู่สนามรบเพื่อปกป้องบ้านเมือง และปกป้องอาณาเขต"เหรินหยางอวิ๋นยิ้ม "ดีๆๆ อายุยังเด็ก แต่กลับมีความฝันที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ แต่การเป็นวีรบุรุษต้องทนต้องอดทนต่อความยากลำบาก เจ้าทำได้ไหม""ข้าทำได้!" รุ่ยเอ๋อร์ยืดอกของเขาให้ตรงและพูดเสียงดัง แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไมซือกงถึงถามเช่นนี้ แต่การตอบเสียงดังย่อมไม่ผิดอย่างไรก็ตาม เขาได้อดทนต่อความยากลำบากทุกรูปแบบแล้ว"ถ้าต้องให้เจ้าแยกจากไปกับท่านอาของเจ้าล่ะ เจ้าก็ทำได้ไหม?" เหรินหยางอวิ๋นถาม"ข้าทำได้...อ๊า!" รุ่ยเอ๋อร์ถอยออกไปสองก้าวทันทีและส่ายหัวโดยไม่รู้ตัว "ไม่ ข้าจะไม่ออกไปจากท่านอาของข้า"ซ่งซีซีก็อาลัยอาวรณ์รุ่ยเอ๋อร์ บัดนี้เขาเป็นบุรุษคนเดียวในตระกูลซ่งแล้ว"อาจารย์ หากเขาต้องการเรียน ข้าจะสอนทักษะการต่อส

ก่อนอื่นนางไปหาหัวหน้าลู่ เพื่อเข้าใจภาพรวมของสถานการณ์ และการกระทำทางฝั่งร้านจิน หัวหน้าลู่ให้นางวางใจ หัวหน้าจ้าวถูกควบคุมตัวเอาไว้ และร้านจินก็ส่งคนจับตาดูว่ามีใครจะออกไป รายงานข่าวหรือไม่ซ่งซีซีเดินไปยังห้องบัญชีด้วยความวางใจสนมฮุ่ยไทเฟยยังตรวจสอบบัญชีไม่เสร็จ แต่ทุกคนในห้องบัญชีก็คุกเข่าลงด้วยความกลัวพื้นที่ไม่เป็นระเบียบ และทุกสิ่งที่สามารถโยนทิ้งบนโต๊ะก็ถูก นางโยนทิ้งไปหมด ยกเว้นสมุดบัญชี และนางยังทุบถ้วยชาไปสองสามใบด้วยซ้ำผมของสนมฮุ่ยไทเฟยยุ่งเหยิงและใบหน้าของนางซีดเผือด เมื่อนางเห็นซ่งซีซีกลับมา ความคับข้องใจและความอัปยศอดสูของนางก็ถึงจุดสูงสุด จากนั้นก็ร้องห่มร้องไห้ออกมา "พวกเขารังแกข้า!"ซ่งซีซีเข้าไปแล้วพูดกับทุกคน "พวกเจ้าลุกขึ้นก่อน นอกจากนักบัญชี คนอื่นๆ ก็ออกไปทั้งนั้น รวมถึงแม่นมเกาด้วย"ที่จวนอ๋องมีนักบัญชีหลายคน ยังมีหัวหน้าบัญชีหนึ่งคน ตอนนี้ล้วนคุกเข่าลงบนพื้นพลางตัวสั่น พวกเขาไม่เคยเห็นไทเฟยที่โกรธเกรี้ยวขนาดนี้มาก่อนคนรับใช้ที่เข้ามารับใช้นั้นต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นลุกขึ้นยืนและทำการไหว้ก่อนออกไปหัวหน้าจ้าวที่ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นนั้น

ซ่งซีซีครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และสั่งนำตัวหัวหน้าจ้าวมาสอบปากคำมีเตาถ่านอยู่ที่ห้องโถงด้านข้าง และมีแท่งไฟกำลังเผาบนเตาถ่าน หลังจากเผาไปสักพัก แท่งไฟครึ่งหนึ่งก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อหัวหน้าจ้าวเห็นฉากเช่นนั้น เขาตกใจมากจนแทบจะฉี่รดกางเกงก่อนคุกเข่าลง "พระชายาท่านอ๋องโปรดยกโทษให้ข้าน้อยด้วย พระชายาท่านอ๋องโปรดไว้ชีวิตให้ข้าน้อยด้วยขอรับ"ซ่งซีซีนั่งตัวตรงและขมวดคิ้ว "ข้าจะเอาชีวิจเจ้าไปทำอะไร แค่ถามเจ้าสักหน่อย เจ้าตอบตามความจริง"หัวหน้าจ้าวพยักหน้าหนัก "ข้าน้อยจะบอกทุกเรื่องที่รู้ขอรับ"ซ่งซีซีหยิบสมุดบัญชีของสินค้าที่ซื้อมาไว้ในมือ "ซื้อสินค้าราคาถูกและหยาบเหล่านี้ ท่านหญิงเจียอี้รู้เรื่องหรือไม่""รู้ขอรับ รู้ขอรับ นางเป็นคนสั่งเองขอรับ""เจ้าได้บอกนางหรือเปล่าว่าวัสดุที่ใช้ในเครื่องประดับทองนั้นหากไม่บริสุทธิ์ และเกิดปัญหาได้ง่าย"หัวหน้าจ้าวกลอกตาไปมาแล้วพูดว่า "ข้าน้อยได้บอกแล้ว แต่ท่านหญิงบอกว่าไม่เป็นไร หากเกิดปัญหาในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ตอนนั้นร้านของเราก็ปิดไปแล้ว"ซ่งซีซีหัวเราะเยาะ "คือจะปิดร้านหรือจะโยนความผิดทั้งหมดใหสนมฮุ่ยไทเฟย?"หัวหน้าจ้าวเงียบไป "นี่...