19

He stopped and looked at me seriously. Ilang minuto ang lumipas hindi niya ako sinagot hanggang sa tumunog ang cell phone niya at sinagot ito. “Excuse me—I need to take this call.” Hindi ako tumango at hinayaan ko lang siyang lumabas sa sasakyan. Pinagmasdan ko siyang nakikipag-usap sa kung sino at mukhang seryosong-seryoso rin.

Nang matapos siya, bumalik siya sa loob at ako naman ay tahimik lang. Hindi na dapat ako nagtanong ng ganoon dahil alam kong wala iyon sa kasunduan na tanungin ang personal na mga bagay tungkol sa buhay niya. I should shut my mouth and sit back. Hahayaan ko na lang siguro ang curiousity ang kakain sa akin.

“About your question—”

“No. I mean—hindi mo na dapat sagutin iyon dahil hindi naman kailangan at importante. Pasensya na kung nagtanong ako.” Yumuko akonang bahagya sa kanya. He heaved a sigh and looked at me. Napakurap tuloy ako dahil ang lapit ng mukha niya sa akin. “Bakit?” nauutal kong tanong.

“Sasagutin ko ang tanong mo pero hindi ngayon. Ang maha