Mag-log inLibrary
Maghanap
Lahat ng Kabanata ng Binili Ako Ng Isang Bilyonaryo: Kabanata 11 - Kabanata 20
109 Kabanata
Chapter 11
Nakarating kami sa restaurant na sinabi niya. Nasa loob ito ng malaking hotel. The name of the hotel is Casa La Vida, pagpasok pa lang namin bumungad na sa akin ang pinaka-magandang lugar na nakita ko ngayong araw. Pinagmasdan ko rin ang ibang mga tao na naglalakad, nagtaka akong tumingin sa kasuotan nila dahil mukhang mag-attend ng party.“Anong meron? Party ba ang pupuntahan natin?” bulong ko sa kanya. Nakahawak ako sa braso niya at siya naman sa kamay ko. Para nga talaga kaming couple kung umasta, ewan ko ba kung bakit ito naisip ni Diego. Tumango si Diego at bumaling sa akin. "Yes, a bachelors party." Hindi na ako nagsalita pa ulit, dumiretso na kami sa isang elevator na walang tao, kaming dalawa lang.Mukhang kilalang-kilala siya rito dahil halos lahat ng nakakita sa kanya ay binabati siya. Huwag niyang sabihin na siya ang may ari ng hotel na ito or isa na naman sa kaibigan niya.Bumukas ang pintuan, huminto kami sa 25th floor, nalula pa ako sa sobrang taas. Bumungad sa amin ang
Magbasa paChapter 12
Ang sinabi sa akin ni Diego kanina na hindi niya ako iiwan sa tabi niya, ito ako ngayon hindi siya kasama. "So, gaano na kayo katagal magkakilala ni Diego?" tanong sa akin ni Lucy, isa sa girlfriend ng kaibigan ni Diego.Lahat sila ay maraming tinatanong sa akin nang may kausap ang mga lalaki, at naiwan kaming mga babae sa malaking table. Wala akong choice kundi ang makisama sa mga sosyal na mga taong ito. "Bago lang," tipid kong sagot. Nahihiya pa rin ako dahil ramdam na ramdam kong hindi ako nababagay na makasama sa kanila."What do you mean, bago lang? As in, hindi pa matagal?" tanong ng isa, nakalimutan ko ang pangalan niya.Paano ko ba sasabihin na hindi ako mahuhusgahan? Ginamit lang ako ni Diego para may makasama siya rito o bibilhin ako ni Diego para maging asawa niya? Syempre, hindi iyon ang sasabihin ko dahil kahihiya iyon sa amin ni Diego. "Six months," I said. Mukhang naniwala naman sila. Hanggang sa iba't iba na ang usapan, tanong lang din ako nang tanong na pwedeng s
Magbasa pa13
Ilang oras pa ang lumipas nagiging wild na lahat, maliban siguro sa akin. Nakaupo ako habang pinagmasdan ang mga kaibigan ni Diego na nag-iingay, kasama siya. Tahimik lang ako habang katabi si Diego, umiinom din naman ako pero hindi marami dahil baka malasing kaming pareho ni Diego. “Diego, you better pour your glass more!” Umiling si Diego sa binigay ni Mike.“Magmamaneho pa ako—”“Magpasundo na lang kayo, come one bro. Don’t be KJ, Janella tell your lover boy to enjoy. Laging problema sa trabaho iniisip ng kaibigan namin kaya hindi na nakakapagsaya. Nagpasalamat nga kami dahil nandyan ka na. Deserve niya sumaya kahit ngayong gabi! Come on!” Natahimik ako sa sinabi ni Mike. Is it true? Minsan lang siya nakapag-saya kasama ang mga kaibigan. He looked at me kaya napatingin na rin ako sa kanya. “Huwag kang pumayag, walang magmamaneho.” Bulong niya sa akin. Hinawakan ko ang kamay niya at ako na mismo ang kumuha ng alak para lagyan ang baso niya, kumunot naman ang noo ni Diego. “What ar
Magbasa pa14
“Hindi ka ba aalis?” tanong ko sa kanya. Kanina niya pa ako sinamahan dito sa hospital, hanggang ngayon ay hindi pa tapos si Tatay. “Tinapos ko lahat ang ginawa ko para rito. Here, kumain ka muna. Pinadalhan ko na rin ng dinner ang family mo kaya huwag ka ng mag-alala.” He sat down beside me after he gave me the food. Pinagmasdan ko siya. Ano bang ginagawa niya? Nag-aantay pa rin ba siyang umuoo ako sa offer niya? “Diego,” tawag ko. Tumingin naman siya sa akin at saka ako umiwas ng tingin sa kanya. I held his right hand na ikinagulat niya. “May sasabihin ako sa iyo.”“What is it?” seryosong tanong niya pero nababakas sa mukha ang kaba. He was about to get off his hand from me pero hinawakan ko ito ng mahigpit. “Bakit? May problema ba sa sasabihin mo?” he asked. I bit my lower lip dahil hindi na yata mapinta ang mukha niya.“Nothing. I just want to say that I am now accepting the offer.” Kumunot ang noo niya kaya nagtaka ako. Bakit? Ayaw niya ba? “Why? I am accepting the offer, wala
Magbasa pa15
Umalis na kami ni Diego sa hospital, naiwan sina Mom at dalawa kong kapatid dahil wala rin namang klase ang dalawa kaya pinaiwan ko muna sila para tulongan si Nanay. Hindi alam kung kailan magigising ang ama ko pero sana umabot siya sa kasal ko. Nag-uusap sina Diego kanina at si mom tungkol sa kasal kung kailan pero wala pa kaming plano ni Diego. Tahimik lang kaming dalawa sa loob ng kotse, wala rin naman akong sasabihin. “I have something to do at night.” Bumaling ako sa kanya nang magsalita siya. Bakit siya nagpapaalam. “Okay,” I simply replied. I heard him sigh. “When I came back, we will talk about the marriage.” Anong sasabihin ko? Bakit ba wala akong masabi ngayon? Tama ba talaga ang gagawin ko? Kaso kung aatras ako baka magtaka ang pamilya ko. “We’re here,” he added as we arrived in the house. “Mag-ingat ka sa biyahe. Pupuntahan ko sina mom mamaya, okay lang ba na magluto dito sa bahay para sa kanila?” Nahihiya kong tanong. Baka kasi bawal ako gumalaw ng mga gamit niya.
Magbasa pa16
Nagsi-alisan lahat ng katulong na nasa kusina kanina. Nasamay pintuan ako, nagiintay na pumasok si Diego. Ako na iyong nahihiya, gusto kong palitan ulit ang table na ginawa nila Mina kahit ilang minuto lang. Ano na lang ang iisipin ni Diego kapag nakita niya ang table na ganoon ang arrangement? Hindi naman kami mag-date.” Todo na iyong kaba ko nang makitang bumaba na si Diego mula sa kotse niya. Inilagay ko ang dalawa kong kamay sa likod ko na magkahawak dahil sa sobrang kinakabahan ako. I gulped twice when he walked towards me and his eyes was serious while looking at me. I smiled slowly nang tingnan niya ako mula ulo hanggang paa at bumalik ulit sa mukha ko. “You…you look beauiful tonight, Janella.” Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nilalamig ako dahil sa sinabi niya at sa boses husky nito habang sinasabi niya iyon. Totoo ba? Simple lang ang ayos ko ngayon pero hindi ko rin talaga alam sa sarili ko kung bakit ako nag-aayos. Sabay kaming napatigil nang biglang namatay a
Magbasa pa17
Kinuha ko ang kutsara na hawak niya at ako na mismo ang sumubo sa cake. He was about to feed me pero dahil sa gulat ko sa ginawa niya, naitulak ko siya nang bahagya. “I’m sorry. I can do it, actually.” I averted my gaze from him. I can see he gulped before sitting down to his seat again. Nahihiya ako sa ginawa ko. Gusto kong sapukin ang sarili ko dahil sa pagtulak kay Diego, hindi ko dapat ginawa iyon pero dahil lang din nagulat ako sa ginawa niya. “Shall we start?” he asked. Tumingin ako sa kanya na nahihiya pa rin. “Kailan mo gustong ganapin ang kasal natin?” Napaisip ako. Imbis na isipin ang nangyaring kahihiyan ko ngayong gabi, mabuti na rin na pinalitan niya na ang topic namin. “Hindi ko rin alam. Pwede namang ikaw na ang magbigay ng petsa,” mahina kong sabi sa kanya.&n
Magbasa pa18
Dumating ang araw na nagising na ang ama ko kaya nasa hospital kaming lahat, kasama si Diego. Nahihirapan pa rin siyang magsalita pero iyon lang naman ang problema. Sabi ng doctor, dahan-dahan na siyang gumagaling kaya we can expect na tuloy-tuloy ang recovering niya. Hindi ko pa nga nasabi kay tatay na ikakasal na ako dahil hindi pa naman siya nakapagsalita. Kaya ang ginawa muna namin nila nanay ay maghanda para sa kasal. “Sa tingin mo, magagalit kaya si tatay kung sabihin ko sa kanya?” tanong ko kay Diego. Lumabas na kami ng hospital at sinabi ni Diego kay Tatay na sa kanila muna kami manirahan, hindi ito sumagot kahit tango kaya wala na rin naman siyang magagawa dahil tama lang din na malapit sila sa akin. “He won’t get mad, I am sure of that.” Bumaling ako sa kanya. Hindi ko pa rin maisip
Magbasa pa19
He stopped and looked at me seriously. Ilang minuto ang lumipas hindi niya ako sinagot hanggang sa tumunog ang cell phone niya at sinagot ito. “Excuse me—I need to take this call.” Hindi ako tumango at hinayaan ko lang siyang lumabas sa sasakyan. Pinagmasdan ko siyang nakikipag-usap sa kung sino at mukhang seryosong-seryoso rin. Nang matapos siya, bumalik siya sa loob at ako naman ay tahimik lang. Hindi na dapat ako nagtanong ng ganoon dahil alam kong wala iyon sa kasunduan na tanungin ang personal na mga bagay tungkol sa buhay niya. I should shut my mouth and sit back. Hahayaan ko na lang siguro ang curiousity ang kakain sa akin. “About your question—” “No. I mean—hindi mo na dapat sagutin iyon dahil hindi naman kailangan at importante. Pasensya na kung nagtanong ako.” Yumuko akonang bahagya sa kanya. He heaved a sigh and looked at me. Napakurap tuloy ako dahil ang lapit ng mukha niya sa akin. “Bakit?” nauutal kong tanong. “Sasagutin ko ang tanong mo pero hindi ngayon. Ang maha
Magbasa pa20
Habang nasa biyahe, hindi nagsalita si Nanay at ang dalawa kong kapatid na nasa likod. Pansin ko naman sila na tumitingin sa akin kahit hindi ako nakatingin sa kanila at alam kong gusto nilang magtanong sa akin. Umalis agad ako pagkatapos naming mag-usap ni Diego kanina, hindi niya rin naman ako hinabol at mabuti na rin iyon. Nang makarating kami sa bahay, tahimik pa rin silang tatlo. Tinulongan ko si Nanay na ayusin ang pwesto ni Tatay sa living room. “Sweetie?” Huminto ako at bumaling kay Nanay, umiwas siya ng tingin. “Kumusta ka? Gusto mo bang mag-usap tayo?” mahinang tanong niya. Ngumiti ako ng tipid at lumapit sa kanya pagkatapos kong ayusin si Tatay sa living room. “Mom, I am fine. Ako na po magluluto ng hapunan, ano bang gusto ninyo?” tanong ko. Lumapit ang dalawang kapatid sa akin at nagulat akong may ibinigay sila sa akin sabay na cell phones. “Ano ito? Saan ninyo nakuha ang mga ito?” Nakakunot noo kong tanong. “Ibabalik na namin kay brother Diego. Binigay niya ito sa ami
Magbasa pa