บททั้งหมดของ สตรีขี่ม้าออกศึก: บทที่ 1001 - บทที่ 1010

ที่จางฉีเหวินไหว้ครูเพื่อเรียนศิลปะการต่อสู้ ข้อแรกคือเขาชอบศิลปะการต่อสู้ ข้อที่สองเพราะเขาต้องการได้รับการเลื่อนตำแหน่งแต่เขามีความอดทนมากพอ หากสามปีไม่ได้ผล งั้นก็รอห้าปี หากห้าปีไม่ได้การก็รอสิบปี ทำงานอยู่ข้างกายฮ่องเต้ให้ยิ่งนานงั้นยิ่งมีประสบการณ์มากขึ้น ถ้าเขาไม่ยอมแพ้ สักวันหนึ่งเขาก็จะประสบความสำเร็จแน่นอนว่าเขามีเป้าหมายของตนเองด้วย โดยมุ่งมั่นที่จะเป็นรองหัวหน้าหน่วยและหัวหน้าหน่วยภายในสามหรือห้าปีดังนั้นเมื่อฝ่าบาทเรียกเขาไปเข้าเฝ้า โดยแต่งตั้งเขาเป็นรองผู้บัญชาการองครักษ์ซวนเท่ ทำให้เขาตกตะลึงไปเขาไม่เคยเสียท่าในท้องพระโรงเลย นี่เป็นครั้งแรกเป็นอู๋เยว่ที่เตะเขาข้างๆ และดุเขาด้วยรอยยิ้มว่า "มัวแต่เหม่อลอยอะไรกัน ยังไม่รีบขอบพระทัยฝ่าบาท"เขาเอามือที่สั่นเทาค้ำพื้น จากนั้นก้มลงเพื่อกราบไหว้ "กระหม่อมขอบพระทัยที่ฝ่าบาททรงเลื่อนตำแหน่งให้ กระหม่อมจะภักดีต่อฝ่าบาท และทุ่มเทความพยายามทั้งหมดของกระหม่อมอย่างแน่นอนพะย่ะค่ะ"จักรพรรดิ์ซูชิงชอบได้ยินคำพูดเหล่านี้มาก และพูดด้วยรอยยิ้ม " อู๋เยว่ พาเขาออกไป ให้ลูกน้องของเจ้าไปขอสุราจากเขาได้เลย"พวกเขาทั้งสามได้รับการเลื่

ซ่งซีซียอมรับความจริงข้อนี้มานานแล้ว และถามกุ้นเอ๋อร์ว่า "มีใครมารับศพของนางกลับหรือไม่?""ใต้เท้าขงบอกว่าได้ไปหาครอบครัวพ่อแม่ของนางมาแล้ว พ่อแม่ของนางไม่อยู่แล้ว มีพี่ชายและพี่สะใภ้คอยดูแลบ้าน โดยบอกว่าผู้หญิงที่โดนทอดทิ้งยังฆ่าตัวตายด้วยวิธีจมน้ำตายเช่นนั้นเป็นลางร้าย ไม่ยอมมารับนางกลับ""ครอบครัวสามีของนางล่ะ" หลังจากที่เสิ่นว่านจือถามออกมา นาวก็รู้สึกว่าคำถามนี้เป็นส่วนเกิน ในเมื่อถูกหย่าแล้วจะมารับนางได้อย่างไร"ครอบครัวของสามีนางอีกไม่กี่วันก็จะแต่งภรรยาใหม่ จะช่วยจัดงานศพให้นางได้อย่างไร"เสิ่นว่านจือขมวดคิ้ว "แต่งงานกับคนใหม่เร็วขนาดนี้ ไอ้ผู้ชายชั่วนี้ยังมีหัวใจอยู่หรือเปล่าเนี่ย?"ซ่งซีซีกล่าวว่า "เกรงว่าถูกใจกันมาตั้งนานแล้ว"ทันใดนั้นเสิ่นว่านจือก็คิดขึ้นมาว่า "แม่นางเย็บปักคนนั้นถูกหย่าเพราะไม่มีลูก แล้วนางมีสินเดิมหรือเปล่า? สินเดิมก็ถูกสามีนางได้เอาไปใช้แล้วนี่"ซ่งซีซีกล่าวว่า "ต่างก็เป็นสามัญชนธรรมดา จะมีสินเดิมอันมีค่าที่ไหนกัน ต่อให้มี ตั้งหลายปีแล้วก็คงใช้หมดแล้ว ข้าได้ยินมาว่าแม่นางปักเย็บคนนั้นมีฝีมือเก่งาก ปกติแค่ลำพังงานฝีมือก็ทำเงินไม่น้อย น่าเสียดายก็ใ

ซ่งซีซีขมวดคิ้ว "ทำไมนางถึงไปที่นั่นได้เล่า"โรงงานเย็บปักซู่เจินเคยประกาศต่อโลกภายนอก เป็นสถานที่รับผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้งและไม่มีที่ไป ทั้งยังไม่สามารถหาเลี้ยงชีพได้ระยะหนึ่ง แม้ว่าเจียอี้จะถูกหย่าแล้ว แต่นางก็ไม่ถึงขั้นเลี้ยงตนเองไม่ได้ เท่าที่ซ่งซีซีรู้ เจียอี้มีบ้านพักและร้านค้าหลายแห่งและแม้จะหย่าร้างแล้ว นางก็ยังสามารถมีชีวิตที่หรูหราต่อไปได้คนใช้ของตระกูลหลี่กล่าวว่า "นางบอกว่าไม่มีที่ไป เอะอะโวยวายจะเข้าไปให้ได้ ยังด่าฮูหยินด้วย โดยบอกว่าตั้งโรงงานไว้เพื่อรับผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้ง งั้นนางก็ตรงตามเงื่อนไข ถ้านางไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปละก็ งั้นที่ก่อตั้งโรงงานนั้นไว้ก็แค่เสแสร้ง แกล้งทำเป็นมีเมตตา ฮูหยินถูกยั่วให้โมโหเลยสั่งข้าน้อยมาบอกพระชายาและคุณหนูเสิ่นสักหน่อยเจ้าค่ะ"เมื่อเสิ่นว่านจือได้ยินว่าหลี่ฮูหยินถูกรังแก นางจะยอมทนได้ยังไง และพูดขึ้นทันทีว่า "ข้าจะไปเดี๋ยวนี้"เจ้ากรมหลี่มักจะพูดเสมอว่าหลี่ฮูหยินเป็นผู้หญิงห้าวๆ แต่หลี่ฮูหยินมีเหตุผล เมื่อเจอกับเจียอี้ที่ชอบเอาแต่ใจงี่เง่าก็รับมือยากเช่นกัน โดยเฉพาะตอนนี้เจียอี้ถูกไล่ออกจากบ้าน นางก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว แต่หลี่

เมื่อเจียอี้เห็นซ่งซีซีและคนอื่ๆ ขยิบตาให้กัน นางก็ใจร้อนขึ้นมาทันที โดยไม่สนว่าซ่งซีซีจะเป็นคนที่นางจะไปมีเรื่องได้หรือไม่ ก็ตะโกนเสียงดังว่า "พวกเจ้าต่างก็จอมปลอมจริงๆ ไม่อยากรับผู้หญิงที่ถูกรังแกและทอดทิ้งอย่างแท้จริงด้วยซ้ำ มาแกล้งทำเป็นใจดี ข้าจะไปเปิดโปงพวกเจ้าเดี๋ยวนี้"นางตะโกนแบบนี้ แต่กลับไม่ได้ลุกขึ้น ยังนั่งจ้องมองหลี่ฮูหยินด้วยความโกรธซ่งซีซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นการกระทำของอีกฝ่าย ในตอนแรกที่ได้ยินสาวใช้ของหลี่ฮูหยินมารายงาน นางคิดว่าเจียอี้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาแต่พอเห็นสภาพของนางที่โรงงาน ก็รู้สึกว่ามันคงไม่ใช่อย่างที่คิดตอนนี้เห็นนางเอาแต่อาละวาด แต่ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่แม้แต่ขยับก้น มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ? คงไม่ใช่นางถูกไล่ออกจากบ้าน และใช้ชีวิตอย่างยากลำบากจริงๆ เหรอ"ได้ยินว่าเจ้าวางแผนที่จะเปลี่ยนชื่อโรงงานเย็บปักซู่เจินของเราเหรอ" เสิ่นว่านจือก็รู้สึกถึงว่ามีบางอย่างผิดปกติ และน้ำเสียงของนางก็ไม่ได้ก้าวร้าวนัก หลักๆ คือเมื่อเห็นนางอยากจะทำตัวกำเริบเสิบสานแต่ทำไม่ได้ก็รู้สึกน่าขันเจียอี้เบะปาก "ข้าแค่คิดว่ามันเป็นลางร้ายที่จะตั้งชื่อด้วยชื่อของคนตาม

เมื่อซ่งซีซีเห็นเขาวันนี้ได้กลับมาเร็ว ก็ยิ้มหวาน และเลิกคิ้ว "คดีจัดการเสร็จแล้วหรือ?""เปล่า แต่ไม่อยากอยู่ดึกคืนนี้" ดวงตาของเซี่ยหลูโม่สบกับนาง และมีสีหน้าอ่อนลงอย่างไม่รู้ตัว เขาเดินไปนั่งลงข้างๆ ซ่งซีซีด้วยรอยยิ้มอาจารย์หยูสั่งให้คนใช่ชงชา "คอจะลุกไฟอยู่แล้ว ไปทำน้ำชารี่ มาชงน้ำมะนาวมาให้หน่อย""วันนี้อาจารย์หยูยุ่งอะไรมาเหรอ? ถึงขั้นเสียงแหบแห้งไปด้วย" เสิ่นว่านจือถามด้วยรอย"ไปซื้อร้านค้าแล้วต่อรองราคาด้วย" หลังจากที่อาจารย์หยูคารวะซ่งซีซีเสร็จก็นั่งลงนางไม่สนใจเรื่อวซื้อร้านค้า ดังนั้นเสิ่นว่านจือจึงรีบถามเซี่ยหลูโม่ว่า "เมื่อกี้ท่านอ๋องบอกว่ารู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเจียอี้ มันยังไงกันเหรอ?"เซี่ยหลูโม่กล่าวว่า "แต่เดิมนางก็ไม่มีเงินมากนักอยู่แล้ว ตอนที่สืบสวนคดีกบฏของเซี่ยอวี้นและพบว่าเงินทั้งหมดที่ทำโดยร้านค้าของเจียอี้นั้นเป็นของเซี่ยอวี้น และร้านค้ที่ร่วมกับพวกฮูหยินและฉีกุ้ยไทเฟย เต๋อกุ้ยไทเฟยนั้นก็ถูกพันพัวด้วย ก่อนหน้านี้เคยสอบสวนมารอบหนึ่งแล้ว แต่ตราบใดที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับดคีนี้ก็ถูกปิดร้านหมด นางยังมีร้านส่วนตัวสองแห่ง แต่น่าเสียดายมันอยู่ใต้ชื่อฝู้หม่ากู้ ห