Umalis na kami ni Diego sa hospital, naiwan sina Mom at dalawa kong kapatid dahil wala rin namang klase ang dalawa kaya pinaiwan ko muna sila para tulongan si Nanay. Hindi alam kung kailan magigising ang ama ko pero sana umabot siya sa kasal ko. Nag-uusap sina Diego kanina at si mom tungkol sa kasal kung kailan pero wala pa kaming plano ni Diego. Tahimik lang kaming dalawa sa loob ng kotse, wala rin naman akong sasabihin. “I have something to do at night.” Bumaling ako sa kanya nang magsalita siya. Bakit siya nagpapaalam. “Okay,” I simply replied. I heard him sigh. “When I came back, we will talk about the marriage.” Anong sasabihin ko? Bakit ba wala akong masabi ngayon? Tama ba talaga ang gagawin ko? Kaso kung aatras ako baka magtaka ang pamilya ko. “We’re here,” he added as we arrived in the house. “Mag-ingat ka sa biyahe. Pupuntahan ko sina mom mamaya, okay lang ba na magluto dito sa bahay para sa kanila?” Nahihiya kong tanong. Baka kasi bawal ako gumalaw ng mga gamit niya.
Nagsi-alisan lahat ng katulong na nasa kusina kanina. Nasamay pintuan ako, nagiintay na pumasok si Diego. Ako na iyong nahihiya, gusto kong palitan ulit ang table na ginawa nila Mina kahit ilang minuto lang. Ano na lang ang iisipin ni Diego kapag nakita niya ang table na ganoon ang arrangement? Hindi naman kami mag-date.” Todo na iyong kaba ko nang makitang bumaba na si Diego mula sa kotse niya. Inilagay ko ang dalawa kong kamay sa likod ko na magkahawak dahil sa sobrang kinakabahan ako. I gulped twice when he walked towards me and his eyes was serious while looking at me. I smiled slowly nang tingnan niya ako mula ulo hanggang paa at bumalik ulit sa mukha ko. “You…you look beauiful tonight, Janella.” Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nilalamig ako dahil sa sinabi niya at sa boses husky nito habang sinasabi niya iyon. Totoo ba? Simple lang ang ayos ko ngayon pero hindi ko rin talaga alam sa sarili ko kung bakit ako nag-aayos. Sabay kaming napatigil nang biglang namatay a
Kinuha ko ang kutsara na hawak niya at ako na mismo ang sumubo sa cake. He was about to feed me pero dahil sa gulat ko sa ginawa niya, naitulak ko siya nang bahagya. “I’m sorry. I can do it, actually.” I averted my gaze from him. I can see he gulped before sitting down to his seat again.Nahihiya ako sa ginawa ko. Gusto kong sapukin ang sarili ko dahil sa pagtulak kay Diego, hindi ko dapat ginawa iyon pero dahil lang din nagulat ako sa ginawa niya. “Shall we start?” he asked. Tumingin ako sa kanya na nahihiya pa rin. “Kailan mo gustong ganapin ang kasal natin?”Napaisip ako. Imbis na isipin ang nangyaring kahihiyan ko ngayong gabi, mabuti na rin na pinalitan niya na ang topic namin. “Hindi ko rin alam. Pwede namang ikaw na ang magbigay ng petsa,” mahina kong sabi sa kanya.&n
Dumating ang araw na nagising na ang ama ko kaya nasa hospital kaming lahat, kasama si Diego. Nahihirapan pa rin siyang magsalita pero iyon lang naman ang problema. Sabi ng doctor, dahan-dahan na siyang gumagaling kaya we can expect na tuloy-tuloy ang recovering niya. Hindi ko pa nga nasabi kay tatay na ikakasal na ako dahil hindi pa naman siya nakapagsalita. Kaya ang ginawa muna namin nila nanay ay maghanda para sa kasal.“Sa tingin mo, magagalit kaya si tatay kung sabihin ko sa kanya?” tanong ko kay Diego. Lumabas na kami ng hospital at sinabi ni Diego kay Tatay na sa kanila muna kami manirahan, hindi ito sumagot kahit tango kaya wala na rin naman siyang magagawa dahil tama lang din na malapit sila sa akin.“He won’t get mad, I am sure of that.” Bumaling ako sa kanya. Hindi ko pa rin maisip
He stopped and looked at me seriously. Ilang minuto ang lumipas hindi niya ako sinagot hanggang sa tumunog ang cell phone niya at sinagot ito. “Excuse me—I need to take this call.” Hindi ako tumango at hinayaan ko lang siyang lumabas sa sasakyan. Pinagmasdan ko siyang nakikipag-usap sa kung sino at mukhang seryosong-seryoso rin. Nang matapos siya, bumalik siya sa loob at ako naman ay tahimik lang. Hindi na dapat ako nagtanong ng ganoon dahil alam kong wala iyon sa kasunduan na tanungin ang personal na mga bagay tungkol sa buhay niya. I should shut my mouth and sit back. Hahayaan ko na lang siguro ang curiousity ang kakain sa akin. “About your question—” “No. I mean—hindi mo na dapat sagutin iyon dahil hindi naman kailangan at importante. Pasensya na kung nagtanong ako.” Yumuko akonang bahagya sa kanya. He heaved a sigh and looked at me. Napakurap tuloy ako dahil ang lapit ng mukha niya sa akin. “Bakit?” nauutal kong tanong. “Sasagutin ko ang tanong mo pero hindi ngayon. Ang maha
Habang nasa biyahe, hindi nagsalita si Nanay at ang dalawa kong kapatid na nasa likod. Pansin ko naman sila na tumitingin sa akin kahit hindi ako nakatingin sa kanila at alam kong gusto nilang magtanong sa akin. Umalis agad ako pagkatapos naming mag-usap ni Diego kanina, hindi niya rin naman ako hinabol at mabuti na rin iyon. Nang makarating kami sa bahay, tahimik pa rin silang tatlo. Tinulongan ko si Nanay na ayusin ang pwesto ni Tatay sa living room. “Sweetie?” Huminto ako at bumaling kay Nanay, umiwas siya ng tingin. “Kumusta ka? Gusto mo bang mag-usap tayo?” mahinang tanong niya. Ngumiti ako ng tipid at lumapit sa kanya pagkatapos kong ayusin si Tatay sa living room. “Mom, I am fine. Ako na po magluluto ng hapunan, ano bang gusto ninyo?” tanong ko. Lumapit ang dalawang kapatid sa akin at nagulat akong may ibinigay sila sa akin sabay na cell phones. “Ano ito? Saan ninyo nakuha ang mga ito?” Nakakunot noo kong tanong. “Ibabalik na namin kay brother Diego. Binigay niya ito sa ami
"Wife.." "Diego…" Gulat akong lumingon sa kanya. "Shit." Hindi ko napansin na may nasagi ako kaya nabasag ito. "Oh my Gosh, sorry!" Kukunin ko na sana ang nabasag na frame nang bigla siyang lumapit at hinila ako. “Don’t touch it.” Napatayo sa tabi niya at siya na ang kumuha ng frame. It’s a glass frame kaya siguro grabe ang basag. Kumuha siya ng maliit na walis at seryosong nilinis. After he did it, tumayo siya at humarap sa akin. Nagulat pa ako na bigla niyang hinawakan ang kamay ko. “Are you okay? Nasaktan ka ba?” Nakakunot ang noo ko sa tanong niya na para bang alalang-ala sa akin, hindi naman ako nasugatan. “Wala akong sugat dahil hindi ko naman nahawakan agad.” Binawi ko ang kamay ko sa kanya. Overreact naman siya. Umatras ako mula sa kanya dahil naiilang ako. “Pumunta ako rito dahil may kailangan akong sasabihin sa’yo.” Naglakad ako papunta sa likod niya, malayo sa kanya. Bumaling siya sa akin at nakatingin ng seryoso sa akin. Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung paano
Gusto kong sumigaw sa galit. Hindi ko talaga alam kung paano ako napunta sa kotse niya kasama siya. Hindi pa rin mawala sa mukha ko ang busangot dahil sa ginawa niya. I did not agreed to him na hindi lang ako nakapag-bigay ng fifty reasons hinila niya na ako palabas ng opisina kahit na tinitignan na kami ng mga tao sa building. Sinakay niya agad ako sa kotse niya at nagmamaneho rin kaagad. Kanina pa siya nagsasalita na may pupuntahan daw kami para sa kasal, hindi ko siya sinagot o kinausap na dahil sobra ang inis ko sa kanya. Paano niyang nagagawang pasakayin ako sa kotse niya na kahit humindi naman ako sa gusto niya. “Could you please stop the car, Diego?” sabi ko na may inis. “Hindi ako sasama sa’yo, alam mong humindi ako sa gusto mo hindi ba?” “I know pero hindi ako nag-yes sa gusto mo. Hindi ba’t mas mabuti kung tayong dalawa ang nag-agree sa isang bagay?” Napapikit ako ng mariin dahil sa sinabi niya. Ilang beses ba siya pinanganak para hindi niya maintindihan na ayaw ko nga.