All Chapters of ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Chapter 291 - Chapter 300

อารมณ์ของเขาเย็นลงกว่าเดิม และเขาไม่มีความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเลยด้วยซ้ำแม้ว่าในอดีต เฟิงเหยียนจะมีนิสัยเย็นชา แต่เขายังคงมีความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลและให้ความสำคัญกับเกียรติยศของตระกูลเป็นอย่างมาก แต่ตั้งแต่นั้นมา ดูเหมือนทุกอย่างเปลี่ยนไปเหยียนฉีไม่ทราบในช่วงเวลาที่เฟิงเหยียนอยู่ในสวนดาบ เขาต้องประสบกับเรื่องใด ๆ จึงต้องให้ชายหนุ่มผู้ดีเช่นนี้กลายเป็นคนปัจจุบันนี้ แต่คงเป็นเรื่องที่ทำให้เขาเจ็บปวดมากยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของเฟิงเหยียนยังได้รับการปรับปรุงในอัตราที่น่าประหลาดใจจริง ๆ แต่เดิมเขาเป็นคนที่มีความสามารถอย่างมากอยู่แล้ว ตอนที่เขากลับมา เขามีความสามารถที่มโดดเด่นมากยิ่งขึ้นตั้งแต่นั้นมา ทัศนคติที่เฟิงเหยียนมีต่อตระกูลของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และทัศนคติของตระกูลที่มีต่อเฟิงเหยียนก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ราวกับว่า... พวกเขากลัวเขามากดังนั้นเหยียนฉีไม่กล้าถามตลอด มีอยู่ครั้งหนึ่ง ในวันเกิดของ เฟิงเหยียน เหยียนฉีถามในยามที่เขาเมาเหล้า "ทำไมตอนนี้เจ้าไม่ค่อยให้ความสนใจกับตระกูลเหมือนเมื่อก่อน"แม้ว่าเขาจะถามคำถามนี้ในยามที่เขาเมา แต่เหยียนฉียังจำคำตอบของเฟ

หลังจากฝูซูพูดจบ ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ "พี่...พี่สาว พี่เสี่ยงชีวิตเพื่อหนีออกจากจวนมารายงานให้คุณหนูทราบ พี่ถึงกับอาเจียนเป็นเลือด..."เมื่อจั๋วซือหรานฟังคำพูดก่อนหน้าของฝูซู สีหน้าของนางยังดูสงบ แต่ยังคงค่อนข้างใจเย็น เพราะในเมื่อนางกล้าทำเช่นนี้ นั่นหมายความว่านางได้คาดการณ์ไว้แล้วว่า สุดท้ายตระกูลจั๋วต้องทราบเรื่องนี้เพราะโลกใบนี้ไม่มีความลับใดที่จะไม่มีวันรั่วไหล เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้นจั๋วซือหรานไม่แปลกใจเลย เพราะนางคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้นที่นางและตระกูลจั๋วจะเลิกกันโดยสิ้นเชิงแต่สิ่งที่ทำให้จั๋วซือหรานตกใจก็คือ ฝูซางเสี่ยงชีวิตและหนีออกจากจวนจั๋วจั๋วซือหรานขมวดคิ้วและพูดอย่างกังวลว่า "ทำไมตอนนี้เจ้าเพิ่งเรื่องนี้ ฝูซางอยู่ที่ไหน"“พี่...อยู่ที่ห้องตรงนั้น” ฝูซูร้องไห้หนักมากจนสะอึก เขาเดินตาม จั๋วซือหรานและไปที่ห้องนั้นระหว่างทาง ฝูซูยังคงกังวลเล็กน้อย แน่นอนว่าเขากังวลและเป็นห่วงพี่สาวของเขามาก แต่เขาก็กังวลเช่นกัน...“คุณหนู ฮูหยินและคุณชายจั๋วหวาย...คุณหนูไม่รีบไปหาพวกเขาก่อนหรือขอรับ” ฝูซูถามด้วยน้ำเสียงสะอื้นจั๋วซือหรานพูดอย่าง

เด็กหญิงคนนี้ต้องทนกับความเจ็บปวดสาหัสเช่นนี้ และรีบกลับมารายงานข่าวให้นางทราบจั๋วซือหรานอดไม่ได้ที่ต้องกำนิ้วให้แน่นเมื่อนางนึกถึงสิ่งนี้ และนางทราบใครเป็นผู้ที่โจมตีฝูซางผู้อาวุโสห้า ซึ่งชื่อ จั๋วฉี่ กำลังยืนอยู่หน้าประตูจวนจั๋วเขาโกรธและโกรธอย่างมาก และเขารอเป็นเวลาครู่หนึ่งด้วยเขารออยู่ที่ประตูตั้งแต่ทาสคนนั้นหนีออกจากจวนจั๋วเขารู้ดีว่าทาสคนนั้นจะไม่ไปที่อื่น นางบหนีไปเพียงต้องการแจ้งให้หญิงร้ายนั้นทราบเท่านั้นพอดีเลย เขาไม่ต้องไปหานางด้วยตัวเองแต่เขาไม่คาดคิดว่า เขารอไปครู่หนึ่งแล้ว เด็กร้ายคนนี้ยังไม่มาคนรับใช้ที่ที่อยู่ด้านข้างถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ ผู้อาวุโสห้าขอรับ นางคงไม่มาใช่หรือไม่ขอรับ นางหนีไปที่อื่นหรือไม่”"นางกล้าหรือ" ผู้อาวุโสห้า จั๋วฉี่ เป็นผู้ที่มีอารมณ์ร้อน ซึ่งทุกคนในตระกูลจั๋วทราบกันหมดคนรับใช้กระซิบว่า "นางกล้าหลอกลวงตระกูลเช่นนี้ มีอะไรหรือที่นางไม่กล้าทำอีกล่ะ บางทีนางอาจจะทิ้งแม่และน้องชายของนางไป..."“เจ้าคิดว่านางจะหนีได้ตลอดชีพหรือ” ผู้อาวุโสห้า ผู้อาวุโสห้า ดุคนรับใช้ด้วยเสียงดังในขณะนี้“เจ้าว่าใครหนี”เสียงที่แหลมคมและเย็นชา

ผู้หญิงคนนี้...ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆเงาสีแดงผ่านไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ลูกตาของจั๋วฉี่หดขึ้นเขารีบรับมือทันที แต่...ปังจั๋วฉี่รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก และร่างของเขาก็กระเด็นออกไป และกระแทกกับเสาประตูหนาด้านนอกของประตูที่แกะสลักและทาสีของจวนจั๋ว“พุ๊ดว๊า” จั๋วฉี่กระอักเลือดออกมาเต็มปาก ทุกลมหายใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขามองจั๋วซือหรานด้วยความตกใจ “เจ้า…”จั๋วซือหรานยังคงแต่งกายด้วยชุดสีแดงแข้ม แต่เสื้อผ้าของนางก็ไม่เลอะเทอะแม้แต่มุมเดียว นางค่อย ๆ เดินไปหาเขา ยืนอยู่ตรงหน้าเขา และมองจั๋วฉี่อย่างถ่อมตัวจั๋วฉี่ตกใจมาก “เจ้า...ได้อย่างไร”“ได้อย่างไรอะไร” ริมฝีปากของจั๋วซือหรานโค้งงออย่างเย็นชา “เจ้าคิดว่าข้าเอาชนะเจ้าไม่ได้ใช่ไหม”หลังจากได้ยินคำพูดนี้ จั๋วฉี่พูดไม่ออกสักคำ เพราะเขาคิดอย่างนั้นในใจจริง ๆเดิมทีเขาคิดว่าในเมื่อจั๋วซือหรานสามารถต่อสู้กับเขาได้ ความแข็งแกร่งของนางน่าจะเท่ากับความแข็งแกร่งของเขา แต่เขาไม่คาดคิดว่า จั๋วซือหรานจะระเบิดได้ทันทีจั๋วซือหรานพูดเบา ๆ “ หากข้าไม่ปล่อยให้เจ้าคิดอย่างนั้น เจ้าประมาทได้อย่างไร แล้วข้าต้องใช้เวลามาก ข้าขี้เก

“เจ้า... เจ้า...” ผู้อาวุโสสามโกรธมากกับคำพูดที่เย่อหยิ่งของนางจนหายใจไม่ออกเสียงของจั๋วหรูซิน ที่มาจากด้านข้าง "คุณคิดว่าตัวเองเป็นคนจริงๆ จั๋วซือหราน คุณสร้างความสูญเสียให้กับครอบครัว คุณคิดว่าครอบครัวจะยังคงสุภาพต่อคุณและครอบครัวของคุณหรือไม่"“ใคร ๆ ก็มีแต้มต่อ” จั๋วซือหรานพูดอย่างเย็นชา จากนั้นนางก็ลากผู้อาวุโสห้า จั๋วฉี่ ขึ้นมาจากพื้น แล้วเอานิ้วไปงัดคอของเขาโดยตรงรูม่านตาของผู้อาวุโสสามหดลง "บังอาจ"“ข้าจะกล้าหรือไม่ ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าจะกล้าหรือไม่” จั๋วซือหราน มองเขาอย่างเย็นชา “ข้าขอแนะนำพวกเจ้ารีบพาท่านแม่และน้องของข้าออกมา มิเช่นนั้น…”คำพูดของนางหยุดอยู่ตรงนี้ จบลงด้วยคำลงท้ายที่เย็นชา นี่คือคำเตือนอย่างชัดเจนทุกคนเงียบลงทันที และบรรยากาศดูเหมือนจะถึงทางตันในทันทีในขณะนี้ ผู้อาวุโสห้า จั๋วฉี่ ที่ถูกจั๋วซือหรานลากอยู่ตลอด จู่ ๆ เขาก็อ้าปากพูด"ไม่ต้องสนใจข้า จั๋วยูง ต้องลงโทษหญิงร้ายนี้ เจ้าไม่ต้องสนใจข้า ต้องสั่งสอนนางให้ได้ ข้าตายไม่เป็นไร ข้าตายคนเดียว แต่แม่และน้องของนาง ตั้งสองชีวิต " จั๋วฉี่ ขณะที่เขาพูด เขายิ้ม ฟันของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด และรอยยิ้มของเขาก็