All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 81 - Chapter 90

ได้ยินดังนั้น เสิ่นหยินอู้กลับยิ้ม "เหรอ? งั้นคุณกลัวอะไร""กลัวเหรอ?" เจียงฉูฉู่ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเธอ"คุณไม่ใช่ผู้มีพระคุณของเขาหรือ? ไม่มั่นใจในตัวเขามากแค่ไหนถึงขอให้ฉันลงนามในข้อตกลงนี้"เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเจียงฉูฉู่ก็ฉายแววเหี้ยมโหดออกมาเมื่อได้ยินเสิ่นหยินอู้พูดถึงผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต เธอก็รู้สึกโชคร้ายมาก กลัวว่าเธอจะหิ้วไปหิ้วมา แล้วจู่ ๆ ความทรงจําที่ไม่สมบูรณ์เหล่านั้นจะกลับคืนมาเธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอระงับความโกรธไว้หรือเปล่า ใบหน้าที่เงียบสงบและสวยงามในวันธรรมดาจึงบิดเบี้ยวเล็กน้อย "ถ้าคุณไม่ยืนกรานที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ ฉันต้องเตรียมข้อตกลงนี้ไหม?"พูดจบ เจียงฉูฉู่ก็กลับมามีท่าทีอ่อนโยนอีกครั้ง พูดกับเสิ่นหยินอู้ว่า "สรุปแล้วคุณเชื่อฉันเถอะ ฉันจะไม่หลอกคุณหรอก" เสิ่นหยินอู้คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงสีหน้าไม่เคยเห็นมาก่อน แต่หลังจากได้เห็นแล้วก็ต้องถอนหายใจจริง ๆ ความเร็วในการเปลี่ยนหน้าของเจียงฉูฉู่สามารถเรียกได้ว่าเป็นการเล่นกลเมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ยกมุมปากขึ้น "ถ้าอย่างนั้นก็โปรดเชื่อฉันด้วย ถึงจะไม่ลงนามในข้อตกลง

ไม่นานหลังจากที่ข้อความถูกส่งออกไป ฉินเย่ก็ตอบกลับเธอว่า "ฉันจะมาด้วยกันตอนเที่ยง"ได้ยินดังนั้น เสิ่นหยินอู้ก็แปลกใจเล็กน้อย "บริษัทไม่ยุ่งหรือ?"ฉินเย่ "ยุ่ง ยังประชุมอยู่ หาเวลาไป"เสิ่นหยินอู้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่พูดว่าดีเขาหาเวลาจากที่ทํางานมาหาย่าของตัวเองที่สถานพักฟื้น เธอไม่มีอะไรจะพูด－ในที่สุดการประชุมก็สิ้นสุดลงผู้บริหารระดับสูงฟังคําสั่งสอนของฉินเย่ในห้องประชุมเป็นเวลาหลายชั่วโมง แล้วเดินออกไปด้วยสีหน้าซีดเผือด ทุกคนมองหน้ากันและรู้สึกเศร้าใจจากนั้นพวกเขาก็ส่ายหัวและถอนหายใจด้วยความอับอายและจากไปฉินเย่จัดเนคไทของเขาให้เรียบร้อยและมองไปที่นาฬิกาข้อมือของเขาถึงเวลานี้แล้ว ตอนนี้ไปสถานพักฟื้น เวลาน่าจะพอดีฉินเย่เดินออกจากห้องประชุมด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เงาร่างงดงามในชุดกระโปรงสีขาว ผมยาวสลวยปลิวไสวเดินมาหยุดเขาไว้"เย่"น้ำเสียงของผู้หญิงอ่อนโยนและสดใส ทําให้เหล่าผู้บริหารระดับสูงต่างมองมาบ่อยๆฉินเย่ชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นเจียงฉูฉู่ถือกล่องอาหารอุ่น ๆ ไว้ในมือและเดินมาหยุดตรงหน้าเขาเมื่อเห็นเธอ ดวงตาที่เย็นชาของฉินเย่ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นก่อนจะเดินเข

"คุณเจียง นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมควรได้รับครับ""…"ทําให้เธอโมโหแทบตายในที่สุดเจียงฉูฉู่ก็ถูกผู้ช่วยส่งกลับไป－สถานพยาบาลเมื่อฉินเย่มาถึง เวลาก็ใกล้เข้ามาแล้วอารมณ์ที่ตึงเครียดเมื่อมาถึงก็ผ่อนคลายลงเมื่อเขาก้าวเข้าไปในสถานพักฟื้นและเห็นเสิ่นหยินอู้นอนอยู่ข้างขาของคุณท่านฉินเมื่อได้ยินเสียงคุณนายฉินก็หันมามองเขาแม่ผัวและหลานสองคนมองตากันกลางอากาศ จากนั้นคุณท่านฉินก็ยกมือขึ้นทําท่าทางให้เงียบเสียงฉินเย่เห็นแล้วจึงพบว่าเสิ่นหยินอู้กําลังหลับอยู่ข้างขาของคุณท่านฉินเนื่องจากขาและเท้าของคุณท่านฉินไม่สะดวก ฉินเย่จึงเดินไปข้างหน้าและก้มลงอุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นมาวางบนเตียงเล็ก ๆ ข้าง ๆ อย่างอ่อนโยนเธอน่าจะหลับลึกมาก จนถูกฉินเย่อุ้มขึ้นมาโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งตอนที่ศีรษะของเธอสัมผัสกับหมอนนุ่มๆ เธอก็ยังถูไถไปกับมันโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเธอก็กอดผ้าห่มในอ้อมแขนและหลับไปอีกครั้งเมื่อเห็นท่าทางของเธอ ฉินเย่ก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปหยิกแก้มนุ่ม ๆ ของเธอเบาๆนอนแล้วยังน่ารักขนาดนี้สัมผัสของมือนั้นดีมาก ฉินเย่อดไม่ได้ที่จะบีบมันอีกครั้งในขณะที่เขากําลังจะยื่นมือ

เพียงแต่หวังว่าเมื่อถึงเวลาคุณย่าจะยอมรับเรื่องนี้อย่างสงบหลังจากนั้นคุณนายฉินก็กลับมาหลังจากตรวจสอบเสร็จและถามถึงเรื่องของฉินเย่ เมื่อได้ยินเสิ่นหยินอู้บอกว่าเขากลับไปทํางานแล้ว จึงพยักหน้าอย่างเข้าใจยังพูดว่า "ถ้าไม่ใช่หนูอยู่ที่นี่ ย่าว่าเขาคงไม่ตั้งใจมาตอนเที่ยงหรอก"ได้ยินดังนั้น เสิ่นหยินอู้ยังใจลอยอยู่บ้างใช่หรือ? เขาตั้งใจมาที่นี่เพราะตัวเองอยู่ที่นี่หรือ?แต่เสิ่นหยินอู้ก็ส่ายหน้าปฏิเสธอยู่ในใจไม่ว่าฉินเย่จะตั้งใจมาเพื่อเธอหรือไม่ มันก็ไม่สําคัญอีกต่อไป สุดท้ายพวกเขาก็ต้องหย่ากันดังนั้นกระบวนการนี้จึงไม่มีความหมายใด ๆ－ฉินเย่กลับไปที่บริษัทด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนักฉินเย่กลั้นหายใจอย่างหนักในระหว่างทาง เมื่อเขาเข้าไปในห้องทํางาน เขาก็ถอดสูทสีดําออกและโยนมันลงบนโซฟาอย่างแรงผู้ช่วยที่เดินตามหลังเขาเข้ามา ตกใจจนสะดุ้ง ขณะที่กําลังลังเลว่าจะถอยออกไปหรือไม่ ก็นึกอะไรบางอย่างออก ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมฉินเย่ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะสงบอารมณ์ลงได้ เมื่อเขาหันหน้ากลับไป ก็พบว่าผู้ช่วยของเขากําลังยืนอยู่ในห้องทํางาน เขาไม่พอใจอย่างมาก "มาทําอะไรที่นี่?"ผู้ช่วยหดคอตัวเองด้ว

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลี่ผิงจุนดูเหมือนจะนึกถึงความทรงจําก่อนที่จะพูดว่า "ทุกคนก็บอกว่ารสชาติดีมากครับ""อะไรนะ..."เมื่อได้ยินคําพูดของหลี่ผิงจุน รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงฉูฉู่ก็แทบจะหยุดไม่อยู่เดิมทีเธอวางแผนว่าจะเอากล่องอาหารให้ผู้ช่วยหลี่ แต่เมื่อคิดว่าฉินเย่คงยุ่งจนกลับไม่ได้ ก็เลยให้ผู้ช่วยไปก็แล้วกันแต่ไม่คิดว่าฉินเย่กลับมาแล้วแต่เขาไม่ได้กินอาหารที่เธอทําเอง แม้กระทั่ง... ยังแบ่งสิ่งเหล่านี้ให้กับผู้ช่วยและพนักงานในสํานักงานเจียงฉูฉู่รู้สึกว่าจิตใจของตนถูกเหยียบย่ำในชั่วพริบตาเดียว"คุณเจียง เป็นอะไรครับ?" หลี่ผิงจุนมองเจียงฉูฉู่ที่อยู่ตรงหน้า "ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?"เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงฉูฉู่ก็ดึงสติกลับมา ฝืนยิ้มพลางส่ายหน้า"ฉันไม่เป็นไร งั้นฉันไปหาเย่ก่อนนะ""ครับ คุณเจียง"เมื่อเห็นเจียงฉู่ฉู่ไปที่ออฟฟิศ รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่ผิงจุนก็หายไปแล้วก๊อก ก๊อก —"เข้ามา"เสียงเย็นชาดังมาจากในห้องทํางานเจียงฉูฉู่ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไป เพียงมองปราดเดียวก็เห็นฉินเย่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทํางานด้วยสีหน้าเย็นชาฉินเย่ที่กําลังทํางานอยู่ดูหล่อมาก เสื้อเชิ้ตสีดํามีค