บททั้งหมดของ สตรีขี่ม้าออกศึก: บทที่ 1261 - บทที่ 1270

ดวงตาของซ่งซีซีเบิกกว้าง นี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกว่าศิษย์อาหล่อเหลา น่ามองมากขนาดนี้แผนที่แผ่นหนึ่งถูกวางไว้ แต่ละคนก็ชะโงกหน้าเข้ามาดู อุโมงค์บนแผนที่นั้นสลับซับซ้อนเหมือนใยแมงมุม แต่มีทางเข้าเพียงสี่ทางเท่านั้นมีสองแห่งทางทิศตะวันออก แห่งหนึ่งทางทิศตะวันตก และอีกหนึ่งแห่งทางทิศใต้ แต่ทางทิศเหนือที่เป็นทางเข้าหมู่บ้านต้าสือนั้น ไม่มีอุโมงค์ทางเข้ากล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ไม่มีทางเข้าอุโมงค์อย่างไรก็ตาม จะพูดตรงๆ ว่าทางเข้ามีสี่ทางเท่านั้นก็ไม่ถูกต้อง แพราะมีทางเข้าหลายทางในภูเขา หากเข้าอุโมงค์จากภูเขาก็จะมีทางออกเพียงสี่ทางเท่านั้น ไม่ว่าจะเข้าตรงจุดไหนในภูเขาก็ตาม ในที่สุดก็จะออกทางทางออกทั้งสี่นี้ก่อนที่พวกเขาจะดูจบ อูโซเว่ยก็วางแผนที่แผ่นที่สองลง ชี้นิ้วลงบนแผนที่ นิ้วชี้อยู่บนสัญลักษณ์ที่เขาทำเครื่องหมายไว้ “หมู่บ้านเหล่านี้ล้วนมีทางเข้า มีทั้งหมด 13 หมู่บ้าน พวกเจ้าลองดู แล้วจำไว้ในใจเร็วๆ ต่อไปเราจะแยกตัวออกไปเฝ้าทางออกทั้งสี่แห่ง รอรับพวกเขา แล้วค่อยส่งคนไปสำรวจหมู่บ้านเหล่านั้น”ความเหนื่อยล้าในร่างกายของซ่งซีซีถูกพัดหายไปสิ้น นางยกนิ้วโป้งให้อูโซเว่ย ประกายในดวงตาเต็

วันนี้อาหารเย็นของเซี่ยหลูโม่ดีขึ้น จางต้าจ้วงไปจับปลาเล็กๆ มาได้ไม่กี่ตัว มันถูกย่างจนดำทั้งด้านในและด้านนอก หลังจากกินเข้าไปในปากเต็มไปด้วยกลิ่นคาวและกลิ่นถ่านสาเหตุที่บอกว่าดีขึ้นคือ กินแล้วอย่างน้อยก็ไม่รู้สึกเลี่ยน แค่รู้สึกคลื่นไส้คืนนี้เห็นคนในถ้ำใหญ่มีจำนวนมากขึ้น มีชายสวมหน้ากากสวมชุดสีดำขึ้นมาบนภูเขาทีละคน และดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะลงมือหลังจากที่เซี่ยหลูโม่กินปลาย่างเสร็จแล้ว เขาก็กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ เฝ้าจับตามองจางต้าจ้วงได้ลงไปที่ถ้ำใหญ่และกำลังคลานคุกเข่าอยู่ พวกเขาเฝ้าสังเกตสถานที่นั้นมาเป็นเวลานาน คนพวกนั้นถ่ายหนักถ่ายเบาอยู่ที่นี่กลิ่นเหม็นน่าสะอิดสะเอียนแต่นี่เป็นสถานที่ลงมือที่ดีที่สุด เพราะปกติแล้วพวกเขาจะมาปลดทุกข์เป็นกลุ่มละสองสามคน สามารถบุกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว จากนั้นลากขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้หลังจากคลานไปได้ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็มีโอกาสลงมือชายสวมหน้ากากสองคนเข้ามาปลดทุกข์ จางต้าจ้วงก้าวไปข้างหน้าทันที และสังหารพวกเขาด้วยการโจมตีสามครั้งเขาแบกใส่ไหล่ข้างละคน แล้วเหาะขึ้นภูเขาอย่างรวดเร็ว กลับไปยังถ้ำเล็กๆเซี่ยหลูโม่เหาะลงมาจากต

เซี่ยหลูโม่และจางต้าจ้วงตามกลุ่มส่งอาหารออกไป เนื่องจากคนที่นี่ไม่มีการปิดบังใบหน้า จู่ๆ มีคนสองคนที่ไม่รู้จักเดินเข้ามา พวกเขารู้สึกแปลกใจ แต่ไม่ได้ถามอะไรบางที อาจเป็นคนมาใหม่ เมื่อครู่ก็อยู่ข้างหลังตลอดเมื่อเปรียบเทียบกับผู้ที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีในหมู่บ้านต้าสือแล้ว กลุ่มคนของเซี่ยทิงหลานนั้นไม่เป็นระเบียบจริงๆอูโซเว่ยกับซ่งซีซีก็กลับไปตามทางที่เข้ามา โดยรักษาระยะห่างไว้ เซี่ยหลูโม่รู้ส่าข้างหน้ามีคน แต่ถึงฝันละเมอก็ไม่กล้าคิดว่าคนเหล่านั้นจะเป็นซ่งซีซีและอาจารย์เขาคิดว่าคนที่นำกลุ่มเป็นหัวหน้า มีหน้าที่ตรวจตรา เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาแอบขโมยเสบียงอาหาร เพราะคนเหล่านี้ดูเหมือนคนที่มาทำงานหนักชั่วคราวซ่งซีซีมองย้อนกลับไปหลายครั้ง แต่นางไม่เห็นเซี่ยหลูโม่ เพราะมีคนมากเกินไป เห็นแต่หัวดำๆ เต็มไปหมด และระยะห่างระหว่างพวกเขาค่อนข้างไกลนางหันกลับไปมองตลอด เพราะได้ยินเพียงเสียงของจางต้าจ้วง ไม่ใช่เสียงของเขาเสิ่นว่านจือกระซิบข้างหูของนาง “วางใจเถอะ ตอนนั้นที่เกิดความวุ่นวาย มีคนสองคนแอบเข้ามาในกลุ่มของเรา แม้ว่าจะมองเห็นได้ไม่ชัดเจน แต่พวกเขาก็น่าจะเป็นท่านอ๋องกับจางต้าจ้

ในหลูโจวมีร้านแห่งหนึ่งชื่อตึกหย่งเล่อ ตั้งตระหง่านริมแม่น้ำหลูโจว ผู้ที่มาใช้จ่ายที่ถนนหย่งเล่อล้วนมีแต่คนร่ำรวยหรือไม่ก็ผุ้สูงศักดิ์แต่มุมซ้ายของถนนหย่งเล่อ หันหน้าไปทางท่าเรือ มีสถานที่ว่างๆ รกๆ จะมีพ่อค้าแม่ค้ามาตั้งแผงขายของทุกวันมีทั้งคนขายข้าว คนขายขนมงา และคนขายเกี๊ยว ของที่นี่ถูกและดี ที่มาหาอาหารที่นี่ส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านธรรมดาและคนงานรับจ้างที่ท่าเรือด้านนอกแต่ละแผงมีโต๊ะเตี้ยๆ ตั้งอยู่ไม่กี่ตัว และมีม้านั่งเล็กๆ หลายตัวไว้ให้ผู้มารับประทานอาหารสามารถนั่งกินอาหารได้ที่นี่พลุกพล่านมาก ผู้คนพูดถึงทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องกิจการบ้านเมือง สำหรับคนธรรมดา สิ่งนั้นอยู่ไกลเกินไปในหมู่พวกเขามีสองคนนั่งอยู่หน้าแผงขายเกี๊ยว เสื้อผ้าของพวกเขาค่อนข้างเรียบง่ายและธรรมดา หนึ่งในนั้นสวมเสื้อบุผ้าฝ้ายสีเทาและหมวกสีขาวชายอีกคนหนึ่งอายุประมาณสี่สิบปี สวมเสื้อผ้าผ้าหยาบสีเขียว ในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่หนาวเย็น เสื้อผ้าของเขาดูค่อนข้างบางเล็กน้อย แต่หลังจากกินเกี๊ยวไปหนึ่งชาม เหงื่อเม็ดเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขาหลังจากกินอาหารเสร็จวางชามลง ชายในเสื้อบุผ้าฝ้ายสีเทาก็พูดว่า “แบบนี้ ไม่สน

ปฏิบัติการฉับพลัน คนกลุ่มหนึ่งตรงไปที่ถนนทางทิศเหนือของหมู่บ้านต้าสือ ซึ่งเป็นทางเข้าไปในหมู่บ้านแต่แน่นอนว่าก่อนที่กลุ่มนี้จะเคลื่อนไหว กลุ่มอื่นๆ ได้เข้าสู่ภูเขาแล้ว โดยโจมตีจากด้านหน้า ซ้ายและขวา ซึ่งได้วางแผนล้อมจับพวกเขาไว้ทุกด้านแล้วอย่างไรก็ตาม การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะต่อสู้เนื่องจากพท้นที่กว้างขวาง ศัตรูคุ้นเคยกับภูมิประเทศที่เป็นภูเขามากกว่า โชคดีที่อูโซเว่ยพาคนล่วงหน้ามาปิดกั้นทางเข้าเส้นทางลับในหมู่บ้านต้าสือ บังคับให้พวกเขาต่อสู้ต่อไปจางต้าจ้วงยังแวะช่วยสองคนก่อนหน้านี้ที่ถูกจับมัดด้วย ให้เขาช่วยตามหาคนเหล่านั้น และเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาออกจากหมู่บ้านต้าสือโดยไม่มีอาวุธทั้งสองคนนั้นในที่สุดก็ได้รับการช่วยเหลือ พวกเขาทั้งหนาวทั้งหิว เมื่อรู้ว่ามีการต่อสู้กันข้างนอก พวกเขาจึงรีบลนลานไปพบคนที่อาศัยอยู่บนภูเขา พาพวกเขาอพยพออกไปแต่พวกที่ทำงานหนักเหล่านี้เป็นคนจำนวนน้อยเสมอ จริงๆ แล้วที่นี่มีทหารส่วนตัวถึงห้าพันคน ดังนั้นการต่อสู้จึงค่อนข้างยากไม่กี่ชั่วยามต่อมา กลุ่มที่สองได้ยึดครองหมู่บ้านต้าสือ ตัดเสบียงอาหาร บังคับพวกเขาขึ้นภูเขา ตราบใดที่ยึดอาหารได้