บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 311 - บทที่ 320

ซูหวั่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดว่า "ผลไม้แห่งสันติภาพ" วันนี้เป็นเทศกาลสาวทอผ้า นางและถังเสี่ยวจิ่วก็เคยตกลงที่จะขายผลไม้แห่งสันติภาพในวันนี้ เมื่อประกอบกับท่าทางที่ตื่นเต้นของถังเสี่ยวจิ่วนางคงเดาถูก ถังเสี่ยวจิ่วได้ยินซูหวั่นพูดแบบนี้ เขาจึงพูดอย่างหดหู่ว่า "พี่อาหวั่น ทำไมพี่ถึงฉลาดขนา

ทำไมหญิงสาวคนนี้เอาแต่ด่าคนอื่นว่าคนช้ำต่ำ หรือว่านางไม่รู้ว่าก่อนที่เขาไต่ขึ้นมาถึงตำแหน่งนี้ได้เขาก็เคยเป็นคนช้ำต่ำด้วย "ปัง!" นายอำเภอขมวดคิ้วอย่างเย็นชา "ในสำนักวินิจฉัยข้อพิพาท จะยอมให้เจ้ามาพูดจาหยาบคายเช่นนี้ได้ยังไง มันไม่ใช่ว่าคนไหนมาแจ้งความก่อนคนๆ นั้นก็มีเหตุผล!" เหอจินจือหดต

เมื่อซูหวั่นได้ยินว่ามีเงินให้ นางก็ไม่รอช้าอีกและออกไปพร้อมกับซูหรง แต่คนหนึ่งไปที่ลานหน้าบ้าน ส่วนอีกคนก็ไปรับมือกับแม่สื่อที่แอบมองอยู่นอกประตู "แหม ท่านพี่ของเจ้าจะออกเรือนเมื่อไรล่ะ" แม่สื่อโบกผ้าสีแดงด้วยสีหน้าสงสัย ซูหวั่นกล่าวว่า "ท่านป้า จู่ๆ ท่านพี่ของข้าก็รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย

ทันทีที่นางเดินออกจากลานบ้าน ก็ได้ยินครอบครัวจางที่อยู่ข้างหน้าพูดขึ้น “เหลียนเอ๋อร์ ทำไมเจ้าถึงขโมยสร้อยข้อมือไป?” แม่เฒ่าจี้ถาม จางเหลียนเอ๋อร์ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ท่านย่า ข้าไม่ได้หยิบมันมาจริงๆ และข้าไม่รู้ว่าทำไมสร้อยข้อมือถึงอยู่ในกระเป๋าเงินของข้า" แม่ของจางเหลียนเอ๋อร์คว้ามือของจาง

หลายคนรีบไปต้อนรับเขา ทว่าซูหวั่นกลับหลีกเลี่ยงหลี่เจิ้ง ใบหน้าของนางเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และสีหน้าของนางไม่ค่อยดีนัก "พี่เสี่ยวไป๋ เมื่อน้ำอุ่นพร้อมก็เอามา เอามาเยอะๆ เลย" พูดจบ นางก็เข้าไปในห้องอีกครั้งและปิดประตูด้วย คนที่อยู่นอกห้องต่างมองหน้ากันด้วยความสับสน รออย่างใจจดใจจ่อ นี่ม